Τρέχεις για τα παιδιά σου, την οικογένεια σου, τη δουλειά σου, τους άλλους. Είναι κι εκείνα τα δικά σου, τα προσωπικά σου που συχνά τα παραβλέπεις ή σε παραβλέπουν αφού ο χρόνος σου είναι τόσο περιορισμένος. Και όλο λες πότε θα βρεις το χρόνο να κάνεις κάτι και για ‘σένα βρε παιδί μου, όχι μόνο για τους άλλους. 
Και έρχεται μια μέρα μια ωραία έκπληξη που ο άντρας σου παίρνει τα παιδιά και πηγαίνουν στη δουλειά του ή τα παίρνουν οι παππούδες στο σπίτι τους. Και εσύ είσαι μόνη και έχεις ολόκληρη τη μέρα δική σου! Σχεδόν δεν το πιστεύεις! Τι Τύχη! Και αρχίζεις και σκέφτεσαι, φτιάχνεις σενάρια τι θα κάνεις με όλον αυτόν τον ελεύθερο χρόνο που είναι μόνο δικός σου! Μμμμμ, θα πιώ τον καφέ μου με την ησυχία μου και μετά θα διαβάσω εκείνο το βιβλίο που έχω αφήσει και μέρες τώρα προσπαθώ να ξαναπιάσω και μετά θα πάω και στην τράπεζα που μου τηλεφώνησαν. Ή μήπως πάρω την κολλητή μου τηλέφωνο που όλο λέμε να βρεθούμε και δεν τα καταφέρνουμε. Ή βρε μήπως να δω και τι εκκρεμότητες έχω – τα «πρέπει», ξέρεις – να τις κάνω με την ηρεμία μου;
Και όπως τριγυρίζεις σ’ αυτήν την υπέροχη και σπάνια ησυχία όλο και κάτι βλέπεις που χρειάζεται μάζεμα, αλλά δεν σ’ ενοχλεί – αφού έχεις όλη τη μέρα μπροστά σου. Φτιάχνεις δυο πραγματάκια στο δωμάτιο των παιδιών σου, τακτοποιείς κάτι δικά σου ρούχα στην ντουλάπα, φροντίζεις και τα φυτά σου που αγαπάς τόσο και ξαφνικά σε πιάνει μια κούραση…ε, ας ξαπλώσω λίγο στον καναπέ, λες, ευκαιρία να πάρω και το βιβλίο μου. Σε χρόνο μηδέν έχεις κοιμηθεί. Και σε 15, 30 λεπτά, μια ώρα ξυπνάς άλλος άνθρωπος! Ναι, δεν έκανες όλα αυτά που είχες στο νου σου. Ή μήπως έκανες;  Έκανες το καλύτερο δώρο στον εαυτό σου: ξεκουράστηκες!
Αν υπάρχει κάτι που θα ήθελες να διαβάσεις σε άρθρο ή το έχεις απορία θα χαρώ πολύ να σου απαντήσω, όπως και για οποιαδήποτε ερώτηση μπορείς να επικοινωνείς μαζί μου στο mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.