"Σιγά μη φοβηθώ" – Οι φωνές και οι στίχοι που ένωσαν τη δύναμή τους με τα λόγια του Παύλου Φύσσα

Ο Παύλος Φύσσας ή αλλιώς Killah P ή Dogo Argentino δολοφονήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου του 2013 από τον Γιώργο Ρουπακιά, μέλος της Χρυσής Αυγής. Εφτά χρόνια τώρα περιμένουμε να αποδοθεί δικαιοσύνη. Εφτά χρόνια τώρα πολλές φωνές ένωσαν τη φωνή τους με τη φωνή, με το κλάμα, με το λυγμό ή με τη σιωπή της μητέρας του Μάγδας Φύσσα. Εδώ και εφτά χρόνια γίνεται ένας αγώνας να ξεσκεπαστεί η εγκληματική δραστηριότητα της Χρυσής Αυγής, να αποδοθούν ευθύνες και να υπάρξει τιμωρία.

Σήμερα στις 11 η ώρα αναμένεται στο Εφετείο η απόφαση για την πιο πολύκροτη δίκη των τελευταίων ετών. Μια δίκη που ελπίζουμε να ανακοινώσει τη σωστή απόφαση.

https://www.instagram.com/p/CGCME57JC7w/

https://www.instagram.com/p/CF98yPmMuNe/

Εδώ και μέρες, περιμένοντας το αποτέλεσμα, ένα σύνθημα ενώνει τον κόσμο «Σιγά μη φοβηθώ» - ακόμα και ο Λευκός Πύργος και η Στέγη Γραμμάτων και Πολιτισμού έστειλαν δυνατά το ίδιο μήνυμα κι ένωσαν τη φωνή τους με τους χιλιάδες υποστηριχτές που συμμετείχαν όλα αυτά τα χρόνια στους αγώνες της διατήρησης της μνήμης του Παύλου Φύσσα αλλά και στους αγώνες για να υπάρξει δικαιοσύνη.

https://www.instagram.com/p/CF9H4pvFYnl/

Οι προφητικοί στίχοι του τραγουδιού του Killah P που έγραψε μαζί με τον Γιάννη Αγγελάκα το 2009, βασισμένοι πάνω στο τραγούδι «Σιγά μην κλάψω» έμελλαν να γίνουν ο ύμνος, οι λέξεις στις οποίες καταφεύγαμε για να νιώσουμε παρηγοριά για τον άδικο αυτόν θάνατο, για την επαίσχυντη αυτή δολοφονία – ήταν το καταφύγιο που επιστρέφαμε για να αντλήσουμε ελπίδα – εδώ κι εφτά χρόνια περιμένοντας να ακούσουμε επισήμως ότι «δεν είναι αθώοι».

Έγινε ο κόσμος μια μεγάλη φυλακή
κι εγώ ψάχνω έναν τρόπο τα δεσμά να σπάσω
έχω ένα μέρος που με περιμένει εκεί
σε μια πολύ ψηλή κορφή πρέπει να φτάσω
γι' αυτό απλώνω ξανά πολύ ψηλά τα δυο μου χέρια
για να κλέψω λίγο φως από τα λαμπερά αστέρια
δεν αντέχω εδώ κάτω και κοντεύει να με πνίξει
των ανθρώπων η μιζέρια τόσο όσο κι η θλίψη
δεν αντέχω άλλο κι όλοι αυτοί δε μου ταιριάξαν
πήρα τ' άλλο μονοπάτι κι όχι αυτό που μου χαράξαν
ήταν δύσβατο σκληρό και με παγίδες πολλές
αγάπες σκάρτες και φίλοι φαρμακερές οχιές
είχε τέρατα με παράξενες στολές
που παραμονεύαν πάντοτε κρυφά μέσ' στις σκιές
μην κοντοσταθείς αν πρόκειται ν' ακολουθήσεις
τα δόντια σφίξε γερά και μη δακρύσεις
εγώ το πήγα και το έφτασα στο τέρμα
κι όπως γράφουν στα βιβλία οι παλιοί σοφοί
όταν θα φτάσει ο ήλιος στο τελευταίο γέρμα
θα βάλουνε φωτιά από ψηλά οι αετοί

