Coming out day: Η έκθεση είναι το κλειδί

Μια μέρα, παρατηρείς ότι η ντουλάπα σου έχει μια πόρτα. Δεν ξέρεις γιατί δεν την είχες προσέξει ποτέ μέχρι τώρα. Ίσως δεν ήταν εκεί, αλλά τώρα είναι. Δεν ξέρεις πού οδηγεί, εκτός από το ότι οδηγεί “έξω”, που είναι βέβαια μια τρομακτική λέξη, οπότε ξαπλώνεις στο κρεβάτι και κοιτάζεις τη λαβή. Δεν την ανοίγεις.
Βρίσκεσαι προφυλαγμένη σ ένα σκοτεινό μέρος που δεν είναι του γούστου σου, και τα ρούχα που φιλοξενεί το συγκεκριμένο έπιπλο δεν σου ταίριαζαν ποτέ, και είναι λίγο δύσκολο να αναπνεύσεις ανοιχτά εδώ, αλλά είναι η φούσκα ασφαλείας σου. Ήταν πάντα το καταφύγιο σου. Εδώ κρυβόσουν μικρή για να παίξεις, εδώ και για ν αποφύγεις την τιμωρία όταν έκανες ζημιά. Λοιπόν, μένεις.

Είσαι 17, και τα κορίτσια γύρω σου είναι όλα, boy crazy και αναρωτιέσαι εάν κάτι μέσα σου είναι σπασμένο, ή λείπει, ή αν το σώμα σου είναι απλώς αναλφάβητο, χωρίς το practice που παίζει non stop στις σεξουαλικές σου φαντασιώσεις. Αντιμετωπίζεις παράλληλα και μια διατροφική διαταραχή και ίσως η ταλαιπωρία αυτή του «μπες – βγες» και η δυσφορία μες το ίδιο σου το πετσί να έχει κάνει το σώμα σου εχθρό. Ίσως αντεπιτίθεται. Αποφασίζεις ότι είναι μόνο τα νεύρα σου, οι νευρώσεις σου, το μυαλό σου αρχίζει να συμμορφώνεται. Σου φωνάζει «error, error, error»... και τότε βάζεις τις σκέψεις σου σε σίγαση.
 

Δεν αντέχεις όμως πλέον στο κλειστοφοβικό 1,80 x 1.20cm. Ανοίγεις την πόρτα και βγαίνεις έξω στον χώρο. Η έκθεση χρειάζεται περισσότερο φως, περισσότερη αλήθεια  και επικοινωνία χωρίς ντροπή.

Και αμέσως, νιώθεις καλύτερα. Υπάρχουν τετραγωνικά εδώ δικά σου, να τεντωθείς, να κινηθείς. Υπάρχει ακόμη και κι ένα φως, που ρίχνει μια αμυδρή λάμψη, και τα μάτια σου αρχίζουν να προσαρμόζονται... αλλά όπως γίνεται αυτό, συνειδητοποιείς, αυτό δεν είναι ένα δωμάτιο, είναι απλώς, ένα  χωλ μεταξύ του εδώ και του εκεί. Έχεις αποφασίσει πού δεν ανήκεις, αλλά πρέπει να βρεις πού βρίσκεσαι.



Και δεν ήταν λάθος η ντουλάπα. Ήταν τράνσιτο για κάποιες εποχές, συγκεκριμένες στιγμές μεταξύ φόβου κι αποδοχής. Τώρα όμως δεν χρειάζεσαι «πλάτες» ιματιοθήκης, χρειάζεσαι space. Κάπου  που να μην υπάρχουν τοίχοι, ούτε στέγη. Να μην υπάρχουν τοίχοι, ούτε πόρτες, απλώς ανοιχτό έδαφος, μια απέραντη νύχτα γεμάτη με ακτινοβόλες δικές σου στιγμές.

