«Πάντα θα ταυτίζομαι με την εικόνα μιας δυνατής γυναίκας» Rosalia

Την απολαύσαμε στην Αθήνα το καλοκαίρι σε μια εμφάνιση που θα θυμόμαστε για καιρό!  Τραγουδίστρια, τραγουδοποιός, παραγωγός και ηθοποιός, η  Ισπανίδα  Ροσαλία Βίλα Τομπέγια γεννήθηκε στο Σαν Κουγάτ δελ Μπαλιές στις 25 Σεπτεμβρίου 1992 και είναι γνωστή ως Ροσαλία. Γεννημένη και μεγαλωμένη στα περίχωρα της Βαρκελώνης, έχει περιγραφεί ως «άτυπη ποπ σταρ» λόγω των μουσικών της στυλ που ταιριάζουν στο είδος. Αφού ανακάλυψε την ισπανική παραδοσιακή μουσική σε νεαρή ηλικία, η Ροσαλία αποφοίτησε από τη Σχολή Μουσικής της Καταλονίας με τιμητικές διακρίσεις χάρη στο εξώφυλλο του άλμπουμ της συνεργασίας της με τον Raül Refree, Los ángeles (2017) και το τελικό έργο El mal querer (2018), στο οποίο είναι συμπαραγωγός ο El Guincho, επαναλαμβάνει το φλαμένκο και το αναμειγνύει με ποπ και αστική μουσική. Αργότερα, το σινγκλ "Malamente", τράβηξε την προσοχή του ισπανικού ευρύτερου κοινού και έγινε γνωστό από τους παγκόσμιους κριτικούς.

Κατά τη διάρκεια της καριέρας της, η Ροσαλία έχει συγκεντρώσει 11 σινγκλ στην πατρίδα της, τα περισσότερα για έναν ντόπιο καλλιτέχνη. Έχει επίσης κερδίσει δύο βραβεία Grammy, δώδεκα Latin Grammy Awards (συμπεριλαμβανομένων δύο βραβεία άλμπουμ της χρονιάς), τέσσερα MTV Video Music Awards, ένα MTV Europe Music Awards, τρία UK Music Video Awards και δύο Ruido Awards, μεταξύ άλλων. Το 2019, το Billboard, της απένειμε το βραβείο Rising Star για την «αλλαγή του ήχου της σημερινής mainstream μουσικής με τη νέα ποπ που επηρεάστηκε από το φλαμένκο», και έγινε η Ισπανίδα καλλιτέχνης με τα περισσότερα βραβεία από τη Latin Academy of Arts και Recording Sciences για ένα μόνο έργο και η πρώτη φορά μιας Ισπανίδας τραγουδίστριας στην ιστορία που προτάθηκε για τον Καλύτερο Νέο Καλλιτέχνη στα Grammys. Θεωρείται ευρέως ως μια από τις πιο επιτυχημένες και με επιρροή Ισπανίδες τραγουδίστριες όλων των εποχών.

https://www.youtube.com/watch?v=8DGX-0t0k4s

Με αφορμή τα γενέθλιά της ξεχωρίσαμε μερικές χαρακτηριστικές της φράσεις:

«Το να ξέρεις να ντύνεσαι είναι τέχνη».

«Είναι οι ρίζες μας που μας δίνουν την πραγματική μας ταυτότητα».

«Η μουσική είναι μια γλώσσα από μόνη της και τα τραγούδια έχουν τη δική τους ψυχή, κάθε τραγούδι έχει την ψυχή του».

«Τα λουλούδια είναι θεϊκά, έχουν θεϊκές ιδιότητες που λατρεύω. Και με συνδέουν και με τη θηλυκότητα».

«Ξεκίνησα από το μηδέν. Κανείς στην οικογένειά μου δεν συνδέεται με τον κλάδο. Ούτε μια επαφή στη μουσική βιομηχανία ή στη βιομηχανία του θεάματος».

Πάντα θα ταυτίζομαι με την εικόνα μιας δυνατής γυναίκας. Πιστεύω ότι σε αυτό που κάνω και με την αίσθηση του εαυτού μου, υπάρχει μια δικαίωση των γυναικών. Υπάρχει δύναμη».

