Προσπαθώντας να μετρήσουμε «Τα αμέτρητα» ζητήσαμε τη βοήθεια της Μαρίας Αγγελίδου

Η ίδια βρίσκεται πίσω από αμέτρητες σελίδες δικών της παιδικών βιβλίων, ακόμα πιο αμέτρητες σελίδες βιβλίων που έχει μεταφράσει, κι ακόμα πιο αμέτρητες σελίδες βιβλίων που έχει διαβάσει, έτσι με αφορμή το βιβλίο της «Τα αμέτρητα» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίκαρος κάναμε μια πολύ ωραία συζήτηση με τη συγγραφέα-μεταφράστρια Μαρία Αγγελίδου.

Ποια είναι τα δικά σας «αμέτρητα» που όταν προσπαθείτε να τα μετρήσετε σας ηρεμούν και σας φέρνουν χαρά;

Τα ξυσμένα, τελειωμένα σχεδόν μολύβια, χρωματιστά και μαύρα. Οι αχρησιμοποίητες γομολάστιχες. Τετράδια γραμμένα και άγραφτα. Βιβλία διαβασμένα και αδιάβαστα. Τα παιχνίδια που έχω παίξει και τα παιχνίδια που δεν έχω παίξει.

Και ποια τα «αμέτρητα» που σας εκνευρίζουν και σας στεναχωρούν;

Τα αταχτοποίητα βιβλία στη βιβλιοθήκη μου. Οι φοβερές αδικίες. Οι τρομερές ατυχίες. Το δυο και τρεις και πολλές φορές ίδιο λάθος. Τα ξεχασμένα, παρατημένα, καταπλακωμένα όνειρα. Οι ξεχασμένες, παρατημένες, καταπλακωμένες ιστορίες.

Αν μπορούσαμε να μετρήσουμε από το 1-10 ποιοι είναι οι πιο αγαπημένοι σας ήρωες παιδικών βιβλίων; 

Εδώ δεν μας φτάνει ούτε από το Ένα μέχρι το Αμέτρητο. Σίγουρα περισσότεροι από τους πιο αγαπημένους μου ήρωες της πραγματικής ζωής. 

Υπάρχει κάποια σελίδα-εικόνα του βιβλίου που ξεχωρίζετε περισσότερο από τις υπόλοιπες – κι αν ναι, γιατί;

Δεν υπάρχει σελίδα, δεν υπάρχει εικόνα του Βασίλη (Σελιμά) που να μη μ’ αρέσει ή να μην την ξεχωρίζω. Θα απαντήσω εδώ το Αρχείο των πριγκίπων που δεν μέτρησαν τα αμέτρητα. Επειδή είναι αρχείο. Κι έχω μια αδυναμία στους καταλόγους. 

Ζούμε σε μια εποχή όπου όντως μετράμε συνεχώς – τι έχετε σταματήσει να μετράτε προ πολλού και τι επιπλέον θα θέλατε να έχετε τη δυνατότητα να σταματήσετε να μετράτε;

Τίποτα δεν έχω σταματήσει να μετράω. Εντάξει, ίσως τα παγωτά το καλοκαίρι. Ή τα κεράσια που μπορώ να χωρέσω στο στόμα μου. Κάναμε διαγωνισμούς γι’ αυτά τα πράγματα. Θα ήθελα να σταματήσω να μετράω τις ώρες κάθε μέρας. 

Το βιβλίο σας αυτό γεννά αμέτρητες ερωτήσεις – όπως είναι πιο πολλά αν τα μετρήσουμε αυτά που ξεχνάμε ή αυτά που θυμόμαστε; 

Τι σπουδαία, τι καταπληκτική ερώτηση! Παρότι ξέρω την απάντηση: για μένα είναι σίγουρα περισσότερα αυτά που ξεχνάω. ΑΛΛΑ! Πόσο πιο δυνατά, πόσο πιο φωτεινά, πόσο πιο ζωντανά και σπαρταριστά είναι αυτά που θυμάμαι; Απ’ αυτά που έχω ξεχάσει, εννοώ. Τα λυπάμαι αυτά που έχω ξεχάσει. Λυπάμαι γι’ αυτά. Θα τους άξιζε καλύτερη τύχη, καλύτερος άνθρωπος, καλύτερη μνήμη από μένα. 

Τελειώνει ποτέ η λίστα με τα αμέτρητα κι αυτό είναι κάτι που πρέπει να μας αγχώνει ή μας ευχαριστεί;

Όχι, όχι, δεν τελειώνει. Ευτυχώς. Υπάρχουν πράγματα που τελειώνουν. Δυστυχώς. Υπάρχουν πράγματα που τελειώνουν. Ευτυχώς. Και υπάρχουν και τα αμέτρητα. Που δεν τελειώνουν, δεν τελειώνουν, δεν τελειώνουν. Αυτό άλλοτε μας δίνει χαρά μεγάλη. Κι άλλοτε λύπη τρομερή. Ακόμα και φόβο μπορεί κανείς να νιώσει κάποιες φορές. Αλλά ευτυχώς πάντα μπορεί να προχωρήσει πιο πέρα - αφού η λίστα δεν τελειώνει.

Έχετε καλή σχέση με τους αριθμούς και τις πράξεις; Θα μπορούσατε να γράψετε ένα παραμύθι για έναν αριθμό; Έχετε κάποιον αγαπημένο;

Όχι ιδιαίτερα. Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να γράψω παραμύθι (ή κάτι άλλο) για τους αριθμούς, για έναν έστω απ’ αυτούς. Ίσως. Αγαπημένοι μου είναι πάντως οι εύκολοι. Οι μονοψήφιοι, ας πούμε. 

Υπάρχει κάτι που θα θέλατε να μετρήσετε και δεν τα έχετε καταφέρει; 

Είναι αμέτρητα αυτά που δεν έχω καταφέρει κι ούτε ποτέ θα καταφέρω. Ευτυχώς τα περισσότερα δεν με νοιάζουν. 

Τι καλό ετοιμάζετε αυτή την εποχή; Συγγραφικά και μεταφραστικά;

Συγγραφικά: πολλά και διάφορα πρότζεκτ. Το πιο έτοιμο απ’ όλα είναι ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ. Που δεν ξέρω ακόμα τι τίτλο θα έχει. Οι Κανόνες είναι ο τίτλος εργασίας. Την εικονογράφηση σ’ αυτό το βιβλίο κάνει η Κατερίνα Βερούτσου. Και το βιβλίο θα εκδοθεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. Μεταφραστικά: με μέτρο πάντα. Τώρα δουλεύω τον Γιόζεφ Ροτ της χρονιάς. Που θα είναι της Άγρας. 

Προσπαθώντας να μετρήσουμε «Τα αμέτρητα» ζητήσαμε τη βοήθεια της Μαρίας Αγγελίδου - Childit - Τα πάντα για το παιδί