Μιχάλης Σαράντης: "Η κωμωδία για μένα είναι μεγάλη πρόκληση"

Ο Μιχάλης Σαράντης είναι από τα καλά και ταλαντούχα παιδιά του θεάτρου. Μιλάει πάντα χωρίς ίχνος κακίας, έπαρσης και ειρωνείας είτε έχει μπροστά του έναν δημοσιογράφο είτε έναν θαυμαστή. Με λίγα λόγια είναι προσγειωμένος, ευγενής και ταπεινός στη ζωή του. Ο ίδιος, µετά τη θεατρική επιτυχία που σημείωσε ο «Οιδίπους» το φετινό καλοκαίρι, ετοιμάζεται για µια νέα αναµέτρηση. Αυτή τη φορά θα πρωταγωνιστήσει στην παράσταση «Φαίδρα» της Μαρίνας Τσβετάγιεβα σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά στο θέατρο «Προσκήνιο». «Η παράσταση θα κάνει πρεμιέρα αρχές Νοέμβρη, αν πάνε όλα καλά με τον κορονοϊό» σημειώνει ο Μιχάλης Σαράντης στο allyou.gr. Η ιστορία επικεντρώνεται στα πρόσωπα της Φαίδρας και της Τροφού, του Ιππόλυτου και του Θησέα, αναδεικνύοντας τα πολλαπλά κίνητρα και τις επιδιώξεις που κρύβονται πίσω από την ακαταμάχητη ισχύ της σαρκικής σαγήνης πέρα από ηθικούς δεσμούς, δημιουργώντας ένα κουαρτέτο επικαλυπτόμενων σχέσεων. «Ξεκινάμε πρόβες με πολλή αγωνία. Είναι δύσκολοι καιροί. Είμαστε από τους κλάδους που επηρεάζονται βαθύτατα και από τους πρώτους. Οι ακυρώσεις των παραστάσεων γίνονται κατά το δοκούν στους δήμους από τότε που έβγαλε ο κύριος Πατούλης την ανακοίνωση ότι θέλει να αναστείλει όλες τις παραστάσεις στην περιφέρεια Αττικής. Σε εμάς ακύρωσαν πέντε παραστάσεις με τον “Οιδίποδα”. Όλο αυτό το πράγμα καταλαβαίνεις ότι με έναν τρόπο μας πεισμώνει και μας κάνει ν’ αναρωτιόμαστε αν ο φόβος που έχει δημιουργηθεί, έχει πραγματικό αντίκρισμα τελικά στο θέατρο, καθώς δεν υπάρχει κανένα κρούσμα επιβεβαιωμένο από παράσταση. Είναι ο μόνος χώρος που τα μέτρα τηρούνται 100%. Οι άνθρωποι έρχονται με προπληρωμένα εισιτήρια, τηρούνται οι αποστάσεις, φοράνε όλοι μάσκες και κρατάνε αντισηπτικά μαζί τους. Είναι αρκετά ασφαλές πεδίο το θέατρο. Κάποιες φορές, μάλιστα, απορώ μήπως όλο αυτό είναι και στοχευόμενο ενάντια στον Πολιτισμό. Για να μην σχολιάσω και το "λίγο μαύρο" των Μυκηνών. Η αντιμετώπιση στα θέματα του πολιτισμού από ορισμένους αρμόδιους ανθρώπους ειναι τουλάχιστον πρόχειρη και χωρίς κανέναν απολύτως σχεδιασμό» υπογραμμίζει ο ηθοποιός. 

