Τα νέα πρότυπα ομορφιάς οφείλουν να χωράνε όλες τις γυναίκες – κι εσένα!

Τόσα χρόνια αγώνων και φεμινιστικού κινήματος και υπάρχουν στιγμές που ο χειρότερος εχθρός των γυναικών είναι ο εαυτός τους – ή οι άλλες γυναίκες. Παρά την προσπάθεια του κινήματος των τελευταίων χρόνων να εξαλειφθούν και αν είναι δυνατόν να καταργηθούν εντελώς τα στερεότυπα και οι διακρίσεις ως προς το body image αλλά και κυρίως την αυτοεικόνα και αυτοπεποίθηση των γυναικών, υπάρχουν περιστατικά που δείχνουν ότι χρειάζονται πολλά ακόμα να αλλάξουν τα μυαλά πολλών ανθρώπων σε όλο τον κόσμο.

Στη χώρα μας ζήσαμε πρόσφατα τον «ρατσισμό σώματος» με τα σχόλια για την εμφάνιση της Έλενας Παπαρίζου στην Eurovision ενώ το σκάνδαλο που αφορά την Kate Winslet και την επιθυμία του σκηνοθέτη του Mare of Easttown να ρετουσάρει την κοιλιά της σε ερωτική σκηνή είναι τα πιο τρανταχτά παραδείγματα της τωρινής επικαιρότητας. Αλλά είναι απλώς ενδεικτικά, δεν είναι τα μόνα. Κι όταν αφορούν δημόσια άτομα και σταρ διαρρέουν και γίνονται υπόθεση όλων, τι γίνεται όμως όταν αφορούν την καθεμία από εμάς.  

Όταν ακόμα και στις μέρες μας γίνονται πρωτοσέλιδα ή δημοφιλή θέματα ειδήσεις που αφορούν το πόσα κιλά έχασαν ή πήραν διάσημες γυναίκες παγκόσμιας φήμης, από την Adele έως την Celine Dion, καταλαβαίνουμε ότι το κίνημα του body positivity έχει πολύ δρόμο ακόμα μπροστά του, προκειμένου να υπάρχει χώρος για όλα τα μεγέθη των γυναικείων σωμάτων κι οι γυναίκες να σταματήσουν να προσπαθούν να χωρέσουν στο xsmall για να νιώσουν ορατές, επιθυμητές ή κοινωνικά αποδεκτές.

Μια φορά κι έναν καιρό, όχι πολύ καιρό πριν, ήταν κοινή πρακτική για τον περισσότερο κόσμο να μπαίνει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή να ανοίγει την τηλεόραση και να μην υπάρχει τίποτα άλλο να δει παρά λεπτά, κοινωνικά αποδεκτά «σώματα» που τον κοίταζαν μέσα από την ασφαλή απόσταση της οθόνης. Από τη διαφήμιση ρούχων και προϊόντων μακιγιάζ, μέχρι τα απίθανα ελκυστικά αστέρια των ρομαντικών κομεντί, οι γυναίκες εμφανίζονταν με πολύ συγκεκριμένα σωματικά χαρακτηριστικά και στερεότυπα όταν επρόκειτο να υποδηλώσουν ευτυχία, επιτυχία, ερωτική επιθυμία ή κοινωνική καταξίωση.

Ευτυχώς, ωστόσο, την τελευταία δεκαετία έχει αρχίσει να πραγματοποιείται μια τεράστια αλλαγή στον τρόπο εκπροσώπησης του γυναικείου σώματος στα μέσα ενημέρωσης και στην κοινωνία. Το κίνημα θετικής προσέγγισης του σώματος «Body positivity» ξεκίνησε το 2012, ως hashtag που χρησιμοποιήθηκε στο κίνημα αποδοχής του βάρους πιο μεγαλόσωμων γυναικών - ένα κίνημα με επικεφαλής γυναίκες με παραπανίσια κιλά, μαύρων και εθνοτικών μειονοτήτων που εστιάζουν κυρίως στον εορτασμό και τη ριζοσπαστική αυτο-αγάπη του γυναικείου σώματος σε όλες τις εκφάνσεις και τα μεγέθη του.

Γρήγορα το κίνημα αυτό αγκαλιάστηκε από ομάδες σε Tumblr και Facebook, και αργότερα μέσω bloggers στο Instagram, ενώ πλέον θεωρείται mainstream, προκαλώντας τις γυναίκες να αγαπήσουν το σώμα τους και να εντοπίσουν την ομορφιά τους πέρα από νόρμες και καταναλωτικά στερεότυπα, συμβάλλοντας σε μια επανάσταση αποδοχής και αυτής της μορφής διαφορετικότητας.

