Skip to main content

INTERVIEW

Κόρα Καρβούνη «Δεν ονειρεύομαι για να μη ματαιωθώ»

Πρωταγωνιστεί στον «Βυσσινόκηπο» του Τσέχωφ, σε σκηνοθεσία Κων/νου Μαρκουλάκη και μιλάει στο allyou και την Μαρία Πανάγου για την παράσταση, την προσωπική της ευτυχία, τον Μηνά Χατζησάββα, τη μητρότητα, τα Oscar, αλλά και για μυστικά της που δε ξέρει κανείς!


Μαρία Πανάγου

Είναι μια καλλιτέχνης που ξεχώρισε από την πρώτη στιγμή που δοκίμασε τις δυνάμεις της στο θεατρικό σανίδι. Μια ηθοποιός που σχεδόν αμέσως μετά την αποφοίτησή της από την Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου (το 2002) «συναντήθηκε» με μεγάλες επιτυχίες, βραβεύσεις, διακρίσεις και αναγνώριση  -όχι μόνον από το κοινό αλλά, κυρίως, από τους συναδέλφους της ηθοποιούς και σκηνοθέτες.
Έχει παίξει στο θέατρο, στον κινηματογράφο και την τηλεόραση στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει τιμηθεί από το περιοδικό «Αθηνόραμα» δύο φορές ως η Καλύτερη Ελληνίδα Ηθοποιός, υπήρξε υποψήφια για το βραβείο «Μελίνα Μερκούρη» και έχει κερδίσει από την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου βραβεία Α’ και Β’ γυναικείου ρόλου. Έλληνες και ξένοι σκηνοθέτες την εμπιστεύονται και κριτικοί του θεάτρου την αποθεώνουν.
Η Κόρα Καρβούνη, εκτός από θαυμάσια ηθοποιός, είναι ένα απενοχοποιημένο κορίτσι με απίστευτο χιούμορ και η συζήτηση μαζί της είναι σκέτη απόλαυση.

karvounitsa.jpg 

Το Κόρα, τι όνομα είναι;
«Όλο το όνομα είναι Koramay και είναι της γιαγιάς μου που είναι Αμερικανίδα. Το μισό είναι ελληνικό και το μισό αμερικανικό. Οι Αμερικανοί το χρησιμοποιούν για την Περσεφόνη. Σημαίνει η κόρη του Μάη. Είναι ένα παλιακό αμερικάνικο όνομα όπως είναι το KoraLee, το ελληνικό Κοραλία δηλαδή. Αλλά το μισό σκέλος είναι ελληνικότατο, είναι δωρική διάλεκτος και σημαίνει ‘’κόρη’’».

Φέτος, η Κόρα πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Βυσσινόκηπος» που σκηνοθετεί ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης. Το έργο αφηγείται την ιστορία ενός κόσμου που χάνεται ανεπιστρεπτί. Είναι ένας αποχαιρετισμός σε μια εποχή που τελειώνει και δίνει τη θέση της σε μια καινούργια. Η ζωή αλλάζει, χωρίς να υπολογίζει τους ανθρώπους που βιώνουν την απώλεια. Κι εκείνοι με τη σειρά τους, αρνούνται να αποδεχτούν την αλλαγή. Ζούνε με τις μνήμες του παρελθόντος, κλείνοντας τα μάτια στο μέλλον που έρχεται ταχύτατα κατά πάνω τους.

Κι έτσι, ο Βυσσινόκηπος παραμένει ένα έργο σύγχρονο και απολύτως σημερινό. Γιατί είναι γνώρισμα των ανθρώπων σε κάθε εποχή  -το ζούμε και στη δική μας-  να θέλουμε να μείνουν όλα όπως τα μάθαμε και τα αγαπήσαμε, δεδομένα κι οριστικά. Κι εκείνα να αλλάζουν γύρω μας και να μας παρασέρνουν σ' ένα μέλλον για το οποίο θα είμαστε πάντα απροετοίμαστοι κι ανέτοιμοι.

