Γιώργος Χρανιώτης: «Ως ηθοποιός, ζω πολλές ζωές»

Αυτό το καλοκαίρι, για να τον δεις, πρέπει να πας στο  Θέατρο Άλσος, στο «Δικό Μας Σινεμά». Μέχρι τώρα, όμως,τον έβλεπες  σε δεκάδες παραστάσεις, ταινίες και σειρές τηλεοπτικές. Τον είδες και στο Survivor. Και είμαι σίγουρος πως και για σένα ήταν ένας από τους πιο αγαπημένους σου  "παίκτες". Είναι όμως κι ένας από τους πιο αγαπημένους σου ηθοποιούς. Γιατί ο Γιώργος Χρανιώτης δεν μας αφήνει, ούτε εσένα αλλά ούτε κι εμάς, ποτέ να πλήξουμε! Αυτό αποδεικνύει και η απόφαση του να ασχοληθεί με τα κοινά, αφού, αυτή, την Κυριακή, θα δεις το όνομα του να φιγουράρει στους υποψήφιους του Κινήματος (όπως, του αρέσει, να το αποκαλεί) "Μέρα 25". Για την πολιτική, λοιπόν, για τον έρωτα, το γάμο, το θέατρο, τα ταξίδια και για πολλά πολλά άλλα μας είπε ο Γιώργος. Οχι, δεν μας τραγούδησε, αν και θα μπορούσε, αφού με το συγκρότημά του "Imitate your mother", εδώ και τρία (και βάλε) χρόνια,τραγουδάει, ροκάρει, κάνει live και γενικά, χαίρεται την κάθε στιγμή της ζωής του, όσο πιο πολύ μπορεί!

https://www.instagram.com/p/ByU_d8TIVT-/

Πώς αισθάνεστε που συμμετέχετε στο "Δικό μας Σινεμά";  Σε μία τόσο μεγάλη παραγωγή; Σε μια παράσταση πρωταγωνιστών και όχι μόνο.

Αυτό που με απασχολεί είναι ότι βρίσκομαι σε ένα θίασο, με εξαιρετική χημεία και ομαδικό πνεύμα. Υπάρχει συλλογικότητα. Δέχθηκα μία πρώτη κρούση από το Μιχάλη Ρέππα και μόλις διάβασα το κείμενο, είπα το «ναι». Αν και για να είμαι ειλικρινής, καθοριστικός παράγοντας υπήρξε και η συμμετοχή των υπόλοιπων συντελεστών. Ήταν αδύνατο να πω όχι.

Στην παράσταση είστε ο Παύλος. Πού "συναντάει" ο Γιώργος τον Παύλο ; Σε ποια σημεία διαφέρει; Ποια είναι τα κοινά τους σημεία; 

Το μόνο μας κοινό είναι ότι και εγώ ως Γιώργος, αλλά και o Παύλος ως Παύλος, είμαστε ηθοποιοί του θεάτρου!

Είστε "φαν" των ταινιών του παλαιού ελληνικού κινηματογράφου; Αν ναι, ποιο είναι η αγαπημένη σας ταινία;

Δεν είμαι τόσο λάτρης των ελληνικών ταινιών. Σε καμία περίπτωση, δεν είμαι ο άνθρωπος που θα δει φανατικά μόνο ελληνικές ταινίες. Παρόλο που έχω δει αρκετές ώρες ελληνικού κινηματογράφου, δε θεωρώ ότι έχω εντρυφήσει σε αυτό το είδος. Αγαπημένη μου ταινία είναι το «Εκείνο το καλοκαίρι» με την Έλενα Ναθαναήλ και το Λάκη Κομνηνό.

Καλοκαίρι Στην Αθήνα. Τι μπορεί να κάνει κάποιος, για να περάσει ευχάριστα, τους θερινούς μήνες, στην πρωτεύουσα;

Να δημιουργήσει μία καλοκαιρινή βεράντα στο σπίτι του και να ξεχυθεί στις παραλίες της Αττικής. Αν αγαπάει την πόλη, ας περάσει και μια βόλτα από το Θησείο, τα θερινά σινεμά είναι υπέροχα εκεί.

Στο παρελθόν είχατε δηλώσει ότι κινείστε περισσότερο με ποδήλατο, παρά με αυτοκίνητο. Συνεχίζετε μέχρι σήμερα αυτή τη συνήθεια;

Ναι, και με ποδήλατο και με skate.

Δεν φοβάστε να κυκλοφορείτε με ποδήλατο στους δρόμους της Αθήνας;

Δυστυχώς, δεν μπορώ να εκπαιδεύσω οδηγικά κανέναν. Κινούμαι με ποδήλατο από το 2005 και φροντίζω να προσέχω, όσο το δυνατόν περισσότερο. Χρειάζεται προσοχή και πίστη. Πίστη στη δική σου ικανότητα, γιατί, οι αν εμπιστευτείς τους οδηγούς, τότε δεν είναι σίγουρη η έκβαση. Και δεν είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι οι ίδιοι. Στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, υπάρχουν ειδικοί ποδηλατόδρομοι.

