Πώς να καταλάβεις ότι θες να τον χωρίσεις

Πολλές φορές αναβάλεις ένα χωρισμό και διυλίζεις τον κώνωπα ενώ μέσα σου ξέρεις καλά ότι έχουν πέσει οι τίτλοι του τέλους. Είναι ο φόβος για το μέλλον που σε κάνει να το καθυστερείς; Είναι η αγωνία σου ότι μπορεί να πληγώσεις τον άλλον ενώ ακόμα τρέφεις συναισθήματα; Είναι η δύναμη της συνήθειας που σε κάνει να χρονοτριβείς; Μπορεί να είναι χίλια δυο μικροπράγματα, αλλά τίποτα δεν είναι σημαντικό κι όλα είναι απλώς δικαιολογίες.

Αν παρ’ όλα αυτά έχεις κάποιες αμφιβολίες υπάρχουν μερικές ενδείξεις που μπορείς να λάβεις υπόψη και που αν ισχύουν τότε θα δεις ότι έχεις ήδη πάρει την απόφασή σου και σου μένει μόνο να την ανακοινώσεις.

Κάτι μου διαφεύγει

Αν βλέπεις ότι σου συμβαίνει κάτι καλό και δεν είναι ο πρώτος άνθρωπος που θες να πάρεις τηλέφωνο για να το μοιραστείς, αν αντίθετα μιλάτε και αποφεύγεις να του πεις σημαντικά νέα ή σου διαφεύγει εντελώς από το μυαλό, έχει φύγει από την πρώτη θέση και από το επίκεντρο.

Έχω να βγάλω βόλτα τη γάτα…

Αν έφερε κάτι καλό η πανδημία του κορωνοϊού είναι ότι εμπλούτισε τις δικαιολογίες. Κι όχι μόνο αυτό αλλά έκανε και τον άλλον να μην μπαίνει στη διάθεση να τις διαψεύσει. Αν λοιπόν οι δικαιολογίες σου αυτό το διάστημα προκειμένου να αναβάλεις κάτι ή για να μη συναντηθείτε βάρεσαν κόκκινο, καλύτερα να μιλήσεις ντόμπρα για τους πραγματικούς λόγους.

Το πρόγραμμά σου δεν τον περιλαμβάνει

Το να σου έχουν λείψει οι φίλοι σου είναι απολύτως λογικό, είναι εντελώς διαφορετικό όμως να σχεδιάζεις αποδράσεις ή ακόμα και καλοκαιρινές διακοπές χωρίς να τον βάζεις στο πλάνο.

Αναβλητικότητα

Σου στέλνει μήνυμα και δεν το βλέπεις αμέσως. Βάζεις όλο και πιο συχνά το κινητό σου στο αθόρυβο. Βλέπεις κάποια στιγμή το μήνυμα/κλήση/mail αλλά δεν πετάγεσαι ελατήριο να απαντήσεις. Παίρνεις το χρόνο σου. Ενίοτε λίγο παραπάνω χρόνο… Ε εντάξει κάποια στιγμή απαντάς – σιγά δεν χάθηκε κι ο κόσμος. Να δεις, είχε κι εκείνο το πολύ σημαντικό που είχες πρώτα να κάνεις.

O solo mio…

Η πανδημία έχει τελειώσει αλλά έχεις εθιστεί στο νέτφλιξ και δεν προλαβαίνεις να βλέπεις τον έναν κύκλο μετά τον άλλον από τις αμέτρητες -ξαφνικά- αγαπημένες σου σειρές. Κι αυτό το βιβλίο 600 σελίδων που ξεκίνησες θέλει όλη σου την προσοχή γιατί η πλοκή του σε έχει εξιτάρει. Κι αλήθεια, είχες προσέξει τι ωραία που κοιμάσαι στο μέσον του διπλού σου κρεβατιού – άλλος άνθρωπος σηκώνεσαι το πρωί. Κυριολεκτικά…

Μπα… άλλαξες φωτό προφίλ;

Αρχίζεις να μην τον παρακολουθείς στενά στα social. Δεν σχολιάζεις ότι του έβαλε «καρδούλα» η πρώην του. Ούτε το πρόσεξες, ούτε σε νοιάζει. Μπαίνεις όλο και πιο αραιά και πού στο προφίλ του. Δεν σκοτώνεσαι να του κάνεις like. Δεν σχολιάζεις… και κυρίως δεν απαντάς στα σχόλιά του στις δικές σου αναρτήσεις – κι ούτε που ανεβάζεις στο timeline σου όλες τις «αναμνήσεις» που έχει φαγωθεί όλο αυτό το διάστημα να ξεθάψει από το χρονοντούλαπο του facebook…

Ξαφνικά σε ενοχλούν τα πάντα

Ο τρόπος που το μαχαίρι του σερνόταν πάνω στο πιάτο κάνοντας αυτό τον οξύ ήχο. Το πώς άφηνε τα γένια του στον νιπτήρα μετά το ξύρισμα χωρίς να τον ξεπλύνει. Το ότι δεν κατέβαζε ποτέ το καπάκι. Μήπως πρόφερε το σίγμα λίγο πιο παρατεταμένα; Ξαφνικά στέκεσαι σε λεπτομέρειες που πριν δεν υπήρχαν καν στο κάδρο αλλά τώρα νιώθεις ότι βγάζουν μάτι – το δικό σου μάτι!

