Πώς θα ήταν στην πράξη αν ο μισογυνισμός θεωρούνταν νομικά ως έγκλημα μίσους;

Ένα άρθρο από τη Μεγάλη Βρετανία της Lucy Morgan εκφράζει τις σκέψεις, την ανησυχία και τον φόβο χιλιάδων γυναικών σε όλο τον κόσμο. Η εκστρατεία για να γίνει ο μισογυνισμός έγκλημα μίσους μοιάζει με ένα εγχείρημα όπου όλοι θα έπρεπε να υποστηρίξουν. Κι όμως, απορρίφθηκε από τον πρωθυπουργό της Αγγλίας Μπόρις Τζόνσον, ο οποίος, τον Οκτώβριο του 2021, υποστήριξε ότι «Αν απλώς διευρύνεις το εύρος αυτού που ζητάς από την αστυνομία να κάνει, απλώς θα εντείνεις το πρόβλημα».

Τη Δευτέρα 17 Ιανουαρίου, η Βουλή των Λόρδων διαφώνησε με τον Πρωθυπουργό, ψηφίζοντας υπέρ μιας τροπολογίας στο νομοσχέδιο για το αστυνομικό έγκλημα, τις ποινές και τα δικαστήρια που θα καθιστούσε τον μισογυνισμό έγκλημα μίσους στην Αγγλία και την Ουαλία.

Μόλις η Βουλή των Λόρδων ολοκληρώσει τον έλεγχο του νομοσχεδίου, θα επιστρέψει στη Βουλή των Κοινοτήτων, καθώς χρειάζεται έγκριση και από τα δύο σώματα για να περάσει σε νόμο. Ωστόσο, εγείρει σημαντικά ερωτήματα σχετικά με το τι θα συνέβαινε εάν ο μισογυνισμός χαρακτηριζόταν ως έγκλημα μίσους. Θα άλλαζε κάτι στην πραγματικότητα; Θα ένιωθαν οι γυναίκες πιο ασφαλείς;

Τι θεωρείται ως έγκλημα μίσους;

Η Νομική Επιτροπή, ένα ανεξάρτητο όργανο που προτείνει νομικές αλλαγές για την Αγγλία και την Ουαλία, υπογραμμίζει ότι ένα έγκλημα μίσους αναφέρεται σε «υπάρχοντα ποινικά αδικήματα (όπως επίθεση, παρενόχληση ή εγκληματική ζημία)», όπου το θύμα «στοχεύεται με βάση την εχθρότητα προς ένα ή περισσότερα προστατευόμενα χαρακτηριστικά (φυλή, θρησκεία, αναπηρία, σεξουαλικός προσανατολισμός, ταυτότητα τρανς)».

Η εκστρατεία για να γίνει ο μισογυνισμός έγκλημα μίσους θα προσθέσει το φύλο/και την ταυτότητα/κατηγορίες φύλου σε αυτά τα προστατευμένα χαρακτηριστικά.

Η Νομική Επιτροπή εξηγεί ότι ο νόμος αντιμετωπίζει τα εγκλήματα μίσους ως πιο σοβαρά από άλλα αδικήματα με δύο τρόπους:

Επιβαρυντικά αδικήματα: «ξεχωριστές εκδοχές υφιστάμενων ποινικών αδικημάτων, συμπεριλαμβανομένης της επίθεσης, της παρενόχλησης και της εγκληματικής βλάβης, που επιφέρουν υψηλότερες/μέγιστες ποινές από το βασικό αδίκημα».

Ενισχυμένη ποινή: «ισχύει για άλλα υπάρχοντα ποινικά αδικήματα και απαιτεί αύξηση της ποινής, αλλά εντός του υφιστάμενου μέγιστου διαθέσιμου».

https://www.instagram.com/p/CY0UGNZD8ig/

Γιατί ορισμένοι άνθρωποι τίθενται κατά του μισογυνισμού ως έγκλημα μίσους;

Τον Δεκέμβριο, η Νομική Επιτροπή υποστήριξε ότι η ένταξη του φύλου/και της ταυτότητας φύλου ως στοιχείο ενός εγκλήματος μίσους, θα ήταν «αναποτελεσματικό για την προστασία των γυναικών και των κοριτσιών και σε ορισμένες περιπτώσεις αντιπαραγωγικό».

