ΒΟΛΤΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ
Το top 5 της εβδομάδας
Πού πήγαμε, τι ακούσαμε, είδαμε, διαβάσαμε και απολαύσαμε αυτή την εβδομάδα; Αυτές είναι οι κορυφαίες προτάσεις μας, για ατέλειωτες βόλτες στην πόλη.
Η Αναστασία μάς κερνάει early drinks
Κατευθυνόμαστε προς το Κουκάκι και συγκεκριμένα στο υπέροχο Mπελ Ρέυ (Φαλήρου 88 και Γεωργάκη Ολυμπίου) εκεί όπου δεν βρίσκεις ποτέ να καθίσεις αν πας αργά και που ο θόρυβος του δρόμου μπλέκεται γλυκά με τις ομιλίες και την ατμόσφαιρα εντός του καταστήματός. Πρόκειται για ένα σούπερ snack bar το οποίο στήθηκε στο χώρο ενός πρώην πλυντηρίου και λιπαντηρίου αυτοκινήτων, με προσεγμένη cocktail list και φοβερά σνακ, που κάνουν θραύση ως το πιο hot spot της περιοχής - και όχι μόνο. Θα αράξουμε στον πολυσύχναστο πεζόδρομο και θα απολαύσουμε το πιο δροσιστικό κοκτέιλ.
Η Ειρήνη μάς ξεναγεί σε... ερείπια και συντρίμμια
Αντέχεις τη βία; Κοιτάς κατάματα το φόβο; Είσαι ψυχολογικά έτοιμη να λύσεις ένα μυστήριο; Βρισκόμαστε στα Μελίσσια, σε ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο, που κουβαλά ακόμα τις αναμνήσεις του παρελθόντος, ένα άδειο προαύλιο, ένα υπόγειο που δεν τολμάς να πλησιάσεις. Κοιτάω στο τέλος του διαδρόμου, κοντά στις σκάλες. Στα μάτια μου έρχονται ξαφνικά εικόνες αγνώστων. Στα αυτιά μου ακούγονται ανατριχιαστικά ουρλιαχτά. Ανθρώπινος πόνος. Αίμα. Βασανιστήρια. Αποφασίζω να κάνω το επόμενο βήμα. Πριν όμως κατέβω τα σκαλιά, κοιτάζω πίσω μου. Είμαι ασφαλής; Κι αν κάτι συμβεί, ποιος θα με ακούσει να φωνάζω βοήθεια; Ρίσκο. Αλλά έτσι είμαι εγώ, ρισκάρω κι όπου βγει. Λέω να σου λύσω από τώρα το μυστήριο! Βρίσκομαι σε γύρισμα ταινίας. Για ρεπορτάζ. Είμαι στο (εγκαταλελειμμένο) ΝΑΤ στα Μελίσσια και παρακολουθώ τα γυρίσματα της καινούργιας ταινίας του Σωτήρη Τσαφούλια, «Έτερος Εγώ».
Θα πάρουμε το μετρό, θα κατεβούμε στάση Ακρόπολη και να' μαστε, φτάσαμε... Στο Μουσείο που λατρεύουμε, στο μουσείο-όραμα της μαγικής ολοδικής μας Μελίνας, στο Μουσείο που έγινε κιόλας 6 χρόνων (και το γιόρτασε!), που είναι ένα από τα τρία καλύτερα μουσεία του κόσμου και που από την πρώτη στιγμή που περπατάς πάνω στο γυάλινο δάπεδο βλέποντας έκπληκτος και συγκινημένος την αρχαιολογική ανασκαφή, αισθάνεσαι ευλογημένος. Στο Μουσείο της Ακρόπολης (και της Μελίνας) λοιπόν θα ξεκινήσουμε την σημερινή τεταρτιάτικη βόλτα μας. Μη με ρωτάς πόσες φορές εχω έρθει. Πολλές. Και κάθε φορά αισθάνομαι πως έχω να δω κι άλλα που δεν πρόσεξα, που δεν στάθηκα όσο έπρεπε, που δεν ήξερα πώς να τα δω, που ο χρόνος μου με πρόδωσε, που τα μάτια μου τα πλάνεψαν άλλα γλυπτά, αγγεία, ειδώλια, θεοί και ημίθεοι... Σήμερα, θα πάμε να θαυμάσουμε την ολοκαίνουργια Έκθεση του Μουσείου, τη Σαμοθράκη. Έχει θέμα τα μυστήρια των μεγάλων θεών και κρύβει μικρούς θησαυρούς γεμάτους ιστορίες, σύμβολα, τελετουργίες.
