Πίσω ολοταχώς!

Το SYMBOL*, του Στάθη (Τσαγκαρουσιάνου) και μιας υπέροχης ομάδας,  το 'νοιωσα δικό μου από την πρώτη στιγμή που το είδα, που το ξεφύλλισα, που το μύρισα (ναι, τα μυρίζεις τα περιοδικά), που το διάβασα.

Μανιακή περιοδικατζού, γυρίζω χρόνια πίσω. Και σε παίρνω κι εσένα μαζί. Ας όψονται οι ανακατατάξεις μου και η τρέλα μου (καλοκαιριάτικα!) της τακτοποίησης.

Τακτοποίηση των πάντων, λοιπόν, καλοκαιριάτικα! Μη φανταστείς...Περιοδικά, αρχεία, σημειώσεις, χαρτούρα. Να μπούν σε μια τάξη (λέμε τώρα..)

Κι ήρθε και η σειρά του (του SYMBOL) να... νοικοκυρευτεί στα κουτιά και στα ράφια του (μου). Και να τα τεύχη, και να τα εξώφυλλα, και.. τσούουπ μπροστά μου ξαφνικά και απροσδόκητα τεύχος παλιό κι αγαπημένο.

27-5-2000...19 χρόνια πισω! Στο εξώφυλλο "με χτύπημα" (οπως λέμε στα περιοδικά)  Έλλη Στάη- Στέλιος Παναγόπουλος και μέσα : η στήλη της Μαλβίνας (Κάραλη) , η "Αγρανάπαυση" του Δημήτρη Παπαϊωάννου , ένα αφιέρωμα με τίτλο: " Η Κυρία Διευθυντής" ...Σταματάω, κομπιάζω, χαμογελάω αμήχανα, διαβάζω : Συνεντεύξεις  έξι γυναικών "Διευθυντριών Γυναικείων Περιοδικών. Πέφτω με τα μούτρα στην ανάγνωση και την ανάμνηση.

Φίλες αγαπημένες και υπέροχες  οι πέντε κι ανάμεσά τους (η έκτη της παρέας), η αφεντιά μου...  Τρελή συγκίνηση και ...σας (μας) παρουσιάζω: Χαρά (Λουκάκου) του MIRROR,  Μόλλυ (Ανδριανού) του COCMOPOLITAN,   Κάτια(Δημοπούλου) του BAZAAR ,  Μαρία (Καλλιμασιά) του VOTRE BEAUTE, Έλενα(Κουντουρά), ναι, σωστά διαβάζεις, της DIVA και Μελίνα (Αδαμοπούλου) της MADAME FIGARO 

Και να η συγκίνηση, να η νοσταλγία, και να (άντε πάλι) η αυτοκριτική, και να όλο το μελό μου "είναι" στο μεγαλείο του, και να ο στίχος του Παπάζογλου "όλα τριγυρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν", σφήνα στο μυαλό μου.

Κορίτσια μου (παλιά και καινούργια) , δεν ξέρω πόσο άλλαξε το έξω μας. Μπορεί λίγο, μπορεί πολύ, μπορεί καθόλου.. Ασε που παίζει  να γίναμε και καλυτερότερες (!), με τα χρόνια και τη γνώση. Πώς λέει ο Σαββόπουλος, "κι όπως μεγαλώνουμε κι όμορφα παλιώνουμε"; αυτό!

 

Το θέμα μου όμως δεν είναι το "έξω" μας, αλλά οι "μέσα" σκέψεις, τα όσα "μέσα μας" νοιώθουμε, κι "από καρδιάς"  εξωτερικεύουμε στις κουβέντες μας.  Να' χουν αληθεια, χιούμορ, ζωντάνια, τόλμη.

Είναι σαν να μας ακούω , 19 χρόνια πριν, να μιλάμε σαν να είναι τώρα! Για τη δουλειά, για μας, για την Τέχνη, για τη μόδα, για την πολιτική. Όχι, για την "κρίση" δεν μιλήσαμε.

Απλά γιατί, τότε, ... δεν την ξέραμε!  Δεν υπήρχε. Ούτε  στους εφιάλτες μας....  Άγνοια;  Και πώς  η άγνοια του "τι το μέλλον θα φέρει",  κάνει το "τότε" μας να γίνεται "τωρα"; To ζητούμενο είναι (πάντα) το ίδιο: Να είμαστε ο εαυτός μας. Σε κάθε στιγμή. Γιατί έτσι, κανένας και τίποτα δεν ορίζει, δεν μπορεί να ορίσει, τη σκέψη, την ψυχή, τη ζωή μας.

Αυτό , για μένα είναι σταθερή αξία. .Κι επειδή εσένα σε  θέλω ¨σταθερά" μέσα στο "παιχνίδι" , μοιράζομαι μαζί σου, σαν παρτίδα παιχνιδιού ,ένα μικρό απόσπασμα  εκείνης της συνέντευξης. Του  2000!

...........................................................................................................................................................................................................................

-Ποια είναι η διαφορά μεταξύ μόδας και στιλ?

" Η μόδα είναι εφήμερη, το στιλ διαχρονικό. Η μόδα έχει πελάτες, το στιλ έχει γοητεία. Η μόδα θέλει άλλοθι, το στιλ θέλει προσωπικότητα. Η μόδα χρησιμοποιείται, το στιλ δημιουργείται."

- Ποιο πρόσωπο θαυμάζετε για το προσωπικό του στιλ;

"Τη Μελίνα Μερκούρη. Για τον μοναδικό τρόπο που είχε να είναι ο εαυτός της πάντα και παντού. Από τη Νίκαια της Γαλλίας ως τη Νίκαια του Πειραιά"

- Ποιο πολιτικό πρόσωπο ξεχωρίζετε για το στιλ του? 

" Στιλ στην πολιτική είναι η ευθύτητα, η ειλικρίνεια, η ευαισθητοποίηση. Είναι οι συμβατικότητες που παραμερίζονται, η υπευθυνότητα, η αμεσότητα. Είναι η απλότητα, η υπέρβαση, η εντιμότητα. Αν ο Γουόρεν Μπίτι πραγματοποιούσε την απειλή του να θέσει υποψηφιότητα για να γίνει Πρόεδρος των ΗΠΑ, θα ξεχώριζε σίγουρα για το στιλ του "

- Αν ήσασταν ηθοποιός ποιo ρόλο θα θέλατε να είχατε ερμηνεύσει;

"Τον ρόλο της Μπάρμπαρα Στρέϊζαντ στα "Καλύτερα μας χρόνια", τον ρόλο της Ζαν Μορό στο "Ζυλ και Τζιμ", τον ρόλο της Ντέμπορα Κερ στο "Όσο υπάρχουν άνθρωποι"

......................................................................................................................................................................................................................................................

Αυτά και τα ξαναλέμε.

* Το SYMBOL (για σένα το λεω,  που, ίσως, τότε δεν υπήρχες ή ήσουν παιδάκι... )  ήταν περιοδικό. Free press. Tο πρώτο! Περιοδικό- φετίχ για πολλές και πολλούς free press lovers, όπως εγώ.

εννοείται πως , μετά το SYMBOL αγάπησα (και αγαπώ) το ..παιδάκι του,  τη LIFO!

**τις συνεντεύξεις, είχε κάνει ο καλός και αγαπητός συνάδελφος Αντώνης Τσιπιανίτης.