Λεωνίδας Κακούρης: "Χαίρω αντιφάσεων!"

Φωνή βαθιά κι αντρίκια. Σε κερδίζει από την πρώτη στιγμή. Χαμόγελο ανοιχτό που το βλέπεις και τ' ακούς, μαζί. Παρθένος του Σεπτέμβρη , που "ήρωες και πρότυπα δεν είχε (και δεν έχει),  όμως ανθρώπους που θαύμαζε (και θαυμάζει) , ναι. Έπαιρνε (και παίρνει)  τα καλά τους στοιχεία και "τα επεξεργαζόταν (τα επεξεργάζεται )". Βγάζει τους φόβους του "στην ταράτσα , για να τους χτυπήσει ο ήλιος κι ο αέρας και να πάρουν την πραγματική τους διάσταση",  τον γοητεύει σε μια γυναίκα " η αύρα της και να είναι καλός άνθρωπος, να μη νοιάζεται μόνο για τον εαυτό της" , μιλάει για τις "δονήσεις που πιάνουν οι κεραίες κάποιων υπέροχων τρελών," ψάχνει να βρει δικά του στοιχεία στους διαφορετικούς ρόλους που  ερμηνεύει  και φέτος καταφέρνει να μεταμορφώνεται , παράλληλα,  σε 5 διαφορετικούς ανθρώπους , πέντε διαμετρικά αντίθετους χαρακτήρες , για να κάνει αυτό που πιο πολύ αγαπάει : να παίζει!

 Έτσι, ο "κακός" Δούκας Σεβαστός στις "Αγριες Μέλισσες",***** ο δωρικός Βασίλης Τσιτσάνης στην κινηματογραφική "Ευτυχία"****, ο "άστεγος" στον θεατρικό "Κάτω Παρθενώνα"*,  ο Νικόλας Άσιμος στο "Φαλιμέντο του κόσμου"**και  (από τις 24 Ιανουαρίου) ο πρώην  ΕΛΑΣίτης στην παράσταση  "7 Αναζητήσεις"***,  είναι ο ίδιος άνθρωπος: ο Λεωνίδας Κακούρης.

 

Μέσα σ' αυτούς τους πέντε διαμετρικά αντίθετους χαρακτήρες, στο θέατρο-την τηλεόραση-τον κινηματογράφο, πού υπάρχεις εσύ; Σε ποια στοιχεία του καθένα, από τους πέντε ήρωες σου,  "σε βρίσκεις" πιο πολύ;

 

 Αναπόφευκτα, από τη στιγμή που τους ερμηνεύω εγώ, υπάρχουν κομμάτια του εαυτού μου και στους πέντε. Κάθε φορά, λοιπόν, ανάλογα με το τι χρειάζεται ο κάθε ρόλος, εγώ, σαν τεχνίτης, θα επιστρατεύσω ο,τι υλικό έχω στις αποσκευές μου για να μπορέσω να πλάσω τον καθένα. Τώρα, αν με ρωτάς με ποιον θα ταίριαζα περισσότερο, σαν χαρακτήρας,  τότε θα σου πω πως , μάλλον θα ταίριαζα περισσότερο με τον ήρωα της παράστασης του Πειραιά. Και στους άλλους τέσσερις, όμως,  υπάρχουν στοιχεία μου. Αλλά, ακόμα  κι αν δεν υπήρχαν, θα έπρεπε να τα ανακαλύψω

 

Πόσο ξαφνική είναι για σένα η επιτυχία που γνώρισες (και γνωρίζεις) μέσα από τις Άγριες Μέλισσες και το ρόλο του"κακού" Δούκα;

 

Oι περισσότεροι από εμάς, δεν είχαμε ακριβή αίσθηση της επιτυχίας , για πολύ μεγάλο διάστημα, λόγω του μεγάλου φόρτου δουλειάς και των πολλών γυρισμάτων. Σιγά σιγά, όμως, έχουμε καταλάβει όλοι, ότι είναι μια σειρά που έχει περάσει στον κόσμο, έχει αγαπηθεί πολύ. Η αλήθεια είναι πως το περιμέναμε. Λόγω του σεναρίου, αρχικά, αλλά και λόγω όλων των συντελεστών

 

Αυτά σε ο,τι αφορά στη σειρά. Σε ο,τι αφορά σ'εσένα;

 

Είναι έντονη η αγάπη του κόσμου και οι εκδηλώσεις αγάπης. Και με τις νέες τεχνολογίες , σήμερα, δεν είναι εύκολο σε κανέναν από τους ανθρώπους που σε συναντούν στο δρόμο και σου δηλώνουν  τον θαυμασμό και την αγάπη τους, να αρνηθείς μια selfie. Οι φωτογραφίες που έχω στη ζωή μου, μέχρι τώρα, είναι ελάχιστες. Δεν μου αρέσει να φωτογραφίζομαι. Όμως αν σ' έναν άνθρωπο δίνει χαρά το να φωτογραφηθώ μαζί του, ε, τότε φυσικά και δεν θα το αρνηθώ. 

