Παναγιώτης Πετράκης: «Με γοητεύουν τα δύσκολα»

Performer, ηθοποιός, τραγουδιστής αγαπημένος τηλεοπτικά από τα "Μυστικά της Εδέμ".
Κάθε φορά που τον βλέπω μου θυμίζει μια σκηνή απ’ την παράσταση 2 του Παπαιωάννου όπου οι χορευτές ανοίγουν και κλείνουν πόρτες υπονοώντας διαφορετικές πίστες και συνθήκες στην ζωή.
Έτσι κι αυτός: ανοίγει πόρτες, μπαίνει, ανεβαίνει σε musical stages, Saturday Night Fever, Funny Girl, Δαίμονες, Priscilla Queen ,κατεβαίνει, βρίσκεται σε μουσικές σκηνές, μεταμορφώνεται, ερμηνεύει Θοδωράκη, Χατζιδάκι, ανοίγει άλλες πόρτες στούντιο, μπαίνει και  ηχογραφεί Αρη Δαβαράκη.
Και πάντα όταν τον συναντήσω σκάμε στα γέλια, θα μου κάνει μιμήσεις, (μου χει κάνει την Μαρινέλλα ολόιδια!) θα τραγουδήσει τέλειααα και φυσικά θα παίξουμε. Γιατί ο Παναγιώτης είναι ένα χαρούμενο, γελαστό παιδί που σε παίρνει στον κόσμο του!

Έχει τελειώσει η παράσταση, ανοίγει την πόρτα του θεάτρου βγαίνει, μπαίνει σ ένα αυτοκίνητο και σε χρόνο dt βρίσκεται και τραγουδάει κάπου αλλού. Ζαλίστηκα…

-Γυρνάς ακόμα σαν την σβούρα, βλέπω. Τώρα στο μιούζικαλ Hairspray. Θυμάμαι όταν έπαιζες στη "Νεράιδα και το Παλικάρι", μετά την παράσταση βρέθηκα κάπου στο Μεταξουργείο και σε είδα να τραγουδάς… Μούτση!

- Πολύ συχνά γίνεται αυτό (λέει χαμογελώντας)

- «Που θα τον πετύχω» είναι η φάση σου, μου φαίνεται αρκετά δύσκολο όλη αυτή η τραμπάλα να είναι σε ισορροπία. Και έξτρα αντοχή κι ενέργεια που μάλλον την διαθέτεις

Μου βγαίνει εντελώς φυσιολογικά δεν μπορώ να λειτουργήσω αλλιώς. Αν καταφέρνω και τα κάνω σωστά τα πράγματα ναι. Θα προβληματιζόμουν αν έβλεπα ότι δεν μπορώ ν’ αποδώσω τόσο καλά.

- Αν είχε παραπάνω ώρες η μέρα, δεν μπορώ να φανταστώ τι θα μπορούσες να έκανες παραπάνω.

Χαχαχα είναι αυτό ότι μ αρέσει το παιχνίδι, οπότε όπου υπάρχει παιχνίδι… βουρρ

- Πολύ σημαντική η λέξη «παιχνίδι» για την ζωή..

Ναι πολύ όντως. Όπως επίσης να μάθεις κι άλλες πτυχές της ζωής σου να τις αντιμετωπίζεις έτσι.



-Και στην ερμηνεία των τραγουδιών μπαίνεις σε ρόλους

Μπαίνω σε ρόλο με κάθε τραγούδι γιατί θεωρώ ότι πρέπει ν αποδώσω συγκεκριμένα αισθήματα και νοήματα. Και πως διαθλώνται μέσα απ’ την δική μου προσωπικότητα. Oταν λες «με τόσα φύλλα σου γνέφει ο ήλιος καλημέρα» ή «Ανοίγω το στόμα μου κι αναγαλλιάζει το πέλαγος» είσαι σε μια συγκεκριμένη φόρμα μέσα. Ειδικά στον Θεοδωράκη μπαίνω σε μια διάθεση πιο λειτουργική. Με την εκκλησιαστική έννοια της λέξης, πιο processional κατάσταση, σα να ψάλλω ένα κείμενο ιερό.

- Πως είναι ν’ αλλάζεις πίστες με τόση ευκολία; Περίεργο balance φαίνεται απ’ έξω. Ανοίγεις μια πόρτα μπαίνεις στο Hairspray, μετά βγαίνεις, μπαίνεις στο Χατζιδάκι κοκ. Πως το κάνεις αυτό;

Το αντιμετωπίζω σαν παιχνίδι, κάνω ότι δεν αντιλαμβάνομαι τη σοβαρότητα του εγχειρήματος ας πούμε. Όχι. Λέω «Αααα ωραία να παίξουμε κι εδώ».

