Η ανατομία μιας απόφασης

Η λήψη αποφάσεων, είναι σίγουρα αγχωτική για τους περισσότερους από εμάς. Και αν ζοριστούμε αρκετά για να πάρουμε μια μικρή ή μεγάλη απόφαση, το stress της διαδικασίας μπορεί να μας φέρει θλίψη, σύμφωνα με τους ειδικούς. Αλλά το life coaching μας πληροφορεί ότι, ένας καλός κανόνας στη λήψη αποφάσεων είναι ότι, όποτε δεν μπορείτε να αποφασίσετε τι πρέπει να κάνετε, επιλέξτε μια δράση που αντιπροσωπεύει μια αλλαγή, αντί να συνεχίσετε την πεπατημένη του status quo.

Για πολύ καιρό, οι φιλόσοφοι πίστευαν ότι οι άνθρωποι έπαιρναν λάθος αποφάσεις επειδή ήταν πολύ επικεντρωμένοι στο συναίσθημα και δεν ήταν αρκετά αφοσιωμένοι στην εφαρμογή της λογικής. Ήταν πεπεισμένοι ότι απλά υπολογίζοντας ορθολογικά ότι ήταν προς το συμφέρον μας, δεν θα το κάναμε ποτέ λάθος. Στη δεκαετία του 1800, ο οικονομολόγος Adam Smith εφάρμοσε αυτήν τη σκέψη για να θέσει τα θεμέλια για τις περισσότερες σύγχρονες οικονομίες ελεύθερης αγοράς. Κατά την ουτοπική του άποψη, τα αγαθά και οι υπηρεσίες θα ανταλλάσσονταν καθοδηγούμενα μόνο από ένα «αόρατο χέρι» συμφέροντος.
Δεν χρειάζεται να κοιτάξεις πολύ μακριά για να δεις τον βλαβερό αντίκτυπο ενός οικονομικού παραδείγματος που βάζει μόνο το συμφέρον στο κέντρο του. Άλλωστε, οι εξελίξεις στη νευροεπιστήμη δείχνουν ότι τα συναισθήματα παίζουν τουλάχιστον εξίσου σημαντικό ρόλο στη σωστή λήψη αποφάσεων όπως και η λογική.
Εδώ είναι το γιατί: τα ορθολογικά μέρη του εγκεφάλου επικεντρώνονται στους μετωπιαίους λοβούς, ενώ οι περισσότερες από τις συναισθηματικές μας δομές βασίζονται στην Αμυγδαλή, η οποία βρίσκεται βαθιά στον μεσαίο κροταφικό λοβό του εγκεφάλου.
Αν η Αμυγδαλή υπολειτουργεί, τότε τα άτομα είναι λιγότερο πιθανό να αισθάνονται συναισθήματα. Είναι ενδιαφέρον ότι δυσκολεύονται με τη λήψη ακόμη και των πιο στοιχειωδών αποφάσεων. Αυτό συμβαίνει επειδή η αποτελεσματική λήψη αποφάσεων είναι αδύνατη χωρίς συναισθηματική συμβολή.
Τα συναισθήματα και η διαίσθησή μας δίνουν νόημα στις επιλογές μας, οπότε αν δεν μπορείς  να αποκτήσεις πρόσβαση στα συναισθήματά σου, η απόφαση κυριολεκτικά γίνεται αδύνατη.



Maximisers vs Satisficers

Οι δύο τύποι που είναι υπεύθυνοι για την λήψη αποφάσεων

Οι Maximisers είναι τελειομανείς. Θα εξετάσουν κάθε πιθανή εναλλακτική λύση που μπορεί να φανταστεί κανείς, για να είναι σίγουροι ότι οποιαδήποτε απόφαση ή αγορά κάνουν, είναι η καλύτερη επιλογή.

Οι Satisficers σκέφτονται διαφορετικά. Εφαρμόζουν συγκεκριμένα ελάχιστα κριτήρια, αλλά είναι αρκετά ευτυχείς να αποφασίσουν για οποιαδήποτε επιλογή δείχνει καλή - ακόμα κι αν δεν είναι απαραίτητα η καλύτερη επιλογή.