vissinokipos.jpg 

«Ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης κάνει υπέροχες δουλειές. Είχαμε δουλέψει ξανά μαζί ως ηθοποιοί, αλλά είχα δει όλες του τις σκηνοθεσίες και με ενδιέφερε πάρα πολύ να συνεργαστούμε και έτσι. Είμαι πάρα πολύ χαρούμενη που μου δόθηκε η ευκαιρία και το έκανα. Είναι ένας πολύ έξυπνος και μορφωμένος άνθρωπος, ένας πολύ ωραίος καλλιτέχνης. Και η συνεργασία μας είναι υπέροχη. Πρόκειται για μία πάρα πολύ όμορφη ανάγνωση του έργου, ο Κωνσταντίνος «φωτίζει» αυτούς τους ανθρώπους που αρνούνται  να δεχτούν την αλλαγή που επέρχεται με έναν χιουμοριστικό τρόπο, με έναν τρόπο που ενώ φαίνεται ανάλαφρος, δεν είναι καθόλου».

Ο συγγραφέας θεωρούσε τον «Βυσσινόκηπο» κωμωδία…
«Ναι, το ανέβασε ο Στανισλάφσκι ως κωμωδία και ο Τσέχωφ δεν πρόλαβε άλλο ανέβασμα. Για μένα είναι κωμωδία σε εισαγωγικά γιατί ενώ συμβαίνει ένα τραγικό γεγονός, είναι κωμικό το πώς οι άνθρωποι αρνούνται με τέτοια μανία να δουν αυτήν την επερχόμενη αλλαγή. Πιστεύω βέβαια ότι είναι στη φύση του ανθρώπου αυτό, να αρνείται δηλαδή αυτό που έρχεται, προκειμένου να μην πονέσει. Κι αυτό αφορά κάθε αλλαγή, ακόμη και μία καλή αλλαγή είναι δύσκολη. Και αυτό οδηγεί καμιά φορά τον άνθρωπο στο να γίνεται φαιδρός και γελοίος. Γιατί δεν συνειδητοποιεί τι γίνεται».

Εσείς με τις αλλαγές πώς τα πάτε;
«Δυσκολεύομαι πολύ. Και για τις μικρές και για τις μεγάλες αλλαγές».

Ποια είναι η μεγαλύτερη αλλαγή που χρειάστηκε να κάνετε στη ζωή σας;
«Το να ωριμάσω, να συνειδητοποιήσω ότι δεν είμαι πια παιδί».

Πότε το καταλάβατε αυτό;
«Αρκετά μεγάλη νομίζω κατάλαβα ότι είμαι ενήλικη. Και αυτή είναι και η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίζει ο άνθρωπος. Γιατί στην ουσία θέλει να μείνει για πάντα παιδί. Το να ωριμάσεις βέβαια δεν σημαίνει ότι εγκαταλείπεις το παιδί μέσα σου. Απλώς φέρεις μία άλλη ευθύνη απέναντι στον εαυτό σου και τη ζωή σου».

Εσείς το νταντεύετε αυτό το παιδί μέσα σας; Το αγαπάτε;
«Ως επί το πλείστον, αυτό προσπαθώ να κάνω».

Kora-Karvouni.jpg 

Με ποιο τρόπο;
«Καταρχάς ακούγοντας το και όχι βάζοντας το στη γωνία σηκώνοντας τον βούρδουλα. Άλλωστε, αυτό το παιδί είναι που με έχει οδηγήσει εδώ που είμαι, δεν μπορώ συνέχεια να το χτυπάω, πρέπει να το αγκαλιάσω κιόλας, πρέπει να του δείξω εμπιστοσύνη».

Στις μέρες μας που είναι δύσκολες και συμβαίνουν αλλαγές, πιστεύετε ότι οι Έλληνες έχουν καταφέρει να τις δεχτούν ή έστω να τις διαχειριστούν καλά;
«Νομίζω πως όχι γιατί ήταν απότομη και δύσκολη η αλλαγή. Ο Έλληνας δεν πρόλαβε να πενθήσει αυτό που συνέβη στη χώρα μας, αμέσως θύμωσε. Η δυσκολία μας προέρχεται από το ότι δεν μπορέσαμε να αποχαιρετήσουμε.  Αυτό που βλέπουμε και στον «Βυσσινόκηπο», το ότι αποχαιρετούν μία εποχή, αυτό ακριβώς είναι που βιώνει και η Ελλάδα. Και αυτό μας κάνει αμέσως αμέσως και βαθύτατα ανικανοποίητους. Ο σύγχρονος Έλληνας δεν ικανοποιείται με τίποτα».