- Η ζωή σου μοιάζει λιγάκι σαν video game…

Nαι έχεις δίκιο. Μ αρέσει να διατηρώ μια αίσθηση παιχνιδιού που είχα μικρός.Όταν ήμουν παιδί ζούσα σε μία πολυκατοικία που είχε μια ακριβώς δίδυμη πολυκατοικία απέναντί της, τις οποίες ένωνε μια παιδική χαρά που ανήκε στο συγκρότημα των πολυκατοικιών. Πολύ- πολύ παιχνίδι είχε η παιδική μου ηλικία. Όλα τα παιδιά κατεβαίναμε στην πυλωτή, στην παιδική χαρά και παίζαμε μετά το μεσημέρι. Κι ένα απ τα αγαπημένα μας παιχνίδια λοιπόν ήταν να κάνουμε role playing τα αγαπημένα μας καρτούν της τότε εποχής: Hταν τα Στρουμφάκια, ο Νταρτακάν, ο Αστυνόμος Σαίνης…Και ο καθένας μας έπαιζε έπαιζε ένα ρόλο απ’ αυτά τα κινούμενα σχέδια.
 

- Εσύ φαντάζομαι ότι τους έπαιζες όλους τους ρόλους

Όχι είχα στάνταρ ρόλους. Απλά αυτή η αίσθηση του παιχνιδιού ότι εγώ είμαι τώρα αυτός ο χαρακτήρας που όμως είχε και πολύ μεγάλη αλήθεια, γιατί ήμουν αυτός χαρακτήρας εκείνη την στιγμή, το βίωνα το ζούσα εκείνη την στιγμή, αλλά παράλληλα ήταν και παιχνίδι.

Ε, αυτήν την αίσθηση προσπαθώ να διατηρώ πάντα στην δουλειά μου, αυτή μ αρέσει, σ αυτήν πάντα κάνω αναγωγή.

https://www.instagram.com/p/Bsi9QLRAyYz/
Mε το αγαπημένο του "παιδί" τον Μέρλιν

- Από μιούζικαλ σε μιούζικαλ σε βλέπουμε. Θέαμα λαϊκό, αλλά καθόλου ταπεινό. Είναι μεγάλο στοίχημα για έναν performer αυτό το είδος;

Είναι δύσκολο, προκλητικό είδος. Και απαιτεί γερή εκπαίδευση. Δεν μπορεί να γίνει εκ των ενώντων, όπως συνήθως γινόταν εδώ, και νομίζω ότι αυτός είναι κι ο λόγος που μέχρι τώρα δεν είχε και πολλή απήχηση.
Το μιούζικαλ και ειδικά αυτού του είδους τα μιούζικαλ όπως το Hairspray, το Cabaret το Chicago, όλα αυτά τα πολύ γνωστά είναι «χριστουγεννιάτικα στολίδια» και παρουσιάζονται μερικές φορές ως άχυρα. Αμα χάσει αυτήν την λάμψη τελείωσε.
Το ελπιδοφόρο είναι ότι βλέπω τα νέα παιδιά να είναι πολύ καλά καταρτισμένα. Εδώ, τα παιδιά του ensemble, τα θαυμάζω, κάθομαι και τα χαζεύω. Πολύ ταλαντούχα αλλά με παιδεμένο ταλέντο. Έχουν ρίξει ιδρώτα σε χορό, σε μαθήματα τραγουδιού, ώστε τεχνικά το αποτέλεσμα τους να ναι άρτιο. Κι αυτό είναι που χρειάζεται το είδος του μιούζικαλ. Έχουν αρχίσει ήδη να δημιουργούνται εδώ και σχολές μιούζικαλ, αλλά έχουν αφυπνιστεί και τα ίδια τα παιδιά και ψάχνονται μόνα τους και πηγαίνουν και σε σχολές χορού παράλληλα και κάνουν και μαθήματα τραγουδιού κι ας μην είναι στο πρόγραμμα το εντατικό της δραματικής σχολής που έχουνε φοιτήσει.
Ναι με τραβάει αυτό το είδος, ή το τραβάω εγώ, δεν ξέρω.
Καθόλου ταπεινό, βασίζεται πάρα πολύ στον εντυπωσιασμό. Να πλημμυρίσει το μάτι, να πλημμυρίσουν οι αισθήσεις γενικότερα. Το αυτί απ’ αυτά που θ’ ακούσει, το μάτι απ’ την ικανότητα των perfomers που το απαρτίζουν, από τα σκηνικά, από την μαζικότητα του κόσμου, είναι έντονο το στοιχείο του εντυπωσιασμού.
 

- Σου αρέσει στην ζωή σου αυτός ο εντυπωσιασμός;

Μ αρέσει και αυτό αλλά μ αρέσει και η λιτότητα. Δεν μου αρέσει στην ζωή μου, μ αρέσει όμως στη σκηνή.