Είναι περίεργο αλλά αν στήσεις αυτί σε μια ντουλάπα, το μόνο πράγμα που δεν φαντάζεσαι ότι θ ακούσεις  είναι πως έσπασε η καρδιά τους χίλια κομμάτια με μουσικό χαλί Cyanna Mercury. Κι όμως.
Όταν ρωτάς την gay και bisexual κοινότητα για το μαζί, το ανήκω κάπου, θ ακούσεις τις πιο spooky  ιστορίες για το πώς αισθάνονται όταν τους έχουν απορρίψει. Κι όταν τους ρωτάς για την σύνδεση με συντρόφους οι ιστορίες που ακούς μιλούν για αποσύνδεση. Έτσι πολύ γρήγορα μέσα από το επάγγελμα μου, έπεσα πάνω σ αυτό το ακατανόμαστο πράγμα:

Τη ντροπή. Κι η ντροπή δεν είναι τίποτα άλλο από τον φόβο της αποσύνδεσης. Yπάρχει κάτι σκοτεινό για μένα που αν οι άλλοι άνθρωποι το γνωρίσουν ή το δουν, δεν θα είμαι άξιος για να συνδεθώ.

Ένα πράγμα μπορώ να σου πω γι αυτό: Όλοι μας το έχουμε και είναι απαραίτητο συστατικό.
Οι μοναδικοί που δεν βιώνουν τη ντροπή είναι αυτοί που δεν έχουν καμία ικανότητα για ανθρώπινη συναισθηματική ταύτιση ή σύνδεση. Κανένας δεν θέλει να μιλήσει γι αυτήν κι όσο λιγότερο μιλάς γι αυτήν τόσο περισσότερο την έχεις. Αυτό που ενισχύει αυτό το αίσθημα ντροπής αυτό το «δεν είμαι αρκετά καλός» που όλοι το ξέρουμε αυτό το συναίσθημα, δεν είμαι άψογος, δεν είμαι αρκετά λεπτός, αρκετά όμορφος, αρκετά πλούσιος, αρκετά έξυπνος… αυτό που ενισχύει λοιπόν το αίσθημα της ντροπής είναι αυτή η ανυπόφορη ευαλωτότητα.



Αυτή η μαγική πεποίθηση ότι προκειμένου να συμβεί η σύνδεση με τον άλλο, πρέπει να επιτρέψουμε στους εαυτούς μας να φανούν, να φανούν πραγματικά. Να πούμε την δική μας ιστορία ποιοι πραγματικά είμαστε με όλη μας την καρδιά. Να μην είμαστε unplugged από τον ίδιο μας τον Εαυτό. Και θέλει πολύ θάρρος για να είσαι ατελής.
Να είμαστε ευγενείς με τους εαυτούς μας πρώτα και μετά με τους άλλους. Να είμαστε πρόθυμοι ν αφήσουμε πίσω αυτό που έχουμε κατασκευάσει στο μυαλό, ή έχουμε ψωνίσει από γονείς και κοινωνικές βιτρίνες, ότι θα έπρεπε να μαστε, και να γίνουμε αυτό που είμαστε στον πυρήνα μας.

Κάτι που σίγουρα πρέπει να κάνουμε όλοι. Η ικανότητα να μπεις τελικά μέσα σ αυτό που κάνει τα πόδια σου να τρέμουν στηρίζεται στην ευαλωτότητά του. Αυτό που σε κάνει να αισθάνεσαι τρωτός είναι αυτό που σε ομορφαίνει. Κάθε αίσθηση έξω από το κοινωνικά διόδια του αρσενικού- θηλυκού, κάθε συναίσθημα, όσο έντονο και να ναι, όσο άβολο, όσο εύθραυστο. Είναι μεταφρασμένη η ίδια έκφραση της δύναμης μέσα του.

Και τις πιο πολλές φορές δεν είναι μία η ντουλάπα…
Κι όταν έχεις πολλές ντουλάπες, πρέπει να είσαι υπερ-οργανωμένη για να διατηρείς τα πάντα στη θέση τους, έτσι ώστε τα μυστικά σου να μην γλιστρούν. Χρειάζεται απίστευτη ποσότητα ενέργειας, την οποία μετά από λίγο καιρό, δεν μπορείς πλέον να συγκεντρώσεις.