Εκτός, όμως, από τις πρόβες στο θέατρο, ο Μιχάλης Σαράντης βρίσκεται σε εντατικά γυρίσματα για τη νέα κωμωδία του ΑΝΤ1 «Η Φαμίλια». Η ιστορία επικεντρώνεται στη ζωή ενός ζευγαριού, που αν και έχει πολλούς λόγους να είναι ευτυχισμένο, έχει ακόμη περισσότερους να πάει σε ψυχολόγο. Τη σκηνοθεσία της νέας σειράς έχει αναλάβει ο Βασίλης Θωμόπουλος, ενώ στους πρωταγωνιστικούς ρόλους βλέπουμε τον Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη και την Ιωάννα Ασημακόπουλου. «Είναι μία κωμωδία καταστάσεων. Ένα ισραηλινό φορμάτ, το οποίο έχει διαγράψει εντυπωσιακή πορεία σε όποια χώρα του εξωτερικού κι αν έχει προβληθεί. Εγώ θα υποδυθώ τον κολλητό του Πυγμαλίωνα και κουμπάρο του ζευγαριού. Μαζί με την γυναίκα μου είμαστε το αντίβαρο ουσιαστικά στο άλλο ζευγάρι που περνάει ο,τι περνάει! Είμαι πολύ χαρούμενος που ξεκίνησα γυρίσματα, καθώς οι καιροί είναι δύσκολοι και εύχομαι όλα να πάνε καλά» τονίζει και συνεχίζει: «Μόλις μου έκαναν την πρόταση, δέχτηκα με πολλή χαρά, ήθελα να κάνω κάτι διαφορετικό σε σχέση με όλα όσα έχω κάνει τόσο καιρό. Ήθελα να εκπλήξω και εμένα. Ομολογουμένως, θα έκανα πιο εύκολα κάτι πιο δραματικό, αλλά το σενάριο και οι συντελεστές μου κέντρισαν αμέσως τον ενδιαφέρον. Η κωμωδία για μένα είναι μεγάλη πρόκληση. Δεν είναι απλά τα πράγματα, ειδικά στην τηλεόραση που οι ρυθμοί είναι πιο γρήγοροι».

Πώς πήρατε την απόφαση να ασχοληθείτε με την υποκριτική;

Προέκυψε! Δεν ήμουν από τα παιδιά που έλεγαν ότι θα γίνω ηθοποιός όταν μεγαλώσω. Αν και έπαιζα σε διάφορες σχολικές παραστάσεις, δεν είχα δώσει τόσο μεγάλη βαρύτητα. Δεν σκεφτόμουν να κάνω κάτι συγκεκριμένο. Ήμουν αρκετά μπερδεμένος. Ήθελα απλά να παίζω μπάλα, να είμαι με τους φίλους μου και να ερωτεύομαι. Όταν τέλειωσα το σχολείο, τα πράγματα προέκυψαν μέσα από την επαφή μου με δύο ζωγράφους, τον Αποστόλη Χαντζαρά και τον Νίκο Κυριακόπουλο. Αυτοί οι άνθρωποι με έβαλαν στον κόσμο της τέχνης. Πήγα σε δραματική σχολή, μετά πήγα σε μια άλλη, ξεκίνησα να δουλεύω και ξαφνικά ανοίχτηκε ένα ολόκληρο σύμπαν μπροστά μου.

Τι έχετε κερδίσει όλα αυτά τα χρόνια από το θέατρο;

Δεν το έχω σκεφτεί γιατί για μένα η δουλειά μου είναι μέρος της καθημερινότητάς μου. Δεν αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου. Αγαπάω πολύ αυτό που κάνω. Δεν είμαι από εκείνους που πηγαίνουν στη δουλειά τους και σιχτιρίζουν. Μαθαίνω συνεχώς νέα πράγματα και γίνομαι καλύτερος άνθρωπος μέσα από αυτήν.

Με τον ∆ηµήτρη Καραντζά έχετε συνεργαστεί αρκετές φορές στο παρελθόν. Πώς θα περιγράφατε τη σχέση σας;

Ο ∆ηµήτρης δεν είναι απλά συνεργάτης µου, είναι πολύ κοντινός φίλος µου. Υπάρχει µια βαθιά αλληλοεκτίμηση στον τρόπο που στεκόμαστε απέναντι στα πράγματα, και στη ζωή αλλά και στη δουλειά. Τον αγαπώ πολύ και χαίροµαι κάθε φορά που συνεργάζοµαι µαζί του. Ελπίζω κι αυτός (σ.σ.: γέλια).

