Τέλος χρονιάς και ανάμεσα στις άλλες γιορτές το σχολείο κάνει επίδειξη κολύμβησης για παιδιά ηλικίας 6-7 χρονών. Τα χώρισαν σε κορίτσια και αγόρια και έφτιαξαν ομάδες των 5-6. Πρώτα ξεκίνησαν στην 25άρα πισίνα τα κορίτσια, πρόσθιο με σανίδα. Μετά τα αγόρια. Άλλα πιο γρήγορα και άλλα πιο αργά, τερμάτισαν όλα. Στη συνέχεια ξεκινούν πάλι τα κορίτσια κρατώντας την σανίδα πίσω από το κεφάλι, σαν να κάνουν ύπτιο.
Η πρώτη πεντάδα των κοριτσιών τερματίζει. Ξεκινά η δεύτερη. Ένα κοριτσάκι πηγαίνει πιο αργά από όλα. Και ενώ τα άλλα συνεχίζουν και ετοιμάζονται να τερματίσουν εκείνο σταματά. Φαίνεται σαν να χτύπησε το ποδαράκι του σε αυτά τα διαχωριστικά της πισίνας. Κουνάει τα πόδια του αλλά δεν προχωράει. Το σώμα παραμένει στην ύπτια θέση ενώ τα μάτια ψάχνουν τους γονείς του στις κερκίδες.
Περνούν 1-2-3 λεπτά, σαν αιώνας ήταν, και αρχίζει ελάχιστα να κουνιέται. Η κερκίδα με τους γονείς την ενθαρρύνει...«μπράβο, μπράβο, go, go»! Κολυμπάει πολύ πολύ αργά, σαν να έχει κουραστεί, σαν να δυσκολεύεται να τα καταφέρει. Η γυμνάστρια την ρωτάει αν είναι καλά, αν θέλει να συνεχίσει. «Ναι, θέλω», απαντά εκείνη. «Πάμε Άρτεμις, πάμε, πάμε», της φωνάζει η γυμνάστρια. Εκείνη συνεχίζει με τον αργό της ρυθμό. Ξανασταματά για λίγο. Η επόμενη πεντάδα των κοριτσιών είναι έτοιμη και περιμένει. Οι γονείς περιμένουν. Ο χρόνος περνά. Η δασκάλα της την ρωτά αν θέλει να σταματήσει. «Όχι, θέλω να τερματίσω», της απαντά. Χειροκροτήματα από την κερκίδα, «πάμε Άρτεμις, πάμε, μπράβο, πάμε», φωνάζουν η γυμνάστρια και η δασκάλα.
Όρθιοι οι γονείς την ενθαρρύνουν κι εκείνοι. Και μετά από λίγο, η μικρή Άρτεμις, με τον αργό της ρυθμό αλλά με τη μεγάλη της υπομονή και επιμονή, τερματίζει! Η γυμνάστρια της δίνει το χέρι και εκείνη βγαίνει χαρούμενη και γελαστή από την πισίνα. Θα μπορούσε να έχει κλάψει, να τα έχει παρατήσει, να έχει στεναχωρηθεί που δεν βγήκε με τους πρώτους. Το αντίθετο. Ήταν υπερχαρούμενη που έβαλε τα δυνατά της και τα κατάφερε και που συμμετείχε σε αυτήν τη γιορτή μαζί με τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριές της! Όλα τα παιδιά πήραν μετάλλιο. Η Άρτεμις όμως πήρε επιπλέον ένα βραβείο που έγραφε «Συγχαρητήρια Άρτεμις! Ποτέ, ποτέ, ποτέ μην τα παρατάς»! Μέσα από τις δυσκολίες δυναμώνεις.
Όπως είπε και μια μαμά: «Σήμερα τα παιδιά μας πήραν ένα μεγάλο μάθημα. Ένα Μάθημα Ζωής!»
Αν υπάρχει κάτι που θα ήθελες να διαβάσεις σε άρθρο ή το έχεις απορία θα χαρώ πολύ να σου απαντήσω, όπως και για οποιαδήποτε ερώτηση μπορείς να επικοινωνείς μαζί μου στο mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