Η Νομική Επιτροπή δήλωσε ότι «εάν εφαρμοστεί στο πλαίσιο του βιασμού και της ενδοοικογενειακής κακοποίησης, θα μπορούσε να καταστήσει πιο δύσκολη την εξασφάλιση καταδικαστικών αποφάσεων και να δημιουργήσει μη βοηθητικές ιεραρχίες θυμάτων. Ωστόσο, εάν αποκλείονταν αυτά τα πλαίσια, θα καθιστούσε τον μισογυνισμό σε μεγάλο βαθμό μέρος της κακής σχέση των νόμων για τα εγκλήματα μίσους, που θα ισχύουν μόνο σε ορισμένα, περιορισμένα πλαίσια».

Ο Dominic Raab, ο υπουργός Δικαιοσύνης, μίλησε επίσης κατά του μισογυνισμού ως έγκλημα μίσους τον Οκτώβριο του 2021, λέγοντας, «ο μισογυνισμός είναι απολύτως λάθος, είτε είναι ένας άνδρας εναντίον μιας γυναίκας είτε μια γυναίκα εναντίον ενός άνδρα». Εξ ορισμού ωστόσο, μισογυνισμός είναι το μίσος που απευθύνεται ειδικά στις γυναίκες.

Τι θα άλλαζε αν ο μισογυνισμός χαρακτηριζόταν ως έγκλημα μίσους;

Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η μετατροπή του μισογυνισμού ως έγκλημα μίσους δεν καθιστά παράνομο κάτι που δεν είναι ήδη. Απλώς, θα αλλάξει τον τρόπο καταγραφής των εγκληματικών περιστατικών και –ενδεχομένως– τον ​​τρόπο ποινής των κατηγορουμένων για εγκλήματα.

Ένα από τα βασικά κίνητρα για την αλλαγή του νόμου γύρω από τον μισογυνισμό είναι η αλλαγή της στάσης απέναντι στη βία που βιώνουν οι γυναίκες σε καθημερινή βάση. Η βουλευτής του Εργατικού Κόμματος Στέλλα Κρέισι, η οποία είναι μία από τις βασικές ακτιβίστριες σε αυτό το θέμα, είπε στο BBC News: «Θα έχετε ακούσει τις τελευταίες τέσσερις ή πέντε ημέρες μια έκρηξη ιστοριών από γυναίκες σχετικά με την κακοποίηση, την παρενόχληση και τη βία που αντιμετωπίζουν. Δεν βγαίνουν προς τα έξω καθώς δεν πιστεύουν ότι θα ληφθεί σοβαρά υπόψη η καταγγελία τους.

Θεωρείται επίσης ότι θα μπορούσε να αλλάξει την κουλτούρα μέσα στην αστυνομία σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν τη βία κατά των γυναικών, όπως λέει η Στέλλα, «Στις αστυνομικές δυνάμεις όπου το κάνουν ήδη αυτό, όχι μόνο βοήθησε στον εντοπισμό εγκλημάτων, αλλά βοήθησε και στην εμπιστοσύνη στην αστυνομία και αλλαγή της κουλτούρας στην αστυνομία για το πώς αντιμετωπίζει τη βία κατά των γυναικών».

https://www.instagram.com/p/CYftvJEMbfa/

Αυτό είναι, φυσικά, ένα ιδιαίτερα σημαντικό θέμα, δεδομένου ότι η εμπιστοσύνη των γυναικών στην αστυνομία έχει πέσει κατακόρυφα μετά τη δολοφονία της Sarah Everard από έναν εν ενεργεία αστυνομικό και την κοινή χρήση φωτογραφιών των σορών της Nicole Smallman και της Bibaa Henry από δύο αστυνομικούς που υπηρετούσαν τότε.

Η αστυνομία του Νότιγχαμσάιρ έχει δοκιμάσει στο παρελθόν μια «πολιτική για εγκλήματα μίσους και μισογυνισμού» και παρατήρησε «μεταβολή στάσεων» ως απάντηση. Στην έκθεσή τους για την αξιολόγηση του μισογυνισμού ως εγκλήματος μίσους, το Πανεπιστήμιο του Νότιγχαμ και το Πανεπιστήμιο του Νότιγχαμ Τρεντ συνέστησαν τη διάδοση της πολιτικής σε εθνικό επίπεδο, λέγοντας: «Υπάρχει σαφή υποστήριξη από την πολιτική τόσο από γυναίκες όσο και από άνδρες στο ευρύ κοινό και από θύματα που έχουν αναφέρει τον μισογυνισμό ως έγκλημα μίσους».

ΠΗΓΗ