Πότε κρίνετε ότι μία παράσταση, στην οποία συμμετέχετε είναι πετυχημένη; Από τα εισιτήρια που έχει κόψει; Από τις κριτικές; Ή από την υπόθεση του έργου και τους συντελεστές που την απαρτίζουν;

Όλα παίζουν σε έναν βαθμό το ρόλο τους. Δεν είμαι της άποψης ότι όσο πιο καλλιτεχνικό είναι ένα έργο τόσο λιγότερος κόσμος πηγαίνει και το παρακολουθεί. Δεν υπάρχουν για μένα αυτές οι ταμπέλες. Ούτε η επιτυχία μίας παράστασης κρίνεται αμιγώς από τα εισιτήρια. Επ' ουδενί! Έχω παίξει σε εξαιρετικές παραστάσεις που τους έτυχε να μην έχουν την εισπρακτική μοίρα που επιθυμούσαμε, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αξίζαν.

Τα κριτήρια που έχετε για να επιλέξετε έναν ρόλο στο θέατρο διαφέρουν από αυτά του κινηματογράφου και της τηλεόρασης;

Όχι. Είναι πολύ απλά και καθαρά όπως όλων των ανθρώπων. Το πιο βασικό είναι ποιοι θα είναι οι συνεργάτες και ποιοι είναι οι στόχοι. Ποια είναι η βόμβα που θα έρθει στα χέρια μας και πώς θα τη διαχειριστούμε.

Πριν λίγο καιρό βρεθήκατε στην Αμοργό για τα γυρίσματα της ταινίας «Θυγατέρες», που βασίζεται στο best seller βιβλίο «Tοchter» της Lucy Fricke και είναι γερµανικής παραγωγής. Τι ρόλο έχετε στην ταινία και πώς ήταν αυτή η εμπειρία;

Στην Αμοργό έζησα μία αρκετά όμορφη και σπουδαία εμπειρία. Έκανα εκεί μία βδομάδα γύρισμα. Είχα την τύχη να παίξω με δύο από τους καλύτερους ηθοποιούς που έχω συνεργαστεί ποτέ στη ζωή μου, την Birgit Minichmayr και τον Josef Bierbichler. Οι συνθήκες ήταν εκπληκτικές. Οι ηθοποιοί ήταν κορυφαίοι. Ήμουν μαζί με τον Ανδρέα Κωνσταντίνου, που κάναμε και παρέα. Η συμμετοχή μου μικρή,το κερδος ανεκτίμητο όμως, πραγματικά. Χάρηκα που δούλεψα και γνώρισα όλους αυτούς τους ανθρώπους.πηρα μια γεύση για το πώς κάνουν σινεμά στο εξωτερικό. Τα συνεργεία τους ήταν αρκετά οργανωμένα, όλα στην εντέλεια με την ευγένεια και το επαγγελματισμό να βρίσκονται σε πρώτο πλάνο. Οφειλω παρολα αυτά και πω ότι τα δικά μας συνεργεία δεν έχουν να ζηλέψουν σε τίποτα τα ξένα. Οι δικοί μας, σε δύσκολες καταστάσεις μπορούν πιο γρήγορα να λύσουν ένα πρόβλημα προφανως λόγο των δυσκολιών που έχουμε περάσει ολα αυτά τα χρόνια. Κακα τα ψέματα. Σινεμα ίσον χρήματα. Το σινεμά και οι άνθρωποι του στη Ελλάδα χρειάζονται μεγαλύτερη στήριξη. Πολυ μεγαλύτερη.

Η δηµοσιότητα πόσο έχει αλλάξει τη ζωή σας;

∆εν νιώθω καθόλου ότι είµαι δηµόσιο πρόσωπο. Υπάρχουν κάποιοι που µε αναγνωρίζουν στον δρόµο, αλλά ως εκεί. Υπάρχουν και στιγµές βέβαια που εκεί που δεν το περιµένω έρχεται κάποιος από το πουθενά και µου µιλάει εκστασιασµένος για κάποια παράσταση ή για την ταινία. ∆εν µε ενδιαφέρει να µε µάθει το πανελλήνιο για κάτι άλλο πέραν της δουλειάς µου. ∆εν έχω καθόλου χρόνο να αναλωθώ σε τέτοιου είδους θέµατα.

