Ημερολόγια Lockdown - Μαρία Πετρίτση "Κανείς δεν ξέρει πώς φιλάς, πώς λες ψιθυριστά το τι; και το ε;"

Και κάπως έτσι το παρόν μας άλλαξε ξαφνικά, μέσα σε λίγες ώρες. Η μέχρι τώρα γνωστή πραγματικότητα έγινε πρωτοφανής. Ο χρόνος δείχνει πια το πρόσωπό του με παράξενο τρόπο, αλλόκοτα τρομακτικό. Ήρθαν μέρες δύσχρηστες και απαιτητικές. Η πανδημία μετέτρεψε τον πλανήτη σε ένα μεγάλο κλουβί με πολλά μικρά δωμάτια, έτσι όπως άλλοτε βλέπαμε τις εικόνες ενός παιχνιδιού επιστημονικής φαντασίας όπου ο εγκλωβισμένος ήρωας της οθόνης περνούσε πίστες και δοκιμασίες στο λαβύρινθο ώσπου να ξαναβγεί στο φως.

Άνοιξη του 2020, ένας νέος καιρός να ξανασυστηθούμε με τη γνώση του παλιού κόσμου έτσι όπως την συλλαμβάναμε, και που μέρα με τη μέρα αλλάζει άρδην πρόσωπο και σημασία. Ο Μεγάλος Αδελφός δεν μας κατασκοπεύει μέσα από κρυφές κάμερες και τυφλούς καθρέφτες: όλος ο κόσμος έγινε μια μεγάλη παραμορφωτική κάμερα που μέσα από το μισότυφλο μάτι της κοιτάζουμε την πραγματικότητα σαν παιδιά που χαζεύουν τα γλυκίσματα πίσω από τη βιτρίνα ενός ζαχαροπλαστείου που δεν μπορούν να πλησιάσουν, γιατί τα μέσα τους είναι ανεπαρκή.

Πρόσωπα καλυμμένα με μάσκες, δάχτυλα κρυμμένα μέσα σε πλαστικά γάντια, απαγορευμένες οι αγκαλιές - δεν μπορεί πια κανείς να σε πλησιάσει, να σε χαρεί, να ανακαλύψει πώς χαϊδεύεις, πώς φιλάς, πώς λες ψιθυριστά το τι; και το ε;. Πρέπει να σε περιμένει, να σου δώσει χάρη προς το παρόν για όσα έπρεπε και δεν έγιναν, για όσα ευχήθηκες και δεν μπορούν να συμβούν. Για όσα γνωρίζατε και τώρα αγνοείτε.

Πρέπει κι εσύ να του ανταποδώσεις τη γενναιοδωρία της υπομονής και της προνοητικότητας, να ανταποκριθείς με τη σειρά σου στις επιταγές μιας παγκόσμιας εντολής που δεν εξαιρεί κανέναν. Η μόνη συνθήκη επιβίωσης είναι η προσοχή και η κατανόηση. Η υπομονετικότητα για κάτι που υπήρχε και θα υπάρξει ξανά, αλλαγμένο αλλά πραγματικό, ακολουθώντας τα φυσικά γυρίσματα του καιρού και των περιστάσεων.

Όλα περνάνε, όλα αλλάζουν, και τίποτε δεν μένει αναλλοίωτο και σταθερό για πάντα. Φτιαχτήκαμε για να αντέχουμε γαλήνη και ταραχή, χαρά μα και θλίψη. Το είδος μας έχει αποθέματα και δυνάμεις. Οι δοκιμασίες των καιρών είναι οι αξιολογητές μας. Δεν υπάρχει άλλος κριτής πέρα από το Χρόνο, εκείνο το χρόνο τον παλιό, εκείνο το χρόνο που δεν είμαστε μόνο εμείς αλλά και οι άλλοι, οι μικροί και οι μεγάλοι, οι θαρραλέοι και οι δειλοί, οι τυχεροί και οι λιγότερο ευνοημένοι, ή απλώς οι άνθρωποι.

