SINGLES
Πόση επιστροφή στην κανονικότητα είσαι έτοιμη να αντέξεις
Οι δεύτερες σκέψεις του δεύτερου κύματος back to life
Φτάσαμε στον δεύτερο κατά σειρά Μάιο που καλείσαι να ατενίσεις τη ζωή post (? με ερωτηματικό) covid με αισιοδοξία. Είτε ανήκεις σε αυτές που μας έδειξαν μπρατσάκι μετά το εμβόλιο είτε περιμένεις στωικά τη σειρά σου για να εμβολιαστείς κι ενώ οι αεροπορικές εταιρείες συνεχίζουν να σε βομβαρδίζουν με ασύλληπτες προσφορές εισιτηρίων, εσύ κρατάς μικρό καλάθι και μικρή βαλίτσα για το καλοκαίρι που έρχεται…
Με συγκρατημένη αμηχανία και λίγο λιγότερη συγκρατημένη αισιοδοξία κύλησε το πρώτο πενθήμερο της επιστροφής. Η αυξημένη κίνηση στους δρόμους, τόσο των πεζών όσο και των αυτοκινήτων άρχισε να θυμίζει την pro-covid 19 καθημερινότητα.
Με τη σταδιακή λήξη της καραντίνας αναδεικνύεται η ανάγκη για επιστροφή στην κανονικότητα, μια λέξη που είχε αρχίσει να γίνεται «καραμέλα» ήδη πριν την εμφάνιση της πανδημίας του κορωνοϊού.
Πόσο εφικτό ωστόσο μετά το πέρασμα του ιού είναι το να επιστρέψουμε στην κανονικότητα και για ποια κανονικότητα μιλάμε. Όταν και πέρσι τέτοια εποχή λέγαμε τα ίδια και λίγους μήνες μετά κληθήκαμε να μείνουμε ξανά στο σπίτι και μάλιστα περισσότερο από την πρώτη φορά. Τώρα, για πόσο θα κρατήσει η αίσθηση της ελευθερίας μας – και θα είμαστε ξανά πράγματι ελεύθεροι;
Το σίγουρο είναι πως για το διάστημα του γενικού lockdown η κανονικότητα των περισσοτέρων (σχεδόν όλων) έμοιαζε να μη διαφέρει και πολύ – με εξαίρεση το ιατρικό προσωπικό κι όλων ίσως των επαγγελματιών που έπρεπε αναγκαστικά να συνεχίσουν να βρίσκονται στις επάλξεις.
Η κοινωνική απομόνωση, το «μένουμε σπίτι», η μάσκα, το αντισηπτικό, η απολύμανση και μια σειρά νέες συνήθειες ήρθαν να δημιουργήσουν μια νέα κανονικότητα. Για ένα ακαθόριστο διάστημα παρά τη λήξη της καραντίνας πολλές από τις νέες συνήθειες –είτε σου αρέσουν είτε όχι– θα εξακολουθούν να ισχύουν και θα πρέπει να συνεχίσεις να τις τηρείς.
Προς το παρόν σχεδόν τίποτα δεν μπορεί να είναι ακόμα όπως ήταν πριν.
Όλες οι μετακινήσεις στα μέσα μεταφοράς πρέπει να γίνονται με το κοινό να φοράει μάσκα και να κρατάει μεταξύ του αποστάσεις.
Η είσοδος στα καταστήματα θα γίνεται με επιφύλαξη…
Τα σχολεία και τα γραφεία θα λειτουργούν με self-test.
Οι συνάδελφοι δεν θα μπορούν να έρχονται κοντά.
Κι η πιο κοντινή πλέον απόσταση θα είναι προνόμιο των για τα καλά εμβολιασμένων.
