Βαγγέλης Γιωτόπουλος: «Η κριτική σε κάνει, πάντα, καλύτερο»

Από πότε ξεκίνησε για εσένα η συλλογή παγκόσμιων βραβείων;

Η συμμετοχή μου σε διεθνείς διαγωνισμούς ξεκινάει από πολύ παλιά, τη δεκαετία του '90, σε καλλιτεχνικό επίπεδο δια μέσω της FIAP (παγκόσμιας καλλιτεχνικής ομοσπονδίας). Τα τελευταία δέκα χρόνια όμως συμμετέχω επαγγελματικά πια στους διαγωνισμούς της SWPP και WPPi (παγκόσμιες επαγγελματικές ομοσπονδίες φωτογραφίας) και έχω την τιμή να κερδίσω αρκετές πρώτες θέσεις.

Ποιο είναι το αγαπημένο σου βραβείο για το οποίο μιλάς με περισσότερη περηφάνια;

Είναι ο τίτλος που απέκτησα φέτος στο Λονδίνο. Είναι ο ανώτερος τίτλος στην παγκόσμια φωτογραφία το ''Fellowship'' και το θεωρώ ό,τι πιο δύσκολο αλλά πιο όμορφο και σημαντικό.

Το σημαντικότερο  για έναν καλλιτέχνη είναι η συμμετοχή. Με την συμμετοχή σε εκθέσεις και διαγωνισμούς, εξωτερικεύεις τα συναισθήματά σου και ''εκτίθεσαι'' στον θεατή με ό,ι αυτό συνεπάγεται. Άλλωστε η κριτική, είτε καλή είτε κακή, θεωρώ ότι σε κάνει καλύτερο.

Η κύρια πηγή έμπνευσής σου;

Ο άνθρωπος. Ιδιαίτερα οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας που κουβαλούν αξίες και πείρα είναι ό,τι πιο σημαντικό για μένα και προσπαθώντας να τους κάνω το πορτραίτο τους, θέλω να αποδίδω όσο το δυνατόν καλύτερα όλα αυτά τα χαρακτηριστικά.

Περίγραψέ μου, συνοπτικά, ποιες ήταν οι πιο δύσκολες συνθήκες ως τώρα για να καταφέρεις να βγάλεις μια φωτογραφία.

Δεν υπάρχει δύσκολη συνθήκη για μένα σε μια φωτογραφία. Επειδή είμαι φωτογράφος που καταγράφω περισσότερο την αποφασιστική στιγμή και το θέμα μου ως ντοκουμέντο, θεωρώ ότι πρέπει να εγκλιματίζεσαι στην οποιαδήποτε συνθήκη για να κάνεις το κλικ που επιθυμείς.

Ποια φωτογραφία έχει αφήσει ιστορία; Ιστορία που θα έχεις για χρόνια να διηγείσαι...

Είναι η φωτογραφία που έβγαλα το 2009 σε έναν γάμο στο κάστρο της Λευκάδας, την στιγμή που ζευγάρι και καλεσμένοι έρχονται στην εκκλησία. Πάντα αναπολώ την στιγμή που έζησα όταν διηγούμαι στα σεμινάριά μου και στους μαθητές μου, την ιστορία της συγκεκριμένης φωτογραφίας.

Άλλωστε είναι μια από τις βραβευμένες φωτογραφίες μου παγκόσμια αφού κατέκτησε την 2η θέση στην Αμερική στα IPA Awards ανάμεσα σε περίπου 25000 συμμετοχές.

Ποια στοιχεία πρέπει να διαθέτει ένας σωστός, επαγγελματίας φωτογράφος;

Καταρχάς πρέπει να είναι σεμνός και διακριτικός στη δουλειά του. Πρέπει να μην είναι καβαλημένος γιατί είναι πολύ εύκολο σε εμάς τους καλλιτέχνες να πάρουν τα μυαλά μας αέρα, ειδικά αν προκύψουν κάποιες βραβεύσεις. Άλλωστε, όσο δύσκολο είναι να αποκτήσεις δόξα τόσο πιο εύκολο είναι να την χάσεις.

Ποια φωτογραφία σε αντιπροσωπεύει και τι «διαβάζεις» σε αυτήν βλέποντάς την;

Είναι μια φωτογραφία Γάμου από τις τελευταίες βραβευμένες (Photographer of the Year Wedding Photojournalistic) που απεικονίζει μια εντελώς φυσική σκηνή μέσα στην εκκλησία. Είναι πάνω από 15 άτομα όλων των ηλικιών σε μια απόσταση περίπου 2-3 μέτρων μπροστά μου κανένας δεν με κοιτάζει ενώ ταυτόχρονα δημιουργούνται αρκετές διαφορετικές ιστορίες στην εικόνα αυτή.

Νομίζω είναι αυτό που με αντιπροσωπεύει πλήρως στη φωτογραφία Γάμου σαν ντοκουμέντο και αυτό που με εξιτάρει και μου αρέσει περισσότερο. 

Ποια φωτογραφία θα αφιέρωνες στην Ελλάδα και γιατί;

Θα αφιέρωνα όλη την σειρά μου με τις 20 φωτογραφίες που κατέθεσα για τον τίτλο μου φέτος γιατί περιλαμβάνεται όλη η παλέτα της ψυχής και των συναισθημάτων κάθε Ελληνικού σπιτιού. Χαρά, συγκίνηση, κλάμα, αγωνία, ευτυχία όλα μαζί συνθέτουν τις εικόνες μου και αποδίδουν όσο πιο κοντά αυτό που βιώνεται τη μέρα του γάμου από το ζευγάρι και όλο τον περίγυρο. Και στην τελική είναι οι φωτογραφίες που θα μείνουν χαραγμένες για πάντα στην ζωή του ζευγαριού. ​