Έτσι όπως είναι τα πράγματα, με τι θα μπορούσε να ικανοποιηθεί;
«Με μικρά πράγματα έστω»…

Αυτό όμως είναι κάτι που προφανώς δεν είχαμε μάθει ποτέ να το κάνουμε. Ούτε στις καλές εποχές…
«Σίγουρα. Αλλά το να ευγνωμονείς και να ικανοποιείσαι με το γεγονός, πρώτα από όλα, ότι είσαι ζωντανός, ότι είσαι καλά στην υγεία σου, ότι έχεις ένα πιάτο φαγητό, δύο ανθρώπους που σε αγαπούν, ότι έχεις τα παιδιά σου, είναι «μικρά» πράγματα που όμως είναι τεράστια. Επικεντρωθήκαμε στην οικονομική πτώση και αποπροσανατολιστήκαμε από πιο σημαντικά πράγματα της ζωής».

Αυτό μας έχει κάνει να βγάλουμε και τον κακό εαυτό μας;
«Υπάρχει μεγάλος θυμός και μίσος. Αυτά τα αρνητικά συναισθήματα έχουν εγερθεί ακριβώς γιατί κανείς δεν πέρασε από το στάδιο της θλίψης και του πένθους για ότι έχει χαθεί. Αυτόν τον θυμό βλέπω καθημερινά γιατί χρησιμοποιώ πολύ τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Γίνονται τσακωμοί, πραγματικά για «ψύλλου πήδημα». Αν περπατήσετε στο κέντρο της Αθήνας και δείτε τα πρόσωπα των ανθρώπων, θα καταλάβετε πόσο στενάχωρο είναι: όλοι είναι έτοιμοι για φασαρία».

kora.jpg 

Εσείς τι φόβους έχετε;
«Να μην πεθάνω. Μεγαλώνοντας έρχεται και αυτός ο φόβος. Μικρότερη ένιωθα ότι μπορώ να υπερνικήσω τον θάνατο. Ο φόβος του θανάτου έχει έρθει πολύ έντονα στη ζωή μου».

Συζείτε με τον σύντροφο σας. Απαλύνει λίγο τους φόβους αυτό;
«Η συντροφικότητα είναι το νούμερο ένα στη ζωή μας. Για μένα η σχέση είναι πάρα πολύ σημαντική.

Απ’ ό,τι καταλαβαίνω προσωπικά είστε καλά.
«Ναι, είμαι, δόξα τω Θεώ.  Το δύσκολο είναι να κρατήσεις ισορροπίες. Συνήθως αυτοί που τα πάνε καλά στη δουλειά μας, δεν τα πάνε σε προσωπικό επίπεδο. Για μένα έχουν σημασία και τα δύο. Και αυτή τη στιγμή είμαι πολύ καλά και με τα δύο».

Η τηλεόρασή σας λείπει καθόλου;
«Ναι, μου λείπει. Και το σινεμά μου λείπει. Πάντως έχω απογοητευτεί εδώ και καιρό με αυτά που γίνονται στην τηλεόραση, οπότε έχω σταματήσει να βλέπω κιόλας τηλεόραση».

Τι ευχαριστηθήκατε περισσότερο με αυτά που κάνατε στη μικρή οθόνη;
«Την «Άμυνα ζώνης» με τον Μηνά Χατζησάββα και το «Δέκα» του Καραγάτση. Αυτές οι δύο συνεργασίας ήταν υπέροχες».

Πείτε μου για τον αγαπημένο Μηνά Χατζησάββα…
«Ο Μηνάς ήταν Άνθρωπος με το Α κεφαλαίο. Ήταν σπουδαίος άνθρωπος γι αυτό ήταν και τόσο μεγάλος ηθοποιός. Ήταν σαν πατέρας μου. Είχαμε έρθει πολύ κοντά. Ήταν πολύ ζεστός άνθρωπος και αγαπούσε πάρα πολύ τα νέα παιδιά. Μας αγκάλιαζε όλους. Είναι μεγάλη η απώλεια του».