Η Μαρία μάς "συστήνει" νέους φίλους
Θα μεταφερθώ λίγο παρακάτω, για να δω -στην πράξη- την άλλη πλευρά του... Νεοέλληνα: στο "Καφενείο Ακαδημίας Πλάτωνος" (Μοναστηρίου 140), ακριβώς απέναντι από το πάρκο. Πρόκειται για έναν μικρό, φιλόξενο χώρο, στον οποίο -με ένα μαγικό τρόπο, όλοι γίνονται μία παρέα. Ένα καφενείο που σερβίρει άφθονη ρακή και -εκλεκτούς μεν πάμφθηνους δε- βιολογικούς μεζέδες, ενώ καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου εκεί πραγματοποιούνται διάφορες εκδηλώσεις και δρώμενα, όπως μουσικές και θεατρικές παραστάσεις, ανταλλακτικά παζάρια και θεματικές βραδιές. Για μένα όμως, αυτό δεν είναι το πιο σημαντικό στοιχείο στο εν λόγο μαγαζί. "Το καφενείο της Ακαδημίας Πλάτωνος" είναι το πρώτο συνεργατικό καφενείο της Ελλάδας, το οποίο σημαίνει ότι είναι ένας χώρος που λειτουργεί χάρη στην αλληλεγγύη και την αγάπη μίας παρέας ανθρώπων που αποφάσισαν πώς η απάντηση στην (οικονομική και όχι μόνο) κρίση είναι η συνεργασία, η δημιουργία και η αυτοδιαχείριση. Με όνειρα, αλλά χωρίς κομπίνες. Χωρίς κέρδος, χωρίς αφεντικά, χωρίς υπαλλήλους. Όπως λέμε, από μία παρέα ανθρώπων, για μία παρέα ανθρώπων. Η σημερινή μου βόλτα θα συνεχιστεί μέχρι αργά, κάπου εδώ. Ανάμεσα σε ανθρώπους που ίσως από αύριο να είναι φίλοι μου και ανάμεσα σε πολλά καραφάκια ρακή και ακόμα περισσότερη κουβέντα: για την αλληλεγγύη, την δημιουργία, την πολιτική και την ελευθερία.
Αφού έχω όλα τα απαραίτητα στην τσάντα θαλάσσης μου (φυσικά δεν ξεχνάω ποτέ τα αντηλιακά μου), έφυγα για παραλία. Επειδή, όπως σου είπα, είμαι από νησί, θέλω την ψευδαίσθηση ότι ακόμα και στην Αθήνα μπορώ να νιώσω ότι είμαι σε ένα. Και η παραλία που θα μου το προσφέρει αυτό αναμφισβήτητα, είναι το K.Α.Π.Ε (Λεωφ. Αθηνών-Σουνίου Λεγραινά) στο Σούνιο. Αυτός o μαγευτικός κολπίσκος με τα καταγάλανα (και καθαρά) νερά του και τα άσπρα-γκρι, καυτά βότσαλά του, αποτελεί έναν «κρυφό παράδεισο» στην Αττική, που κανείς δεν μπορεί να του αντισταθεί. Tip: Για να φτάσεις στην παραλία, πρέπει να κατέβεις μερικά (ή αρκετά σκαλοπάτια), οπότε πάρε όλα τα απαραίτητα (νερό με πάγο, χυμό, μπύρα) για να ενυδατωθείς με το που φτάσεις εκεί, από την καντίνα που βρίσκεται δίπλα στο πάρκινγκ.
