Ευδοκία Ρουμελιώτη: «Θα ήθελα να είχα αποκτήσει πολλά περισσότερα παιδιά»

«Όποιος χαμογελάει διαρκώς, κρύβει μια δύναμη μέσα του, που είναι σχεδόν τρομακτική». Το παραπάνω γνωμικό ανήκει στην Greta Garbo. Τη σπουδαία Σουηδέζα ηθοποιό, που μεγαλούργησε κατά τη διάρκεια της εποχής του βωβού κινηματογράφου, κάνοντας παράλληλα αισθητή την παρουσία της και στη χρυσή εποχή του Χόλιγουντ.

Αυτό λοιπόν μου ήρθε πρώτο στο μυαλό, στην προσπάθειά μου να προλογίσω τη συνέντευξη της Ευδοκίας Ρουμελιώτη.

Κι αυτό γιατί εκτός από σπουδαία ηθοποιός, είναι ένας άνθρωπος που προσπαθεί να ξεπεράσει ό,τι εμπόδιο βρίσκει στο διάβα του με το χαμόγελο στα χείλη.

Η Ευδοκία Ρουμελιώτη άνοιξε την καρδιά της στο allyou.gr και μίλησε για την καριέρα της, για τη σειρά «Θα βρεις τον δάσκαλό σου», που αποτέλεσε το εφαλτήριο για την πορεία της στον χώρο της υποκριτικής, για την υιοθεσία που επιχείρησε και δυστυχώς δεν ολοκληρώθηκε και για την κακοποιητική συμπεριφορά που είχε δεχτεί στο παρελθόν από τον Γιώργο Κιμούλη.

Περιμένατε όταν ξεκινούσατε την πορεία σας στον χώρο της υποκριτικής ότι θα έχετε αυτήν την λαμπρή καριέρα;

Όχι δεν το περίμενα. Η ζωή έχει μεγαλύτερη φαντασία από εμάς. Δεν το φανταζόμουν γιατί δεν ήθελα να γίνω ηθοποιός. Ήθελα να γίνω κριτικός θεάτρου και να κάνω και κάτι που θα έχει σχέση με παιδιά. Οπότε, όπως καταλαβαίνετε, δεν είχα από μικρή όνειρο να γίνω ηθοποιός. Ήταν κάτι που προέκυψε στην πορεία, το αγάπησα κι έτσι δεν θα μπορούσα να φανταστώ την πορεία αυτή που είχα. 

Σταθμός στην καριέρα σας ήταν το σίριαλ «Θα βρεις τον δάσκαλό σου». Τι σας έχει μείνει από αυτή τη δουλειά;

Κατ’ αρχάς μου έχει μείνει το γεγονός ότι με όλους που συμμετείχα στη σειρά είχαμε μία τρυφερή και καλή σχέση. Δούλεψα με μεγάλους ηθοποιούς στη σειρά, όπως με την Έρση Μαλικένζου, που έκανε τη γιαγιά μου στη σειρά. Είμαι χαρούμενη γιατί βρέθηκα σε πολύ μικρή ηλικία μαζί με ανθρώπους που μου έδειξαν έναν δρόμο. Επιπλέον οφείλω πάρα πολλά στη Πηνελόπη Κροντηροπούλου, τη σκηνοθέτη της σειράς, που δεν βρίσκεται πια στη ζωή. 

Θα σας δούμε σύντομα σε καθημερινό σίριαλ;

Πλέον συμμετέχω σε γυρίσματα για μία καινούργια σειρά, η οποία θα προβληθεί στον ΣΚΑΪ με τη Μαρία Ναυπλιώτου, τη Λένα Παπαληγούρα, τον Ιωάννη Παπαζήση, τη Βίκυ Παπαδοπούλου, με μία εκπληκτική σκηνοθέτη που ήθελα πολύ να συνεργαστώ μαζί της, την Όλγα Μαλέα. Ξεκινάμε κάτι που μας αρέσει πολύ, το οποίο πιστεύουμε πάρα πολύ και θα προβληθεί του χρόνου. 

Η τηλεόραση έχει στραφεί προς τη μυθοπλασία με εξαιρετικές σειρές, όπως οι Άγριες Μέλισσες και ο Σασμός. Παρακολουθείτε κάποια από αυτές; Σας είχε γίνει κάποια πρόταση να συμμετάσχετε σε αυτές;

Από τις συγκεκριμένες σειρές, τον Σασμό και τις Άγριες Μέλισσες δεν είχα κάποια πρόταση. Μου έγιναν κάποιες προτάσεις να είμαι σε κάποιες άλλες σειρές, που παίζονται αυτή τη στιγμή στην τηλεόραση, αλλά δεν προέκυψε να είμαι σε αυτές τις δουλειές. Πάντως είναι πάρα πολύ ωραίο το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια, μετά από μία μεγάλη παύση, βλέπουμε να γίνονται πολύ ωραίες δουλειές στην τηλεόραση. 

Δυστυχώς ο χώρος της υποκριτικής συγκλονίστηκε από τον τραγικό χαμό του Πάνου Νάτση, με τον οποίο είχατε συνεργαστεί στο σίριαλ Γυναίκα Χωρίς Όνομα… Θέλετε να μας μιλήσετε για τη σχέση σας;

 Δεν μπορώ να μιλήσω για αυτό. Είναι πολύ νωπό. Ήταν ένα καταπληκτικό παιδί. Αυτό που συνέβη ήταν τραγικό. 

