Λίγο urban, λίγο hipster και το...πατίνι μου!

«Η Ζωή μας: Ένα Πατίνι». Θα μπορούσε να είναι ο τίτλος αυτού του κειμένου. Όμως, τελικά είναι η πιο ταιριαστή αρχή για αυτή τη βόλτα με το πατίνι. Που τελευταία κάνουν όλοι σε αυτή την πόλη. Και θα το έχεις παρατηρήσει και εσύ, αν κυκλοφορείς, έστω και για λίγο, στο κέντρο. Το μέρος που τα δίκυκλα αυτά οχήματα αποκτούν ζωή.

Αλήθεια, τολμάς να χρησιμοποιήσεις σε αυτή την πόλη πλέον με κάτι άλλο, πέρα από πατίνι; Προσωπικά, δε ξέρω μου φαίνεται κάπως old-fashioned, κάπως ξεπερασμένο (και ας μη ξέρω να κάνω πατίνι – χρειάζεται δίπλωμα;). Ρωτώ για να μάθω – μη με πιάσουν και απροετοίμαστο και γεμάτο απορία -. 

Ανεβαίνεις στο λεωφορείο, στο τρόλεϋ ή απλά οδηγείς το αυτοκίνητο σου, στρίβεις το βλέμμα σου στο παράθυρο και αντί να δεις αυτό που περιμένεις, δηλαδή ένα μηχανάκι να προσπαθεί με κάθε τρόπο να σε προσπεράσει, βλέπεις έναν οδηγό πατινιού. Νέα κατηγορία οδηγού. Και να σου πω και κάτι: μήπως το πατίνι δεν είναι πιο eco-friendly από το μηχανάκι; Αν και ρητορική η ερώτηση, θα σου δώσω την απάντηση μου:
Σαφέστατα, αφού το πατίνι δεν εκθέτει στην ατμόσφαιρα καμία ρυπογόνο ουσία, ούτε χρειάζεται βενζίνη για να πάρει «μπρος».

Άρα, δες πόσο εύκολα μπορούμε να κάνουμε πράξη το περιβόητη φράση: «Αγκάλιασε τη γη, το σπίτι σου». Και εύκολα και καθοριστικά. 

Επιπλέον, το πατίνι διαθέτει την ελευθερία που μπορεί να σου προσφέρει κάθε δίκυκλο όχημα: το να μην περιμένεις σε μία ουρά από αυτοκίνητα, που τις ώρες αιχμής φαντάζει ουρά τυραννόσαυρου. Μπορείς να κινηθείς πιο ευέλικτα και να πας στη δουλειά σου γρήγορα.

Και τώρα που το σκέφτομαι, το πατίνι βοηθά και στη στάση του σώματος. Κάθεσαι ίσια και, κατά κάποιον εύλογο τρόπο, γυμνάζεσαι. «Μην καμπουριάζεις!» σου λέω και ας ακούγομαι σαν τη μαμά σου. «Ζακέτα, να πάρεις» για να μην κρυώσεις, σου είπα; Ίσως, και να πρέπει, αν κρίνω από τον καιρό τις τελευταίες ημέρες.

Σε κάθε περίπτωση, το πατίνι είναι το νέο «talk of the town». Και αν το σκεφτείς καλά, μας φέρνει πιο κοντά σε αυτό που τόσα χρόνια ζητάμε και επιθυμούμε: Να γίνουμε μία ευρωπαϊκή χώρα. Ε, λοιπόν, σε πληροφορώ ότι ναι, αυτός ο τρόπος μεταφοράς μας φέρνει πιο κοντά στα δυτικά πρότυπα, καθώς σε όποια πόλη της Ευρώπης πας, θα δεις σίγουρα ανθρώπους να κινούνται με πατίνι και να επιλέγουν έναν πιο οικολογικό τρόπο ζωής. Βλέπεις, εκεί οι περισσότεροι το εφαρμόζουν και στην πράξη. 

Α, μη ξεχάσω να πω ότι το πατίνι έχει - όπως κάθε απόλαυση σε αυτή ζωή – και ένα  μικρό οικονομικό κόστος. Και αυτό, σε περίπτωση που επιθυμείς να νοικιάσεις  κάποιο, για ένα χρονικό διάστημα μέσα στην ημέρα. Είναι βολικό, αλλά δεν πρέπει να κινείσαι με πάνω από 25 χλμ/ώρα. Πράγμα απολύτως λογικό,  καθώς καλό είναι να αποφεύγουμε τα ατυχήματα στη ζωή μας. Υπάρχει και νόμος για αυτός. Ας ελπίσουμε ότι θα τηρηθεί αυτή τη φορά.

Ας κλείσω με μία απορία – διαπίστωση: Λέτε, το πατίνι να γίνει τρόπος ζωής ή απλά να είναι και αυτό σημείο των καιρών; Το μέλλον δεν μπορώ να το προβλέψω, αλλά ας ελπίσουμε για το καλύτερο.

Αυτό δεν πρέπει να κάνουμε, εξάλλου;