Έχετε κάνει πολύ σπουδαία πράγματα και πάρα πολύ νωρίς…
«Είχα την τύχη να δουλέψω με τον Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο ο οποίος ήταν και καθηγητής μου στη σχολή και με εμπιστεύτηκε πάρα πολύ νωρίς με μεγάλους ρόλους. Εκτός του ότι ήμουν ένα παιδί πολύ εργατικό, ήμουν επίσης και πολύ τυχερή. Είναι και συγκυριακό το θέμα. Το να σε εμπιστευτεί ένας τέτοιος σκηνοθέτης ενώ είσαι τόσο νέος είναι πολύ σπουδαίο»!

Byssinokipos.jpg 

Τι είδε σε εσάς; Ποιο είναι το δυνατό σας σημείο; Σας το έχει πει;
«Όχι, δεν μου το έχει πει και τώρα που το λέτε θα τον ρωτήσω, χα χα! Αυτό που ξέρω για μένα είναι ότι μου αρέσει να χαμαιλεοντίζω.  Να αλλάζω, να κάνω διαφορετικά πράγματα, Αυτό μου αρέσει εμένα πολύ. Με μεγάλη ευκολία αλλάζω ρόλους».

Πριν μου είπατε ότι δεν σας αρέσουν οι αλλαγές. Να και κάτι που σας αρέσει να αλλάζετε λοιπόν, το βρήκαμε…
«Χα, χα, χα,χ α, χα! Ναι, έχετε πολύ δίκιο»!

Δύο κινηματογραφικά βραβεία, λοιπόν και πολλές διακρίσεις. Πώς το διαχειρίζεται κανείς όλο αυτό όταν έρχεται λίγο μετά τις σπουδές του;
«Ήταν δύσκολο, η επιτυχία ήταν πολύ δύσκολη γιατί, ξέρετε, όλοι προετοιμαζόμαστε περισσότερο για την αποτυχία. Παρατήρησα πώς αισθάνομαι με όλο αυτό το απότομο και προσπάθησα να συνέλθω γρήγορα και να συνεχίσω αυτό το οποίο έχω σπουδάσει: να είμαι ηθοποιός. Συγκεντρώθηκα πάρα πολύ στο να κάνω καλές συνεργασίες και καλές επιλογές και να δουλέψω σκληρά και να μάθω κι άλλα. Γιατί όταν είσαι μόνο τρία χρόνια ηθοποιός έχεις μόνο «μυριστεί» τι γίνεται».

Ήταν έκπληξη δηλαδή αυτό για σας…
«Έκπληξη και σοκ! Αφού όταν τελείωσε η παράσταση «Οι σεξουαλικές νευρώσεις των γονιών μας» που παίξαμε δύο χρόνια, αρρώστησα πάρα πολύ. Μου βγήκε όλη η ένταση με 40 πυρετό. «Ψηνόμουν» για δύο εβδομάδες. Είχα κουραστεί πολύ και είχα πιεστεί και αντέδρασα ψυχοσωματικά. Ο οργανισμός μου έκανε ένα shut down.  Δεν είναι εύκολο να είσαι τόσο μικρός και να μιλάει όλη η Αθήνα για σένα. Ευτυχώς, δεν καβάλησα το καλάμι. Αντιθέτως αισθάνθηκα πως πρέπει να αποδείξω ότι είμαι αντάξια αυτής της επιτυχίας. Εμένα οι δάσκαλοί μου, μού λέγανε ότι ηθοποιός γίνεσαι μετά από πολλά χρόνια, δεν μπορείς να πεις ξαφνικά ‘’είμαι ηθοποιός΄΄. Κι έτσι δεν ένιωθα ότι είμαι κάτι ξεχωριστό επειδή είχα αυτή την επιτυχία. Ήξερα ότι είμαι καλή, αλλά όχι ότι αυτό δεν ήθελε άλλη δουλειά. Ευτυχώς, η πορεία μου μετά παρέμεινε ανοδική. Δούλεψα με πολύ μεγάλους σκηνοθέτες.
»Εγώ ξεκινάω κάθε φορά από το μηδέν.  Όταν αρχίζει η πρόβα είναι σαν να μην έχω παίξει ποτέ πριν. Μπαίνω μέσα σαν ένα παιδί, όχι σαν να έχω χιλιόμετρα στην πλάτη μου. Αυτός είναι ο χαρακτήρας μου».