Για όσους με πρόδωσαν με πίσω μαχαιριές
θέλω να ξέρουν ότι, σιγά μην κλάψω
και για αυτές τις αγάπες τις παλιές
θέλω να ξέρουν ότι, σιγά μην κλάψω
κι όσοι μ' απείλησαν με πύρινα δεσμά
θέλω να ξέρουν ότι, σιγά μη φοβηθώ
να 'ρθούνε να με βρουν στην κορυφή ψηλά
τους περιμένω και, σιγά μη φοβηθώ

Μου είπαν να μην κάνω όνειρα τρελά
να μην τολμήσω να κοιτάξω τα αστέρια
μα εγώ ποτέ μου δεν τους πήρα σοβαρά
πήρα τον κόσμο ολόκληρο στα δυο μου χέρια
θέλουνε τώρα να μου φτιάξουν μια φωλιά
που εκεί πάνω της το φόβο την ασχήμια
κι ένα κλάμα γοερό και μια αλυσίδα βαριά
κουβαλάει την κατάρα των θεών και τη βλασφήμια
δε θα δακρύσω μα ούτε και δε θα φοβηθώ
δε θα αφήσω να μου κλέψουν τα όνειρα μου
ελεύθερα ψηλά πολύ ψηλά πετώ
κι όλοι ζηλεύουν τα περήφανα κι αδέσμευτα φτερά μου
και περιμένω κι άλλα αδέρφια για να 'ρθούν
σ' αυτήν την κορυφή που όλους περιμένει
αρκεί να μη δακρύσουν και να μη φοβηθούν
σ' αυτήν την έξυπνη απάτη την καλοστημένη

https://www.instagram.com/p/CF_XpHVnOc_/

Από τους στίχους του Σταμάτη Κραουνάκη «Είσαι αδερφός μας Παύλο Φύσσα / Αν είσαι αέρας τώρα φύσα / Να σηκωθούμε», τον Αμερικάνο ράπερ Quadir Lateef που έγραψε ένα τραγούδι με τίτλο Fuck Golden Dawn και το αφιέρωσε στον Παύλο, μέχρι το τραγούδι «Πάντα θα ξημερώνει» του Αλκίνοου Ιωαννίδη – όλα αυτά τα χρόνια δεν είναι λίγες οι φωνές που προσπάθησαν να βρουν λέξεις και να γράψουν νέα τραγούδια, ποιήματα ή άλλες προσπάθειες με ό,τι μέσο είχαν που είχαν στόχο όχι μια απαλή καλλιτεχνική δημιουργία αλλά να δημιουργήσουν μια ζωντανή κραυγή της τέχνης που να εκφράζει την κατακραυγή ενάντια στη Χρυσή Αυγή.

Όλες αυτές οι επώνυμες ή ανώνυμες φωνές είτε βρίσκονται κοντά στο χώρο του Εφετείου -αλλά κι απ’ όπου κι αν βρίσκονται- θα περιμένουν με κομμένη την ανάσα, με την ίδια ανατριχίλα όπως όταν πρωτάκουσαν τη θλιβερή είδηση της άδικης αυτής δολοφονίας να ακούσουν μια δίκαιη απόφαση.

https://www.instagram.com/p/CGAidKNnWY-/

Περιμένοντας την απόφαση θυμόμαστε το ποίημα που έγγραψε ο Βαγγέλης Γέττος

Ανάθημα, ένα ποίημα για τον Παύλο Φύσσα

Τη νύχτα που σκοτώνονται οι τραγουδιστές
τσόφλια ακούγονται να σπάνε
και το σκοτάδι τρίβει το ρούχο στον αγκώνα μου
Και τι 'ναι αυτές οι θραύσεις οι τριβές,
τι είναι αυτοί οι ήχοι οι ερπετοί,
μέσα στης νύχτας το βαθύ θηκάρι;
Ελπίζω να μην είναι τίποτα∙
Τίποτα μπρος στην τεθωρακισμένη μας οργή
Τίποτα μπρος στην βαριά οχυρωμένη ηλιαχτίδα που σήμερα ,
ίσως μέσα από χαλάσματα και χαραμάδες
αλλά αύριο,
μέσα σε καλλιδρόμια θάλασσας κι ουρανού
με άγριες παιδικές ζωγραφιές θα πολυβολεί τους δολοφόνους

Με άγριες παιδικές ζωγραφιές,
όπου τετράγωνα μόνο τα σπίτια
οι σημαίες
κι οι σταυροί
και στρογγυλά πάντα τα πρόσωπα
τα μάτια
κι οι φωνές μας.

Κερατσίνι, 19.9.2013