Λιακάδα

Μιλάω για βεβαιότητες που να μπορώ να χτίσω επάνω τους καινούργια"πράγματα".

Συνέχεια ψάχνω. Μέσα μου, γύρω μου, παντού.

Τολμάω διακριτικές αλλαγές, σκαλίζω περασμένες ανάγκες, δημιουργώ μικρές δικές μου στιγμές, προσπαθώ να με προφυλάξω από τον... εαυτό μου, να με προλάβω, να με περιορίσω.

Έχω μια φυσική ροπή προς το... χάος, οφείλω να το παραδεχτώ. Και το καλοκαίρι, αυτή η... ροπή μου, φουντώνει! Δεν ξέρω τι και ποιος προστάζει: το μυαλό, ο ήλιος, οι νύχτες, το φως, οι μουσικές, οι επιθυμίες. Το γεγονός πως θέλω να ξεφορτωθώ παλιά κλισέ και η επιθυμία απόλαυσης της ασημαντότητας των πάντων, αποτελούν τα μεγάλα μου ορμητήρια. Κι αν οι "άλλες"  βεβαιότητες υποχωρούν, αυτά μπορούν, από μόνα τους, να αποτελέσουν μια "νέα" βεβαιότητα.

Είναι και η άρνηση μου να με κατατάξω σε "κατηγορίες". Ανεπανόρθωτα διάφανη, μετατρέπω σε συναρπαστικό παιχνίδι το δικαίωμα μου στην αγάπη. Ερωτική και ερωτεύσιμη, αφήνω τη φαντασία μου να διακτινιστεί και λέω πως αξίζει να παραδοθεί κανείς (άρα κι εγώ) μόνο σε ιδανικούς εραστές, ιδανικές φιλίες, ιδανικές πορείες, ιδανικές ανατροπές, ιδανικά πετάγματα, ιδανικούς ανθρώπους. Λέμε τώρα. Το καλοκαίρι, άλλωστε, είναι ιδανική εποχή για ολάνοιχτες εισόδους και εξόδους του κάθε άλλοθι του καθενός και της καθεμιάς μας.