Μήπως σκέφτεσαι να πάρεις τα βουνά;

Ζεις ήδη τις πρώτες μέρες και τα πρώτα αμήχανα βήματα της προσπάθειας να επιστρέψει η ζωή και η καθημερινότητά σου στην προ κορωνοϊού εποχή. Τα sms καταργήθηκαν. Τα περισσότερα μαγαζιά άνοιξαν ή ετοιμάζονται να ανοίξουν. Οι άσκοπες μετακινήσεις αυξήθηκαν.

Ωστόσο τώρα που άνοιξες την πόρτα και βγήκες από το σπίτι, ακόμα κι αν το αίσθημα της φτου ξελευθερίας πηγαίνει προς το παρόν χέρι χέρι με την ανασφάλεια. Έστω και αν είσαι με τις μάσκες και τα αντισηπτικά ανά χείρας. Πιάνεις τον εαυτό σου να μη θέλει να επιστρέψει στο σπίτι.

Παρ’ όλο που δεν μπορείς να αράξεις για καφέ, να πας για ποτό μετά τη δουλειά, ακόμα κι αν δεν γίνεται να συγχρωτιστείς με πολύ κόσμο, ακόμα κι αν ξέρεις ότι είναι καλύτερο να αποφύγεις τον συνωστισμό, η επιστροφή στο σπίτι μοιάζει ανυπόφορη.

Οι θερμοκρασίες αυξάνονται επικίνδυνα. Το καλοκαίρι βιάζεται να έρθει στην πόλη παίρνοντας ίσως εκδίκηση για μια άνοιξη που αναβλήθηκε. Τα ταξίδια δεν έχουν ακόμα επιτραπεί όμως δεν μπορείς να συνετίσεις τον εαυτό σου κι ήδη φλερτάρεις με την ιδέα να γυρίσεις όλο τον κόσμο.

Αυτή τη στιγμή μέσα σου βιώνεις μια μεγάλη αντίφαση. Το αίσθημα σιγουριάς που είχες μέχρι τώρα, κλονίστηκε. Οι σταθερές σου, αυτά για τα οποία ήσουν βέβαιη έχουν αλλάξει ριζικά. Νιώθοντας στο πετσί σου ότι ανά πάσα στιγμή η ζωή σου μπορεί να ανατραπεί συθέμελα, βρίσκεσαι στον πειρασμό όχι μόνο να μη βάλεις πιο γερές βάσεις ή πιο γερά θεμέλια αλλά να την «ανατινάξεις».

Δεν είναι λίγοι όσοι αυτό το διάστημα, κατά τη διάρκεια της καραντίνας, ήρθαν αντιμέτωποι με τις επιλογές της ζωής τους. Κι αναρωτήθηκαν πόσο ικανοποιημένοι είναι με όλα όσα έχουν πετύχει.      

Out of the blue… χωρίς να έχεις προετοιμαστεί, χωρίς να το έχεις προγραμματίσει, βρέθηκες αποκομμένη απ’ όλους και όλα. Το σπίτι σου έγινε το κέντρο του κόσμου και ο κόσμος ήρθε στο σπίτι σου – έχοντας πρόσβαση με τη βοήθεια της τεχνολογίας σε εφαρμογές, λειτουργίες, θεάματα που πριν δεν είχες σκεφτεί και δεν είχε χρειαστεί να χρησιμοποιήσεις.

Έμαθες να «βρίσκεσαι» με τους ανθρώπους σου μέσα από το ζουμ κι άλλα προγράμματα. Να μιλάς με την οικογένειά σου από το τηλέφωνο και να νοιάζεσαι από απόσταση ασφαλείας. Να δουλεύεις από το σπίτι.

Με λίγα λόγια, οι πιο σημαντικοί λόγοι που αποτελούν τη βάση σου απόκτησαν άλλη διάσταση. Μπορεί να έγινε το σπίτι ο ομφαλός του κόσμου σου αλλά τώρα ξέρεις ότι το σπίτι σου θα μπορούσε άνετα να είναι και στην άλλη άκρη του κόσμου, με σχεδόν τις ίδιες συνέπειες. Όπου κι αν βρισκόσουν, σε όποιο σημείο του πλανήτη κι αν σε έβρισκε ο ιός, θα έπρεπε να ανταπεξέλθεις με τον ίδιο περίπου τρόπο. Και το αποτέλεσμα θα ήταν περίπου το ίδιο, ο εαυτός θα γινόταν πιο ανεξάρτητος και πιο αυτάρκης από ποτέ. Ο ομφάλιος λώρος κόπηκε για άλλη μία φορά και μια νέα μορφή ενηλικίωσης σε τσιγκλάει να δεις πού θες να πας στη συνέχεια…

Αυτό που σε κράταγε μέχρι στιγμής κολλημένη σε ένα «εδώ» και ένα «τώρα» που δεν σε γέμιζε, δεν σε ικανοποιούσε, πλέον δεν έχει την ίδια βαρύτητα. Ο κορωνοϊός έδωσε άλλη έννοια στη λέξη «δεσμός». Σου προσφέρει νέα ερμηνευτικά εργαλεία για να επανεστιάσεις και να επαναξιολογήσεις προτεραιότητες, επιθυμίες, στόχους – ακόμα και τα όνειρά σου.