Παράλληλα με το «Δικό Μας Σινεμά», ασχολείστε και με την πολιτική. Τι σας έκανε να πείτε το «ναι» στο Γιάνη Βαρουφάκη και τη «Μέρα 25»;

Ξεκίνησα να ασχολούμαι πολύ ενεργά, αν και ανέκαθεν με απασχολούσαν οι εξελίξεις στον πολιτικό τομέα, με την πολιτική την εποχή των «αγανακτισμένων». Συνέχισα δυναμικά με το δημοψήφισμα, όμως οι εξελίξεις και το φιάσκο του αποτελέσματος με ενόχλησε. Αργότερα, έκανα ένα post, στο Instagram Account μου, σχετικά με τις εξορύξεις υδρογονανθράκων, βρήκα το «Μέρα 25», παρακολούθησα μία ομιλία του Γιάνη Βαρουφάκη και συνειδητοποίησα ότι οι απόψεις μας ταιριάζουν. Στο κίνημα του «Μέρας» βρήκα αγαπημένους ήρωες, όπως ο Alfonzo Cuaron, ο Brian Eno και ο Zizek, ως υποστηρικτές, καθώς το «Diem 25» είναι ένα πανευρωπαϊκό κίνημα. Έπειτα, δέχθηκα την πρόταση, τη σκέφτηκα για λίγο διάστημα και είπα το «ναι».

Έχετε άγχος για το αν θα εκλεγείτε την Κυριακή;

Με αγχώνει περισσότερο αν θα καταφέρει το κίνημα να εξασφαλίσει έδρες στη Βουλή. Θέλω το «Μέρα 25» να αποκτήσει φωνή και εντός Βουλής.

Υποψήφιος στη «Δυτική Αττική». Τι θα θέλατε να αλλάξετε στην περιοχή;

Αμέσως στο μυαλό μου έρχεται το «Διυλιστήριο της Ελευσίνας», μία κατασκευή που δημιουργεί περιβαλλοντική ρύπανση και οικολογικά προβλήματα. Ρομά παραγκωνισμένοι από το κοινωνικό περιβάλλον, γεγονός που αυξάνει το ρατσισμό, ανύπαρκτη παιδιατρική κλινική σε ολόκληρη τη Δυτική Αττική, θέματα μεταναστευτικής πολιτικής, που οδηγούν, δυστυχώς, στην άνοδο ακροδεξιών αντιλήψεων είναι, μόλις, μερικά που τα θέματα που πρέπει να επιλυθούν σύντομα.

Άρα, θα επικεντρωθείτε στην κοινωνική πολιτική;

Θα ήθελα να ασχοληθώ με τον τομέα της "Πράσινης Ανάπτυξης", καθώς και με το πολιτιστικό κομμάτι, αξιοποιώντας τα 25 χρόνια μου εμπειρίας στο θέατρο.

Από το στίβο της επιβίωσης στο στίβο της πολιτικής. Τι είναι πιο δύσκολο, τελικά;

Δεν υπάρχει καμία διαφορά, όσο περίεργο και αν ακουστεί. Και τα δύο είναι παιχνίδια επιβίωσης, αν και, η ζωή θα έπρεπε να είναι παιχνίδι διαβίωσης. Χρειάζεται να έχεις λίγο πράγματα παραπάνω, για να ζεις αξιοπρεπώς. Η λέξη αξιοπρέπεια με ενδιαφέρει πολύ. Θα ήθελα να ζω και εγώ και το παιδί μου (αν και όποτε κάνω) με αξιοπρέπεια.

Τελικά, η συμμετοχή σας στο Survivor, άλλαξε την κοσμοθεωρία σας;

Καθοριστικά. Μετά το Survivor, δε μπορώ να πετάξω φαγητό. Μου είναι αδύνατο. Επίσης, παντρεύτηκα. Οπότε, ναι, άλλαξε πολύ τον τρόπο που σκέφτομαι.

Τα τελευταία χρόνια, τηλεοπτικά, σας απολαμβάνουμε σε μικρές δόσεις. Είναι δική σας επιλογή;

Για να είμαι ειλικρινής, δεν είχα κάποια πρόταση για σήριαλ φέτος. Η τελευταία μου δουλειά ήταν το «Κόκκινο Νυφικό» του Αντρέα Γεωργίου. Είχα συζητήσει να είμαι σε σειρά, αλλά δεν προχώρησε.

Πριν μου αναφέρατε ότι είστε ηθοποιός στο θέατρο εδώ και 25 χρόνια. Τι αγαπάτε στο επάγγελμα του ηθοποιού και τι σας... απωθεί;

Αγαπώ την περιπέτεια που συνοδεύει αυτή τη δουλειά. Κάθε φορά, είναι ένα νέο ταξίδι. Η μετάβαση από τον ένα ρόλο στον άλλον είναι συναρπαστική. Από έναν καθαρά κωμικό ρόλο μπορείς να μεταμορφωθείς σε έναν ψυχοπαθή δολοφόνο. Η παλέτα επιλογών είναι μοναδική. Αισθάνομαι ότι ζω αρκετές ζωές. Ίσως, να είναι μία ψευδαίσθηση της αθανασίας. Αυτό, ναι, το αγαπώ στη δουλειά μου.

