Ελλάδα 2018

Σε βλέπουν θλιμμένο; Έχεις κατάθλιψη.
Σε βλέπουν με κόκκινα μάτια; Είσαι χρήστης ουσιών.
Σε βλέπουν διαχυτικό με άντρα ενώ είσαι άντρας ή με γυναίκα ενώ είσαι γυναίκα; Είσαι gay.
Σε βλέπουν διαχυτικό με άτομο του αντίθετου φύλου; Είσαι straight.
Γράφεις στις Πανελλήνιες πάνω από 18.000 μόρια; Είσαι άξιος και αστέρι.
Δεν παίρνεις καλούς βαθμούς στο σχολείο; Είσαι σκράπας.
Δεν είσαι ιδιαίτερα κοινωνικός και σε πιάνει νευρικότητα; Είσαι αυτιστικός.
Πάσχεις από κάποιο αυτοάνοσο; Είσαι επικίνδυνος κι ανεπιθύμητος .

Ζούμε σε μία χώρα, που οι απόψεις δεν θέλουν και πολύ για να σχηματιστούν και να στιγματίσουν έναν άνθρωπο, ό,τι κι αν είναι αυτό που θα τον βασανίζει. Σε μια χώρα της υπερβολής και του στρατοπέδου. Εκεί, όπου το καλό δεν είναι απλά καλό, αλλά άριστο και το κακό ξεπερνά ακόμα και τα όρια του χείριστου.
Η ουσία του προβλήματος, όμως δεν έγκειται εκεί, αλλά σ’ ένα πολύ πιο σοβαρό σημείο. Στο σημείο, ακριβώς, που μια «πληγείσα μειονότητα», αν μου επιτρέπεται ο χαρακτηρισμός, επιλέγει να σταθεί στα λόγια των ημιμαθών, θεωρώντας τα βάσιμα και συγκροτημένα, αγνοώντας παράλληλα πόσο καταστροφικά μπορεί αυτά εν τέλει να αποδειχθούν.

Κάποια από τα γεγονότα που θα μπορούσαν να επιβεβαιώσουν τα παραπάνω και να αποχαιρετήσουν με μια πικρή γεύση τη χρονιά είναι τα εξής τρία: η δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου, η δολοφονία της Ελένης Τοπαλούδη και, τέλος, κάτι πολύ  λιγότερο οδυνηρό, όπως οι «τρανταχτές» δηλώσεις της Ιωάννας Μπέλλα.

Ο Ζακ Κωστόπουλος βρήκε τραγικό θάνατο στις 21 Σεπτεμβρίου του 2018, έπειτα από άγριο ξυλοδαρμό από τον ιδιοκτήτη του καταστήματος στο οποίο μπήκε και εγκλωβίστηκε. Ο Ζακ ήταν οροθετικός, ομοφυλόφιλος, drag queen/queer, που σύμφωνα με μάρτυρες, μπήκε σε ένα κοσμηματοπωλείο στην Ομόνοια, προκειμένου να αποφύγει το «λιντσάρισμα» από κάποια άτομα που βρίσκονταν εκεί.  «Φυλακίστηκε» στο κατάστημα και παρά τις πολλές προσπάθειές του να βγει από εκεί, όντας σε κατάσταση σοκ, όταν τα κατάφερε σπάζοντας ένα τζάμι, δέχτηκε επίθεση με κλωτσιές από τον ιδιοκτήτη, ο οποίος μέσα στην απελπισία και τον θυμό του δεν υπολόγισε πως τα χτυπήματά του θα απέβαιναν θανάσιμα για τον Ζακ. Η υπόθεση αυτή προκάλεσε αντιδράσεις δίχως προηγούμενο,με τους μισούς να τάσσονται υπέρ του 33χρονου και τους άλλους μισούς υπέρ του καταστηματάρχη και του κολλητού του φίλου.

