Μήπως τα dating apps σε προτιμούν single

Είναι βαθιά μεσάνυχτα, το μυρμήγκιασμα στον δεξιό καρπό σου απειλεί με μακροπρόθεσμη ζημιά που ακούει στο όνομα τενοντίτιδα και τα μάτια σου από το σκρολάρισμα έχουν αρχίσει να βλέπουν αστράκια. Ωστόσο, εσύ εκεί, συνεχίζεις, κοιτάζοντας την οθόνη σου. Γιατί; Έχεις στείλει έως τώρα καμιά τριανταριά (όσα και τα χρόνια σου περίπου) μηνύματα - σε άντρες μεγάλης ποικιλίας - και περιμένεις απάντηση ή το επόμενο match.

Αν ανήκεις στις γυναίκες που χρησιμοποιούν αρκετά τις εφαρμογές dating και παρά τις προσπάθειες παραμένεις single, ίσως έχει αρχίσει να δημιουργείται μέσα σου μια σκέψη ανησυχίας: Τι γίνεται αν οι εφαρμογές σε προτιμούν single; Κι αυτή τη σκέψη πίστεψέ με δεν την κάνεις μόνο εσύ.

Ως ένα απλό μόνο παράδειγμα, οι εφαρμογές γνωριμιών ενισχύουν την οικονομία του Ηνωμένου Βασιλείου κατά 11,7 δισεκατομμύρια λίρες ετησίως, χάρη στη σταθερή εισροή singles και επαναλαμβανόμενων προσπαθειών ανεύρεσης συντρόφου. Εάν ωστόσο οι εφαρμογές έχουν στις εταιρείες που τις τρέχουν στόχους εσόδων και η περισσότερη τεχνολογία έχει σχεδιαστεί για να σε κρατήσει πελάτη τους, θα σήμαινε ότι οι εφαρμογές ελπίζουν ότι θα παραμείνεις μόνη; Ήρθε η ώρα να μάθεις περισσότερα.

Το πρώτο πράγμα που συνειδητοποιεί κανείς κάνοντας έρευνα είναι ότι το να επιδιώκεις την αποκάλυψη των αλγορίθμων αντιστοίχισης είναι σαν να ζητάς από την KFC να μοιραστεί τη μυστική συνταγή της - απλώς δεν πρόκειται να συμβεί. Το πιο «βαθύ» στο οποίο μπορείς α φτάσεις είναι να μάθεις από τους τεχνικούς κωδικών και τους δημιουργούς λογισμικού για τις θεωρίες τους όσον αφορά τον τρόπο σχεδιασμού των πιο γνωστών εφαρμογών γνωριμιών. Υπάρχει μια συναίνεση ότι οι περισσότεροι χρησιμοποιούν παρόμοια τεχνολογία, η οποία -πίσω από τα παρασκήνια- κάνει πολύ περισσότερα από το να ελέγχει την τοποθεσία σου και να ορίζει τις προτιμήσεις για αυτό που ψάχνεις.

Σύμφωνα λοιπόν με τους ειδικούς, οι περισσότερες εφαρμογές χρησιμοποιούν «συνεργατικό φιλτράρισμα», ένας όρος που αναπτύχθηκε για πρώτη φορά από την Amazon. Το συνεργατικό φιλτράρισμα υποθέτει ότι εάν αγοράζεις το ίδιο προϊόν με κάποιον άλλο, θα ενδιαφέρεσαι επίσης και για άλλα αντικείμενα που αγόρασαν. Σίγουρα ακούγεται οικείο το «ο αγοραστής που αγόρασε αυτό το προϊόν, αγόρασε επίσης» και, αν το μεταφράσεις αυτό σε όρους dating σημαίνει ότι αν σου αρέσει κάποιος, θα εμφανιστούν στη συνέχεια προτάσεις βάσει των προτιμήσεων άλλων που έδειξαν ενδιαφέρον επίσης σε αυτό το άτομο. Θα μπορούσε να είναι ο λόγος για τον οποίο καταλήγεις να βλέπεις συνεχώς αντίγραφα του ατόμου που σου άρεσε ξανά και ξανά.

Κάτι άλλο που προκύπτει από τους ειδικούς είναι επίσης ότι ορισμένες εφαρμογές χρησιμοποιούν αντιστοίχιση προσώπου, επισημαίνοντας τα φυσικά χαρακτηριστικά στα οποία έχεις δηλώσει ή εμφανίσει την προτίμησή σου, με αποτέλεσμα να σου εμφανίζονται πρώτα στη ροή άτομα που διαθέτουν αυτή την εμφάνιση. Άλλες εφαρμογές χρησιμοποιούν την αντιστοίχιση γλώσσας (κοινού κώδικα), οπότε όταν συζητάς για ταξίδια, φαγητό ή γυμναστήριο, θα εμφανίζονται υποψήφια άτομα που έχουν «τοποθετήσει» παρόμοια πράγματα στο προφίλ τους.

