BLOGS
«Και όλοι γνωρίζουμε ότι ο έρωτας είναι ένα γυαλί που κάνει ακόμα και ένα τέρας να φαίνεται συναρπαστικό» Alberto Moravia
Με αφορμή την επέτειο θανάτου του Αλμπέρτο Μοράβια, θυμόμαστε μερικές από τις χαρακτηριστικές του φράσεις
Ο Αλμπέρτο Μοράβια (Alberto Moravia), ψευδώνυμο του Alberto Pincherle, γεννήθηκε στις 28 Νοεμβρίου 1907 και πέθανε στις 26 Σεπτεμβρίου 1990 και ήταν Ιταλός συγγραφέας, πεζογράφος και δημοσιογράφος.
Με αφορμή την επέτειο του θανάτου του και την κυκλοφορία του βιβλίου «Η γυναίκα λεοπάρδαλη» από τις εκδόσεις Οξύ, θυμόμαστε μερικές από τις χαρακτηριστικές φράσεις του Αλμπέρτο Μοράβια:
«Και όλοι γνωρίζουμε ότι ο έρωτας είναι ένα γυαλί που κάνει ακόμα και ένα τέρας να φαίνεται συναρπαστικό».
«Τα ιδανικά, οι νόμοι και τα έθιμά μας πρέπει να βασίζονται στην πρόταση ότι κάθε γενιά με τη σειρά της γίνεται ο θεματοφύλακας παρά ο απόλυτος ιδιοκτήτης των πόρων μας - και κάθε γενιά έχει την υποχρέωση να μεταβιβάσει αυτή την κληρονομιά στο μέλλον».
«Η αναλογία αλφαβητισμού προς αναλφαβητισμό είναι σταθερή, αλλά στις μέρες μας οι αναλφάβητοι μπορούν να διαβάζουν και να γράφουν».
«Όσο λιγότερο παρατηρεί κανείς την ευτυχία, τόσο μεγαλύτερη είναι».
«Είναι αυτό που αναγκαζόμαστε να κάνουμε που διαμορφώνει τον χαρακτήρα μας, όχι αυτό που κάνουμε με τη δική μας ελεύθερη βούληση».
«Οι δικτατορίες είναι μονόδρομοι. Η δημοκρατία έχει αμφίδρομη κυκλοφορία».
«Επειδή ο κόσμος σήμερα είναι τόσο καταπιεσμένος που κανείς δεν μπορεί να κάνει αυτό που θα ήθελε και αναγκάζεται, αντ' αυτού, να κάνει ό,τι του ζητάνε οι άλλοι. Επειδή το ζήτημα των χρημάτων εισχωρεί πάντα - σε αυτό που κάνουμε, σε αυτό που είμαστε, σε αυτό που θέλουμε να γίνουμε, στη δουλειά μας, στις υψηλότερες φιλοδοξίες μας, ακόμα και στις σχέσεις μας με τους ανθρώπους που αγαπάμε!»
«Όταν δεν είσαι ειλικρινής, πρέπει να προσποιηθείς, και προσποιούμενος καταλήγεις να πιστεύεις τον εαυτό σου - αυτή είναι η βασική αρχή κάθε πίστης».
«Δεν προβλέπω στιγμή που θα νιώσω ότι δεν θα έχω τίποτα να πω».
https://www.instagram.com/p/CgL0qb6KORR/
«...η πλήξη μου μπορεί να περιγραφεί ως ασθένεια που προσβάλλει εξωτερικά αντικείμενα και αποτελείται από μια διαδικασία μαρασμού. Μια σχεδόν στιγμιαία απώλεια ζωτικότητας -- ακριβώς σαν να έβλεπε κανείς ένα λουλούδι να αλλάζει μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα από μπουμπούκι σε φθορά και σκόνη».
«Το μυθιστόρημα όπως το ξέραμε τον δέκατο ένατο αιώνα σκοτώθηκε από τον Προυστ και τον Τζόις».
«Όταν κάθομαι στο τραπέζι μου για να γράψω, ποτέ δεν ξέρω τι θα είναι μέχρι να ξεκινήσω. Έχω εμπιστοσύνη στην έμπνευση, που άλλοτε έρχεται και άλλοτε όχι. Αλλά δεν κάθομαι να το περιμένω. Δουλεύω κάθε μέρα».
