«Παραιτούμαι!»

Πόσους γνωστούς έχεις που έχουν ξεστομίσει αυτή τη φράση τα τελευταία χρόνια; Εάν σκεφτείς ότι οι μισοί από αυτούς ζουν από το επίδομα ανεργίας και οι άλλοι μισοί αγωνιούν για να κρατήσουν τη δουλειά τους, μάλλον είναι μια φράση που αρχίζει να φθίνει από το ελληνικό λεξιλόγιο.

Κι όμως, για μια επιχείρηση που σέβεται τον εαυτό της και συνεπώς και τους υπαλλήλους της, μια παραίτηση δεν περνά ποτέ απαρατήρητη. 

Τι έκανε τον εργαζόμενο να θέλει να φύγει; Ποιοι ήταν οι πραγματικοί λόγοι της παραίτησής του;    

Στο πλαίσιο έρευνας της TinyPulse, μιας εταιρείας υποστήριξης εργαζομένων, οι ειδικοί εξέτασαν 400 full-time εργαζόμενους στην Αμερική και κατέληξαν στο ότι οι πιο συχνοί λόγοι παραίτησης δεν σχετίζονται με την εταιρεία αλλά τους ανθρώπους!

(Λίγο συγκεχυμένες οι έννοιες εδώ, καθώς αν η εταιρεία δεν είναι οι άνθρωποί της, τότε τι είναι;) 

Σύμφωνα με την έρευνα, υπάρχει μεγάλη σύνδεση μεταξύ της ικανοποίησης που νιώθει κάποιος στη δουλειά του και της ελευθερίας να παίρνει αποφάσεις σχετικά με αυτή. 

Ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό, το 28% των εργαζόμενων βρίσκεται υπό σκέψη παραίτησης γιατί η συνεργασία του με τον προϊστάμενο δεν είναι καλή ή γιατί εκείνος παρεμβαίνει πολύ στη δουλειά του.

Πολλοί περισσότεροι, έχουν ήδη εξαντληθεί από τη δουλειά τους: Το 31% πάσχει από το σύνδρομο εργασιακής εξουθένωσης- αρκετά ανησυχητικό ποσοστό!

Σημαντικό είναι επίσης το ότι κάποιος θα έμενε στη δουλειά του, παρά τις δυσκολίες, εάν είχε φιλικές σχέσεις με τους συναδέλφους του- και αυτό το πρεσβεύει το 11%.

Προσωπικά πιστεύω ότι όταν ένας εργαζόμενος αποφασίζει να φύγει από τη δουλειά του, έχοντας ή όχι βρει καινούρια εργασία, ο προϊστάμενος που μένει πίσω γνωρίζει πολύ καλά τους λόγους. Ίσως όμως δεν είχε υπολογίσει σωστά τα όρια αντοχής του εργαζόμενου...