Ο χώρος της μόδας αφουγκράστηκε εκ τότε τις ανάγκες του νέου κινήματος, κι έχουν υπάρξει εταιρείες που έβαλαν περισσότερες επιλογές μεγεθών στα ρούχα τους όπως Vero Moda, Soncy, Pink Clove και Universal Standard, καθώς και ένα μείγμα εμπορικών σημάτων high street και σχεδιαστών όπως ASOS, River Island, Monsoon, H&M, Mary Η Katrantzou, Christopher Kane και Diane von Furstenberg επεκτείνουν τα μεγέθη τους για να καλύψουν τις ανάγκες γυναικών με μεγαλύτερα σώματα.

Σειρές και ταινίες όπως «Empire», «Dumplin» και «Euphoria», «This is us», είναι μερικές από τις οποίες τολμούν να δείξουν ότι οι γυναίκες στην πραγματικότητα δεν «κυκλοφορούν» σε ένα μόνο μέγεθος. Ήταν καιρός να υπάρξουν πρωταγωνίστριες «μεγάλου μεγέθους» που δεν χρειάζεται πλέον να υποκλίνονται στις ιδιοτροπίες των υπερβολικών σέξι στερεοτύπων. Οι χαρακτήρες που υποδύονται είναι αστείες, δυνατές, δυναμικές, ελκυστικές, ανεξάρτητες, επιτυχημένες, έξυπνες και ικανές να αγαπούν και να αγαπιούνται. Γυναίκες μεγαλόσωμες εκπροσωπούνται με θετικό τρόπο στη μικρή και τη μεγάλη οθόνη, δημιουργώντας περισσότερες ευκαιρίες για να ευδοκιμήσουν άνθρωποι που μέχρι τώρα το σώμα τους στεκόταν εμπόδιο για ίσες ευκαιρίες.

Αλλά όχι μόνο η οθόνη. Τα τελευταία χρόνια, γίνεται αισθητή μια ώθηση ορισμένων από τα πιο διάσημα περιοδικά και εκστρατείες μόδας στον κόσμο που αγωνίζονται να συμπεριλάβουν στις σελίδες και στα εξώφυλλά τους γυναίκες με διαφορετικά πρότυπα ομορφιάς. Από το εξώφυλλο Sports Illustrated του Ashley Graham το 2016 μέχρι το εξώφυλλο της British Vogue της Paloma Elsesser το 2018, φαίνεται ότι ο κόσμος αρχίζει αργά να προσέχει και να αναγνωρίζει ότι και τα διαφορετικά σώματα αξίζουν μια θέση στον χώρο της μόδας.

https://www.instagram.com/p/CPoo4pGjs1I/

Πολλές γυναίκες άρχισαν να ανακαλύπτουν το κίνημα του body positivity μετά το 2010. Ως μια προσπάθεια ή ένα ταξίδι προς την αγάπη του εαυτού και την αποδοχή του σώματος μετά από χρόνια διατροφών, αυτοτραυματισμών και μίσους. Αν μέχρι τότε ήσουν γυναίκα με μια πιο σκούρα ή μαύρη επιδερμίδα και μεγαλύτερο από το «κανονικό» μέγεθος που ζούσε στη δυτική κοινωνία, θα μεγάλωνες βλέποντας το σώμα σου να θεωρείται περιθωριοποιημένο, προσβλητικό, φετίχ ή να μην υπάρχει καν. Τα σώματα που διέφεραν δεν ήταν ποτέ μέχρι τότε στη μόδα. Για τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τη βιομηχανία ψυχαγωγίας έπρεπε να είσαι λευκός και λεπτός για να είσαι «in». Οι προδιαγραφές ομορφιάς ήταν πολύ συγκεκριμένες. Σε έναν βαθμό ακόμα είναι.

Τα τελευταία χρόνια το κίνημα του body positivity προσπαθεί να διαμορφώσει μια κάπως διαφορετική κοινότητα που αναδεικνύεται στα κοινωνικά μέσα και γιορτάζει την αγάπη για τον εαυτό και τη ριζοσπαστική αυτο-αποδοχή των μεγαλύτερων σωμάτων όλων των φυλών, με πρώιμες εξέχουσες προσωπικότητες στο κίνημα, συμπεριλαμβανομένων των Jes Baker, Sonya Renee Taylor, Jessamyn Stanley και Kivan Bay.