«Πίστη, Signor Molteni, όχι αγάπη. Η Πηνελόπη είναι πιστή στον Οδυσσέα αλλά δεν ξέρουμε πόσο τον αγαπούσε...και όπως ξέρετε οι άνθρωποι μερικές φορές μπορεί να είναι απόλυτα πιστοί χωρίς να αγαπούν. Σε ορισμένες περιπτώσεις, στην πραγματικότητα, η πίστη είναι μια μορφή εκδίκησης, εκβιασμού, ανάκτησης του αυτοσεβασμού. Πίστη, όχι αγάπη».
«Στη ζωή δεν υπάρχουν προβλήματα, δηλαδή αντικειμενικές και εξωτερικές επιλογές, υπάρχει μόνο η ζωή που δεν επιλύουμε ως πρόβλημα αλλά την ζούμε ως εμπειρία, όποιο και αν είναι το τελικό αποτέλεσμα».
«Μου αρέσει να συγκρίνω τη μέθοδό μου με αυτή των ζωγράφων πριν από αιώνες, προχωρώντας από στρώμα σε στρώμα».
«Αυτή η σκέψη μου ενίσχυσε την πεποίθησή μου ότι όλοι οι άνθρωποι, ανεξαιρέτως, αξίζουν να τους λυπόμαστε, έστω και μόνο επειδή είναι ζωντανοί».
«Ένα αβέβαιο κακό προκαλεί άγχος γιατί, στο βάθος της καρδιάς του, κάποιος συνεχίζει να ελπίζει μέχρι την τελευταία στιγμή ότι μπορεί να μην είναι αληθινό. Ένα ορισμένο κακό, από την άλλη, ενσταλάζει, για κάποιο διάστημα, ένα είδος θλιβερής ηρεμίας».
«Δεν μπορείς να σκέφτεσαι επίτηδες για κάποιον ή κάτι. Ή τα σκέφτεσαι φυσικά ή δεν τα σκέφτεσαι καθόλου».
«Δεν νομίζω ότι είναι δυνατόν να γράψεις ένα καλό μυθιστόρημα γύρω από μια αρνητική προσωπικότητα».
«Ο πόλεμος έχει γίνει υπόθεση μηχανών...και οι στρατιώτες είναι κάτι παραπάνω από έξυπνοι μηχανικοί».
«Ένας συγγραφέας επιβιώνει παρά τις πεποιθήσεις του».
«Οι καλοί συγγραφείς είναι μονότονοι, όπως και οι καλοί συνθέτες. Συνεχίζουν να προσπαθούν να τελειοποιήσουν το ένα πρόβλημα που γεννήθηκαν να κατανοήσουν».
«Ναι, χρησιμοποιεί κανείς αυτό που ξέρει, αλλά η αυτοβιογραφία σημαίνει κάτι άλλο. Δεν θα μπορούσα ποτέ να γράψω μια πραγματική αυτοβιογραφία. Τελειώνω πάντα παραποιώντας και μυθιστορήματα — στην πραγματικότητα είμαι ψεύτης. Αυτό σημαίνει ότι τελικά είμαι μυθιστοριογράφος. Γράφω για αυτά που ξέρω».
«Κάθε αληθινός συγγραφέας είναι σαν πουλί: επαναλαμβάνει το ίδιο τραγούδι, το ίδιο θέμα, όλη του τη ζωή. Για μένα, αυτό το θέμα ήταν πάντα η εξέγερση».
«Υπάρχουν πολλοί λόγοι για να κρατάτε ημερολόγιο: να σημειώνετε γεγονότα που θεωρείτε σημαντικά. να ανοίξει κανείς την καρδιά του, να δώσει διέξοδο στα συναισθήματά του, να κάνει εξομολογήσεις. Από το ένστικτο της οικονομίας που μερικές φορές ενθαρρύνει έναν συγγραφέα να αξιοποιήσει καλά και τα πιο μικρά ψίχουλα της ζωής του, ώστε να έχει ένα ακόμη βιβλίο να εκδώσει. Ή πάλι από ματαιοδοξία και αυτοϊκανοποίηση».
«Ο σύγχρονος άνθρωπος -είτε στη μήτρα των μαζών, είτε με τους συναδέλφους του, είτε με την οικογένειά του, είτε μόνος του- δεν μπορεί ποτέ ούτε μια στιγμή να ξεχάσει ότι ζει σε έναν κόσμο στον οποίο είναι μέσο και του οποίου ο σκοπός δεν είναι δουλειά του».