 Ναι, ήταν λάθος να αντιδράσει έτσι ο ιδιοκτήτης και να τον χτυπήσει τόσο βάναυσα, ωστόσο δημιουργούνται πολλά ερωτήματα σχετικά με το θύμα:  Γιατί έθεσε σε κίνδυνο πρώτα τη ζωή του και μετά τη ζωή των γύρω του, προσπαθώντας να επιτεθεί μέχρι και στο ΕΚΑΒ; Γιατί να είναι εκείνος ολοκληρωτικά αθώος σε κάθε πιθανή περίπτωση, έχοντας μάλιστα δηλώσει σε συνέντευξή του ότι στο παρελθόν έχει περάσει περίοδο που ήταν κλεπτομανής; Γιατί να μην ήταν άλλη μια τέτοια πράξη; Γιατί ένας άνθρωπος που «μπουκάρει» σ’ ένα μαγαζί και μες στην ατυχία του παγιδεύεται εκεί και δεν μπορεί να διαφύγει να είναι σώνει και καλά άμοιρος ευθυνών; Και σε τελική ανάλυση, αν κατέφυγε εκεί για να προστατευτεί, γιατί να νιώσει κίνδυνο από το «λιντσάρισμα»;
 

Η Ελένη Τοπαλούδη, από την άλλη πλευρά, ήταν μια 21χρονη φοιτήτρια στη Ρόδο, που βρήκε τραγικό θάνατο από δύο νεαρούς, έναν συνομήλικό της κι έναν κατά δύο χρόνια μικρότερο. Σύμφωνα με όσα στοιχεία έχουν βγει στη δημοσιότητα,  η Ελένη διατηρούσε μια επαφή με τον 19χρονο νεαρό μέσω μηνυμάτων, δίχως να τον έχει δει ποτέ από κοντά και η αφορμή που ώθησε τους δύο κατηγορούμενους στη δολοφονία της κοπέλας, δόθηκε όταν εκείνη κανόνισε να συναντηθεί με το αγόρι αυτό. Τότε, επισκέφτηκε με την συγκατάθεσή της το σπίτι του φίλου του, χωρίς να γνωρίζει ότι θα εμφανιστεί κι εκείνος εκεί, με την ιστορία να εξελίσσεται δραματικά, όταν εκείνη απέρριψε μία πρόταση ερωτικού περιεχομένου που της έγινε από τον 21χρονο και τον εξόργισε τόσο, ώστε να την χτυπήσει μ’ ένα σίδερο στο κεφάλι. Στη συνέχεια, θεωρώντας ότι το χτύπημα αυτό ήταν θανατηφόρο -ενώ δεν ήταν- , την μετέφεραν μαζί με τον 19χρονο σ’ έναν βράχο, από όπου την έριξαν στη θάλασσα, με αποτέλεσμα το κορίτσι να βρει τραγικό θάνατο δέκα ώρες αργότερα.

Και στην υπόθεση αυτή δημιουργούνται πολλά ερωτήματα, που δεν αφορούν αποκλειστικά στους κατηγορούμενους. Γιατί μια κοπέλα να δεχτεί να συναντήσει έναν νεαρό σε τόσο στενή επαφή χωρίς να τον έχει ξαναδεί ποτέ από κοντά; Γιατί να μην σκεφτεί τους κινδύνους που εγκυμονεί μια τέτοιου είδους συνάντηση; Γιατί να δεχτεί να πάει σε ένα εντελώς ξένο σπίτι; Και σχετικά με τους δολοφόνους της: γιατί να μην δεχτούν την επιλογή της και το δικαίωμά της να αρνηθεί μια ερωτική συνεύρεση και να τη σκοτώσουν; Ποιος τους δίνει το δικαίωμα να προσπαθήσουν να χρησιμοποιήσουν μια κοπέλα ερωτικά και εν τέλει να τη σκοτώσουν;