Ήσασταν ένα από τα πρόσωπα που βγήκαν και μίλησαν για κακοποιητικές συμπεριφορές στον χώρο σας. Το να βγείτε να μιλήσετε δημόσια για αυτά που είχαν συμβεί το θεωρούσατε ένα χρέος προς τις νεότερες γενιές προκειμένου να μην περάσουν αυτά που ζήσατε εσείς και άλλοι ηθοποιοί;

Εγώ δεν μίλησα τώρα, το είχα κάνει όταν είχαμε κάνει τη συνεργασία. Δηλαδή περίπου 15 χρόνια πίσω. Τότε δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή, γιατί όλα τα θέματα θέλουν τη σωστή στιγμή τους, να ανοιχτεί ένα τέτοιο θέμα. Γι’ αυτό μίλησα για αυτό το θέμα και τώρα. Γιατί είναι κάτι το οποίο το θεωρώ χρέος μου για τις νέες γενιές και τα νέα παιδιά που θα ασχοληθούν με τον χώρο, να μην έχουν να αντιμετωπίσουν τέτοιες συμπεριφορές. Και ο οποιοσδήποτε άνθρωπος σκεφτεί να έχει μία τέτοια συμπεριφορά αισθάνομαι ότι μετά από αυτό που έγινε δεν θα το κάνει με την ίδια ευκολία. 

Αν μπορούσε να γυρίσει ο χρόνος πίσω η Ευδοκία Ρουμελιώτη θα άλλαζε κάτι στη ζωή της;

Αν μπορούσα να το κάνω θα ήταν να αποκτήσω περισσότερα παιδιά. 

Λόγω της απαιτητικής φύσης της δουλειάς σας πώς καταφέρνετε και συνδυάζετε δουλειά, παιδί και σύζυγο; Σας φτάνουν 24 ώρες;

Δυστυχώς δεν μου φτάνουν. Ο χρόνος, ειδικά από τότε που ήρθε το παιδί στη ζωή μου έχει γίνει πολύ λίγος. Δεν μετανιώνω όμως τις ώρες που αφιερώνω στον Δημήτρη. Η ασχολία μου μαζί του με κάνει και καλύτερη ηθοποιό.

Στο παρελθόν έχετε δηλώσει ότι θέλετε να γίνεται δωρητής οργάνων όπως ήταν και η μητέρα σας. Μετά από τα εμπόδια που συναντήσατε όταν κληθήκατε να δωρίσετε τα όργανα της μητέρας σας είναι κάτι που εξακολουθείτε να θέλετε;

Φυσικά. Αυτό είναι κάτι ανεξάρτητο. Γιατί οι εποχές και οι στιγμές αλλάζουν. Αυτό είναι κάτι που θέλω να το κάνω και θα το κάνω. Ακόμη κι αν είχα μία άσχημη εμπειρία εγώ η ίδια στην οικογένειά μου σε αυτό. 

Παλέψατε, δυστυχώς ανεπιτυχώς, να υιοθετήσετε ένα παιδί, ωστόσο αντιμετωπίσατε το σκληρό πρόσωπο της γραφειοκρατίας. Τι έχετε να πείτε στους ανθρώπους που παλεύουν να υιοθετήσουν ένα παιδάκι;

Θα τους έλεγα να μη μετανιώνουν καθόλου για την προσπάθειά τους. Να έχουν πίστη και επιμονή. Το ότι εγώ είχα μία δύσκολη και κακή εμπειρία δεν σημαίνει ότι αυτό θα συμβεί και σε κάποιον άλλο. Νομίζω ότι ήμουν από τις σπάνιες περιπτώσεις. Οπότε δεν θα μπορούσα να πω σε κάποιον, που θα ήθελε να υιοθετήσει ένα παιδί να μην μπει σε αυτή τη διαδικασία. Εύχομαι το κράτος, που ζούμε να κάνει αυτή τη διαδικασία πιο εύκολη, προκειμένου όσοι θέλουν να υιοθετήσουν ένα παιδί να μην αντιμετωπίζει τόσο μεγάλα προβλήματα. 

Την περίοδο του κορωνοϊού ο κλάδος σας δοκιμάστηκε αρκετά, λόγω του λουκέτου που είχε μπει στα θέατρα. Πώς διαχειριστήκατε τη δύσκολη αυτή κατάσταση;

Η κατάσταση ήταν πραγματικά πάρα πολύ δύσκολη για όλους μας. Γιατί πέρα από το οικονομικό θέμα, που είναι πάρα πολύ σημαντικό είναι και το ψυχικό. Όταν εμείς οι καλλιτέχνες δεν δημιουργούμε και δεν συναλλασσόμαστε με τους συναδέλφους μας ώστε να φτιάξουμε κάτι και να πάρει σάρκα και οστά, είναι πάρα πολύ δύσκολο να το διαχειριστούμε ψυχολογικά. Ήταν μία πάρα πολύ δύσκολη περίοδος για όλους μας. 

Αν είχε η Ευδοκία Ρουμελιώτη ένα μαγικό ραβδί τι θα άλλαζε στον κόσμο;

Θα έκανα τους ανθρώπους να ενδιαφέρονται λίγο παραπάνω για τον διπλανό τους και να ανοίξουν την καρδιά τους, ώστε να χωράει ο ένας στην καρδιά του άλλου.