Δηλαδή τώρα αγαπάς... αυτό;

Αυτό. Δηλαδή το μωρό. Που μπήκε στο σπίτι μας και άλλαξε για πάντα τη ζωή μου. Το μισώ.

Αυτό. Που όλο κλαίει, τρώει και δεν κοιμάται, αλλά όλοι το αγαπάνε. 

Αυτό. Που μου πήρε τη μαμά μου μέσα από τα χέρια. Και τώρα αγαπάει αυτό. 

Κάπως έτσι θα πρέπει να σκέφτεται ένα παιδί όταν καταφτάνει το αδερφάκι του στο σπίτι. Παραμελημένο, αδικημένο, χαμένο, θυμωμένο. Και είναι φυσικό να αναρωτηθεί με την ειλικρίνεια και την ευθύτητα που χαρακτηρίζει τα παιδιά: 

Δηλαδή τώρα δεν θα με αγαπάς πια;

Τι πρέπει να πει η μαμά που ακούει αυτή την ατάκα; 

Καλό είναι να μην πει πως φυσικά και αγαπάει το παιδί της και πως αγαπά το ίδιο και τα δύο. Όχι, όσο λογικό κι αν ακούγεται δεν είναι αυτή η κατάλληλη απάντηση. 

Οκ, και τι να πεις όμως; Πώς να το χειριστείς;

1. Ρώτησε το παιδί σου γιατί σου κάνει αυτή την ερώτηση. Άνοιξε μια κουβέντα μαζί του. Δώστου το περιθώριο να σου μιλήσει, να βγάλει από μέσα του όλα όσα νιώθει. 

2. Πες του ότι είναι μοναδικός, ότι σαν εκείνον δεν υπάρχει άλλος και ότι η αγάπη σου είναι και θα είναι ξεχωριστή και άπειρη.

3. Το μόνο που ζητάει από εσένα είναι λίγος χρόνος παραπάνω. Λίγες περισσότερες αγκαλίτσες, λίγες στιγμές μόνο οι δυο σας.

Και θα δεις ότι το «αυτό» θα γίνει γρήγορα «το μωρό μας».