ΒΟΛΤΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ
Τσίκι τσίκι στο Μουσείο Μπενάκη
Μια Δευτέρα με τον Αλέξη Ακριθάκη
Τσίκι τσίκι βάφτισε ο Κώστας Ταχτσής αυτό το τρίξιμο του μολυβιού του Ακριθάκη πάνω στο χαρτί, όταν ζωγράφιζε τα σχέδιά του. Βρισκόμαστε στις δύο από τις πιο δημιουργικές δεκαετίες για τον καλλιτέχνη. Τα μέσα του ᾽60 και του ᾽70.
Το έργο του Αλέξη Ακριθάκη το πρωτογνώρισα το 1997 όταν διοργανώθηκε στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στη Θεσσαλονίκη, μια τεράστια ανδρομική έκθεση με όλα τα έργα του. Θυμάμαι να κάθομαι ώρες μέσα στο μουσείο και να μην μπορώ να ξεκολλήσω από τις διάσημες βαλίτσες και τα κολάζ του. Με συγκινούσε το ότι μάζευε ξύλα και καδρόνια από τις παραλίες και τα τοποθετούσε στα έργα του. Τότε μάλιστα πίστευα ότι αντιλαμβανόμουν τι σημαίνει στο έργο του το λουλούδι και το βέλος, ακόμη και η βαλίτσα…
Πάντα όμως με γοήτευε και η μορφή του. Kι αυτή η ασπρόμαυρη φωτογραφία όπου πάλι «τσίκι τσίκι», είναι απόλυτα δοσμένος, σχεδόν βουτηγμένος μέσα στο σχέδιό του και έχει τοποθετήσει το αναμμένο του τσιγάρο, όχι σε σταχτοδοχείο, αλλά επάνω στα σπίρτα. Τι μοναδική στιγμή…
Τσίκι τσίκι λοιπόν. Ετσι πορεύτηκε σε όλη του την ζωή ο Αλέξης Ακριθάκης. Από την Αθήνα στο Παρίσι, μετά στο Βερολίνο και ξανά πίσω από στην Αθήνα. Από τα ασπρόμαυρα σχέδια με μελάνι, στις πρώτες κατασκευές, μετά στα ζωγραφικά έργα με την τεχνική των περιγραμμάτων, για να περάσει στα χρηστικά ντουλαπάκια, στις βαλίτσες, στα περίφημα κολάζ με τα τσαλακωμένα κουτιά από τσιγάρα Marlboro και στο έργο Μπαρ σε φυσικό μέγεθος. Είναι μεγάλη μου χαρά να ξανασυναντώ το έργο του Αλέξη Ακριθάκη ζωντανό μπροστά μου. Είναι το μεγαλύτερο δώρο που μπορώ να κάνω στον εαυτό μου αυτή την Δευτέρα...