Η τσάντα μένει στο σχολείο

Στο σχολείο της κόρης μου δεν έχει εφαρμοστεί το πρόγραμμα «η τσάντα στο σχολείο» αλλά ακούω γνώμες και βιώματα από άλλες μαμάδες. Και σκέφτομαι: Ποιος ο σκοπός αυτού του προγράμματος; Γιατί να μένει την Παρασκευή (για τουλάχιστον δύο σαββατοκύριακα τον μήνα) η σχολική τσάντα στο σχολείο; Τι εξυπηρετεί;

Σύμφωνα με το υπουργείο, σκοπός είναι να ενισχυθεί ο ποιοτικός χρόνος των παιδιών με τις οικογένειές τους αλλά και παράλληλα και η ενασχόλησή τους με δραστηριότητες που ικανοποιούν τα παιδιά.

Καλό ακούγεται. Πολύ καλό θα έλεγα για όσες οικογένειες φροντίζουν ούτως ή άλλως να μοιράζονται στιγμές με τα παιδιά τους τα σαββατοκύριακα, όταν και οι γονείς δεν εργάζονται. Το διάβασμα για τη Δευτέρα είναι ένας μπελάς, και όλοι ξέρουμε ότι αυτό ευθύνεται και για την ενήλικη ψιλοκαταθλιψούλα που παθαίνουμε Κυριακή μεσημέρι. Νομίζω ότι μας έχει μείνει το παιδικό τραύμα του διαβάσματος από τότε.

Απαραίτητη προϋπόθεση βέβαια είναι όλα τα μαθήματα να γίνονται μέσα στην τάξη, και να μην μένουν εργασίες και διαβάσματα για το σπίτι. Αυτό θα ήταν υπέροχο εάν γινόταν όλο τον χρόνο, όλες τις μέρες. 

Αλλά επειδή το εκπαιδευτικό σύστημα που νοσεί δύσκολα γιατρεύεται, ας δούμε τι μπορούμε να κάνουμε εμείς οι γονείς. Θα αφήσουμε εκείνα τα σαββατοκύριακα τα παιδιά μας να αράξουν στον καναπέ χαζεύοντας στο τάμπλετ ή στην τηλεόραση; Θα βρούμε ευκαιρία να βάλουμε εκείνα τα πλυντήρια που περιμένουν ή θα πάμε για καφέ; 

Προτείνω με αφορμή αυτό το πρόγραμμα, να φτιάχνουμε κι εμείς ως οικογένεια το δικό μας πρόγραμμα. Π.χ. κανονίζουμε κάθε Σάββατο ή Κυριακή μεσημέρι να βγαίνουμε έξω για βόλτα, να πηγαίνουμε σε παιδικές χαρές ή σε εκδηλώσεις, φεστιβάλ, θέατρα, σινεμά, να τρώμε παρέα, να γυμναζόμαστε όλοι μαζί με τα ποδήλατά μας. Να έχουμε τον δικό μας χρόνο, το δικό μας ραντεβού.

Δεν χρειάζεται να αφιερώσεις όλη την ημέρα ούτε καν να αγχωθείς (και) για αυτό. Ακόμα και μερικές ώρες, εφόσον είναι ουσιαστικές και γεμάτες, θα σε κάνουν να νιώσεις καλύτερη μαμά και καλύτερος μπαμπάς, θα σε φέρουν κοντά στο παιδί σου και εκείνο θα βιώνει αυτό που θέλει περισσότερο από όλα: χρόνο με την οικογένειά του.

Όταν η τσάντα μένει (ή και όχι) στο σχολείο, εμείς παίρνουμε τα backpacks στην πλάτη και βγαίνουμε βόλτα. Απλά και όμορφα. Είτε συνεχιστεί το πρόγραμμα του υπουργείου είτε όχι.