Η θετική προσέγγιση για το γυναικείο σώμα και το body positivity, επιθυμεί να βοηθήσει τις γυναίκες να νιώθουν πάνω απ’ όλα όμορφα στο σώμα τους, να νιώθουν καλά με τον εαυτό τους. Σε έναν κόσμο όπου η κυρίαρχη νοοτροπία είναι ότι πρέπει να ντρέπονται οι γυναίκες για τα σώματά τους (ειδικά εάν τα σώματά τους είναι παχιά, έχουν σημάδια ή με κάποιον άλλο τρόπο θεωρούνται «μη φυσιολογικά»), το κίνημα αυτό προσπαθεί να περάσει ένα εξαιρετικά ισχυρό μήνυμα.
Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια, το κίνημα έχει γίνει πιο εμπορευματοποιημένο. Η θετικότητα του σώματος φαίνεται τώρα να είναι ένα κίνημα «ελεύθερο για όλους» που νομιμοποιείται και πολιτικοποιείται από επωνυμίες και δημόσια πρόσωπα, με τρόπους που συχνά οδηγούν σε άτομα που ξεπερνούν ένα συγκεκριμένο μέγεθος και μια συγκεκριμένη εθνικότητα να αποκλείονται από τη συζήτηση.

Ενώ το κίνημα έχει κάνει υπέροχα πράγματα για τα σώματα που συχνά παραλείπονται και έχει δημιουργήσει εκπληκτικές ευκαιρίες για λιγότερο προνομιούχα σώματα, έχει επίσης δημιουργήσει επικίνδυνα το δικό του πρότυπο ομορφιάς, σε βαθμό που δημιουργεί άλλους είδους αποκλεισμούς.

https://www.instagram.com/p/CPg46qdJ4TO/

Το κίνημα θετικότητας του σώματος έχει ακόμη πολύ δρόμο να διανύσει. Μέχρι να φτάσει σε ένα σημείο όπου άτομα όλων των μεγεθών και εθνοτήτων να μπορούν να δουν για άλλη μια φορά το κίνημα ως έναν ασφαλή χώρο για να γιορτάσουν το σώμα τους και να ζήσουν ειρηνικά, με σεβασμό και χωρίς την κριτική και την κακία των άλλων. Μέχρι τότε ενδέχεται να εξακολουθούν να υπάρχουν περιπτώσεις «λιποφοβίας» που θα εμφανίζονται απερίσκεπτα. Όπως για παράδειγμα αυτό που συνέβη πρόσφατα με τη Βρετανίδα τραγουδίστρια Adele, όπου οι άνθρωποι την επαίνεσαν για την απώλεια βάρους της, όταν δεν έπρεπε καν να είναι καν θέμα προς συζήτηση – δεν θα έπρεπε να αφορά κανέναν το αν πήρε ή έχασε κιλά.

Πώς, όμως, μπορεί να αλλάξει αυτό; Αυτό που μπορεί να κάνει τη διαφορά είναι η συμμαχία. Οι γυναίκες που διαθέτουν «προνομιακά» και «μικρότερα» σώματα μπορούν να αποτελέσουν μέρος της κίνησης της θετικής διάστασης/έκφρασης/απεικόνισης του σώματος χρησιμοποιώντας τις πλατφόρμες και τις φωνές τους για να αναβαθμίσουν, να ανανεώσουν και να επαναλάβουν τις σκέψεις, απόψεις και προοπτικές φωνών που διαφορετικά δεν θα ακούγονταν, εξαιτίας του πώς φαίνονται. Με τη βοήθειά τους, μπορούν να εξαλειφθούν οι επικίνδυνες και επιβλαβείς αφηγήσεις σχετικά με το βάρος που δημιουργούνται και αναπαράγονται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τη βιομηχανία διατροφής.

Η αλλαγή πρέπει επίσης να συμβεί πίσω από τα παρασκήνια. Από διευθυντές και πρακτορεία μοντέλων έως PR και marketeers, μια αύξηση της φυσικής ποικιλομορφίας των εργαζομένων μπορεί να επίσης να φέρει μια βαθιά αλλαγή στα πρότυπα ομορφιάς που προβάλλονται από τα μέσα. Αλλά η αλλαγή συμβαίνει αργά και οι άνθρωποι με δύναμη κι εξουσία αυξάνονται. Το κίνημα χρειάζεται απλώς περισσότερη υποστήριξη και υπευθυνότητα, για να φτάσει στο ευτυχές σημείο όπου όλα τα σώματα θα αντιμετωπίζονται ως ίσα.

Η αλλαγή πάνω απ’ όλα πρέπει να συμβεί μέσα σου. Πρώτα αποδεχόμενη και αγκαλιάζοντας τον εαυτό σου και το σώμα σου όπως είναι. Και στη συνέχεια δείχνοντας σεβασμό και αγάπη και στη διαφορετικότητα που σε περιβάλλει στην καθημερινότητά σου. Τέλος να θυμάσαι πώς το νιώθεις για την εμφάνισή σου επηρεάζει το πώς νιώθεις μέσα σου. Πάνω απ’ όλα πρέπει να προσπαθείς να έχεις ένα υγιές δυνατό σώμα σε έναν υγιή δυνατό οργανισμό. Γιατί όταν νιώθεις καλά μέσα στο σώμα σου τότε και το σώμα σου νιώθει καλύτερα με σένα…