The space between – το διάστημα/ο χώρος/το κενό ανάμεσα…
Πόσο θα διαμόρφωσαν τα δύο μέτρα απόσταση τη μεταξύ επαφή κι επικοινωνία. Η έννοια του προσωπικού σου χώρου πόσο θα αλλάξει; Όταν θα λες χρειάζομαι χώρο, πόσο κυριολεκτικά και πόσο μεταφορικά θα το ξεστομίζεις;
Πόσο ανεπανόρθωτα έχει πληγεί η ανθρώπινη επαφή; Τα αγγίγματα, σε έναν λαό κατεξοχήν της χειρονομίας, της αγκαλιάς, της χειραψίας, του «κόλλα 5» (στις πιο μικρές ηλικίες) για πόσο μπορούν να απαγορευτούν και τι ψυχικές επιπτώσεις, τι ψυχικό κενό μπορεί να έχει μακροπρόθεσμα και βραχυπρόθεσμα όλο αυτό;
Όταν καλείσαι πλέον να συνομιλείς με τον άλλον φορώντας μάσκα, ένα μεγάλο κομμάτι της επαφής χάνεται στη μετάφραση. Το χαμόγελο θα είναι εσωτερικό… Έμαθες πια να επικοινωνείς με τα μάτια… Αλλά πόσα να πεις και να καταλάβεις με το βλέμμα όταν θα σας χωρίζει η απόσταση ασφαλείας…
Από την άλλη, όταν στη lockdown κανονικότητα επανεκτίμησες τις αρετές της απραξίας, της χαλάρωσης, του less is more… Όταν αφέθηκες στο να χαίρεσαι την ησυχία. Όταν κατάφερες να επανασυνδεθείς με τον εαυτό σου και την εσωτερική σου φωνή. Όταν θυμήθηκες πώς είναι να μην τρέχεις ασταμάτητα. Όταν άρχισες να απολαμβάνεις το να μην είναι υποχρεωτικό να πηγαίνεις από εκδήλωση σε εκδήλωση κι από κοινωνική συναναστροφή σε πάρτι, συναντήσεις, meetings και λοιπά. Όταν επανερμήνευσες τις έννοιες της μοναξιάς και της μοναχικότητας, κι εμπέδωσες τις διαφορετικές αποχρώσεις τους. Όταν άρχισες να νιώθεις καλά στο δέρμα σου, στο σώμα σου, στον ήχο και την ηχώ της φωνής και της σιωπής σου. Όταν έμαθες από την αρχή το τι σημαίνει σπίτι και πέτυχες να του δώσεις νέο και πιο ουσιαστικό νόημα. Πόσο σίγουρη είσαι ότι θες να γυρίσεις στην προ κορωνοϊού «κανονική» καθημερινότητα;
Πάρε το χρόνο σου και τα δύο μέτρα απόσταση και φτιάξε μια δική σου κανονικότητα.
Κράτησε τα «δώρα» του κορωνοϊού. Φύλαξε τις νέες αρχές και τις νέες αξίες που σου εμφύσησε. Και κυρίως συνέχισε να προστατεύεις τον εαυτό και την υγεία σου, σεβόμενη παράλληλα τα όρια, τις ανάγκες και την υγεία των άλλων…
Ίσως έχεις μια ακόμα ευκαιρία να δημιουργήσεις μια νέα, πιο ουσιαστική και πιο υγιή κανονικότητα, διατηρώντας πραγματικά επαφή με τον εαυτό σου και ό,τι σου είναι αληθινά σημαντικό κι αναγκαίο.
Ωστόσο, απομάκρυνε για λίγο τα κακά σενάρια από το μυαλουδάκι σου και απόλαυσε -έστω με προσοχή- όλα τα ωραία που μπορείς:
Το νέο πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου.
Τα θερινά σινεμά που ανοίγουν ξανά.
Τις παραλίες που οργανώνονται και σε περιμένουν.
Ακόμα και τα ταξίδια… μήπως τελικά το κλείσεις αυτό το εισιτήριο σε προσφορά που εδώ κι έναν χρόνο σε φλερτάρει στο mail σου;