Είχατε κάνει μία προσπάθεια το 2012 να πάτε στην Αγγλία, έτσι δεν είναι;
«Είχα προσπαθήσει να κάνω ένα μεταπτυχιακό στην Αγγλία πάνω στη σκηνοθεσία θεάτρου, αλλά τότε υπήρχε ένα ζήτημα με το ευρώ και τη δραχμή και τα αγγλικά Πανεπιστήμια δεν εμπιστεύονταν την Ελλάδα. Αν και είχα υποτροφία από το Ωνάσειο και πολύ καλές συστατικές επιστολές από τον σκηνοθέτη Πέτερ Στάιν και τον Michael Billington, τον κριτικό θεάτρου της εφημερίδας Guardian που με είχε δει το ‘12 να παίζω και είχε γράψει πολύ θετικά για μένα, δεν με δέχτηκαν γιατί όλα αυτά εκείνη την εποχή δεν ήταν εχέγγυα για τους Άγγλους. Μετά εγκατέλειψα την ιδέα γιατί και ο ίδιος ο Billington μου είπε ότι δεν χρειάζεται να το σπουδάσω. Κι έτσι αποφάσισα να μείνω στη χώρα μου και να προσπαθήσω εδώ».

Όταν αποφασίσαμε στο σάιτ να σας κάνω τη συνέντευξη με αφορμή τον «Βυσσινόκηπο», το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό εντελώς αυθόρμητα ήταν οι στίχοι του Χατζηδάκι «Κάθε κήπος έχει μία φωλιά για τα πουλιά, κάθε δρόμος έχει μια καρδιά για τα παιδιά»…  Εσείς, έχετε έναν «κήπο» στον οποίο κατατρέχετε για να προστατευτείτε; Ένα μέρος όπου νιώθετε ασφάλεια και αγάπη;
«Αυτό το νιώθω στο σπίτι μου και όταν είμαι με τα ανίψια μου  -και γενικά με τα παιδιά. Μαζί τους νιώθω μία ασφάλεια, μία μεγάλη ζεστασιά».

 Άρα να μη σας ρωτήσω αν έχετε στα σχέδια να κάνετε παιδιά…
«Και ποια γυναίκα δεν το έχει»;

Πολλές δεν το έχουν…
«Ναι, γιατί ο ρόλος της γυναίκας έχει δυσκολέψει πολύ. Και τι δεν είναι η γυναίκα πια; Επαγγελματίας, ερωμένη, μητέρα, νοικοκυρά… Είναι δύσκολο, είμαστε βεβαρημένες στη σύγχρονη εποχή. Φταίμε βέβαια και λίγο που είμαστε multitask. Πάντως, θεωρώ ότι είναι στη φύση της γυναίκας, αν το φέρει τέλος πάντων η ζωή,  να γίνει μητέρα. Να! Αυτή είναι μία τεράστια αλλαγή και τη φοβάμαι πολύ. Αλλά ελπίζω ότι δεν θα κάνω πίσω όταν και αν έρθει η ώρα. Γιατί δε ξέρω τι θα έρθει. Εγώ δεν ονειρεύομαι για να μη ματαιωθώ. Περιμένω να μου τα φέρει η ζωή».

Δεν μπορεί να μην κάνετε όνειρα.
«Ναι, κάνω, αλλά δεν γίνονται πια αυτά που θέλω».

Τι θέλετε;
«Να πάρω το Όσκαρ. Ναι, μη γελάσετε. Θα ήθελα πάρα πολύ να είμαι στο Hollywood. Είναι πολύ δύσκολο να πας στο Los Angeles. Βγάζω το καπέλο στους Έλληνες που το έχουν κάνει. Αν με ρωτήσει, λοιπόν, κανείς τι απωθημένο έχω, αυτό είναι.
Αυτό που θα ήθελα επίσης για τον εαυτό μου στο μέλλον είναι να είμαι νορμάλ, να πατάω τα πόδια μου στη γη, να είμαι υγιής, να έχω τους ανθρώπους που αγαπώ και να απολαμβάνω ακόμη τη δουλειά μου».

