Δεν θα το ξεπεράσω ποτέ. Το έχω πάρει απόφαση. Το παιδί μου θα τελειώσει το δημοτικό κι εγώ ακόμα μισώ απίστευτα το πρωινό ξύπνημα. 

Να σηκωθούμε, να ετοιμαστούμε, να τρέξουμε κάθε φορά μην χάσουμε το σχολικό. Άγχος με το καλημέρα σας, πόσο τέλειο; 

Είναι λύση και λύτρωση να αρχίζουν τα σχολεία στις 9; Δεν ξέρω, θα σου πω του χρόνου. Νομίζω όμως ότι δεν θα αλλάξει κάτι. Για αυτό, προς το παρόν, ακολουθώ ορισμένα tips που με κάνουν να ελέγχω το άγχος μου το πρωί:

1. Βάζω την υπενθύμιση ώρας λίγο πιο νωρίς. Πέντε λεπτάκια. Που ακούγονται σαν τίποτα κι όμως το πρωί είναι πολύ σημαντικά.

2. Φυσικά αφήνω το κινητό στην κουζίνα και όχι δίπλα μου. Έτσι αναγκάζομαι να σηκωθώ, και δεν κινδυνεύω να το κλείσω απλά και να την ξαναπέσω. 

3. Ανοίγω τα παντζούρια να μπει το φως της μέρας. Αν έχει συννεφιά, δύσκολα τα πράγματα. Συνήθως δεν έχει.

4. Φτιάχνω καφεδάκι και απολαμβάνω 5-10 λεπτά μόνη στο μπαλκόνι πίνοντάς τον. Εκείνη την ώρα σκέφτομαι τι έχω να κάνω μέσα στην ημέρα και οργανώνω τη σκέψη μου.

5. Ετοιμάζω το γάλα της μικρής και πηγαίνω γλυκά-γλυκά να την ξυπνήσω. Σπάνια σηκώνεται αμέσως οπότε επιστρέφω στην κουζίνα και συνεχίζω με την ετοιμασία του κολατσιού της. Την ξαναξυπνάω.

6. Ετοιμάζω τα ρούχα που θα φορέσει. Εδώ παίζει και το περισσότερο άγχος. Δεν της κάνω όλα τα ρούχα, και άντε βρες τώρα άλλα.

7. Έχω έτοιμα κι εγώ τα ρούχα της αγουροξυπνημένης μάνας. Τουλάχιστον να φορέσω κάτι που δεν θα με εκθέσει στην συνοδό του σχολικού.  

8. Της δίνω λίγο χρόνο για ξύπνημα, γάλα, και λίγα παιδικά και ένα τέταρτο πριν κατεβούμε τις σκάλες, της υπενθυμίζω να ετοιμαστεί.

Η τσάντα είναι ασήκωτη και οι όροφοι δύο. Ασανσέρ όχι. Τα καταφέρνουμε. Φτιάχνω τον δεύτερο καφέ της μέρας- αυτός είναι η επιβράβευση και το ουφ που μόλις βγαίνει από το στόμα όταν το σχολικό απομακρύνεται. 
Καλή μέρα και σε σένα.