Τώρα, αν έρθω στη λέξη "επιτυχία",  θα σου πω πως η λέξη αυτή, σίγουρα,  μεταφράζεται αλλιώς  για μένα κι αλλιώς  για τον κόσμο. Θα  περιοριστώ, λοιπόν,  να σου πω πώς μεταφράζεται αυτή η επιτυχία στην προσωπική μου ζωή. Αυτή την εποχή η προσωπική μου ζωή είναι σχεδόν ανύπαρκτη... Ακριβώς γιατί, λόγω "επιτυχίας", έχει μεγαλώσει πολύ το κομμάτι των επαγγελματικών μου δραστηριοτήτων. Η μέρα μου  είναι από το πρωί μέχρι το βράδυ, ένα ανελέητο διάβασμα, γύρισμα, παράσταση, πρόβα για άλλη παράσταση. Δεν την απολαμβάνω την επιτυχία τη στιγμή που συμβαίνει. Όλη αυτή η δραστηριότητα όμως, με γεμίζει με πολλή δύναμη, με ενέργεια , γιατί και τα τέσσερα πράγματα που κάνω (αφού το πέμπτο, τα γυρίσματα της "Ευτυχίας" έχουν τελειώσει) τα αγαπάω, μου αρέσουν  και πηγαίνοντας από το ένα στο άλλο, ξεκουράζομαι από το προηγούμενο και "φορτώνω" για το επόμενο

 

Ο Δούκας είναι ο νέος τηλεοπτικός μας ¨κακός" μετά τον Γιάγκο Δράκο της Λάμψης , και μετά τους κινηματογραφικούς "κακούς" του Σπύρου Καλογήρου και του Ανέστη Βλάχου. Μόνο που αυτός, είναι αλλιώτικος "κακός": με σκεπτικό, με...βάθος,...(με διακόπτει)

 

Ναι, αλλιώτικος. Γιατί ο Δούκας είναι αυτός που είναι, ή μάλλον που έγινε, σκληρός, αδίστακτος, εξουσιαστής, κακός, μέσα από το προσωπικό του βίωμα. Μέσα από την προσπάθεια του να ξεπεράσει όλα τα τραύματα ενός παιδιού που δεν ενηλικιώθηκε ποτέ. Υπήρξε ένα παιδί που ποτέ δεν πήρε την  επιβράβευση που περίμενε, από τον πατέρα του, για τίποτα . Οπότε κάποια στιγμή για να μπορέσει να σταθεί στα πόδια του, δημιούργησε ένα τεράστιο ΕΓΩ το οποίο είναι προέκταση αυτού του ανάπηρου παιδιού που κουβαλάει μέσα του.

 

Ξέρει ν' αγαπάει ο Δούκας; Υπάρχει κάποιος που αγαπάει πραγματικά; 

 

Αγαπάει τα παιδιά του,  αλλά ως προέκταση του εαυτού του. Μ' εναν απόλυτα εγωιστικό τρόπο. Ως κτήμα του τα  βλέπει, σαν συνεχιστές του δικού του όνειρου: να μεγαλώσουν κι άλλο την περιουσία του, να αποκτήσουν μεγάλα αξιώματα, να μπουν στην πολιτική, ίσως. Σαν να πολλαπλασιάζει το εγώ του, σαν να έχει κάτι αχόρταγο μέσα του, που διψάει να αυγατίζει, να μεγαλώνει τα πάντα κι αυτά "τα πάντα" να του ανήκουν. Κι εκεί είναι η "ύβρις" που έλεγαν και οι αρχαίοι θεοί.

 

Για τη Μυρσίνη, τη γυναίκα του, τι νοιώθει;

. 