Το πρώτο μυστικό στην γυαλιστερή επιφάνεια μιας ντουλάπας βεληνεκούς της “δυναστείας των Μινγκ”, ήταν για κάποιον η ανακάλυψη ενός άδειου μπουκαλιού για ηρεμιστικά με συνταγή, το οποίο μεταφράστηκε αυτόματα από τον ίδιο ως εργασιακό στρες. Το δεύτερο ήταν ένα φιαλίδιο στεροειδών, που βρέθηκε στο ντουλαπάκι του αυτοκινήτου από τη γυναίκα κάποιου που είχε μαζί της δύο κόρες. Το επόμενο ήταν οι κρυμμένες εφαρμογές μέσα στο κινητό. Το επόμενο ένα ερμάρι μιας παντρεμένης γυναίκας γεμάτο μηνύματα στο inbox του ντουλαπιού από μια άλλη γυναίκα.
Άνθρωποι που στριμώχνονται μαζί άθελά τους σε ξένες ντουλάπες, post it παρηγοριάς + luv πολλαπλασιαστικά, όλα μαζί να συνθέτουν μια σκούρα συναισθηματική βαβέλ.




Αυτό όμως είναι και το περίεργο με τις ντουλάπες: Ότι είναι κρυμμένο πάντα βρίσκει τρόπο να ξεγλιστρήσει

Όταν μεγαλώνεις αναπαράγοντας το ψέμα του «δεν είμαι gay ή bisexual», μερικές φορές γίνεσαι ενήλικας που δυσκολεύεται να ξέρει ποιος είναι πραγματικά.



“Ήμουν το άτομο που είχε μια μυστική γυναίκα στην ντουλάπα μου, γιατί δεν μπόρεσα να πω στον εαυτό μου ότι ήταν στην πραγματικότητα η κοπέλα μου. Δεν μπόρεσα να βρω τον εαυτό μου για να έχω και girlfriend, πόσο μάλλον να βγω στους ανθρώπους γύρω μου. Κι αυτό δεν ήταν στην ηλικία των 15 ή των 20 ετών. Το έκανα στα 36. Τελικά συνάντησα κάποιαν με την οποία είχα σχέση και ήμουν μαζί της για τρία χρόνια. Μετακόμισα και μαζί της, και ακόμα δεν ήμουν εκτός ντουλάπας. Η οικογένειά μου δεν ήξερε και ακόμα δεν μπορούσα να πω αυτά τα λόγια των αναγνωριστικών - gay, lesbian, queer - ή να μιλήσω για τον σεξουαλικό προσανατολισμό μου με οποιονδήποτε τρόπο, αλλά ζούσα ως gay. Ένα από τα καλύτερα πράγματα που συνέβη ποτέ για μένα ήταν ότι χωρίσαμε και αυτό με ανάγκασε να συμφιλιώσω μέσα μου τι σημαίνει για μένα η λέξη gay. Προσπαθούσα να εκτιμήσω αν θα μπορούσα να είμαι ομοφυλόφιλη  και να διατηρώ ταυτόχρονα, μια κοινωνική βιτρίνα σ’ ένα γάμο με άντρα ταυτόχρονα. Έπρεπε να θυσιάσω ένα ή όλα αυτά τα πράγματα για να γίνω gay;” Φ.

Οι κούκλες matryoshka
Κι έρχεται εκείνη η στιγμή που οι κούκλες matryoshka της ζωής σου δεν φωλιάζουν η μία μες την άλλη, όπως γίνεται στο παιχνίδι, αλλά κι όσο κι αν τα μυστικά αποκαλύπτονται, ο πυρήνας  του ψέματος παραμένει καλά κρυμμένος πίσω από τα κόντρα πλακέ πορτόφυλλα, έως και δεκαετίες αργότερα…

90 χρόνια σε μια ντουλάπα  και ο covid/19 τον ξετρύπωσε
Ο Kenneth Felts από το Colorado πέρασε όλη του τη ζωή στο ντουλάπι. Αλλά σε ηλικία 90 ετών, ένιωσε έτοιμος να βγει κατά την διάρκεια της πανδημίας.
Από την ηλικία των 12, όταν γνώριζε για πρώτη φορά ότι ήταν ομοφυλόφιλος, ζούσε μια διπλή ζωή, πολεμώντας μεταξύ ταυτοτήτων. Υπήρχε ο Ken, ο straight εαυτός του προς τα έξω, και στη συνέχεια υπήρχε το alter ego του, τον οποίο αναφερόταν εσωτερικά ως Larry, ένας ομοφυλόφιλος που πέρασε σχεδόν οκτώ δεκαετίες καταπίνοντας επιθυμίες κουλουριασμένος στο εσωτερικό αυτού του ξύλινου επίπλου.
Ερωτεύτηκε έναν άντρα, παντρεύτηκε μια γυναίκα, κι απέκτησε μία κόρη. Μεγαλωμένος σε χριστιανικό περιβάλλον είχε αποφασίσει να πάρει το “μυστικό” στον τάφο του. Μέσα στην πανδημία όμως και στην καραντίνα που προέκυψε άρχισε να γράφει για τη ζωή του κι αποφάσισε να το εξομολογηθεί πρώτα στην κόρη του κι έπειτα στα social media.

