Skip to main content

BLOGS

Τα Πνεύματα του Ινισέριν και η ματαιότητα των ανθρώπινων σχέσεων ενός μη τόπου

Η ευρηματική και βαθιά ανθρώπινη ιλαροτραγωδία του Martin McDonagh βρίσκεται επιτέλους στις αίθουσες.



Ευτυχώς, γιατί δεν μπορούσαμε να περιμένουμε άλλο για να γράψουμε γι’ αυτή. Περίπου σαν μια αιωνιότητα αισθανθήκαμε πως κράτησε η αναμονή για την επίσημη κυκλοφορία των πολυσυζητημένων – και δικαίως – Πνευμάτων του Ινισέριν, όσες/-οι από εμάς καταφέραμε να απολαύσουμε την ταινία στην πανελλήνια πρεμιέρα της στις Νύχτες Πρεμιέρας ή – ας είμαστε ειλικρινείς – στα torrents. Μια αναμονή που σημειώνεται δυστυχώς τελευταία με δεκάδες ξένες ταινίες, οι οποίες μέχρι να προβληθούν στην Ελλάδα έπειτα από μήνες, έχουν τελικά σχεδόν «καεί», χάνοντας κάθε ίχνος από το αρχικό hype τους και δημιουργώντας πρόβλημα επιβίωσης στις αίθουσες που έτσι κι αλλιώς κρατιούνται στη ζωή συχνά οριακά. Ευτυχώς, όμως, στην περίπτωση της τελευταίας ταινίας του ευφυούς Martin McDonagh, οι προβλέψεις είναι πως οι κινηματογραφικές αίθουσες όχι απλά θα γεμίσουν από όσους περίμεναν ευλαβικά για την επίσημη κυκλοφορία της, αλλά και από ένα μεγάλο μέρος του κόσμου που έχοντας ήδη δει στο σπίτι του μια από τις κορυφαίες ταινίες του 2022 [και ΤΗΝ κορυφαία για το Avopolis], θα αδράξει σίγουρα την ευκαιρία να θαυμάσει το ιρλανδικό τοπίο και τις σκηνές ιλαροτραγωδίας της στη μεγάλη οθόνη.

Υποψήφια για 10 βραβεία BAFTA και 9 Oscar, ανάμεσα στα οποία αυτά για την παραγωγή, τη σκηνοθεσία και το σενάριο του McDonagh, αλλά και για τις τέσσερις ερμηνείες των Colin Farrell, Brendan Gleeson, Kerry Condon και του φοβερού newbie Barry Keoghan, η ταινία έχει τιμηθεί ήδη από τις Χρυσές Σφαίρες και το Φεστιβάλ Βενετίας, κερδίζοντας εκεί το μεγαλύτερο υποκριτικό φαβορί της χρονιάς, τον Brendan Fraser. Υποψηφιότητες και βραβεύσεις επάξιες, για ένα φιλμ που με απόλυτη μαεστρία και αδιαμφισβήτητη φωτογραφική δεξιοτεχνία, όχι απλά κατάφερε να ταξιδέψει όσους το απόλαυσαν στο απόκοσμο τοπίο της Ιρλανδικής εξοχής, αλλά να προκαλέσει έντονη συγκίνηση από εκεί που κανείς δεν το περίμενε, αφηγούμενη μια ιστορία βγαλμένη σαν από την εργογραφία του Beckett. Όχι τυχαία, αν σκεφτεί κανείς πως ο McDonagh υπήρξε αρχικά επιτυχημένος θεατρικός συγγραφέας που ξέρει πολύ καλά πώς να δημιουργεί χαρακτήρες σαν να ξεπήδησαν από το σανίδι για να κατακτήσουν τη μεγάλη οθόνη.