- Στην ζωή σου δηλαδή δεν είσαι καθόλου μιούζικαλ;

Όχι καθόλου, είμαι πολύ μίνιμαλ στην προσωπική μου ζωή. Μίνιμαλ, αλλά μην φανταστείς τίποτα τρελό, θέλω κι εγώ τις ανέσεις μου. Απ την άλλη δεν μου χρειάζεται μια πολύ λαμπερή ζωή, γι αυτό και δεν έχω απολύτως καμμία σχέση με το celebrity lifestyle της Ελλάδας.

- Εχεις σπουδάσει το μιούζικαλ

Ναι υπήρχε η αγάπη μου γι αυτό το είδος, αλλά στη δραματική σχολή ανακάλυψα ότι μπορώ να το υπηρετήσω κιόλας. Εκεί ανακάλυψα ότι έχω μια φωνή η οποία θα μπορούσε να κάνει πράγματα, η κίνηση μου με βοηθούσε κι έτσι με γοήτευε. Γενικότερα με γοητεύουν τα δύσκολα. Στο μιούζικαλ πρέπει να κάνεις τρία πράγματα ταυτόχρονα. Και να είσαι καλός και στα τρία!
Τελειώνοντας την δραματική σχολή, ενώ παράλληλα έχω ξεκινήσει σπουδές στο κλασσικό τραγούδι κι έκανα και χορό, αφού δούλεψα για 3- 4 χρόνια, πήρα την υποτροφία του Fulbright και πήγα Νέα Υόρκη. Εκεί εμβάθυνα ουσιαστικά σ αυτό το είδος σ όλο αυτό το μαγικό πράγμα.



- Οπότε φέρνεις ένα δώρο ουσιαστικά γιατί στην Ελλάδα μπερδεύεται λίγο ο όρος μιούζικαλ με την επιθεώρηση

Αλλα εντελώς διαφορετικά είδη, δεν μπορούμε να τα συγχέουμε όλα αυτά. Το μιούζικαλ έχει πολλή ακρίβεια!
Σημασία έχει εμείς να το κάνουμε όσο πιο σωστά γίνεται, είτε κάποιος ξέρει τι είναι μιούζικαλ, είτε όχι, θα το αναζητήσει πάλι. Αν έχει γεμίσει έχει φύγει πλήρης απ την παράσταση, θα το αναζητήσει ξανά.
Ξέρεις τι; Και ένα καλό φαγητό σε ένα Γαλλικό εστιατόριο μπορεί να μην ξέρω πως λέγεται, αλλά να θέλω και να πάω να το φάω, γιατί μ αρέσει αυτή η γεύση. 
Μ αρέσει το ενστικτώδικο: Η το δέχομαι αυτό που βλέπω, μ αρέσει και με γεμίζει, ή δεν το δέχομαι και δεν μ αρέσει. Η θεωρητική κριτική πάνω σε κάτι δεν…

- Δεν πρόκειται για κριτική. Βγαίνω και κατευθύνομαι να κάνω κάτι. Όταν θέλω να φάω burger δεν θα πάω σε Γιαπωνέζικο.

Δεν έχουμε την παράδοση αυτή. Σίγουρα τα πράγματα θα συνεχίσουν ναναι προσωποπαγή ότι πάμε να δούμε τον τάδε…

- Τώρα δηλαδή με το Hairspray πολλοί θα ρθουν για τον Σεφερλή;

Φυσικά, πιστεύω ότι μια πολύ μεγάλη μερίδα έρχεται να δει τον Σεφερλή, εννοείται.

- Δεν είναι λίγο περίεργο αυτό; Γιατί όταν μιλάμε για μέγεθος ενός μιούζικαλ Hairspray είναι πολύ μεγαλύτερο από έναν εγχώριο όνομα

Μπορεί αλλά ξέρεις, εμένα θα μ αρέσει από αυτή την μερίδα του κοινού του Μάρκου αν ένα 10- 20% βγαίνοντας πει «Πωπω τι ωραίο που είναι αυτό» και του χρόνου που θ ανέβει κάτι αντίστοιχο θα πουν «ααα ας πάω να το δω» γιατί είμαι υποψιασμένος. 
Πιστεύω ότι εάν ένα ερέθισμα είναι αρκετά δυνατό μπορεί να σε βάλει σε σκέψεις και με μια κάποιου τύπου αναζήτηση, το έχω δει να συμβαίνει με μένα. Θαυμάζοντας εμένα ως ηθοποιό τηλεόρασης, έχουν μπει στη διαδικασία ν ακούσουν Θοδωράκη και να ψαχτούν διαφορετικά. Αυτό μ αρέσει πάρα πολύ. Γι αυτό κι είμαι εναντίον του ν απαγορεύονται έργα να παίζονται ή να τραγουδιώνται απ τον οποιοδήποτε. Υπάρχει ένα έμμεσο καλό που μπορεί να γίνει.
Επειτα το Hairspray πέρα από την επιφάνειά του, που είναι μια πολύ γοητευτική μουσική ‘60ς ένα πολύχρωμο σχεδόν κιτς –χωρίς σχεδόν- κιτς θέαμα έχει βάθος,