https://www.facebook.com/kenneth.felts.50/posts/2664007900540510
Η κόρη του επίσης ομοφυλόφιλη, βρήκε αντίσταση από τον πατέρα της για τη σεξουαλικότητά της, αλλά είπε ότι “προσπάθησε να με προστατέψει από εκείνα που ο ίδιος φοβόταν σε μια κοινωνία, σαν gay, ότι θα ταλαιπωρηθώ στις ευκαιρίες για δουλειά μέχρι φιλίες.

Πώς να ανακτήσεις  τη σχέση σου με τον εαυτό σου

Πώς το γυρίζουμε και προχωράμε πέρα ​​από τη συνήθεια του να κρύβεσαι;  Ή, με άλλα λόγια, πώς θεραπεύεσαι από μια καταχρηστική σχέση με τον εαυτό;
Πάνω απ' όλα, η διαδικασία αυτο-ανάκαμψης προέρχεται από τη δέσμευσή σου  προς εσένα. Κανένας άλλος στον κόσμο (εκτός από τον θεραπευτή σου) δεν παρακολουθεί τη σχέση σου  με τον εαυτό σου. Επομένως, θα πρέπει να το κάνεις  αυτό μόνο για εσένα  και όχι για κανέναν άλλο.

Κάνοντας κάτι για εσένα  (που μπορεί να μην σου  φέρει αμέσως περισσότερα χρήματα, φίλους ή σεξ) μπορεί να είναι μια ριζοσπαστική πράξη. Τα περισσότερα από αυτά που κάνουμε κατευθύνονται προς εξωτερικά αποτελέσματα και όχι εσωτερικά.

Η ειρωνεία είναι ότι συνήθως καταλήγουμε με περισσότερα χρήματα, φίλους και σεξ όταν μαθαίνουμε να σταματάμε να κρύβουμε την αλήθεια μας.

https://www.instagram.com/p/CFnAnyzF2Qe/

Μένοντας μέσα στη ντουλάπα- 5 τρόποι που επιβαρύνεις την ψυχική και σωματική υγεία σου

Διαταραχή διαχωρισμού ταυτότητας.
Tα κλεισμένα σε ντουλάπα άτομα χωρίζουν συνήθως τα θέλω και τα συναισθήματά τους για τα άτομα του ίδιου φύλου από την ταυτότητά τους. Αυτό σημαίνει ότι αυτοί οι άντρες και οι γυναίκες βρίσκουν τις επιθυμίες τους τόσο απαράδεκτες που τις κρατούν μακριά από τη συνειδητότητά τους, χωρίζοντας τη σεξουαλική τους ταυτότητα από το υπόλοιπο πρόσωπο. Ο αποκλεισμός των ανησυχητικών σκέψεων για τη σεξουαλικότητά τους, τα αναγκάζει να ζήσουν μια διπλή ζωή και πολύ συχνά δεν το γνωρίζουν.

Χρόνια κατάθλιψη Ο αυξημένος φόβος και η απόσυρση από φίλους και συγγενείς και το χρόνιο άγχος της απόκρυψης της σεξουαλικότητας μπορεί να οδηγήσει σε υπερβολικές ποσότητες κορτιζόλης στο σώμα, γεγονός που συμβάλλει στη σοβαρή κατάθλιψη, καθώς και στη γενική «φθορά» του σώματος. Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι η παραμονή στην ντουλάπα αποδυναμώνει ολόκληρο το ανοσοποιητικό σας σύστημα, επιπλέον που οδηγεί σε χρόνια κατάθλιψη.