Η ιστορία στα Πνεύματα του Ινισέριν ξεκινά σε ένα απόμερο φανταστικό νησί της Ιρλανδίας –  έναν μη τόπο, μιας που στην πραγματικότητα εκεί δεν συμβαίνει ποτέ τίποτα – σχεδόν 100 χρόνια πριν. Εκεί, δυο μέχρι πρότινος καρδιακοί φίλοι θα βρεθούν σε ένα πρωτόγνωρο αδιέξοδο όταν ο ένας αποφασίζει εντελώς ξαφνικά να διακόψει τη φιλία τους, κάνοντας αυτό που θα χαρακτηρίζαμε σήμερα μέσα από το νεολογισμό του ghosting. Αυτό το ανεξήγητο ghosting από την πλευρά του καλλιεργημένου μουσικού και διανοούμενου για τα δεδομένα της εποχής Colm (Brendan Gleeson) δεν πρόκειται να γίνει ωστόσο αποδεκτό από τον soft, αφελή, λαϊκό και βαρετό, σύμφωνα με τον πρώτο, Pádraic, ο οποίος θα κάνει τα πάντα για να αποκαταστήσει την φιλία τους.

banshees-of-inisherin-inside-2

Η απόφαση όμως του Colm να μην ξανασπαταλήσει τον πολύτιμο [sic] χρόνο του στον πληκτικό Pádraic είναι τόσο αμετάβλητη, που ο ίδιος θα ξεκινήσει μια σειρά από παράλογες ενέργειες απόδειξής της, που φτάνουν σε επίπεδα gore ακρωτηριασμών των δαχτύλων του.

Αυτό το σχήμα παραλογισμού από την πλευρά του Colm αποτελεί και το προφανές εύρημα του McDonagh ώστε να σχολιάσει – περιορισμένα και εντελώς in your face, ομολογουμένως –  μέσα από τα Πνεύματα του Ινισέριν το παράλογο του εμφυλίου πολέμου, που θα έπληττε  την ιρλανδική κοινωνία από εκείνη την περίοδο μέχρι και μόλις πριν από λίγα χρόνια.

Τους χαρακτήρες της ταινίας συμπληρώνουν η Kerry Condon, που ερμηνεύει την εγκλωβισμένη στην ασφυκτική καθημερινότητα του Ινισέριν αδερφή του Pádraic, αλλά και ο Barry Keoghan (που γνωρίσαμε μέσα από τον Θάνατο του Ιερού Ελαφιού του Γιώργου Λάνθιμου), ο οποίος και είναι ο χαζούλης γιος του αστυνομικού του νησιού, που εμφανίζεται να υποτιμάται από κάθε έναν κάτοικό του, μα κυριότερα από τον πατέρα του.

Τα Πνεύματα του Ινισέριν που δίνουν τον τίτλο στην ταινία δεν είναι άλλο από τον τίτλο του κομματιού που ο Colm προσπαθεί να τελειοποιήσει στο βιολί (γι’ αυτό και δεν έχει χρόνο για τον βαρετό Pádraic), μιας που στόχος του είναι να αφήσει μια σπουδαία πολιτιστική παρακαταθήκη για τον τόπο του πριν αυτός φύγει από τη ζωή και με κάθε κόστος. Τίτλος που μάλλον χάνεται υπό μία έννοια στην ελληνική μετάφραση της ταινίας, μιας που τα περίφημα «banshees» της ιρλανδικής παράδοσης δεν ήταν απλά πνεύματα, αλλά αυτά που προμήνυαν τη μοναδική αναπόδραστη αλήθεια στη ζωή: τον θάνατο.

banshees-of-inisherin-inside-3

Οι δύο όψεις του νομίσματος του εμφυλίου βρίσκουν την προσωποποίησή τους μέσα από του χαρακτήρες των Colm και Pádraic, με τον πρώτο να βάζει το παράλογο «καθήκον» ως προτεραιότητά του και τον δεύτερο να μην αποδέχεται πώς είναι δυνατόν μια μέχρι πρότινος ιδανική ζωή και φιλία να συντρίβεται για ανούσια αφορμή.