Εκείνο που με απωθεί είναι να συνεργάζομαι με ανθρώπους, που στην πορεία, οδηγούμαι στο να μην τους εκτιμώ. Ευτυχώς, μάλλον, επειδή μεγαλώνοντας, υποσυνείδητα, κάνω καλύτερες επιλογές, συμβαίνει σπανιότερα.

Συχνά – πυκνά αναφέρεστε σε ταξίδια και από ό,τι καταλαβαίνω είστε πολυταξιδεμένος. Ποιοι είναι οι τρεις αγαπημένοι σας προορισμοί;

Η Βραζιλία, η Ινδία και η Πορτογαλία (και ας πήγα μήνα του μέλιτος στην Κούβα).

Θα θέλατε να «περάσετε» τις εμπειρίες των ταξιδιών σας και στον κόσμο, μέσα από μία ταξιδιωτική εκπομπή;

Ναι. Έτσι, όπως το έχω στο μυαλό μου, θα ήθελα να κάνω μία ταξιδιωτική εκπομπή, αλλά όχι μόνος μου, ώστε να μπορώ να ανταλλάσσω ιδέες και εμπειρίες. Θα προτιμούσα να είμαι με κάποιον που και του αρέσει να ταξιδεύει και που θα μπορούσε να συμβιώσει μαζί μου.

Είχατε, με τη σημερινή σας σύζυγο, μια σχέση για αρκετά χρόνια, η οποία σας οδήγησε στο γάμο. Ήταν μία απόφαση ύστερα από αρκετή σκέψη ή περισσότερο απόφαση της στιγμής;

Ήταν κάτι που επεξεργάστηκα μέσα μου την περίοδο του Survivor. Όντας απόλυτα καθαρός «ενεργειακά», λόγω των συνθηκών, αφιέρωσα ένα μεγάλο κομμάτι του χρόνου μου, σκεπτόμενος πως θα ήθελα να είναι η ζωή μου μετά το πέρας του παιχνιδιού. Εκείνη, τη στιγμή, είπα ότι «Ναι, Θέλω να παντρευτώ αυτή τη γυναίκα».

Θέλω, με τον δικό σας μοναδικό τρόπο, να μου ορίσετε τις λέξεις: «έρωτας», «γάμος» και «πολιτική»

Έρωτας είναι, το μυστηριότατο, το μεγαλύτερο μυστήριο.

Γάμος είναι και γαμώ.

Πολιτική είναι ασκήσεις ουμανιστικού ενδιαφέροντος.

Μπαίνοντας στο προφίλ σου στο «Instagram», βλέπω το motto «Posting Is Good, Living Is Better»…

Αρχικά, θέλω να ξεκαθαρίσω ότι δεν είμαι κατά των social media. Έφτιαξα "προφίλ" μετά το Survivor, για επαγγελματικούς και εμπορικούς σκοπούς, καθώς και για δείξω πτυχές του εαυτού μου, που ενδεχομένως το κοινό να μη γνώριζε μέχρι τότε, όπως για παράδειγμα το surf, τα ταξιδια. Παράλληλα, το χρησιμοποίησα και για κοινοποιώ τρόπους στήριξης απέναντι στο συνάνθρωπο. Προσωπικά, δε μπορώ να καταλάβω το άγχος του σύγχρονου ανθρώπου να ποστάρει κάτι, απλά για να του δώσει νόημα. Όταν αυτό, συμβαίνει σε λογικά όρια, είναι φυσιολογικό. Το να έχεις ως αυτοσκοπό, όμως, απλά να φτιάξεις ένα story, είναι σαν ένα σκηνοθέτη που θέλει, σώνει και καλά, να δημιουργήσει μια ταινία. Ουσιαστικά, δε ζουν τη ζωή τους, την κινηματογραφοποιούν. Αυτή η τακτική σου αφαιρεί τη δυνατότητα να ζήσεις.

Θεωρείτε ότι είναι λίγο ύποπτο, όταν κάποιος προβάλλει μόνο τις ευτυχισμένες του στιγμές;

Στο χώρο μας (είτε αυτός ονομάζεται ηθοποιός, είτε celebrity, είτε δημόσιο πρόσωπο) αρκετές φορές πληρώνεσαι για να διαφημίσεις τη ζωή σου. Μου φαίνεται εξουθενωτικό να παρουσιάζεις όλη σου την καθημερινότητα, μέσω των social media, πόσο μάλλον, όταν προβάλλεις την ιδανική εικόνα, και όχι την πραγματική. Η μαγεία της καθημερινότητας είναι ότι εναλλάσσεται η χαρά με τη λύπη.

Τέλος, πείτε μου, πού θα σας δούμε την επόμενη σεζόν;

Θα με δείτε στις «10 πράξεις για τον έρωτα» με τη Θεοδώρα Τζήμου, σε σκηνοθεσία Αλίκης Στάνκογλου. Από τον Οκτώβριο, στο «Θέατρο Θησείο».

Ευχαριστούμε πολύ, Γιώργο!