Μαμά και κόρη: Φίλες ή αντίζηλες;

Πολύ συχνά ακούμε την φράση «με την κόρη μου είμαστε φίλες», και σε πρώτο επίπεδο φαίνεται όμορφο, έχει όμως πολλούς κινδύνους.

Η σχέση μάνας και κόρης είναι μια ιδιαίτερη σχέση και πιο σύνθετη από την σχέση που έχει η κόρη με τον πατέρα. Είναι μια σχέση που περνάει από διάφορες φάσεις, προσκόλλησης, ανταγωνισμού, συγκρούσεων και φτάνει να οριστικοποιηθεί στην ενηλικίωση.

Οι ανάγκες που έχει η κόρη από την μητέρα της είναι η φροντίδα, η σταθερότητα, η αγάπη, η αποδοχή και η κατανόηση.

Όταν το κορίτσι νιώσει άβολα στην εφηβεία με το στήθος της, ή την έναρξη της περιόδου, έχει ανάγκη να την κατανοήσει η μητέρα και να την υποστηρίξει, να την εμψυχώσει και να τονίσει την όμορφη πλευρά της, αυτό δεν σημαίνει όμως ότι είναι και φίλες.

Η μητέρα πρέπει να δώσει και να μοιραστεί με την κόρη της συναισθήματα και εξομολογήσεις που θα την βοηθήσουν ή θα την απενοχοποιήσουν, όχι μυστικά που θα την βαρύνουν ή που αφορούν την σχέση της μητέρας με τον πατέρα. Η μητέρα δεν χρειάζεται να παίξει τον ρόλο της φίλης. Πολλές φορές τα κορίτσια εξομολογούνται μυστικά στην μητέρα, που αργότερα σε έναν καβγά τα βρίσκουν μπροστά τους αφού μπορεί η μητέρα πάνω στον θυμό της να χτυπήσει στο ευάλωτο κομμάτι του κοριτσιού.

Αυτό βιώνεται από το κορίτσι σαν προδοσία και έλλειψη ασφάλειας και σταθερότητας, αφού η μητέρα παίζει πότε τον ρόλο της φίλης και πότε του εξουσιαστή. Ενώ η μητέρα σε μια τέτοια κατάσταση προσπαθεί να οριοθετήσει την κόρη παίρνοντας τον ρόλο του εξουσιαστή, τιμωρού, προδότη.

Πολλά κορίτσια περιγράφοντας τέτοιες καταστάσεις, αναφέρουν ότι τις βιώνουν σαν «συναισθηματικό άδειασμα» και χάνουν την εμπιστοσύνη τους στην φιλία αλλά και στους ανθρώπους αφού η προδοσία επιβεβαιώνει ότι ο καλύτερος φίλος είναι ο εαυτός μας.

Μητέρα και κόρη, φίλες ή αντίζηλες;

Η μητέρα αποτελεί πρότυπο για την κόρη, επομένως μια μητέρα που και η ίδια δεν έχει φίλες και επενδύει στην φιλία με την κόρη της, εκτός του ότι αποτελεί λανθασμένο πρότυπο, πνίγει συναισθηματικά την κόρη και δημιουργεί ενοχές.

Η φράση «είσαι η ζωή μου», μπορεί να φαίνεται όμορφή, όμως από πίσω κρύβει το κενό και την ενοχή, γιατί αυτό σημαίνει ότι η ζωή της μητέρας μου χωρίς εμένα είναι κενή και άρα οτιδήποτε βιώνω που με ευχαριστεί το βιώνω ενοχικά γιατί δεν συμμετέχει σε αυτό και η μητέρα μου. Έτσι η απόλαυση της κόρης φαντάζει στο μυαλό της σαν εγκατάλειψη της μητέρας και της δημιουργεί ενοχές.

Πηγή: familylife.gr