Αν μπορείς να αντέξεις 40 (συν πλην) μέρες στο σπίτι, χωρίς «επαφή» με τους δικούς σου, τους φίλους σου, την οικογένειά σου… Αν μπορείς να φτιάξεις από το πουθενά μια νέα πραγματικότητα. Αν μπορείς να προσαρμοστείς σε καινούργιες (κι αρκετά τρομακτικές) συνθήκες ή αλλαγές… Αν βρήκες τον τρόπο να προσφέρεις στον εαυτό σου λύσεις, παρηγοριά μέχρι και τρόπους για να είσαι και να περάσεις καλά…

Ίσως να μην το έχεις συνειδητοποιήσει ακόμα, αλλά μερικές νέες υπερδυνάμεις έχουν προστεθεί στο προσωπικό σου οπλοστάσιο! Αν η αλλαγή ήταν κάτι που μέχρι χθες σε φόβιζε, αν η ρήξη με τις σταθερές σου σε τρομοκρατούσε, αν ο επαναπροσδιορισμός της ρότας ή της πορείας σου ήταν κάτι που σε έκανε να παραλύεις από άγχος – συνέβη από μόνο του.

Το να επιβιώσεις, επιζήσεις, ξεπεράσεις ένα δραματικό γεγονός μπορεί να επιφέρει ένα μετατραυματικό σοκ που θα χρειαστείς χρόνο προκειμένου να αναρρώσεις τελείως – ταυτόχρονα όμως όλο αυτό κουβαλάει μέσα του ένα λυτρωτικό αίσθημα ανακούφισης. Και εμπεριέχει τους σπόρους μιας νέας συνείδησης.

Αν λοιπόν φλερτάρεις με την ιδέα να αφήσεις τη δουλειά σου και να ασχοληθείς με κάτι άλλο επαγγελματικά… Αν είσαι κοντά στο να αποφασίσεις να αλλάξεις σπίτι/πόλη/χώρα/πλανήτη (οκ, κατάλαβες τι θέλω να πω)… Αν είσαι έτοιμη να πεις bye bye σε φίλους/κολλητές/αδέρφια/γονείς για να κάνεις τον γύρο του κόσμου (μόλις δοθεί ξανά το πράσινο φως)… Αν νιώθεις καλά με την ιδέα να συνεχίσεις τις σπουδές/μεταπτυχιακό/διδακτορικό σου… Αν οποιοδήποτε σενάριο που μέχρι πριν λίγο καιρό σού φάνταζε τρελό και αδιανόητο τώρα σου μοιάζει δελεαστικό έως επιτακτικό… Δεν είσαι η μόνη… Κι υπάρχει απόλυτα λογική εξήγηση σε αυτό που σου συμβαίνει.

Είσαι πλέον survivor, πολύ πριν εμβολιαστείς κατά του ιού και πολύ προτού βρεθεί το φάρμακο και η θεραπεία, κατάφερες να αναπτύξεις αντισώματα κατά του φόβου… Το σύστημά σου βρήκε τρόπο να καταπολεμήσει όλα όσα σε κρατούσαν σε μια προσωπική καραντίνα, σε έναν άλλου είδους εγκλωβισμό.

Τώρα, λοιπόν, δεν είσαι απλώς έτοιμη να βγεις από το σπίτι, αλλά να πάρεις το σπίτι σου και να το πας όπου θες ή να το φτιάξεις όπως θες. Όχι με νέες γερές βάσεις ή ρίζες… αλλά με ρόδες… με φτερά… με όποιο σχήμα θα εξυπηρετούσε τις νέες σου ανάγκες. Τώρα ξέρεις ότι μπορείς να ζήσεις με λίγα, με λιγότερα, με τα ουσιαστικά. Τώρα ξέρεις τι είναι ουσιαστικό, τι αντέχει, τι έχεις ανάγκη. Αδειάζεις… Γίνεσαι ανάλαφρη.

Τώρα ξέρεις ότι μπορείς στα αλήθεια να είσαι ελεύθερη από συμβάσεις, στερεότυπα, όχι και μη… Κι αν το follow your heart σου ακούγεται διαφημιστικό τρικ ή κλισέ take your chances  και κοίταξε στα μάτια τον νέο σου εαυτό και τα όνειρά σου!    

Cover photo by Alex Radelich