--Μα και το movie του John Waters χαρακτηριζόταν από το κιτς

Ναι βέβαια και η ταινία….πέρα όμως απ όλο αυτό το κιτς υπάρχει ένα δυνατό υπόβαθρο, αν το δεις απ’ έξω βλέπεις χρώματα, όμως στον πυρήνα του αγγίζει το θέμα του ρατσισμού με τόσο όμορφο τρόπο, χωρίς ούτε να κουνάει το δάχτυλο… Όπως και με το Priscilla που είχα επίσης την μεγάλη χαρά να συμμετέχω, έτσι και το Hairspray μέσα απ το συναίσθημα περνάει μηνύματα. Κι αγγίζει δύο είδη ρατσισμού: Κι αυτόν που δέχονται οι ευτραφείς άνθρωποι ή όσοι δεν αντιστοιχούν στα πρότυπα μοντέλου που επικρατούν και βλέπουμε γύρω μας. Και το θέμα του φυλετικού ρατσισμού.

- Νομίζω ότι υπάρχουν κι άλλα στρώματα από κάτω..

Υπάρχουν βέβαια, οι σχέσεις γονιών και παιδιών και πόσο καταπιεστικοί μπορεί να’ ναι οι γονείς και πόσο ενθαρρυντικοί στα όνειρα των παιδιών τους. Η πόσο θέλουν να ζήσουν τη ζωή τους μέσω των παιδιών τους.

- Κι όλα αυτά μέσα από τον νεφελώδη κόσμο μιας λακ;

Ναι μέσα απ την κωμωδία και τον χορό.

- Μέσα απ το αστείο θεωρείς ότι είναι πιο εύληπτα τα νοήματα;

Γίνονται πιο αποδεκτά από ανθρώπους που μπορεί να έχουν ρατσιστικά αισθήματα ή να είναι καταπιεστικοί γονείς και μέσα απ το γέλιο ή ακόμα καλύτερα το κανιβάλισμα της κατάστασης να πούνε «ουπς, κοίτα να δεις, μήπως να κάνω λίγο πίσω».

- Με το χιούμορ μαθαίνουμε πιο εύκολα;

Γινόμαστε νομίζω πιο ανοιχτοί στο να δεχτούμε καινούργια πράγματα. Αν κάποιος προσπαθεί να σου μάθει κάτι με διδακτικό τρόπο, αμέσως μπαίνει μια άμυνα μπροστά. «Ποιος είσαι εσύ που θα μου πεις εμένα τι θα κάνω;»

– Είμαστε φίλοι περισσότερο, σήμερα, με τη «διαφορετικότητα»;

Από το ’80 και το 90 ναι νομίζω και κυρίως οι νέες γενιές. Δεν υπάρχει πια αυτό το «ξάφνιασμα». Ένα μαυράκι δεν θα το κοροϊδέψουν πια, όπως τότε που φαινόταν περίεργο αυτό στα ‘80ς. Τότε βλέπαμε μαύρο στο δρόμο κι είχαμε μια έκφραση «τι είναι αυτός τώρα εδώ».
Κάτι που σου φαινόταν ανοίκειο, άρα σε φόβιζε, πλέον είναι οικείο κι έτσι παύει ο φόβος.
Η επίσης σ ότι αφορά στην σεξουαλική διαφορετικότητα. Η νέα γενιά δεν ξαφνιάζεται πιά.

- Κι είναι καλό αυτό;

To να μην ξαφνιάζεσαι ναι. Δεν ξέρω πόσο μπερδευτικό μπορεί να γίνει αυτό το να μην υπάρχει σαφήνεια στην ταυτότητα του φύλου. Εβλεπα πρόσφατα ότι η Mattel επιχειρεί να βγάλει κάποιες κούκλες όπου είναι ασαφές το αν είναι κορίτσια ή αγόρια. Γενικότερα αυτή η ασάφεια που πλανιέται τελευταία αναρωτιέμαι αν θα κάνει τελικά καλό, ή θα οδηγήσει σε σύγχυση το άτομο. Νομίζω κάποια πράγματα ειδικά σε τρυφερές ηλικίες χρειάζονται καθοδήγηση.
Ευτυχώς βλέπω ότι οι νέοι άνθρωποι έχουν την διάθεση να συμβουλευτούν ειδικό όταν εντοπίζουν κάτι απ’ ότι ή παλιότερη γενιά. Βλέπω στους φίλους μου γονείς ότι όταν ανησυχούν ή βλέπουν ότι το παιδί τους έχει διάσπαση προσοχής ή είναι αντιδραστικό π.χ θα τρέξουν σ ένα παιδοψυχολόγο να δουν τι μπορούν να κάνουν για να το βοηθήσουν.
https://www.instagram.com/p/BzlVW7GIL6d/

