Και φυσικά τα παιδιά θέλουν να μας βλέπουν χαμογελαστές και όχι λυπημένες. Η αλήθεια είναι ότι με ένα τους χαμόγελο φωτίζεται ο κόσμος και οι δυσκολίες δεν μοιάζουν τόσο απροσπέλαστες. Δεν εξαφανίζονται όμως. Υπάρχουν. Και το χαμόγελο, το πηγαίο, το ειλικρινές απουσιάζει και τη θέση του παίρνει το θεατρικό, το κίβδηλο, το προσποιητό. 

Το κάνεις για τα παιδιά σου. Για το καλό τους.

Νομίζεις, καθώς μια σχετική έρευνα απέδειξε ότι το να υποδύεσαι τη χαρούμενη δεν κάνει καθόλου καλό στα παιδιά. Το μήνυμα που παίρνουν από αυτό το ρεσιτάλ υποκριτικής είναι ότι κανείς δεν έχει δικαίωμα στη στεναχώρια, στο κλάμα, στη λύπη. Ο συναισθηματικός χειρισμός μόνο κακό μπορεί να προκαλέσει, σε μεγάλους και μικρούς.

Τι πιο φυσιολογικό από το να στεναχωριέσαι ή να αγχώνεσαι όταν κάτι στο έχει προκαλέσει έντονα;  
Τι πιο νορμάλ από το να είσαι χαρούμενη γιατί... γιατί η ζωή είναι ωραία, ο ήλιος σήμερα είναι σούπερ για βόλτες, ευχαριστήθηκες μια αγκαλιά, ένα φιλί. Στη χαρά έχεις χίλια γιατί. 

Ας είμαστε ειλικρινείς με τα παιδιά. Και ας μην λησμονούμε ποτέ να τα βεβαιώνουμε ότι δεν φταίνε εκείνα για τη λύπη ή το θυμό μας. Εκείνα πάντα ξέρουν να μας κάνουν να νιώθουμε καλύτερα, γεγονός.