Αυτο-απόρριψη και αυτο-μίσος. Όσοι κοινωνικοποιούνται με την πεποίθηση ότι το να είσαι μη ετεροφυλόφιλος είναι κάπως “τρελό”, “λάθος” ή “ανήθικο”, αναπτύσσουν εσωτερική ομοφοβία. Διαπιστώνουν ότι δεν ανήκουν και δεν ταιριάζουν ούτε στην «straight ζώνη» ούτε στον «gay κόσμο». Αυτό το οδυνηρό συναίσθημα οδηγεί συχνά σε αυτο-μίσος και περιφρόνηση.

Χαμηλή αυτοεκτίμηση και αρνητική αυτο-εικόνα. Και τα δύο μπορούν να οδηγήσουν στην αποφυγή εκπλήρωσης σχέσεων με άλλους. Περνώντας την πλειονότητα των ζωών τους προσπαθώντας να περάσουν ως ετεροφυλόφιλοι για να αποκτήσουν κοινωνική έγκριση, πολλά άτομα που κλείνουν αναπτύσσουν χαμηλή αυτοεκτίμηση και αρνητική εικόνα του σώματος, η οποία φέρνει μαζί της ζητήματα όπως ο φόβος της οικειότητας, η βαθιά ντροπή για τις σεξουαλικές εμπειρίες και η αδυναμία να αναπτύσσουν συναισθηματική οικειότητα, ισχυρίζονται οι ψυχολόγοι.

Κατάχρηση αλκοόλ / ναρκωτικών και αυτοκτονικές σκέψεις. Τα άτομα που βρίσκονται σε απόσυρση και κατάθλιψη αυξάνονται συχνά, ακολουθούν συχνά ανασφαλείς σεξουαλικές πρακτικές και εμπλέκονται σε άλλες καταστροφικές συμπεριφορές που αναβοσβήνει το κόκκινο φως του κίνδυνου. Ο αποκλεισμός από την κοινότητα, ο φόβος της ντροπής, η δημιουργία ετεροφυλόφιλων οικογενειών και η αποσύνδεσή τους από τον ομοφυλόφιλο πληθυσμό οδηγούν πολλούς σε μια συνήθεια κατάχρησης ουσιών και εθισμών. 

Για να είμαι ειλικρινής, μου αρέσουν τα coming out. Είναι το πιο προκλητικό μέρος της δουλειάς μου.
Ξέρω, οι άνθρωποι  λένε συνήθως, "Ω, βαριέμαι να παρακολουθήσω αυτήν την ταινία" ή "Είμαι τόσο κουρασμένος να διαβάζω αυτό το βιβλίο για κάποιον που βγαίνει από την ντουλάπα. Θέλω όμως να δω αυτές τις ιστορίες γιατί δεν έχουμε αρκετές από αυτές. Δεν έχουμε μια καθαρή εικόνα  για κάθε άτομο στον κόσμο, κάθε διαφορετικό υπόβαθρο, κάθε αγώνα, κάθε ταξίδι και κάθε διαδρομή, αισθάνομαι ότι όλα αυτά πρέπει να ειπωθούν. Θέλω να τα γράψω και να βοηθήσω τους ανθρώπους να τα γράψουν. Θέλω να ενσωματώσω αυτές τις ιστορίες στο mainstream γιατί όλοι θέλουν να δουν και θέλετε να δείτε κάποιον άλλον που πέρασε κάτι που έμοιαζε με την εμπειρία σας. Όσο περισσότερο λέμε αυτές τις ιστορίες, τόσο δυναμώνουν. Δεν αφορά μόνο τους ομοφυλόφιλους. Αφορά το να βλέπουμε όλα τα είδη άλλων ανθρώπων να ζουν με τον δικό τους τρόπο στον κόσμο μας.

Γι αυτό μην διστάσεις να στείλεις την δική σου ιστορία, ή οποιαδήποτε ερώτηση, θα χαρώ  πολύ να την δημοσιεύσω, απαντώντας σου  Αυτή η διεύθυνση Email προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Ιλένα Μπόγρη - Human Sexuality Coach @ilenabogri 

Cover photo credits: Kate Belm