Δέκα… και δέκα …και το 10 (το καλό)

Nούμερο κι αυτό το 10!  Δέκα εντολές, δέκα παλληκάρια (στήσανε χορό…), δέκα καβουράκια, δέκα μικροί νέγροι, δέκα παρθένες, άριστα 10, δέκα λεπτά κήρυγμα … Και τώρα, ξαφνικά, … δέκα κάλπες! Τούμπα όλα!10 κάλπες, σου λέει, στήθηκαν. Τόσες έπρεπε, σου λέει. Άφωνη εγώ. Κι εσύ , φαντάζομαι.  Κι έβγαλα τα μαύρα μου γυαλιά και είπα να κοιτάξω πάνω. Και μη ρωτήσεις «γιατί πάνω», διότι «κάτω» (πιο κάτω, δηλαδή) δεν ξέρω αν έχει. Πάνω, λοιπόν και πέρα από κάλπες, πορίσματα, ετυμηγορίες, διώξεις, σκάνδαλα, μπάχαλα και νούμερα.

…Κι εκεί που κοίταζα τον ήλιο, αθώο και ηδονικό  γι’ αυτό και τόσο υπέροχο, τά’βαλα με το ¨τώρα».

Με το «τώρα» (μου) που κάθε τι μπορεί , φτάνει να θέλει, να το μεταλλάσσει, να το μεταμορφώνει:  από αγνό σε παράφορο, από ξαφνικό σε φλογερό, από μυστικό σε τρελό, από τυχαία συνάντηση σε μεγάλη επιστροφή, από ενοχή  σε συμπαιγνία, από μεγάλες προσδοκίες σε χίλιες και μια νύχτες, από δήθεν σε ερήμην, από διστακτικό σε τολμηρό, από εφήμερο σε αιώνιο(;)  

Με τις υποσχέσεις να παραμονεύουν, με τις αποστάσεις να στενεύουν, με τα αουτσάιντερ να ανυπομονούν.

«Όλα είναι διάθεση, ιδέα, λαχτάρα», με άκουσα να μου λέω, «φτάνει  να τραγουδάς πάντα τον ροκ εαυτό σου, να θυμώνεις με το αναποφάσιστο κομμάτι του, να ταξιδεύεις με το «τρυφερό» του, να προκαλείς το «μελό» του, να παίζεις με το «προχώ» του, να προκαλείς το «άτολμο» του, να … την βγαίνεις στο (καλά) κρυμμένο του».

 Να’χεις το «τώρα» να σε  προσκαλεί, να σε ανακαλεί, να σε εντοπίζει, να σε επαναφέρει, να σου προτείνει, να σε  μελετάει, να σε προσδιορίζει, να σου βάζει όρια ανάμεσα στο τι και πόσα και ποια  θέλεις ή νομίζεις πως θέλεις, ΟΜΩΣ ΕΣΥ να μην του επιτρέπεις να σε χρησιμοποιεί εκείνο, να παίρνεις εσύ  την πρωτοβουλία κινήσεων. Να μην μπερδεύεσαι, να μη διστάζεις, να  ξέρεις σε τι (και πόσα και  ποια) θα κάνεις delete , σε τι (και πόσα και σε ποια) θα κάνεις  enter.

Κανένα «τώρα», αν δεν είναι το απόλυτα δικό σου «τώρα» δεν μπορεί  με τη λογική του "άγνωστου, γκρίζου, και προβληματικού αύριο" να υπονομεύσει, να επηρρεάσει, να αλλάξει αυτό που είσαι:  πεισματάρα, ιδεαλίστρια, ρομαντική, διεκδικητική, αποφασισμένη, αδιαπραγμάτευτη, επαναστάτρια, απενοχοποιημένη, δίκαιη!

Το δικό σου και δικό μου «τώρα» δεν έχει πανικούς, απαγορεύσεις και κανόνες.  Έχει μουσικές , χρώματα και καφέ, κρασί και φίλους, και παιδικές φωνές  και βιβλία, πολλές παρτίδες για δύο, και  "έξι με οχτώ" (σινεμά, ντε) και μεγάλες αγκαλιές και ήρεμα  απογεύματα , ζεστές νύχτες, και ταξίδια.

 Σ’ αυτό το «τώρα», απ’ όλα τα «δέκα»  που είπαμε (κι άλλα τόσα που θα βρεις) ,διάλεξε ποιο σου ταιριάζει και σου χωράει. Για μένα κράτα  «το 10» το καλό,  αυτό του Καραγάτση*.

*αν και, τώρα που το σκέφτομαι,  τα δέκα παλληκάρια, οι δέκα μικροί νέγροι και τα δέκα καβουράκια, μια χαρά μου πάνε! **

** Για τις δέκα κάλπες, ούτε λόγος, παρακαλώ!…