Τέλος, ένα περιστατικό που απασχόλησε πολύ είναι αυτό της Ιωάννας Μπέλλα. Η Ιωάννα, μοντέλο,  22 ετών, έγινε γνωστή μέσα από την εκπομπή Greece’s Next Top Model, όπου συμμετείχε, αλλά δεν κατάφερε να προχωρήσει, καθώς οι υπεύθυνοι έκριναν πως οι πλαστικές επεμβάσεις στις οποίες έχει υποβληθεί, την καθιστούν ακατάλληλη για μοντέλο. Στη συνέχεια, η Ιωάννα συμμετείχε στα καλλιστεία και στέφθηκε Σταρ Ελλάς, «κλείνοντας το στόμα» σε όσους δεν πίστεψαν νωρίτερα σε εκείνη. Όχι, ο σάλος δεν προκλήθηκε από την απόρριψή της στο GNTM, αλλά από μία «βαρύγδουπη» δήλωσή της σε μια βραδινή εκπομπή, στην οποία γελώντας είπε : «και ποια γυναίκα δεν έχει φάει ένα χαστούκι πάνω σε έντονο τσακωμό; Όποια λέει πως δεν έχει φάει, λέει ψέματα». Η άποψή της αυτή εξόργισε,  προκάλεσε και δημιούργησε πολλές αντιδράσεις

Πώς ένα κορίτσι, μόλις 22 χρονών είναι σε θέση να κάνει τέτοιου είδους δηλώσεις; Πώς είναι δυνατόν να έχει σχηματίσει μια τόσο θλιβερή άποψη; Από πότε η βία έναντι των γυναικών είναι τόσο δεδομένη, σχεδόν αποδεκτή; Από πότε οι πλαστικές είναι κάτι που θα έπρεπε, σύμφωνα με τα λεγόμενά της πάντα, να χαρακτηρίζουν το θηλυκό γένος;

Αν και τόσο διαφορετικά με μια πρώτη ματιά, τα τρία αυτά περιστατικά έχουν πάρα πολλές ομοιότητες. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις αναφέρονται ολοκληρωμένοι ή εν δυνάμει φόνοι, με ανθρώπους να στέκονται ανυπεράσπιστοι μπροστά στη βία που τους ασκούν τρίτα άτομα, επειδή δεν τους σέβονται. Και βεβαίως, το πρόβλημα βρίσκεται και σε αυτούς που είτε είναι αμαθείς, είτε ημιμαθείς και προσπαθούν να επιβάλουν την άποψή τους, ακόμα κι αν αυτή δεν έχει καμία βάση.

ΔΕΝ είναι ντροπή στις μέρες μας να είσαι gay, οροθετικός, γυναίκα / άνδρας, όμορφος/η. ΔΕΝ είναι επίσης ντροπή να ζεις ελεύθερος και να σέβεσαι τη ζωή σου, καθώς και τη ζωή των γύρω σου. Ούτε είναι ντροπή να λες ΟΧΙ, μόνο και μόνο από φόβο μην πάθεις κάτι. ΝΤΡΟΠΉ είναι να βάζεις ταμπέλες σε όσα δεν μπορείς να κατανοήσεις, να ζεις εις βάρος των άλλων και να είσαι παραβάτης. ΝΤΡΟΠΉ είναι να είσαι κακός, πιεστικός, να ασκεις βία για να επιβληθείς και να εκμεταλλεύεσαι τους γύρω σου. Και, τέλος, ΝΤΡΟΠΉ είναι να είσαι ημιμαθής, με δικαίωμα έκφρασης, αλλά με καμία επιθυμία εκπαίδευσης και αυτοβελτίωσης.

Βρες πού ανήκεις και νιώσε ανάλογα. Μορφώσου, ψάξε, κρίνε. Φρόντισε, όμως, πρώτα, να γνωρίζεις και να αγαπάς αρκετά τον εαυτό σου!

Ελλάδα 2019, καλή καινούργια χρονιά!