- Το Hairspray είναι ένας ύμνος στην διαφορετικότητα: Βλέπουμε να παρελαύνουν άνθρωποι με έξτρα κιλά, αφροαμερικάνοι…

Είναι ένας ύμνος στην Ομοιότητα. Ένα μανιφέστο στο να συνειδητοποιήσουμε ότι παρά τις φαινομενικές διαφορές μας μοιάζουμε οι όλοι. Κι ο ανθρώπινος πυρήνας είναι ίδιος, και στον μαύρο και στον λευκό και στον gay και στον straight και στον παχουλό και στον τσιγγάνο. Το είδαμε και στις πρόβες εμείς, το πόσο όμοιοι είμαστε. Έτσι θα το δει κι ο κόσμος.

- Η πολιτική ορθότητα είναι πρόβλημα σήμερα; Όλο αυτό το politically correct θεωρείς ότι μας στενεύει;

Μας στενεύει αφόρητα γιατί μας τακτοποιεί σε κουτάκια, μας ακρωτηριάζει την έκφραση. Είχαμε μια συζήτηση εδώ στα καμαρίνια χθες με τα υπόλοιπα παιδιά γι αυτό που με ρωτάς. Για τη σεξουαλική παρενόχληση. Εχει φτάσει να θεωρείται σεξουαλική παρενόχληση το να πεις σ έναν άνθρωπο ότι τον θαυμάζεις κι ότι σου αρέσει. Αυτό ξαφνικά είναι κακό, γιατί είναι politically incorrect. Γιατί; Κρίμα δεν είναι να μην έχεις την ελευθερία να εκφράσεις τον θαυμασμό σου σε κάποιον; Mπορεί να βάζει σε κάποιους ανεξέλεγκτους όρια, αλλά όλο αυτό το κλίμα στην ουσία του μας ξεραίνει.

https://www.instagram.com/p/Bzkp0ojoUVG/
- Ποιος είναι ο ρόλος σου;

Yποδύομαι τον Corney Collins τον παρουσιαστή της πιο δημοφιλούς εκπομής στη Βαλτιμόρη που δεν είναι τίποτα άλλο από ένα show για νέους και νέες που έρχονται και χορεύουν τα hit της εποχής: Rock & roll, το Madison, το Twist που είναι πολύ της μόδας και έρχονται σε σύγκρουση με το κατεστημένο που δεν τους θέλει, θεωρεί αυτούς τους χορούς έξαλλους, χορούς της μαύρης μειονότητας σε μια Αμερική που υπάρχει ο ρατσισμός, έντονος ρατσισμός. Και τι γίνεται; Σ αυτήν την καθημερινή εκπομπή λοιπόν χορεύουν μόνο λευκά παιδιά. Μόνο 1 φορά τον μήνα υπάρχει Negro day ημέρα των μαύρων που χορεύουν οι μαύροι. Με τη συμβολή της πρωταγωνίστριας, της Tracy που υποδύεται απίστευτα καλά η Κατερίνα η Σούσουλα – φοβερή, απίστευτη, έχω πάθει πλάκα με την πάρτη της- καταφέρνει στο τέλος να γίνει η εκπομπή μεικτή. Και φυσικά εγώ είμαι υπέρ ενώ είναι πολύ κατά η παραγωγός της εκπομπής η Velma Von Tussle, την οποία παίζει η Ντορέττα η Παπαδημητρίου.

- Η von Tussle είναι το κατεστημένο;
Nαι είναι το συντηρητικό της Αμερικής που δεν θέλει ν αλλάξει. Κι εκείνη όμως έχει χρησιμοποιήσει υποχθόνια μέσα για να φτάσει εκεί που έχει φτάσει αλλά δεν φαίνεται. Είναι αυτό ξέρεις που το κατεστημένο είναι πάντα Άγιο αλλά έχει πατήσει επί πτωμάτων για να εδραιωθεί. Μακιαβελικά κατεστημένο. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα

- Το μισό σου κομμάτι είναι ηθοποιός και το άλλο μισό τραγουδιστής; Τι ποσότητες θα χρειαστεί να βάλω για το κοκτέηλ σου;
Στο κοκτέηλ δεν μπορείς να ξεχωρίσεις το ένα υλικό απ’ το άλλο έχει γίνει ήδη το mix.
Αλλάζει κατά καιρούς η αναλογία και μέσα μου αλλάζει, αλλά ας πούμε θεωρητικά ότι είμαι ένα 65% τραγουδιστής και 35% ηθοποιός.

