Το top 5 της εβδομάδας

Τη Δευτέρα, η Αναστασία διάβασε... 

Το θέατρο είναι τις περισσότερες φορές κάτι που επιλέγουμε να δούμε παρά να διαβάσουμε. Κι όμως το θεατρικό κείμενο αν μάθεις να το αγαπάς και εξοικειωθείς μαζί του έχει από μόνο μία εντελώς δική του δυναμική. Κι αυτό γιατί δεν στέκεται στα προνόμια της περιγραφής αλλά στην ικανοποίηση που παίρνουμε μέσα από τον διάλογο και τη δράση επιτρέποντας μας να φανταστούμε ακόμη πι εύκολα τη σκηνή και τους χαρακτήρες που σε αυτήν. Το έργο Φον Δημητράκης του εξαιρετικού Δημήτρη Ψαθά το γνωρίζεις σίγουρα  - μιλάμε για τον άνθρωπο που συνέλαβε και έγραψε τον ανεπανάληπτο χαρακτήρα της Μαντάμ Σουσού και τον συγγραφέα που έχει υπογράψει ξεκαρδιστικές κωμωδίες, όπως το "Zητείται Ψεύτης" και "Φωνάζει ο Κλέφτης". Αυτό που ίσως να μην γνωρίζεις είναι ότι αυτά τα κινηματογραφικά σενάρια όμως ήταν -πριν μεταφερθούν στην μεγάλη οθόνη- θεατρικά έργα. 

Απόψε το βράδυ λέω να θυμηθώ την ιστορία του «δειλού» Φον Δημητράκη με την ελπίδα ότι θα με βοηθήσει να έχω πάντα κατά νου ότι καμιά φορά για τα πράγματα που μας έχουν πάει στραβά δεν μας φταίνε οι άλλοι, αλλά η ίδια η κοινωνία μας, οι επιλογές μας και ο φόβος μας. 

Την Τρίτη, η Ειρήνη "ταξίδεψε" μέσα από την μουσική... 

Σήμερα αποφάσισα να ταξιδέψω μαζί σου μέσα από στίχους τραγουδιών που αγαπώ. Τραγουδιών παραδοσιακών, λαϊκών, απόλυτα ελληνικών που μιλούν για τον έρωτα, τη χαρά, τη λύπη, τη φτώχεια,τα αγαπημένα μας πρόσωπα, την αγάπη, τη φιλία. Μ' αυτά να μιλήσουμε, για το σήμερα αλλά και το αύριο που μας περιμένει. 

Να αφήσουμε τους ήχους του τρίχορδου μπουζουκιού και του μπαγλαμά να μας ταξιδέψουν σε γειτονιές αγαπημένες, στα λιμάνια της Θεσσαλονίκης, του Πειραιά και του Βόλου, στις συνοικίες και στα μουρμούρικα στου Ψυρρή. 

Το παραδοσιακό ελληνικό λαϊκό τραγούδι αγαπήθηκε, αγαπιέται, λειτουργούσε και λειτουργεί ως ενωτικός κρίκος για όλους μας. Χαλάρωσε, λοιπόν, κι έλα να τραγουδήσουμε μαζί και να ταξιδέψουμε μέσα από τους στίχους, τις φωνές και τις μουσικές της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου, της Μπέλλου, της Νίνου, του Τσιτσάνη και του Καλδάρα, του Παπαιωάννου, του Χατζηχρήστου, του Μάρκου Βαμβακάρη. 

Την Τετάρτη, η Λένα είδε...  

Για το βράδυ, νωρίς, στις 21.00, πολύ θα ήθελα να πάω σινεμά. Να δω ταινία παλιά, που έχω χάσει, που κυνηγάω χρόνια, που πρωταγωνιστεί ο κούκλος και βραβευμένος Πωλ Νιούμαν και που παίζεται σε σινεμά αγαπημένο, το Θησείο (Αποστόλου Παύλου 7)! "Μακρύ καυτό καλοκαίρι" του Μάρτιν Ριτ. Αμερικάνικος Νότος, καταπιεσμένες επιθυμίες, ανεκπλήρωτα όνειρα, τεράστια δόση γοητείας από τον Πωλ Νιούμαν, γλυκιά Τζόαν Γούντγουορντ, μεγάλος Όρσον Γουέλς. Ο επίμονος φίλος συμφωνεί, ψηφίζει Ναι (στην ταινία!) και άλλος ένας κήπος, αυτός του κινηματογράφου Θησείου, μας περιμένει.