… Και να είστε μαμά και παντρεμένη…
«Στον γάμο δεν πιστεύω πολύ. Θα παντρευτώ αναγκαστικά  όταν κάνω παιδί. Εγώ θεωρώ ότι πρώτα πρέπει να γεννιέται το παιδί και μετά να παντρεύεσαι. Είναι πιο εύκολο για σένα, σου έρχεται πιο μαλακά. Και τώρα βέβαια σαν παντρεμένη νοιώθω. Είμαι με τον άνθρωπό μου τέσσερα χρόνια, ζούμε μαζί, τα μοιραζόμαστε όλα και ζούμε καλά».

karvouni.jpg 

Προσέχετε τη διατροφή σας λόγω δουλειάς;
«Εννοείται. Γυμνάζομαι τακτικά, προσέχω να μην αρρωστήσω. Ο ηθοποιός είναι λίγο σαν πρωταθλητής. Τρώω καλά, δουλεύω τα εκφραστικά μου Μέσα, τη φωνή μου, το σώμα μου, όλα. Δεν σταματάει αυτό. Προσέχω και τον ύπνο μου. Μόνο που καπνίζω… Αλλά ας κάνω και εγώ κάτι, άνθρωπος είμαι, χα χα! Πάντως, θα τελειώσει και αυτό. Το απολαμβάνω μέχρι να το κόψω».

Κάτι άλλο που πρέπει να «δαμάσετε»;
«Την όρεξή μου για σουβλάκια. Αλήθεια σας λέω. Αλλά ξέρετε τι κάνω; Προσέχω τις 6 μέρες της βδομάδας και την έβδομη τρώω ό,τι θέλω. Μου επιτρέπω να κάνω ατασθαλίες, δεν γίνεται να προσέχεις συνέχεια».

Γενικά τι τύπος είστε;
«Πλάκα έχω νομίζω, χα χα χα»!

Το μεγαλύτερό σας ελάττωμα;
«Καμιά φορά είμαι πολύ οξύθυμη. Και βρίζω. Εννοείται ότι βρίζω. Είναι υγεία το να βρίζεις. Το οξύθυμο το εννοώ, με την έννοια ότι μπορεί να μαζεύω να μαζεύω και να κάνω μία έκρηξη. Αυτό δεν μου αρέσει όταν το κάνω. Θα έπρεπε να μιλάω γι αυτό που με ενοχλεί εξ αρχής».

Πείτε μου κάτι που δεν σας το έχουν ρωτήσει ποτέ και δεν το ξέρουμε για σας και θέλετε να το πείτε σε μένα…
«Χα χα χαα! Τι δεν ξέρετε για μένα; Χμμμ… Ότι  κοιμάμαι με μάσκα και ωτασπίδες και ότι μου αρέσει να κοιμάμαι 10 ώρες τη μέρα. Αυτό δεν το ξέρει κανείς! Ο ύπνος είναι το νούμερο ένα για μένα, αν δεν έχω ξεκουραστεί είμαι απαίσια. Έχω βρίσει φίλο μου που έχει χτυπήσει το κουδούνι, έχει έρθει εδώ για να φτιάξουν κάτι με τον άντρα μου και τον έβρισα! Τον κοίταξα λες και τον μισούσα τον άνθρωπο γιατί μου χάλασε τον ύπνο. Αυτό που, επίσης, δε ξέρει κανείς για μένα είναι ότι γελάω στον ύπνο μου. Βλέπω ότι λέω αστεία και γελάω δυνατά.  Αλλά μετά δεν τα θυμάμαι.  Περνάω ωραία κοιμώμενη,  χα χα χα! Είναι το ωραιότερο ξύπνημα αυτό: το να ξυπνάς με γέλια».