Όλα αυτά θα μπορούσαν να είναι καλοπροαίρετα. Οι αλγόριθμοι δεν μπορούν να είναι σίγουροι με ποιον θα κάνεις «κλικ», αλλά μπορούν να δοκιμάσουν το καλύτερό τους - είναι λάθος των εφαρμογών εάν σου αρέσει κάποιος αλλά δεν αρέσεις εσύ σε εκείνον;

Υπάρχουν κάποιες φήμες ότι είναι δυνατό να «παίζεις» το σύστημα - ότι μπορείς να εξαπατήσεις τον αλγόριθμο, ωστόσο η αλήθεια είναι ότι ανάλογα με το σκορ που έχεις – το οποίο επηρεάζεται από τα πόσα like παίρνει το προφίλ σου στη συνέχεια θα εμφανίζονται ως προτάσεις άτομα με παρόμοιο σκορ. Η ιεραρχία του αλγορίθμου είναι σχεδιασμένος έτσι ώστε να δίνει προτεραιότητα σε λογαριασμούς που είναι ενεργοί. Δεν θέλουν να χάνεται ο χρόνος δείχνοντάς σου προφίλ ανενεργών χρηστών.

Ταυτόχρονα, ο αλγόριθμος γνωρίζει τις ώρες που είσαι ενεργή και μπορεί να αναγνωρίσει ποιοι λογαριασμοί χρησιμοποιούνται για να κάνουν πραγματικές συνδέσεις. Ο στόχος είναι να βάζουν πρώτα τα άτομα που είναι πολύ ενεργά στην εφαρμογή. Με την ίδια λογική προσπαθούν να ευνοούν εκείνους που προσπαθούν ενεργά να συναντήσουν ανθρώπους, παρά αυτούς που ίσως χρησιμοποιούν την εφαρμογή μόνο για λίγη ελαφριά περιήγηση.

Το ζήτημα με τις εφαρμογές dating είναι ότι προσφέροντάς σου άπειρες επιλογές σε βάζουν στη διαδικασία να βρεις την καλύτερη – να βάλεις το καλύτερο προϊόν στο καλάθι σου. Και σε εθίζουν σε μια συμπεριφορά που ψάχνεις για να ψάχνεις και όχι για να βρεις. Από την άλλη, σου δημιουργείται η ανάγκη να αρέσεις για να αρέσεις και να ανεβάζεις το σκορ σου, ξεχνώντας τον στόχο του  να βρεις ταίρι.

Η ψυχολογία παρομοιάζει την ανάγκη σου για επικύρωση με το αίσθημα μέθης που νιώθουν οι παίκτες όταν τζογάρουν και συνεχίζουν να περιστρέφουν τον τροχό με την ελπίδα ότι θα κερδίσουν μια μεγάλη νίκη, έτσι κι εσύ συνεχίζεις να ελπίζεις ότι το τέλειο άτομο θα είναι το επόμενο και το επόμενο και πάει λέγοντας. Οι ζημιές του τζόγου είναι γνωστές. Το αίσθημα ανταμοιβής είναι μια βασική ψυχολογική επιθυμία. Δεν είναι πραγματικά περίπλοκο που το να κάνεις τους ανθρώπους να νιώθουν καλά είναι μια πολύ ισχυρή και βασική ιδέα. Η διαφορά είναι, φυσικά, ότι με τον τζόγο, μπορεί να χάσεις τις αποταμιεύσεις σου. Με ένα ακόμα swip, το περισσότερο που θα χάσεις είναι άλλο ένα απόγευμα από τον χρόνο σου και μια επιπλέον κούραση στα δάχτυλα.

Δεν έχουν υπάρξει μελέτες για το τι κάνει το «like» σε μια εφαρμογή γνωριμιών στον εγκέφαλό σου, αλλά υπάρχουν πολλές σχετικά με τον τζόγο και το πώς οι εθιστικές του ιδιότητες έχουν την ίδια επίδραση στον εγκέφαλο με την επιθυμία για ναρκωτικά ή αλκοόλ. Πόσο μάλλον αν μάθεις ότι όταν βλέπεις ελκυστικούς ανθρώπους, μια περιοχή στην αριστερή πλευρά του εγκεφάλου σου γίνεται ενεργή και εκτοξεύει ντοπαμίνη. Αυτή η ορμονική αντίδραση μπορεί να σε κάνει να νιώσεις μέχρι κι ελαφρώς ζαλισμένη, όπως όταν μεθάς. Δεν θα πούμε ότι οι εφαρμογές γνωριμιών έχουν σχεδιαστεί λαμβάνοντας υπόψη αυτό, ότι ήθελαν δηλαδή οι προγραμματιστές να είναι εθιστικές, αλλά ότι ενδέχεται να έχουν καταλήξει να λειτουργούν με εθιστικό τρόπο.