- Εσύ πως αποκαλείς τον εαυτό σου;

Oταν πάω να συμπληρώσω τα στοιχεία μου σε μια φόρμα βάζω πάντα Ηθοποιός- Τραγουδιστής γιατί τελικά και στον τραγουδιστή εμπεριέχεται ο ηθοποιός, τουλάχιστον στον τρόπο που εγώ αντιλαμβάνομαι το τραγούδι. Και το τραγούδι λόγος είναι απλά είναι αρθρωμένος μουσικά.
Είναι αδιανόητο να μην μπει το στοιχείο του ηθοποιού μες το τραγούδι. Αρα μήπως πρέπει ν αλλάξουμε την αναλογία να την πάμε 65% ηθοποιός και 35% τραγουδιστής;
https://www.instagram.com/p/BxX5_OJHWSq/

- Στην δουλειά αυτή πουλάς το κορμί σου, με την καλή έννοια

«Μ ένα κορμί ότι κάνω» που λέει και η Λίνα (Νικολακοπούλου). Και την ψυχή μου μαζί…

- Το χεις υπόψη σου και το φροντίζεις ιδιαίτερα το κορμί σου. Aν γκουγκλάρεις τ' ονομά σου, η 1η αναζήτηση είναι "Παναγιώτης Πετράκης σώμα"

Ναι και για την δουλειά μου, βέβαια.

- Είναι εργαλείο της δουλειάς σου κι όχι μόνο γι αυτό που βλέπουμε εμείς, αλλά να είσαι καλά, δυνατός
- Απ τα κύρια εργαλεία της δουλειάς μας είναι το σώμα μας. Να έχω την κινητικότητά μου δυνατή, σε καλά επίπεδα την φυσική μου κατάσταση

- Είναι κάπου πρωταθλητισμός όλο αυτό;

Σε μεγάλο βαθμό, ειδικά το musical.

- Eίναι μια ματαιόδοξη συνθήκη όλο αυτό….

H δουλειά μου έχει πολύ ματαιοδοξία, γιατί να προβληθείς, να βγεις μπροστά, να πάρεις την ικανοποίηση ότι ήσουν καλός σ αυτό που κλήθηκες να κάνεις, ή πολλές φορές ότι ήσουν καλύτερος απ τον δίπλα σου που δεν μ αρέσει καθόλου αυτό, για να πω την αλήθεια μου αλλά θέλω να σου πω τι στοιχεία ενέχει η δουλειά μας.

- O.k κι ο ανταγωνισμός ανθρώπινο στοιχείο είναι

Μ αρέσει καλύτερα ο συναγωνισμός. Μικρότερος τον είχα έντονα τον ανταγωνισμό, ότι ήθελα να βγω μπροστά εγώ ένα μεγάααλο Εγώ, παντού ένα Εγώ, αλλά νομίζω ότι τα τελευταία χρόνια έχω κάνει πολλή και καλή δουλειά με τον εαυτό μου.
Ξέρεις πότε εξαφανίζονται πραγματικά όλα αυτά; Όταν έρχεται μια ηλικιωμένη κυρία και σου λέει «Βλέποντας σε στην τηλεόραση τα τελευταία 3 χρόνια, μ έσωσες απ’ την κατάθλιψη, που έχασα τον άντρα μου και μου κρατάς παρέα» ή ένα κοριτσάκι που έρχεται στο καμαρίνι και με λαχτάρα σου εξομολογείται «ήμουνα πολύ απελπισμένη και σκεφτόμουν ν αυτοκτονήσω αλλά παρακολουθώντας τις συνεντεύξεις και τις τάσεις ζωής που έχεις, άλλαξα» εκεί καταλαβαίνεις ότι φεύγει αυτό το ματαιόδοξο και νιώθεις ότι όντως εσύ προσφέρεις.

- Η ηλικιωμένη κυρία μάλλον θα αναφερόταν στην περίοδο του Λουκά

Hταν 2- 3 κυρίες και γενικά συνεχώς μαθαίνω άτομα τα οποία παίρναν χαρά, τους στήριζε ο Λουκάς, από την τηλεοπτική "Εδέμ".

- Πoλλοί σε συνδέουν ακόμη με τον «καλό» Λουκά. Κι η αλήθεια είναι ότι έχεις το προφίλ του καλού παιδιού

Δεν ήταν απλά καλό παιδί ο συγκεκριμένος ρόλος. Ήταν ένας φάρος καλού ανθρώπου, δεν ξέρω αν υφίσταται στην πραγματικότητα, μακάρι να υπάρχει ένας τέτοιος τύπος, θα θελα να τον γνωρίσω αν υπήρχε. Δεν βάζει εύκολα κάποιος το προσωπικό του συμφέρον πίσω από το συνολικό το συμφέρον των φίλων του. Έχει ένα σπάνιο αίσθημα δικαιοσύνης.

