Σαν ψέματα

Βράδια ανοιξιάτικα αθώα, ηδονικά, απόλυτα προσωπικά Ανεπηρέαστα από απαγορεύσεις και κανόνες, μακριά από πανικούς, αρνητικές σκέψεις . Μακριά από στοχοποιημένους αριθμούς, παράπλευρες ζημιές, γεμάτα Χατζιδάκι και Ornella Vanoni και Kris Kristofferson και Tom Waits, αγαπούν τον Καραγάτση και τον Λειβαδίτη και τον Paul Auster και τον Καμύ, γλεντάνε με κρασί και ρακές , παίζουν πολλές παρτίδες για δύο και έχουν μεγάλες δόσεις cool.

Χωρίς συνθήματα και ενοχές , με ... κυρίως θέμα αλλά και "εκκρεμείς" επιθυμίες τα ανοιξιάτικα βράδια είναι πάλι εδώ Διεκδικώντας (ξανά) το χώρο τους και το χρόνο μας. Κάνουν ανατροπή στην κλειστή, απομονωμένη (κι ανυπεράσπιστη;) μεταμοντέρνα νουάρ καθημερινότητα.

Για να ταράξουν την ησυχία, να μικρύνουν τις αποστάσεις, να ανακατέψουν τις προθέσεις, να αλλάξουν τα περιθώρια. Κι αν εμείς, ακόμα, δεν μάθαμε πως το μαγικό, το παραμυθένιο, το τυλιγμένο με φαντασία και μ' όνειρο, είναι το μόνο αληθινό, υπάρχει πάντα χρόνος. Και για χτες και για τώρα και για πολύ μετά. Φτάνει να’ναι Άνοιξη, που τα βράδια βάζουν τα "καλά τους" από το πρωί!

Η φαντασία «παίζει» πάντα ρόλο πρωταγωνιστικό.. Χρωματιστή και ασπρόμαυρη, και χάρτινη και δυνατή, και ροκ και μπλουζ, και στρογγυλή και αιχμηρή, και αθώα και "ηλεκτρική", και ξύλινη και σιδερένια, και... Φτάνει να έχει αληθινούς ήρωες και να λέει ιστορίες με καλό τέλος.

Ένα ανοιξιάτικο βράδυ ξέρει να είναι και παιδί, κι αλήθεια, και εικόνα, και παιχνίδι. Κι εμείς θεατές του , φίλοι, ακροβάτες, οπαδοί, γράφουμε μαζί του μικρές και μεγάλες ιστορίες μεταμορφώσεων.

Πάντα μπορεί να σε κάνει να δεις αλλιώς τον εαυτό σου, ένα ανοιξιάτικο βράδυ. Κάνε εσύ την πρώτη κίνηση, μα μην το κάνεις και ζήτημα!