«Όλα αυτά τα χρόνια η αγάπη του κόσμου με ζέστανε, με κράτησε, με συντήρησε» Νίκος Ξανθόπουλος

Σε ανησυχία βρισκόμασταν τις τελευταίες μέρες όταν είχε μαθευτεί ότι νοσηλευόταν στην εντατική, προς στιγμή αναθαρρήσαμε ότι θα ανάρρωνε ωστόσο η είδηση του θανάτου βύθισε σε θλίψη το πανελλήνιο. Γοητευτικός, ταλαντούχος, παρά την τεράστια επιτυχία του παρέμενε προσιτός και παρά το ότι είχε αποσυρθεί από την τέχνη του παρέμενε δημοφιλής. Εκτός από εξαιρετικός ηθοποιός υπήρξε κι ένας δεινός αναγνώστης και βιβλιόφιλος και πάνω απ’ όλα όλοι όσοι τον γνώριζαν είχαν να πουν μόνο καλά λόγια για το ήθος και τον χαρακτήρα του. Ο Νίκος Ξανθόπουλος γεννήθηκε στις 14 Μαρτίου 1934 και ήταν Έλληνας ηθοποιός και τραγουδιστής. Έγινε ευρύτερα γνωστός την δεκαετία του 1960 ως πρωταγωνιστής δραματικών ταινιών, ερμηνεύοντας κυρίως το ρόλο του φτωχού και κατατρεγμένου λαϊκού παιδιού, που ζει μέσα στη δυστυχία αλλά τελικά λυτρώνεται.

Γεννήθηκε στη Νέα Ιωνία. Ήταν παιδί Πόντιων προσφύγων και μεγάλωσε φτωχικά μαζί με τη μητέρα του. Ο πατέρας του Παναγιώτης, με καταγωγή από την Κερασούντα και συγκεκριμένα την Πουλαντζάκη, ήταν τσαγκάρης, ψαράς και αντιστασιακός, μεταξύ άλλων. Η μητέρα του Μαρία, με καταγωγή από το Ακ Ντάγ Ματέν, τον μεγάλωσε μόνη της καθώς ο πατέρας του απουσίαζε για μεγάλα χρονικά διαστήματα.

Κατά τα εφηβικά του χρόνια υπήρξε αθλητής της ΑΕΚ. Εκτός από τον αθλητισμό, λάτρευε και το διάβασμα. Μεγαλώνοντας αποφάσισε να ασχοληθεί με το θέατρο, παρότι αρχικά τον γοήτευε η ιδέα να γίνει φιλόλογος. Ίνδαλμά του τότε υπήρξε ο Μάνος Κατράκης.

Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Αν και ηθοποιός του θεάτρου από το 1957 έως το 1963, αφοσιώθηκε τελικά στον κινηματογράφο.

Το 1970 ίδρυσε τον δικό του θίασο και περιόδευσε στην Ελλάδα.

Η τελευταία του κινηματογραφική εμφάνιση, μετά από απουσία 24 ετών, ήταν το 1995 στην ταινία Με τον Ορφέα τον Αύγουστο του Γιώργου Ζερβουλάκου.

Στα τέλη του 2005 εξέδωσε σε βιβλίο την αυτοβιογραφία του με τίτλο «Όσα θυμάμαι και όσα αγάπησα» και διοργάνωσε εμφανίσεις σε διάφορα μέρη ανά την Ελλάδα για την προώθηση του έργου του. Η ιδέα για το βιβλίο δημιουργήθηκε μετά από συνέντευξή του στο περιοδικό Εικόνες.

Παντρεύτηκε δύο φορές και απέκτησε τέσσερα παιδιά και πέντε εγγόνια.

https://www.instagram.com/p/CnuI6OKIN-P/

Η πρώτη του επαγγελματική εμφάνιση στο θέατρο έγινε με τον θίασο Κατερίνας στην κομεντί Βιργινία. Συνέχισε στο ελεύθερο θέατρο με διάφορους ρόλους όπως στις ταινίες Η κυρία δε με μέλει, Λα μάμα, Ηλέκτρα (θίασος Ροντήρη, όπου έπαιξε τον ρόλο του Ορέστη), Είσοδος υπηρεσίας, Σκάνδαλα στην εξοχή και το Τραγούδι του νεκρού αδερφού (θίασος Κατράκη). Συμμετείχε σε 24 θεατρικές παραγωγές και έπαιξε όλα τα είδη του θεάτρου.

Η πρώτη του εμφάνιση στον κινηματογράφο έγινε το 1958 στην κωμωδία του Φίλιππα Φυλακτού Το εισπρακτοράκι, στο πλευρό του Βασίλη Αυλωνίτη και του Νίκου Ρίζου.

Ως κινηματογραφικός πρωταγωνιστής καθιερώθηκε από τον σκηνοθέτη-παραγωγό Απόστολο Τεγόπουλο (Κλακ Φιλμ), με τον οποίο είχε αποκλειστική συνεργασία από το 1964 μέχρι το 1971, σε μουσικές δραματικές ταινίες.

Εκκίνηση στις ταινίες της νεοσύστατης Κλακ Φιλμ έκανε το 1963 στην ταινία Πληγωμένες καρδιές, στον ρόλο του κακού κουνιάδου. Η αρχή της τυποποίησης των ρόλων του Ξανθόπουλου έγινε έναν χρόνο αργότερα στην ταινία Αγάπησα και πόνεσα, όπου παρουσιάζονται όλα τα στοιχεία που καθιέρωσαν τον Ξανθόπουλο στη συνείδηση του κόσμου σαν παιδί του λαού.

https://www.instagram.com/p/CnuI9t2MvWD/

Για τις ανάγκες των ταινιών έγινε τραγουδιστής υπό την καθοδήγηση του Απόστολου Καλδάρα και της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου.

Μετά το 1971 σταμάτησε τις εμφανίσεις του στον κινηματογράφο και μεταπήδησε σε νέα καριέρα στο λαϊκό τραγούδι. Συνολικά έχει κυκλοφορήσει 9 άλμπουμ και 55 σινγκλ. Η δισκογραφία του περιλαμβάνει γύρω στα 300 τραγούδια. Τα τραγούδια του υπογράφουν μεταξύ άλλων οι Άκης Πάνου, Χρήστος Νικολόπουλος, Σταύρος Ξαρχάκος και άλλοι.

https://www.instagram.com/p/CntseuuLKbL/

Στην μακρά αποχή του από κινηματογράφο και τηλεόραση είχε την ευκαιρία να επισκεφθεί και περιοδεύσει σε ΗΠΑ, Αυστραλία και σχεδόν όλη την Ευρώπη, γνωρίζοντας πάντα την αποδοχή και την αποθέωση από την ελληνική ομογένεια.

Απεβίωσε στις 22 Ιανουαρίου 2023 (Πηγή).