- Και συ όμως είσαι έτσι
 Αυτό είναι και το feedback των ανθρώπων που είναι στη ζωή μου και του κόσμου γενικότερα, όταν επικοινωνούμε. Επιδιώκω ένα ωραίο κλίμα με τους ανθρώπους που με περιστοιχίζουν. Μ αρέσουν τα χαμόγελα, η καλή διάθεση, η καλή ενέργεια. Δεν τα πάω καλά με την στρίντζα και με την γκρίνια και με την μουρτζουφλιά.
Δεν είμαι σε τέτοιο βαθμό Λουκά καλός, έχω στοιχεία καλοσύνης και προσπαθώ να τα αναπτύσσω περισσότερο. Παλιότερα με τσάντιζε αυτό. Το καλό παιδί μου φαινόταν τόσο ξενέρωτο, τόσο αντιγοητευτικό.
https://www.instagram.com/p/Bzp2NTaoRcl/

- Ε κακά τα ψέματα, είναι καταχωρημένη κάπως antisexual η καλοσύνη. Στην πραγματικότητα όμως τα «κακά» παιδιά, δεν πουλάνε πιά. Ολοι θέλουν αγκαλιά και χάδι

Ε με τόσα που μας βαράνε ναι συμφωνώ.
Μερικές φορές παρατηρώ ότι είμαι καλός μέχρι εκεί που με βολεύει, αλλά όταν αρχίζω και ξεβολεύομαι, δεν ξέρω πόσο καλός είμαι. Εκεί βγαίνει ο Παναγιώτης που θέλει να κρατήσει τα κεκτημένα του κι εκεί θέλω να εστιάσω τώρα στην δουλειά που κάνω με τον εαυτό μου. Στο να είμαι καλός ακόμα κι εκεί που δεν με συμφέρει.

- Kαι το κακό παιδί; To αφήνεις ποτέ να εκφραστεί;

Όχι δεν το πολυαφήνω.

- Και το θεωρείς υγιές αυτό;

Όχι δεν το θεωρώ υγιές, αλλά βγάζοντας το κακό παιδί θα στενοχωρήσω κάποιον. Προκειμένου να μην στενοχωρήσω προτιμώ να μην το εκφράσω.

- Στενοχωρείς όμως το δικό σου εσωτερικό παιδί…Να πεις μια φορά «δεν θέλω να το κάνω αυτό»

Α, όχι, ότι δεν θέλω να κάνω δεν το κάνω γι αυτό να σαι σίγουρη (γέλια). Με την καταπίεση δεν τα πάω καλά, σπάνια θα με αναγκάσω να κάνω πράγματα που δεν θέλω.

- Έχεις όμως πειθαρχία, γιατί αυτή η δουλειά την απαιτεί. Η διατροφή, η γυμναστική που κάνεις…

Ναι βέβαια αλλά πειθαρχώ μόνο σ’ εκείνα που μ αρέσουν και άμα σταματήσουν να μου αρέσουν τα αλλάζω. Ένα διάστημα τρώω φρίκη με τα βάρη στη γυμναστική, ψάχνω και βρίσκω άλλο τρόπο άθλησης. Τώρα επέστρεψα στην καλλισθενική γυμναστική. Η μπορεί να χαλάσω την διατροφή και να περιορίσω την ποσότητα σ ότι τρώω.

- Θα 'παιρνες ποτέ κιλά για τις ανάγκες ενός ρόλου;

Oxι (με τίποτα εννοεί). Δεν έχω ξεπεράσει ακόμα την φιλαρέσκειά μου σ αυτό το κομμάτι. Δεν ξέρω τώρα αν ήταν Χόλλυγουντ και στο συμβόλαιό μου υπήρχε ρήτρα ότι μετά, με τον τάδε trainer και διατροφολόγο μέσα σε 2 μήνες θα 'χεις επανέλθει. Δεν νομίζω ότι είμαι έτοιμος να δω την εικόνα μου τόσο αλλαγμένη. Βέβαια τώρα τελευταία έχουν αρχίσει και μ αρέσουν οι γκρίζες τρίχες στα μαλλιά μου. Η τα σημεία της ωρίμανσης στο πρόσωπό μου. Και με βλέπω πιο όμορφο.