Την Πέμπτη, η Μαρία πήγε την ομάδα εκδρομή... 

Σήμερα, είναι μια μέρα γεμάτη… allyou! Από νωρίς το πρωί, μέχρι (πολύ) αργά το βράδυ, αυτή η Πέμπτη μου θα είναι γεμάτη από Κέλλυ, Αναστασία, Ειρήνη, Γεωργία, Χρυσοβαλάντη, Ανδρέα και –φυσικά- μαμά Μελίνα. Όχι, δεν θα δουλέψουμε υπερωρίες. Αφού χτυπήσει το κουδούνι, έχουμε… εξωσχολικό» ραντεβού.

Προορισμός: Το "Άμα λάχει στης Νεφέλης" (Καλλιδρομίου 69, Εξάρχεια). Πρόκειται για ένα μεζεδοπωλείο, στα «πόδια» του λόφου του Στρέφη, το οποίο στεγάζεται στο κτήριο ενός παλιού δημοτικού σχολείο. Το καλοκαίρι, το προαύλιό του -με τις νεραντζιές, τις λεμονιές και τα γιασεμιά να μπλέκονται αρμονικά με τα τραπέζια, μεταμορφώνεται -ίσως- στην πιο νοσταλγική αυλή του κέντρου. Όσο για το φαγητό του; Πεντανόστιμοι και εξαιρετικά προσεγμένοι μεζέδες και μία αξιοπρεπέστατη λίστα κρασιών για να τους συνοδεύσεις. Για σήμερα πάντως, λέω να τιμήσουμε τους κρητικούς της παρέας και να παραγγείλουμε σιουφιχτά (ίσως τα καλύτερα απ’ όσα έχω δοκιμάσει εκτός των… κρητικών τειχών) και άφθονη τσικουδιά (την οποία επίσης σου συνιστώ ανεπιφύλακτα). Στα μεγάλα συν του «Άμα Λάχει», ο… λογαριασμός, καθώς είναι μέσα στο budget των καθημερινών 60€ που "δικαιούμαστε" -αν και, για να είμαστε απολύτως σοβαροί, έχουν περάσει πολλάααα χρόνια από τότε που είχαμε τη δυνατότητα για τέτοιες σπατάλες. Σε κάθε περίπτωση, υπολόγισε περί των 15€ ανά άτομο, συμπεριλαμβανομένου του ποτού. Tip: Εδώ, για να βρεις τραπεζάκι έξω, θα πρέπει να έρθεις από νωρίς. Δυστυχώς (ή ευτυχώς) -από φέτος- το μαγαζί δεν κάνει κρατήσεις. 

Την Παρασκευή η Κέλλυ έκανε μια βόλτα... στο παρελθόν 

Δεν ξέρω γιατί, αλλά τον τελευταίο καιρό νιώθω την ανάγκη να κάνω μια αναδρομή «στα παλιά». Μέσα σε αυτή την ζάλη της καθημερινότητας, συχνά "ξεφεύγω" μέσα από σκέψεις τύπου «πώς θα ήταν αν είχα γεννηθεί στην Νέα Υόρκη;» ή «πώς να ήταν να ζει κανείς την δεκαετία του ’50, του ’60, του ’70 στην Ελλάδα;». Και μέσα από αυτά τα ερωτήματα προσπαθώ να βρω απαντήσεις, τις οποίες -πολλές φορές- μπορώ μόνο να καλύψω με έναν τρόπο: Κάνοντας μια βόλτα στα Εξάρχεια.  

Το Αλεξανδρινό (Εμμανουήλ Μπενάκη 69) είναι ο ορισμός του «συνοικιακού μπαρ». Ένα μπαρ που είναι τόσο προσεγμένο στη διακόσμηση, την ταυτότητά αλλά και την ποιότητα των προϊόντων του, που ξεπερνάει κάθε προσδοκία. Εκεί, θα απολαύσω με ηρεμία το cocktail μου. Tip: Εάν βρεθείς εκεί κάποιο καυτό μεσημέρι, σου συστήνω ανεπιφύλακτα να δοκιμάσεις το παγωμένο τσάι με lemongrass, lime και ginger. Θα σε ξεδιψάσει αμέσως!