«Πώς ξαναέφτιαξα τη ζωή μου μετά από μια σχέση κακοποίησης»

«Με το 9 μηνών κοριτσάκι μου να κοιμάται στο πορτ μπεμπέ, στρίμωξα οκτώ χρόνια από τη ζωή μου σε κουτιά. Τρομαγμένη μέχρι θανάτου ότι οποιαδήποτε στιγμή, εκείνος θα μπορούσε να εμφανιστεί στην πόρτα, αγωνίστηκα να κάνω μια ύστατη προσπάθεια να απελευθερωθώ. Αυτή τη φορά έφευγα για πάντα και δεν θα κοιτούσα πίσω»: Δεν είναι απόσπασμα από μυθιστόρημα, αλλά η αληθινή μαρτυρία μιας γυναίκας που έπεσε θύμα κακοποίησης, στο Popsugar.com. Αν ταυτίζεστε με την ιστορία της, ή αν κάποια φίλη σας έχει βρεθεί στη θέση της, στην αφήγησή της θα βρείτε διδάγματα που μπορεί να αποδειχθούν κυριολεκτικά σωτήρια.

«Δεν φταις εσύ

»Στο παρελθόν δεν είχα φανταστεί ότι η κακοποίηση θα μπορούσε να συμβεί σε εμένα. Έκανα λάθος. Η κακοποίηση δεν είναι μόνο σωματική, αλλά και συναισθηματική. Είναι ένας φαύλος κύκλος υποτίμησης, τύψεων και ντροπής… με σύντομα διαλείμματα γαλήνης. Τότε, αρχίζεις να ζεις για εκείνες τις στιγμές ηρεμίας. Λες στον εαυτό σου ότι οι “καλές φάσεις” είναι περισσότερες από τις κακές. Και αγωνίζεσαι διαρκώς ενάντια στο αίσθημα προσωπικής ευθύνης. Λες στον εαυτό σου ότι εσύ φταις για τα προβλήματα και καταλήγεις να πιστεύεις ότι “κάτι δεν πάει καλά με εμένα”.

»Εσύ δεν κάνεις τίποτα λάθος. Αν ο πρώην σύντροφός σου σε έκανε να πιστέψεις κάτι τέτοιο, σε χειρίζεται για να πάρει αυτό που θέλει. Κάποιος που σε αγαπάει αληθινά θα σε υποστηρίξει ό,τι κι αν συμβεί. Θα καταλάβει τα συναισθήματά σου, θα σε παρακινήσει να δώσεις προτεραιότητα στα όνει΄ρα σου και θα κάνει ό,τι μπορεί για να σε πείσει ότι σε αγαπάει.

»Μην ξεχνάς τα όνειρά σου

»Θυσίασα πολλά όνειρα προσπαθώντας να κάνω τη σχέση μου να πετύχει. Οι επιθυμίες, το κουράγιο και τα κίνητρά μου αντικαταστάθηκαν από αμφιβολίες για τον εαυτό μου, που με έκαναν ανήμπορη. Το όνειρό μου να γίνω συγγραφέας έδωσε τη θέση του σε ένα ημερολόγιο μουσκεμένο από δάκρυα.

»Πέρασε χρόνος μέχρι να θυμηθώ ότι υπήρξε κάποια εποχή στο παρελθόν που ο πρώην μου ήταν ακόμα ένας ξένος. Είχα ζήσει δεκαετίες χωρίς εκείνον. Προτού τον γνωρίσω, είχα μεγάλα όνειρα και τη δική μου ζωή. Αλλά όσο περνούσε ο καιρός, άρχισα να δυσκολεύομαι να θυμηθώ ποια ήμουν κάποτε. Συνειδητοποίησα ότι οι αποφάσεις που έπαιρνα ήταν για το σύντροφό μου και όχι για εμένα. Ένιωσα ότι τα όνειρά μου δεν μετρούσαν πια.

»Αλλά μετρούν. Πάντα μετρούν. Απλά εγώ δεν είχα κανέναν, εκείνη την περίοδο, να τα υποστηρίξει και να τα ενθαρρύνει.

»Ποια όνειρα αναγκάστηκες να απαρνηθείς; Να γυρίσεις τον κόσμο; Να γίνεις γιατρός; Να γίνεις ένα θετικό πρότυπο για τα παιδιά σου; Να έχεις στενούς φίλους που θα σε υποστηρίξουν ό,τι κι αν γίνει; Όποια κι αν είναι, να αγωνιστείς γι’ αυτά με όλες σου τις δυνάμεις.

»Πάρε τη ζωή στα χέρια σου, ένα βήμα τη φορά

»Η ζωή είναι δύσκολη και το πένθος για το παρελθόν σου δεν την κάνει ευκολότερη. Είναι απίστευτα δύσκολο να ξαναβρείς τη δύναμη για να χτίσεις τη ζωή σου από την αρχή μετά την κακοποίηση, αλλά όχι ανέφικτο. Αρκεί να γνωρίζεις ότι δεν είσαι ποτέ μόνη σε αυτή τη μάχη.

»Ακόμα και αφού είχα φύγει από τη σχέση, συνέχισα να κουβαλώ το αίσθημα αδυναμίας μου. Φοβόμουν να πάρω οποιαδήποτε απόφαση. Φοβόμουν ότι δεν θα ήμουν σε θέση να προσφέρω στα παιδιά μου. Το γεγονός ότι έπρεπε να πληρώσω μόνη μου τους λογαριασμούς ήταν αρκετό για να βαρύνει την καρδιά μου. Ακόμα και τα πιο ασήμαντα πράγματα με έκαναν να σκέφτομαι, “πώς θα το κάνω αυτό; Μπορεί να με βοηθήσει κάποιος;”. Είχα περάσει τόσο καιρό υπό τον έλεγχο κάποιου άλλου, που ένιωσα να παραλύω όταν χρειάστηκε να ανακτήσω τον έλεγχο των αποφάσεών μου. Αλλά όταν συνειδητοποίησα ότι αυτό το αίσθημα ανημποριάς δεν θα βοηθούσε τα παιδιά μου, κατάλαβα ότι έπρεπε να αναλάβω δράση. Ήταν ο μόνος τρόπος να φτιάξω τη ζωή μου έτσι όπως την ήθελα πάντα.

»Όταν χτίζεις αυτή την εσωτερική δύναμη είναι σαν να προπονείς έναν μυ. Αρχίζεις από εκεί που μπορείς και σταδιακά προσθέτεις βάρος. Είναι μια αργή και κάποιες φορές επώδυνη διαδικασία, αλλά θα φτάσεις εκεί που θέλεις. Ξεκίνα από τα μικρά πράγματα που μπορείς να διαχειριστείς, είτε είναι ένας μοναχικός περίπατος, η αλλαγή μιας λάμπας ή η τοποθέτηση μιας κορνίζας στον τοίχο. Το έχεις».

Φωτογραφία: nine koepfer / Unsplash