«Όλα υπάρχουν στο φλαμένκο. Πνευματικότητα, πίστη, ταπεινοφροσύνη, ανδρεία».

«Κατά τη διάρκεια της απομόνωσης, μπορεί κανείς να φέρει μια διαφορετική προσέγγιση στη δημιουργική διαδικασία».

«Ως μουσικός, η γλώσσα είναι σχεδόν σαν ένα άλλο όργανο. Κάθε λέξη έχει έναν ήχο».

«Η μουσική μου είναι μια αντανάκλαση του τρόπου σκέψης μου και παίρνω ρίσκα γιατί ξέρω ότι πρέπει. Αν κερδίσω, κερδίζω, και αν όχι, πάλι κερδίζω».

«Αν κάτι είναι πολύ τέλειο, δεν μιλάει τη γλώσσα μου. Αν είναι ατελές, το καταλαβαίνω».

«Η μουσική είναι πέρα ​​από αγώνες, πέρα ​​από περιοχές».

«Δεν μπορώ να περπατήσω όπως παλιά, και πάντα περιμένουν παπαράτσι έξω από το στούντιο».

«Θα πρέπει να συνεχίσω να παλεύω μέχρι να βρω τον ίδιο αριθμό γυναικών στο στούντιο με τους άνδρες».

«Δεν υπάρχει κανένας που να παίρνει αποφάσεις για μένα – ποτέ».

«Το φλαμένκο είναι η πιο ειλικρινής και σπλαχνική μουσική. Πρέπει να είσαι ειλικρινής όταν το τραγουδάς. Εάν δεν είσαι, δεν λειτουργεί».

«Δεν μπορώ να ελέγξω οτιδήποτε συμβαίνει μετά τη δημιουργική διαδικασία γιατί μετά από αυτό δεν είναι πια δικό σου, είναι όλων των άλλων».

«Δεν πιέζω τα πράγματα. Μπορώ να έχω μια ευχή, και μετά αφήνω τον Θεό να με οδηγήσει στο μονοπάτι, φέρνοντάς μου αυτό που χρειάζομαι – και προσπαθώντας πάντα να είμαι σε εγρήγορση για να το λάβω».

«Υπάρχουν στιγμές που το εγώ σου πρέπει να συρρικνωθεί».

«Είμαι πάντα πιστή στο πώς καταλαβαίνω τη μουσική, πώς θέλω να παρουσιάζομαι, πώς καταλαβαίνω τη δουλειά μου».

«Ξέρω ότι θα γερνάω κάνοντας μουσική και θέλω να δω πώς αλλάζει η μουσική μου με τα χρόνια».

«Νομίζω ότι είναι ωραίο όταν οι άνθρωποι αφήνουν τον εαυτό τους να κλαίει. Μου αρέσει να το αφήνω να ρέει».

«Τα χέρια έχουν μεγάλη παρουσία στο φλαμένκο, και όταν τα χέρια είναι διακοσμημένα, προσθέτει δύναμη».

«Μου αρέσει να κάνω τα πράγματα με τον δικό μου τρόπο και να έχω τη δική μου προσωπική γλώσσα, αλλά δεν μπορώ να ελέγξω τον τρόπο λήψης της».

«Όσο περισσότερους ανθρώπους μπορώ να προσεγγίσω με τη δουλειά μου, τόσο πιο χαρούμενη είμαι, αλλά δεν πρόκειται να σταματήσω να φτιάχνω τη μουσική που θέλω, μόνο και μόνο επειδή αναζητώ μια συγκεκριμένη ανταπόκριση».

«Συνειδητοποιώ όλο και περισσότερο το γεγονός ότι, ακόμα και όταν γνωρίζουμε πολλά, υπάρχει ένα στοιχείο τυφλής πίστης. Για να λειτουργήσουν καλά τα πράγματα, πρέπει να παραδοθείτε στη στιγμή. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τη συγγραφή, την παραγωγή και την αληθινή απόδοση όλων σε μια παράσταση».