Ειδικά το έτος του κορωνοϊού, με τρία δισεκατομμύρια κινήσεις σε όλο τον κόσμο την ημέρα μόνο στο Tinder και περιορισμένα δεδομένα σχετικά με τον αριθμό των συνομιλιών που συμβαίνουν ανά ημέρα, ίσως να γίναμε ένα κόσμος που σαρώνει ... και ποτέ δεν μιλάει πραγματικά με αυτούς που λαχταράμε.

Αλλά, φυσικά, υπάρχουν κι εκείνοι που συναντιούνται και βρίσκουν την αγάπη στις εφαρμογές. Το Hinge ισχυρίζεται ότι οι χρήστες του ξοδεύουν περισσότερο χρόνο στις πρώτες συναντήσεις από ό,τι στην εφαρμογή, και τρεις στις τέσσερις συναντήσεις στο Hinge οδηγούν σε δεύτερο ραντεβού. Πέρυσι, η έκθεση Future Of Dating διαπίστωσε ότι το ένα τρίτο των σχέσεων που δημιουργήθηκαν μεταξύ του 2015 και του 2019 ξεκίνησαν στο Διαδίκτυο και ότι εάν η τάση συνεχίσει όπως συμβαίνει μέχρι το 2035, πάνω από το 50% των σχέσεων στο Ηνωμένο Βασίλειο θα ξεκινήσουν στο διαδίκτυο. Εάν αισθάνεσαι την ανάγκη να πάρεις τον έλεγχο, αυτό είναι ένα ψυχολογικό ζήτημα - δεν προέρχεται από την τεχνολογία.

Το σύγχρονο dating μπορεί να απομακρύνει την αυτοεκτίμησή σου και την αίσθηση του εαυτού σου. Εξαρτάται πολύ από την εξωτερική επικύρωση. Οι εφαρμογές αξιοποιούν μια πολύ βασική ανάγκη για συνέχιση της αναζήτησης, αλλά η αίσθηση ότι έχεις πολλές επιλογές είναι στην πραγματικότητα μια ψευδαίσθηση. Αναπτύσσεται μια ιδεολογία του συγκεκριμένου ατόμου με το οποίο θέλεις να ταιριάξεις, η οποία μπορεί να γίνει κάπως μη ρεαλιστική.

Δεν είναι δύσκολο να δούμε τον παράλληλο μεταξύ του τρόπου με τον οποίο η τεχνολογία διεισδύει σε μεγάλο μέρος της ζωής μας και του γεγονότος ότι βρισκόμαστε τώρα στη μέση μιας επιδημίας μοναξιάς. Μελέτες έχουν επίσης διαπιστώσει ότι η καταναγκαστική χρήση εφαρμογών γνωριμιών έκανε αυτά τα άτομα να αισθάνονται πιο μοναχικά από ό,τι πριν ξεκινήσουν. Ωστόσο, το 2020 θα ήταν σίγουρα ένα πολύ πιο μοναχικό μέρος - ειδικά για τους singles - χωρίς αυτές τις εφαρμογές που σου επιτρέπουν να παραμείνεις συνδεδεμένη και να «έρχεσαι σε επαφή με κόσμο», ακόμη και κατά το lockdown.

Υπάρχει επίσης ένα ανθρώπινο στοιχείο εδώ, τείνεις να υπερεκτιμάς την επίδραση της τεχνολογίας βραχυπρόθεσμα και να υποτιμάς τις επιπτώσεις της τεχνολογίας μακροπρόθεσμα. Αυτό που συνήθιζε να συμβαίνει σε ένα κλαμπ δεν απέχει πολύ από αυτό που συμβαίνει στις εφαρμογές γνωριμιών - οι άνθρωποι πήγαιναν σε ένα μπαρ και έλεγαν «Εντάξει, ναι, όχι» στους ανθρώπους. Και δεν υπάρχει τίποτα μη αποδεκτό σε αυτό. Με τις εφαρμογές γνωριμιών απλώς αυτός ο τρόπος συνδιαλλαγής/επικοινωνίας γίνεται επίσημος. Είναι απλώς τελετουργίες ζευγαρώματος που παίζουν στο διαδίκτυο.

Θα ήταν εύκολο να κατηγορήσεις την έλλειψη τύχης στην αγάπη αποκλειστικά στις εφαρμογές γνωριμιών, αλλά δεν νομίζω ότι είναι δίκαιο. Οι εφαρμογές σίγουρα σε οδηγούν να συμπεριφερθείς με ορισμένους τρόπους, αλλά μπορείς και μόνη σου να αναλάβεις την ευθύνη για την ατελείωτη αναζήτησή σου για επιλογές.  Ίσως αντί να συνεχίζεις να περιστρέφεις αυτόν τον τροχό χωρίς τέλος, να δώσεις την ευκαιρία στην καρδιά σου να δει πού θα σταματήσει η μπίλια…