Μπορεί πλέον να ζήσει κάποιος αξιοπρεπώς ως ηθοποιός, δεδομένης της κρίσης που γνωρίζει το επάγγελμά σας τα τελευταία χρόνια;

∆εν νιώθω καθόλου ότι είµαι δηµόσιο πρόσωπο. Υπάρχουν κάποιοι που µε αναγνωρίζουν στον δρόµο, αλλά ως εκεί. Υπάρχουν και στιγµές βέβαια που εκεί που δεν το περιµένω έρχεται κάποιος από το πουθενά και µου µιλάει εκστασιασµένος για κάποια παράσταση ή για την ταινία. ∆εν µε ενδιαφέρει να µε µάθει το πανελλήνιο για κάτι άλλο πέραν της δουλειάς µου. ∆εν έχω καθόλου χρόνο να αναλωθώ σε τέτοιου είδους θέµατα.

Γενικά, φόβους έχετε;

Εχω αρκετούς, αλλά έχω µάθει να ζω µε αυτούς και να πατάω πολύ καλά στα πόδια µου. ∆εν δίνω δικαίωµα να αντιληφθεί ο άλλος κάτι εάν δεν το θέλω εγώ. ∆εν γίνοµαι έρμαιο ούτε του φόβου ούτε της ανασφάλειάς µου. Εχω µάθει όλο αυτό να µε µετασχηµατίζει σε αγρίµι. ∆εν καταλαβαίνω τίποτα. Από τον φόβο ότι µπορεί να χτυπήσω κατά λάθος στον τοίχο, ας πούµε, µπορεί επίτηδες να πάρω φόρα και να µπω µέσα στον τοίχο. Να τον κάνω κοµµάτια.

Τι σας έχει μάθει η ζωή μεγαλώνοντας;

Έχοντας ωριμάσει, έχω συνειδητοποιήσει ότι η ζωή κάποια στιγμή τελειώνει και γι’ αυτό πρέπει να τη ζούμε. Για πολλά χρόνια ένιωθα ότι είμαι αθάνατος. Έτσι, τουλάχιστον πίστευα. Πλέον, όμως, ξέρω ότι κάποια στιγμή οι άνθρωποι φεύγουν από αυτόν τον κόσμο. Έχω αρχίσει, λοιπόν, να το καταλαβαίνω και να με κινητοποιεί αυτό. Υπάρχει πιο ωραίο πράγμα από το να νιώθεις ότι είσαι ζωντανός και υγιής;

Αναπολείτε το παρελθόν;

Είμαι πολύ δεμένος με το παρελθόν. Συχνά αναπολώ διάφορες στιγμές με τη μητέρα μου.

Θα λέγατε ότι είστε συμφιλιωμένος με την έννοια του χρόνου;

Πολλές φορές νιώθω μεγαλύτερος ηλικιακά απ’ ότι είμαι και αυτό είναι άσχημο. Δεν νιώθω πιο ώριμος, αλλά πιο γερασμένος. Αυτό μπορεί να έχει να κάνει με μία μεγαλύτερη κόπωση και μια ανάγκη κάποτε να πάρω μία απόσταση από τα πράγματα.

Πώς είναι η καθημερινότητά σας εκτός θεάτρου;

Δεν βγαίνω τόσο συχνά γιατί δουλεύω και διαβάζω πολύ. Όταν βρισκω, όμως, ελεύθερο χρόνο μου αρέσει να βλέπω τους φίλους μου, να περνάω χρόνο με το κορίτσι μου και να κάνω βόλτες με τη μηχανή μου.

Είστε ικανοποιημένος με όσα έχετε καταφέρει στη ζωή σας;

Νιώθω καλά, αλλά δεν είμαι άνθρωπος που θέτει τόσο μεγάλα ερωτήματα στον εαυτό του. Κάνω ότι μπορώ όταν μου δίνετε η ευκαιρία.