Την αγαπάει τρελά και την πιστεύει τυφλά. Είναι πολύ ερωτευμένος, ακόμα, μαζί της

 

Κι όταν ανακαλύψει ποια πραγματικά είναι, τι θα πάθει, τι θα κάνει; Θα καταρρακωθεί;

 

Θα το ανακαλύψει; Δεν γνωρίζω... Θα δουμε.... 

 

Θα ήθελες να τελειώσουν οι Μέλισσες με τον Δούκα όρθιο ή κουρέλι,  έχοντας δει και μάθει  όλη την αλήθεια;

 

"Όχι, όχι, δεν θα τον ήθελα όρθιο τον Δούκα. Αυτό που θα ήθελα είναι να τον δω να έρχεται αντιμέτωπος με τον πραγματικό  εαυτό του. Να έρχεται όλη του η ζωή μπροστά στα μάτια του και να τον κάνει κουρέλι. Να αλλάξει όλο, αν γίνεται, να έρθει τούμπα, ακόμα και σαν μήνυμα. Αυτό θα ήθελα. Γιατί, η ζωή, κάποια στιγμή, μας δίνει κάποια μαθήματα τα οποία αν θέλουμε τα λαμβάνουμε υπ'όψιν μας, αν δεν θέλουμε όχι...  Αυτό , για μένα, θα ήταν το ενδιαφέρον. Να δώσει η ζωή στο Δούκα το μάθημά του"
 

 

Σ' όλο αυτό πού "κολλάει"  ο Νικόλας Άσιμος; Πώς αποφάσισες να ανεβασεις πάλι το "Φαλιμέντο"; Από αγάπη στον Άσιμο ή γιατί πιστεύεις πως ο "Έτσι",  τόσα χρόνια μετά το "φευγιό του" έχει ακόμα να μας πει και να μας μάθει πράγματα;

 

"Όλα αυτά που έλεγε αυτό το ξωτικό, αυτός ο υπέροχος τρελός,  δεν ήταν λόγια του αέρα. Υπάρχουν κάποια πλάσματα, που οι κεραίες τους πιάνουν, νιώθουν και αισθάνονται δονήσεις  που οι υπόλοιποι, απλοί άνθρωποι, δεν τις καταλαβαίνουμε. Νομίζω πως κάτι τέτοιο συνέβαινε και με τον Ασιμο, γι αυτό και είχε και τέτοια ορμή και την αίσθηση του κατεπείγοντος, όταν οι άλλοι άκουγαν τους στίχους των τραγουδιών του κι αναρωτιόντουσαν , άραγε τι μπορεί να σημαίνει το: "θα είσαι με μπαταρία να εκτελείς εργασία";

Αυτό που έκανα με την παράσταση είναι να ανασύρω κάποια κείμενα από το βιβλίο του "Αναζητώντας τους Κροκανθρώπους", που είναι γραμμένο όλο σε πρώτο πρόσωπο και που πιστεύω πως έχει μεγάλο θεατρικό ενδιαφέρον και να τα παρουσιάσω σε μια θεατρική εκδοχή. Αυτή την φορά πρόσθεσα και κείμενα που βρήκα από το αρχείο που μου έχουν στείλει ο Γιώργος Αλαμανής και ο Φώτης Καραγιώργης 

Όλα τα μουσικά κομμάτια είναι κι αυτά...θέατρο. Θέατρο πολιτικό,κοινωνικό, κωμωδία, θέατρο δρόμου. Θέατρο πάντως.

Ο Άσιμος ήταν ένας σκοτεινός καλλιτέχνης, αλλά ταυτόχρονα ήταν και σαλτιμπάγκος και διασκεδαστής  "Αψηφήστε τα πάντα κι ακολουθήστε με. Ακολουθήστε την κουδούνα", έλεγε "Η κουδούνα ξέρει καλύτερα. Τι ξέρουν οι άλλοι;"

 

Ποια είναι η σχέση σου με τη μουσική; Θα μπορούσε να ξεκινούν όλα από τη μουσικό γυναίκα σου, την Αλίκη;

 

H γυναίκα μου, ναι, είναι μουσικός. Παίζει βιόλα. Γνωριστήκαμε σε μια μουσική παράσταση, τη "Μάλα" όπου παίζαμε και οι δυο, πριν 18 χρόνια. . . Όμως η δική μου σχέση με τη μουσική είναι καθαρά ερασιτεχνική. Έκανα μαθήματα κιθάρας μικρός, μετά έμπλεξα με τη δασκάλα κι άφησα την κιθάρα,  μετά με πήρε η ζωή παραμάζωμα και να, τώρα κάνω θέατρο που τα εμπεριέχει όλα. Άρα και τη μουσική!