Έχετε σχέδια για μετά τον «Βυσσινόκηπο»;
«Ναι, αλλά δεν νομίζω ότι μπορώ να τα πω προς το παρόν. Μπορώ να σας πω όμως ότι έχω κάνει μία ταινία με σκηνοθέτη τον Γιώργο Γεωργόπουλο που θα πάει στα φεστιβάλ και ελπίζω να πάει πολύ καλά όταν θα βγει με το καλό στους κινηματογράφους. Ο τίτλος της είναι «Δεν θέλω να γίνω δυσάρεστος αλλά πρέπει να μιλήσουμε για κάτι πολύ σοβαρό» με πρωταγωνιστή τον Όμηρο Πουλάκη. Η ταινία μιλάει για έναν γιάπη που φέρει έναν επικίνδυνο σεξουαλικά μεταδιδόμενο ιό και πρέπει να ειδοποιήσει όλες τις πρώην του να πάνε για εξετάσεις. Ενώ είναι ένα πολύ σοβαρό θέμα, είναι δοσμένο με πολύ χιούμορ».


INFO
«Ο Βυσσινόκηπος» του Άντον Τσέχωφ
Θέατρο «Δημήτρης Χορν»
Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης
Μετάφραση: Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου
Απόδοση: Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης – Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου
Σκηνικά: Αθανασία Σμαραγδή
Μουσική: Μίνως Μάτσας
Φωτισμοί: Αλέκος Γιάνναρος
Κοστούμια: Μαρία Κοντοδήμα
Βοηθός Σκηνοθέτη: Έλενα Σκουλά
Βοηθός Σκηνογράφου: Αλεξάνδρα Καψή
Χορογράφος : Κική Μπάκα
Φωτογραφίες Παράστασης : Ελίνα Γιουνανλή
Παραγωγή: ΑΘΗΝΑΪΚΑ ΘΕΑΤΡΑ

ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ:
Θέμις Μπαζάκα, Δημήτρης Λιγνάδης, Κόρα Καρβούνη, Αθηνά Μαξίμου, Γιάννης Κότσιφας, Σίσσυ Τουμάση, Γιώργος Μπινιάρης, Γιάννης Στόλλας, Αλέξανδρος Μαυρόπουλος, Γιάννης Γιαννούλης, Τάσος Δημητρόπουλος, Γεωργιάννα Νταλάρα.

 

Διαβάστε επίσης

INTERVIEW

«Η μητέρα μου, και η αστείρευτη αγάπη της για τη ζωή, αποτελεί τη βασική πηγή έμπνευσής μου» Μαρία Κηλαηδόνη

Λίγο πριν από την εμφάνισή της στο Gazarte, 18/2, η Μαρία Κηλαηδόνη μιλάει για τα σχέδιά της στην Αγγελική Λάλου και το allyou

INTERVIEW

«Η καλύτερη εποχή είναι εδώ και τώρα, κάτι που πάλευα χρόνια να καταλάβω στην πράξη» Λουίζα Σοφιανοπούλου

Λίγο πριν τραγουδήσει «Time of my life», η ταλαντούχα τραγουδίστρια Lou Is, ή αλλιώς Λουίζα Σοφιανοπούλου, μίλησε στην Αγγελική Λάλου και το allyou.gr 

INTERVIEW

«Με εμπνέει η μέση γυναίκα που παλεύει για το καλό των παιδιών της και των οικείων της. Η γυναίκα αγωνίστρια της ζωής» Φωτεινή Δάρρα

Λίγο πριν τις νέες της εμφανίσεις στο Half Note, η εξαιρετική Φωτεινή Δάρρα σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στην Αγγελική Λάλου και το allyou.gr

Προτεινόμενα

ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑ

Ζώδια Παρασκευής 29 Μαρτίου

Μην αποφύγετε να βρείτε τη λύση σε κάτι που σας βασανίζει, όσο και αν φοβάστε μήπως πληγωθείτε

BLOGS

Η Beyoncé αποκαλύπτει την tracklist του νέου της δίσκου, Cowboy Carter

Ο οποίος θα περιλαμβάνει μεταξύ άλλων ένα cover του “Jolene” της Dolly Parton, αλλά και συμμετοχή του θρύλου της country, Willie Nelson

VIRAL

Το teaser trailer της νέας ταινίας του Γιώργου Λάνθιμου Kinds Of Kindness είναι εδώ

Στο Ιστορίες Καλοσύνης πρωταγωνιστεί η άρτι βραβευθείσα με Όσκαρ Emma Stone, ενώ το σενάριο της ταινίας συνυπογράφει το δίδυμο Γιώργος Λάνθιμος-Ευθύμης Φιλίππου.