Οι μέτριες επιλογές έναντι ασφαλών επιλογών
Το να παίρνεις μια απόφαση, που βρίσκεται κάπου στην μέση δεν σημαίνει όπως συνήθως νομίζουμε ότι είναι και η πιο ασφαλής επιλογή. Πράγματι, κάθε φορά που κάνεις μια επιλογή, ανοίγονται μπροστά σου δυο δρόμοι: Mία επιλογή είναι η ασφαλής - άνετη επιλογή και μία επιλογή είναι η επικίνδυνη - άβολη επιλογή. Η ριψοκίνδυνη - άβολη επιλογή είναι αυτή που θα σε διδάξει περισσότερο και θα σε κάνει να εξελιχθείς περισσότερο, έτσι είναι αυτή που πρέπει να επιλέξεις. Και ακόμη και αν αυτή η επιλογή δεν λειτουργήσει, τουλάχιστον θα έχεις ωθήσει τις δεξιότητες και τις ικανότητές σου σε άλλο επίπεδο. Θα λάβεις επίσης πολύτιμα σχόλια για το μέλλον σου. Ένα μυαλό που τεντώνεται από μια νέα εμπειρία δεν μπορεί ποτέ να επιστρέψει στην παλιά του θέση.

Τα do’s & don’t’ s για να παίρνεις καλές αποφάσεις

Μην δίνεις στον εαυτό σου πάρα πολλές επιλογές
Να θυμάσαι πως η υπερφόρτωση επιλογών οδηγεί σε παράλυση επιλογών.
Εάν είσαι Maximizer ο τεράστιος όγκος επιλογών σημαίνει ότι δεν μπορείς πλέον να κάνεις τα "μαθηματικά", οπότε παγώνεις και αποφασίζεις να μην επιλέξεις καθόλου. Οι Satisficers αισθάνονται επίσης ότι έχουν πολλές επιλογές. Αντί να ανακαλύψουν ποια πληροί τα ελάχιστα κριτήριά τους, καταλήγουν στην ευκολότερη. Η υπερφόρτωση για εκείνους καθιστά πιο πιθανό να μετανιώσουν για τις εναλλακτικές επιλογές που δεν επέλεξαν.

Αυτό είναι και το παράδοξο με τις επιλογές. Η προσθήκη παραπάνω επιλογών, δεν μπορεί παρά να αυξήσει την ιδέα μας για το πόσο καλές θα είναι όλες μαζί αυτές οι επιλογές. Αυτό με τη σειρά του θα μας φέρει λιγότερη ικανοποίηση με τα παραγόμενα αποτελέσματα, ακόμη και αν αυτά τα αποτελέσματα είναι καλά.



Μην ψάχνεις την ποσότητα αλλά την ποιότητα στις επιλογές σου
Υπάρχει κάποια επιφανειακή λογική πίσω από την ιδέα ότι όσο περισσότερες πληροφορίες έχεις, τόσο καλύτερη θα είναι και η απόφασή σου. Το πρόβλημα είναι ότι μετά από ένα ορισμένο σημείο, τυχόν πρόσθετες πληροφορίες θα οδηγήσουν μόνο σε σύγχυση. Και μπορεί στον εγκέφαλό μας να του αρέσει πολύ όταν μπορούμε να συμπληρώσουμε τα κενά επειδή αυτός ο τρόπος μειώνει την αβεβαιότητα. Αλλά μια αναζήτηση πληροφοριών μπορεί να μας οδηγήσει γρήγορα σε κάποιες βαθιές κουνελότρυπες - ειδικά όταν οι γνώσεις και τα δεδομένα είναι τόσο εύκολο να έρθουν σε μας αυτές τις μέρες. Το κόλπο δεν είναι να βρεις περισσότερες πληροφορίες αλλά να βρεις τις σωστές πληροφορίες. Σε έναν virtual κόσμο όπου κάθε κλικ φέρνει την υπόσχεση για μια super ανακάλυψη, διατρέχουμε όλοι τον κίνδυνο να γίνουμε εθισμένοι στην πληροφορία. Η πρόκληση έγκειται στη διάκριση μεταξύ ερωτήσεων που αξίζει να εξερευνήσεις και ερωτήσεων που δεν χρειάζεται καν να ασχοληθείς.

