Δεν μου αρέσουν οι φίλοι του έφηβου παιδιού μου...

Κατ´ αρχήν ψυχραιμία και υπομονή: οι έφηβοι δεν είναι καθόλου εύκολοι στο χειρισμό και αν τους απαγορεύσεις κάτι, έτσι αντιδημοκρατικά, θα κάνουν ακριβώς το αντίθετο.

Βήμα δεύτερο: καλό είναι να γνωρίσεις την παρέα που δεν σου αρέσει. Καμιά φορά μπορεί να έχουμε αρνητική εντύπωση για κάποια παιδιά, επειδή έχουν μακριά μαλλιά, σκουλαρίκια στη μύτη και τατουάζ, αλλά μπορεί να έχουν χρυσή καρδιά, πολλά ενδιαφέροντα, ευφυία και καλό χαρακτήρα.

Βήμα τρίτο: και βέβαια θα πεις την γνώμη σου για τους φίλους του, λέγοντας τι δεν εγκρίνεις στην συμπεριφορά τους, για να γνωρίζει το παιδί την άποψή  σου. Αν όμως απαιτήσεις να διακόψει μαζί τους, δεν θα σε ακούσει…

Αν βέβαια το παιδί σιγά σιγά, αρχίζει να αλλάζει συμπεριφορά, να γυρίζει πολύ αργά το βράδυ, να μυρίζει τσιγάρο, να γίνεται πολύ απότομο, ή επιθετικό, να μιλάει άσχημα, ή ακόμη χειρότερα αν υποψιάζεσαι, ότι η παρέα αυτή μπορεί να κάνει μέχρι και χρήση ουσιών, θα πρέπει να μιλήσεις με έναν ειδικό, για να δεις πώς θα χειριστείς την κατάσταση.

Η διπλωματία λέει, ότι δεν πρέπει να κατηγορήσεις τους φίλους του, γιατί αυτόματα θα τους υπερασπιστεί και θα είστε σε μόνιμη κόντρα.

Θα εκφράσεις με πολύ ήρεμο και διακριτικό τρόπο την άποψή σου, δείχνοντας όμως στο παιδί, ότι του έχεις απόλυτη εμπιστοσύνη (Κι ας μην του έχεις. Είπαμε, εδώ χρειάζεται διπλωματία).

Μια άλλη λύση για να ξεκόψει λίγο από αυτή την παρέα, είναι να αλλάξεις με χειρουργικό τρόπο το πρόγραμμά του, βάζοντας μια δραστηριότητα ικανή να του κεντρίσει το ενδιαφέρον.

Την ώρα λοιπόν που πηγαίνουν όλα μαζί με τα σκέϊτ στην πλατεία, μπορείς να προτείνεις να πάτε οι δυό σας ή με τον μπαμπά σινεμά, να καθίσετε στο αγαπημένο του παγωτατζίδικο, να διαλέξετε μαζί το επόμενο δώρο για την γιορτή του, ή να ξεκινήσει μια αθλητική δραστηριότητα.

Ευτυχώς, οι ειδικοί λένε οτι σε αυτές τις ηλικίες, ο ενθουσιασμός και οι φιλίες δεν κρατούν πολύ, οπότε αν τίποτε από τα παραπάνω δεν πιάσει, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να αφήσουμε τον χρόνο να κυλήσει.