Με καινούργια φτερά

Επειδή "στο βάθος η μουσική δεν είναι πάθος ή όνειρο, νοσταλγία ή ρεμβασμός αλλά μια άλλη δικαιοσύνη"* και στα δύσκολα ξέρω πως κι εσένα, (όπως κι εμένα) εκεί σε βρίσκω, θα σου πω πάλι ένα τραγούδι και θα σε καλέσω να το τραγουδήσουμε μαζί. 

Θα περάσουν τα σύννεφα

δίπλα μου προχώρα

χώρα αθάνατη

των γενναίων οι θάνατοι

Μοίρα δοξασμένη

Μοίρα αιώνια χαραγμένη

Θα περάσουν τα σύννεφα

θα' ρθουν χελιδόνια

θα' ρθει η Ανοιξη ξανά

μ' άσπρο και γαλάζιο φως 

η ελπίδα

Κι η ζωή γλυκιά

πλάι στη θάλασσα

σε μια φοινικιά

Στην αγκαλιά σου

πλάι στο κύμα

κέρνα με φιλιά

αχ μες τη σιγαλιά

στον πόλεμο το κρίμα

Ακου την καρδιά πώς χτυπά

δε θα κάνουν βήμα

Θα τη ξαναβρούμε

μια Κυριακή

άσπρη μερα γαλανή

με σταυρού το σχήμα

Αχ!

την καινούργια ζωή

Μην μου κλαις δεν κάνει

Κοίτα της νίκης τα κάτασπρα φτερά

κι αν με θέλεις λιγάκι

μου φτάνει

Θα ξαναβρούμε στους δρόμους 

τη χαρά

με καινούργια φτερά

Το' γραψε ο Σταμάτης (Κραουνάκης) και η Λίνα (Νικολακοπούλου) και το τραγουδάει (μαζί μας) η Άλκηστη (Πρωτοψάλτη).

Μ' αυτό πέρασα τη μέρα μου. Και τα "Ελλάδα ώρα μηδέν", " Η Ελλάδα σε κρίση", "Δραματικές εξελίξεις", "Κρίσιμες ωρες"κλπ πήγαν στην άκρη.

Ναι, ζούμε παράξενες, ταραγμένες, δύσκολες μέρες και ώρες, αλλά κανείς και τίποτα δεν θα μας πάρει τα τραγούδια μας, τους ποιητές μας, τα όνειρα μας, τα φεγγάρια μας, την χαρά μας. 

"Θέλω να μου φωτογραφίσεις ένα κορίτσι με κεφάλι σελήνης να κρατάει μια θάλασσα" ¨"Φαντασίωση", θα πεις. "Αλήθεια",θα σου πω. Αυτό ζήτησε ο (μαγικός) Μάνος Χατζιδάκις από τον φωτογράφο Τάσο Βρεττό για το εξώφυλλο του Τέταρτου,** το καλοκαίρι του '85... Κι έγινε. Εξώφυλο του καλοκαιριάτικου τεύχους. Κι αν αυτή τη φωτογραφία-εξώφυλλο του (υπέροχου) Τάσου Βρεττού την κολλούσαμε στα μούτρα μερικών μερικών σήμερα και τους λέγαμε " Ορίστε, αυτή είναι η Ελλάδα" θα είχαμε, τουλάχιστον, την ικανοποίηση των έκπληκτων βλεμμάτων τους.

Και τι είναι το Τέταρτο, θα μου πεις. Περιοδικό, θα σου πω. Σαν ένα μικρό θαύμα. Που οραματίστηκε και το' κανε πραγματικότητα ο Χατζιδάκις και μια υπέροχη παρέα δημοσιογράφων, συγγραφέων, σκιτσογράφων, ανθρώπων που ο Χατζιδάκις αγαπούσε και πίστευε. Όπως όλα τα "θαύματα" δεν κράτησε πολύ, αλλά ήταν αρκετό για να αλλάξει τη σκέψη και την αισθητική πολλών. Πάρα πολλών.

Δεν ξέρω αν σ' αυτά που ζούμε τούτες τις μέρες θα μπορούσα να βάλω άλλο εξώφυλο, εκτος απ' αυτό. Τίτλο, ετσι κι αλλιως δεν θα ήθελα να βάλω. Αντίδοτο, όμως, σε προκαλώ να βρεις. Οχι ένα, πολλά! Με σειρά σπουδαιότητας, χαλαρότητας, εκκεντρικότητας (ναι!) και σπανιότητας, απολύτως προσωπική.

Και να τα αντιπαρατάξεις σε όλα και σε όλους που υπονομεύουν τις ώρες, τις μέρες, τις ζωές μας. Το allyou θα είναι δίπλα σου. Για να μπορεί να είναι το παράθυρο σου στον καθαρό αέρα, στο χαμόγελο, σε ό,τι αγαπάς, σε ό,τι περιμένεις, στο χρόνο, στον εαυτό σου.

* Τάσος Λειβαδίτης

**"Το τελευταίο Τέταρτο", του Τάκη Θεοδωρόπουλου (Εκδ. Πόλις)