Silver alert – εξαφανίστηκε…

Στην αρχή αλλάζεις απλώς την κοινή σας φωτό στην οθόνη του κινητού σου, μετά στο λάπτοπ. Ύστερα ως διά μαγείας η οδοντόβουρτσά του από το ραφάκι του καθρέφτη βρίσκεται στο συρτάρι. Τα βιβλία που δεν πρόλαβε να διαβάσει από το κομοδίνο επιστρέφουν στη θέση τους στη βιβλιοθήκη του γραφείου. Και τώρα που το σκέφτεσαι έχεις αφήσει τα πουκάμισά του στο καθαριστήριο.

Για να σε εκδικηθώ…

Εκδίκηση κι εσύ τώρα, βαριά λέξη… Απλώς το χρώμα που σιχαινόταν εντελώς τυχαία είναι στη μόδα αυτή τη σεζόν. Κι εντελώς τυχαία είπες να το βάλεις στο σπίτι και στην γκαρνταρόμπα σου σε όλες του τις αποχρώσεις και εκδοχές. Είναι κι αυτός ο Μητροπάνος που έχει γαλουχήσει γενιές και γενιές…

Επόμενος προορισμός: τα όνειρά σου

Εκεί κάπου στα συρτάρια που συμμάζευες ή έκρυβες (γκουχ γκουχ) τα προσωπικά του αντικείμενα βρήκες να έχεις καταχωνιάσει διάφορα δικά σου προσωπικά όχι και τόσο αντικείμενα – όπως το διαβατήριό σου και τους ταξιδιωτικούς οδηγούς για πόλεις που βγήκαν από το προσκήνιο (λόγω της φοβίας του να μπει σε αεροπλάνο) ή οι σελίδες του διδακτορικού σου που έμεινε στη μέση (γιατί σε έπεισε ότι ήταν χαμένος χρόνος και δεν θα σε ωφελούσε σε τίποτα σημαντικό)… Και κοίτα να δεις που βρήκαν τώρα την ώρα να πέσουν οι τιμές των αεροπορικών εισιτηρίων.

Restart – πάμε γερά

Όταν ο άλλος αρχίσει να γίνεται πηγή στεναχώριας, όταν η παρουσία του σου στερεί το οξυγόνο, όταν η σκέψη του σε πνίγει αντί να σε ανεβάζει, όταν σε ρίχνει, όταν όσο κι αν τον αγαπάς ακόμα ή τον νοιάζεσαι πιάνεις τον εαυτό σου να νιώθεις καλύτερα μακριά του, πιο ήσυχη, πιο χαλαρή, πιο άνετη, πιο απελευθερωμένη. Όταν δεν σου λείπει. Όταν παρατηρείς ότι χαμογελάς πιο συχνά, πιο πολύ… Όταν νιώθεις ότι μόνη σου είσαι μια πιο ολοκληρωμένη εκδοχή του εαυτού σου και κυρίως πιο ευτυχισμένη – έχεις ήδη φύγει!

Είσαι καλά και το δείχνεις

Εσύ βεβαίως – θα απορείς για το πόσο ανανεωμένη και πόσο ξεκούραστη φαίνεσαι ξαφνικά. Αλλά δεν είναι και τόσο «ξαφνικά». Καθώς μόλις ο εαυτός σου πάρει τις αποφάσεις του αρχίζει από μόνος του και κάνει δουλίτσα… εσωτερική δουλίτσα. Διώχνει τις τύψεις, ενισχύει την εστίαση στα θετικά, ενεργοποιεί τους μηχανισμούς που στρέφουν την προσοχή τους σε εσένα – τις επιθυμίες, τις ανάγκες, τις προτεραιότητές σου. Όταν θυμάσαι πώς είναι να κάνεις πράγματα για σένα, να απολαμβάνεις αυτά που σου αρέσουν, αρχίζεις να αγαπάς ξανά τον εαυτό σου, αρχίζεις να σε προσέχεις, να σου είσαι σημαντική και να σου το δείχνεις – κι αυτό φαίνεται και μέσα και έξω… Ακτινοβολείς!

Και πολύ καλά κάνει… Και θα δεις ότι θα είσαι ακόμα καλύτερα όταν το ανακοινώσεις κι επισήμως – κι αν όχι από σεβασμό προς τον άλλον, αλλά από σεβασμό προς τον εαυτό σου…

Τα καλύτερα έρχονται μόνο όταν δημιουργήσεις τον χώρο για να έρθουν!