Θα περάσει κι αυτό, και θα βγούμε νικητές. Ίσως κάπως πιο μελαγχολικοί και συνεσταλμένοι, τραυματισμένοι αλλά ζωντανοί. Έτσι συμβαίνει πάντοτε σε καιρούς δοκιμασίας και τρανταγμού. Θα επιβιώσουμε και θα είμαστε πιο σοφοί και μετρημένοι, πιο διαλλακτικοί, πιο μετριόφρονες. Το είδος μας θα τα καταφέρει. Αν κρατήσουμε αυτή τη σκέψη στο μυαλό, ακόμα και από αυτή την τρομακτική πανδημία του Χρόνου, παρόλες τις απώλειες και τα μεθεόρτια της ζημιάς, είναι βέβαιο πως κάποια μέρα ο κόσμος θα στηθεί στα πόδια του και θα ξαναρχίσει να ζει, θα επουλώσει τις πληγές του, θα πάψει να φοβάται, θα ξαναβγεί στο φως.

Απόσπασμα από το Ο άνθρωπος που ήθελε να γίνει Ευγένιος στη θέση του Αρανίτση (εκδ. Bibliotheque, 2015)

Απόσπασμα από την ημέρα εγκλεισμού αριθ. 19.

[...]

Δεν ξέρω τι μέρα είναι σήμερα. Νομίζω Τετάρτη. Ξεχνάω να σκίσω τα φύλλα από το ημερολόγιο και χάνω τις μέρες. Ευτυχώς που υπάρχει και το κινητό, όπου το ημερολόγιο ενημερώνεται αυτόματα. Δεν θυμάμαι πού το έχω αφήσει, βέβαια, μα δεν με βιάζει κάτι. Έξω βράζει ο τόπος. Η άσφαλτος μοιάζει  με τη Σαχάρα. Μικρές κλωστές διάφανης ζέστης ανεβαίνουν στο βάθος του δρόμου σαν ατμοί από στεγνοκαθαριστήριο. Ανέκαθεν μου άρεσαν οι ατμοί των στεγνοκαθαριστηρίων και το καλοκαίρι στην Αθήνα. Έχει κάτι το εξωτικό, που με διασκεδάζει. Όταν αποφασίσω να ξαναβγώ στον κόσμο λέω να περάσω από ένα φυτώριο και να πάρω έναν κοκοφοίνικα. Ούτως ή άλλως μου αρέσουν οι πρασινάδες στο μπαλκόνι. Μερικές φορές σκέφτομαι πως θα έπρεπε να υπάρχουν πίνακες εξέλ για τις σκέψεις. Να ταξινομούνται, να χωρίζονται σε ομάδες και στο τέλος να αθροίζονται. Πόσες καλές σκέψεις έκανα σήμερα; Τόσες. Πόσες κακές; Τόσες. купить проститутку можно у нас на сайте.

Νομίζω πως αυτό θα με διευκόλυνε πολύ. Όχι πως θέλω να κάνω κάποιον απολογισμό σκέψεων, απλώς θα ήταν ενδιαφέρον κάποτε να κάνω μια σούμα και να δω πώς σκεφτόμουν στη ζωή μου. Με το ίδιο σύστημα θα μπορούσα να ταξινομώ τα όνειρά μου, να κατατάσσω τις ευχές μου, να αθροίζω τις ακυρώσεις μου και ούτω καθεξής. Έτσι θα ήμουν ο καλός, ο κακός και ο άσχημος μαζί. Ένα τέλειο ρομποτάκι.

[...]

Τίτλοι βιβλίων της Μαρίας Πετρίτση

80 νύχτες αιώρησης, Bibliotheque

Αγάπη μου, θέλω να γίνω ψάρι, Bibliotheque

Μαγείρεψα και άλλα ποιήματα, Bibliotheque

Ο άνθρωπος που ήθελε να γίνει Ευγένιος στη θέση του Αρανίτση, Bibliotheque

Ο βασιλιάς του τρακ, Κέδρος

Μιράντα, Κέδρος

Όλα λάθος, Κέδρος

Lemon, Εμπειρία Εκδοτική