 

Πού θα ήθελες τα παιδιά σου, η Ηλιάνα και ο Βαγγέλης,  να σε δουν: Στις παραστάσεις σου  ή στην τηλεόραση;

 

Τα παιδιά μου στον Άσιμο με έχουν δει, δυο χρόνια πριν, όταν πρωτοανέβηκε στο Σταυρό του Νότου, τον Παρθενώνα τον είδαν και τους άρεσε πολύ, τις 7 Αναζητήσεις όταν ανέβουν θα τις δουν. Τις Μέλισσες δεν τις βλέπουν γιατί είναι αργά κι έχουν σχολείο το πρωί

 

Υπάρχει, όμως και Utube για να δουν τον μπαμπά τους...

 

Ναι, αλλά υπάρχει και Fortnite και όλα τα άλλα video games....που πάνε την τηλεόραση στην άκρη

 

H γυναίκα σου, σου κάνει κριτική;

 

Η γυναίκα μου βλέπει φανατικά τις Μέλισσες και ήταν από τους πρώτους μου δείκτες για το  ότι η σειρά θα πάει καλά. Όσο για την κριτική της, με κοιτάζει καμμιά φορά στα μάτια και μου λέει"Λεωνίδα , είσαι εσύ;΄"
 

Τι σε γοητεύει σε μια γυναίκα;

 

" Δεν ξέρω αν λέγεται με λόγια...Είναι μια αύρα. Μια αίσθηση. Τα μάτια της. Αυτό που αισθάνομαι όταν το δέρμα μου αγγίζει αυτή τη γυναίκα. Μ' ενδιαφέρει να είναι καλός άνθρωπος, να μη νοιάζεται μόνο για τον εαυτό της. Η ομορφιά είναι κάτι που βγαίνει στον καθένα ξεχωριστά. Εχω δει ανθρώπους πολύ όμορφους, όμως μετά απο λίγο είναι άσχημοι. Και το αντίθετο"

 

 

Aν σου έδιναν να φορέσεις μια γραβάτα, ένα ζιβάγκο κι ένα φουλάρι, τι θα διάλεγες;

 

"Γραβάτα σπάνια φοράω, κι αν βάλω κάποια γραβάτα θα είναι μονόχρωμη, λεπτή, σκούρα. Το ζιβάγκο μ' αρέσει πάρα πολύ και το φοράω πολύ, αλλά στα...αδύνατα μου! Όταν βάζω κιλάκια, δεν.... Όσο για το φουλάρι, ναι, θα μπορούσα να το διαλέξω, αρκεί να μην είναι ακριβό και να είναι... καλοκαιρινό"

 

Φόβους και ανασφάλειες, έχεις;

 

"Ναι, έχω. Και τους φόβους μου και τις φοβίες μου και τις ανασφάλειές μου και περιόδους που τα μπαλόνια μου πετάνε χαμηλά και κάποιες φορές μπορεί και να σκάσουν γιατί υπάρχουν και απρόβλεπτα στη ζωή... Αλλά μετά από τόσα χρόνια νομίζω πως έχω καταφέρει να κάνω και μια εσωτερική συνομιλία με τους φόβους μου, να τους αγαπήσω λίγο περισσότερο , αλλά και να τους ξεμπροστιάσω. Να τους βγάλω, δηλαδή στην ταράτσα να τους χτυπήσει λίγο ο αέρας και ο ήλιος , να πάρουν την πραγματική τους διάσταση. Γιατί πολλές φορές οι φόβοι μας είναι πολύ πιο μεγάλοι στο μυαλό μας, παρά στην πραγματικότητα"

 

Τι σε χαρακτηρίζει; 

 

" Χαίρω αντιφάσεων! Είμαι επίμονος, παρορμητικός, ανυπόμονος. Πολύ τακτικός ή και πολύ άτακτος

 

Ακατάστατος, εννοείς ( διορθώνω...)

 

Όχι, άτακτος εννοώ! Αλλά και ακατάστατος! Κι ας είμαι Παρθένος!

 

 

Θα κάνεις μια ευχή για την καινούργια χρονιά;

 

"Θά'θελα, το 2020,  να έχει την ορμή, την τρέλα και τη νιότη δυο εικοσάρηδων και η ένωση των δυο τους,  να βγάλει ο,τι καλύτερο για όλους μας"