Μην υποτιμάς τον μελλοντικό σου εαυτό
Το βρίσκουμε πολύ πιο εύκολο να θυμηθούμε ποιοι ήμασταν πριν από πέντε χρόνια, από το να φανταστούμε  ποιοι θα μπορούσαμε να γίνουμε σε πέντε χρόνια από τώρα. Και επειδή δεν μπορούμε να το φανταστούμε, πιστεύουμε ότι δεν πρόκειται να συμβεί. Πολλές από τις αποφάσεις που λαμβάνουμε ακολουθούν μια διαδικασία που ονομάζεται «συναισθηματική πρόβλεψη». Αυτό συμβαίνει όταν προσπαθούμε να προβλέψουμε πώς τα αποτελέσματα μιας απόφασης θα μας κάνουν να νιώσουμε στο μέλλον. Το πρόβλημα είναι ότι υπερεκτιμούμε τακτικά τις μελλοντικές επιπτώσεις των αποφάσεών μας, ανεξάρτητα από το αν πιστεύουμε ότι το αποτέλεσμα θα είναι καλό ή κακό. Θυμήσου, ότι και αν έχει το μέλλον, πιθανότατα θα σε βλάψει ή θα σε ευχαριστήσει λιγότερο από ότι τώρα φαντάζεσαι."

Πέτα (επιτέλους) το νόμισμα στον αέρα!
Πολλοί άνθρωποι είναι αναποφάσιστοι εξαιτίας της αναβλητικότητας τους. Εκείνος που χρονοτριβεί, δυσκολεύει τη λήψη αποφάσεων, επειδή γνωρίζει ότι η επιλογή μόνο μιας πορείας δράσης οδηγεί στον αποκλεισμό πολλών εναλλακτικών ενεργειών δράσης. Η εσωτερική διαφωνία που προκαλεί αυτό συχνά οδηγεί τους αναποφάσιστους να αναβάλουν διαρκώς την απόφασή τους. Θα προτιμούσαν να ασχοληθούν με ποια σειρά του Netflix θα παρακολουθήσουν στη συνέχεια...
Για να μην καταλήξεις λοιπόν στην κόλαση της αναβλητικότητας, να ορίζεις πάντα στον εαυτό σου μια προθεσμία για τη λήψη της απόφασής σου.

Να παίζεις τον συνήγορο του διαβόλου
Είναι πιθανό ότι λόγω κάποιων επιδέξιων επιλογών που έκανες στο παρελθόν, να έχεις κερδίσει τη φήμη ότι είσαι ο σταθερός τύπος υπεύθυνος λήψης αποφάσεων. Το πρόβλημα είναι ότι, μόλις αυξηθεί η αυτοπεποίθηση, η λήψη αποφάσεών σου αρχίζει να βασίζεται στην αίσθηση του ενστίκτου παρά στην πραγματική ανάλυση. Αυτό είναι το σημείο όπου η αδράνεια και τα λάθη της κρίσης αρχίζουν να εμφανίζονται. Γινόμαστε θύματα της λεγόμενης "προκατάληψης επιβεβαίωσης", όπου κοιτάζουμε μόνο δεδομένα που επιβεβαιώνουν τις υπάρχουσες πεποιθήσεις μας. Κάνουμε όλοι αυτό το λάθος να στηριχθούμε αποκλειστικά σε προηγούμενες εμπειρίες. Πράγματι, συχνά αναζητούμε μόνο πληροφορίες που επιβεβαιώνουν ότι κάνουμε τη σωστή επιλογή. Πρέπει να κάνουμε το αντίθετο και να αναζητούμε ενεργά στοιχεία που να αποδεικνύουν πόσο λάθος μπορεί να είναι η προτιμώμενη επιλογή μας.