ΒΟΛΤΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ
Ένα φλιτζάνι τσάι, οι βιτρίνες, ο Μπερτολούτσι κι εγώ!
Οι φίλοι μας οι Άγγλοι δεν ζουν χωρίς αυτό κι ας είναι οι τελευταίοι που το γνώρισαν (μόλις το 1839 το δοκίμασαν!!).Ποιο; Μα, το τσάϊ!
Δεν θα το πιστέψεις, αλλά το τσάϊ το αγάπησα μέσα από ένα τραγούδι. Μέσα από το "Τσάι γιασεμιού", της Μαριανίνας Κριεζή και του Λάκη Παπαδόπουλου, με τη φωνή της Αρλέτας.
Ξέρεις πώς γίνονται αυτά... Ακούς ένα τραγούδι σε μια πολύ δική σου στιγμή και το ταυτίζεις μ' εσένα και με ό,τι αγαπάς. Και τους στίχους και τη μουσική και... όλα. Έτσι ταυτίστηκα κι εγώ. Με το τραγούδι και το τσάι.
Σήμερα, λοιπόν, σκέφτομαι να απολαύσω το τσάι μου, με τη γεύση που λατρεύω, σε γωνιά αγαπημένη. Στο El Jiron, στο Ν. Ψυχικό. Την μετεξέλιξη του αγαπημένου "Λωτού" Ο "Λωτός", στο Ν. Ψυχικό, ήταν η απόλυτη τσαγερία. Τόσο κλασική και τόσο ατμοσφαιρική. Το El Jiron , σήμερα, είναι αλλαγμένο, μοντέρνο, αλλά διακριτικά ζεστό.
Δεν ξέρω αν σερβίρουν πάντα τσάι με άνθη λωτού, πάντως εγώ θα το ζητήσω. Και με το ζεστό φλιτζάνι να μου ζεσταίνει τις χούφτες και τη γεύση του να γλυκαίνει τον ουρανίσκο μου, θα χαλαρώσω μετά από τη μικρή περιήγηση μου στο κέντρο της Αθήνας.
Σωστά κατάλαβες! Θα έχει προηγηθεί (και πάλι) ένα μικρό ...ψαχτήρι. Για ο,τι βάζει ο νους σου. Αλλά και για χάζι στις βιτρίνες. Γιατί αν δεν χαζέψουμε τώρα τα Χριστούγεννα βιτρίνες, δρόμους και μαγαζίά , τότε πότε; Θα μου πεις: " Θα ψωνίσεις;" Όχι, θα σου πω. Αλλά ένα ¨κάτι" θα το πάρω: Μα ένα βιβλίο (από τα 25-30 που θελω...), μα ένα CD ( από τα 15-20 που εχω σημειώσει), μα ένα φουλάρι, ένα σκουφί, κάτι... Πάντως το πάνω-κάτω μου Κολωνάκι- Σύνταγμα- Μοναστηράκι το έχω σίγουρο.
Γυρίζοντας σπίτι θα περάσω από το κοντινό Video Club για άλλο λίγο... τσάι. Το "Τσάι στη Σαχάρα", του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι . Ταινία κλασσική (πιά) που απόψε θέλω, οπωσδήποτε να ξαναδώ. Για τνα τιμήσω τον Μπερτολούτσι που "έφυγε" την περασμένη εβδομάδα, για τον Τζον Μάλκοβιτς και την Ντέμπρα Γουίνκερ, για την μουσική του Σακαμότο, τη φωτογραφία του Στοράρο, για τον Πορτ την Κιτ και τη σχέση τους που προσπαθούν να σώσουν, για το Μαρόκο, την Ταγγέρη, για την ψευδαίσθηση της ασφάλειας, για το ταξίδι στο βαθύ μας "εντός". Το βιβλίο του Πωλ Μπόουλς, που σ' αυτό έχει βασιστεί η ταινία, δεν το έχω διαβάσει. Ευκαιρία να το ψάξω και να μου το κάνω δώρο!.
Πόσο "ψήνεσαι" για να περάσουμε παρέα αυτή την Τετάρτη; Θα είναι μια μέρα alltime classic! Άρα θα έχει ομορφιά, ατμόσφαιρα και ενδιαφέρον.
Να σε περιμένω;