Colin Farrell και Brendan Gleeson συναντώνται μετά από σχεδόν 15 χρόνια από τη δημιουργία της επικής Αποστολής στη Μπριζ, με έναν McDonagh πιο ώριμο από ποτέ να τους σκηνοθετεί εκ νέου σε ένα φιλμ θεατρικής φύσης, σπαρταριστών διαλόγων, συγκίνησης που τρυπώνει στις πιο αναπάντεχες σκηνές και με χαρακτήρες ταιριαστά ετερόκλητους που δημιουργούν το τέλειο σύνολο. Διαθέτοντας έναν ποιητικό ρυθμό και αισθητική που ανεβάζει το συνολικό αποτέλεσμα, η ταινία καταφέρνει να παρακάμψει αριστοτεχνικά ακόμη και τα ίδια τα ελαττώματά της – την προφανή έλλειψη σχολιασμού της συνθήκης ψυχικής ασθένειας που ο Colm είναι πρόδηλο πως βιώνει, αλλά και μια επιφανειακή τελικά ανάγνωση του ιρλανδικού εμφυλίου, που σίγουρα δεν είναι αποτέλεσμα μόνο του «παραλόγου».

Η ενδοοικογενειακή βία, η προτεσταντική ηθική και η δύναμη του αλκοόλ ως συνδετικού κρίκου μιας απομονωμένης κοινωνίας είναι εκείνα τα στοιχεία της ταινίας που σχολιάζουν τη διαμόρφωση του ιρλανδικού κράτους, σε έναν ανέλπιστο συνδυασμό που παντρεύει τόσο το υπαρξιακό δράμα, όσο και τη φολκλόρ κωμωδία που πραγματεύεται και την ανθρώπινη ματαιοδοξία, στο ύφος των αδελφών Coen.

Μελαγχολικά επώδυνη, αλλά και γνήσια αστεία, η ταινία αποτελεί το κινηματογραφικό must της περιόδου, αλλά και την καλύτερη επιστροφή που θα μπορούσε ο Martin McDonagh να πετύχει, μισή δεκαετία μετά τις Τρεις Πινακίδες Έξω από το Έμπινγκ, στο Μιζούρι.

Το trailer της ταινίας:

https://youtu.be/BlXTe6Vq4TQ

 

Διαβάστε επίσης: Sláinte! 10 + 1 αγαπημένες ταινίες για την Ιρλανδία

Πηγή

Πηγή:

http://www.avopolis.gr/movieworld/cinema-features/78966-ta-pneymata-tou-iniserin-kai-i-mataiotita-ton-anthropinon-sxeseon-enos-mi-topou

Διαβάστε επίσης

BLOGS

Η Beyoncé αποκαλύπτει την tracklist του νέου της δίσκου, Cowboy Carter

Ο οποίος θα περιλαμβάνει μεταξύ άλλων ένα cover του “Jolene” της Dolly Parton, αλλά και συμμετοχή του θρύλου της country, Willie Nelson

BLOGS

Το Rebel Moon ήρθε στο Netflix

Ο Ζακ Σνάιντερ ετοιμάζει αυτό το sci-fi event φαντασίας εδώ και μια δεκαετία.

BLOGS

«Με ενδιέφερε μόνο η καλλιτεχνική πλευρά της ζωής» Elton John

Ο Elton John γιορτάζει τα 77α γενέθλιά του

Προτεινόμενα

BLOGS

Η Beyoncé αποκαλύπτει την tracklist του νέου της δίσκου, Cowboy Carter

Ο οποίος θα περιλαμβάνει μεταξύ άλλων ένα cover του “Jolene” της Dolly Parton, αλλά και συμμετοχή του θρύλου της country, Willie Nelson

VIRAL

Το teaser trailer της νέας ταινίας του Γιώργου Λάνθιμου Kinds Of Kindness είναι εδώ

Στο Ιστορίες Καλοσύνης πρωταγωνιστεί η άρτι βραβευθείσα με Όσκαρ Emma Stone, ενώ το σενάριο της ταινίας συνυπογράφει το δίδυμο Γιώργος Λάνθιμος-Ευθύμης Φιλίππου.

ASK THE EDITOR

6 ολοκαίνουριες skincare, makeup και αρωματικές αφίξεις για να κάνεις δώρο στον εαυτό σου

Νέα προϊόντα που θα λατρέψεις με το που τα βάλεις στο boudoir σου