-Ερμηνεύεις το τελευταίο τραγούδι του Αρη  Δαβαράκη «Το θέλω». Ομορφη λέξη…

Φευγάτη!! Μπερδευόμαστε, νομίζουμε ότι θέλουμε κάτι που στην ουσία δεν το θέλουμε κι αυτό που πραγματικά θέλουμε δεν το συνειδητοποιούμε.
Εγώ σε σχέση με τα θέλω μου είμαι απ’ τους ευνοημένους. Επαγγελματικά βιώνω το απόλυτο θέλω μου. Δεν έχω απωθημένα του στυλ «αχ πόσο θα θελα να χα κάνει εκείνο».

- Για χάρη ενός έρωτα έφτασε η χάρη σου κάποτε στην Αμερική. Σήμερα τι θα έκανες;

Δεν ήταν μόνο ο έρωτας τότε, δεν θα πήγαινα στην Αμερική μόνο γι αυτό. Ηθελα να το «ντύσω» με κάτι ακόμα κι αυτό ήταν η υποτροφία μου και οι σπουδές μου στο μιούζικαλ, στη Νέα Υόρκη.
Σήμερα, ε;; Σήμερα είμαι διατεθειμένος να μάθω. Να μάθω έναν άλλο άνθρωπο και να μπω σε άλλες διαδικασίες και να δω πως ο εαυτός μου μπορεί να υπάρχει σε μια άλλη καθημερινότητα διαφορετική απ’ την δική μου.

- Εχεις δει τον εαυτό σου να στην έχει βαρέσει κατακούτελα;

Ναι και μετά το χω ξεχάσει κιόλας . Αυτή την καψούρα την αλλοπρόσαλλη που θα χάσω τη γη κάτω απ τα πόδια μου δεν ξέρω πόσο εύκολα πλέον θ αφήσω να μου συμβεί…

-Εχει θεό όμως μέσα του ο έρωτας

Είναι μυστηριακό πράγμα ο έρωτας, αρκεί να καταφέρεις να διακρίνεις το κτητικό εγωιστικό κομμάτι του «αυτόν τον θέλω και να είμαι μόνο εγώ γύρω του» αλλά να ερωτευτείς και να είσαι μέρος της ζωής ενός ανθρώπου. Αλλά μόνο μέρος.
https://www.instagram.com/p/BsgV2QAnz-s/
- Θεωρείς ότι είναι υπερτιμημένο σπορ ο έρωτας;

Μάλλον υποτιμημένο θα έλεγα, μπαίνει σε πολλά καλούπια, ερωτεύεσαι έναν άνθρωπο κι αν κολλάει στο παζλ της ζωής σου έχει καλώς κι αν δεν κολλάει λες μ ευκολία «αντίο».

- Τα τραγούδια που σφυρίζεις κάνοντας ντους;

Ααα είναι τόσο αλλούτερα, δεν έχουν κάποια συνοχή, μπορεί να είναι από ένα χαζό της εποχής, μέχρι όπερα. M αρέσει πάρα πολύ η όπερα και η κλασσική μουσική,  αλλά και η trance, τα ωραία ελληνικά τραγούδια, από το ’50 έως το ’90 και η pop ‘80s γιατί μ αυτά μεγάλωσα.
Το τελευταίο πάντως που τραγούδησα στο ντους είναι το California Dreaming.

- Τι είναι αυτό που σ ενθουσιάζει; Το ενθουσιάζει με την έννοια του “εν θεώ” μέσα σου;

Ο θεός μέσα μου με συναρπάζει!
Νιώθω την ευτυχία στα απλά πράγματα. Και μ ενθουσιάζει και η ομορφιά! Τα ωραία τοπία, τα ωραία κτίρια, μια ωραία παράσταση.

O Παναγιώτης Πετράκης πρωταγωνιστεί στο Μιούζικαλ Hairspray

Μουσική–Στίχοι: MarcShaiman–ScottWhittman
Κείμενο: Marc O’ Donnell –Thomas Meehan
Σκηνοθεσία -απόδοση κειμένου και στίχων: Θέμις Μαρσέλλου
Μουσική διεύθυνση -διδασκαλία ορχήστρας: Ηλίας Καλούδης
Χορογραφία: Άννα Αθανασιάδη
Σκηνικά: Μαίρη Τσαγκάρη
Κοστούμια: Παναγιώτα Κοκκορού
Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα
Videodesign-προβολές: Κάρολος Πορφύρης

Πρωταγωνιστούν:

Μάρκος  Σεφερλής
Κώστας Κόκλας
Ντορέττα Παπαδημητρίου
Παναγιώτης Πετράκης
Ησαϊας Ματιάμπα
Μαριάννα Γερασιμίδου
Κατερίνα Σούσουλα
Άννα Φιλιππάκη
Βαρβάρα Νεμπή
Και ο Βαγγέλης Κακουριώτης

Παίζουν: Βασίλης Αξιώτης, Μαρία Βασιλάτου, Ντόρα Γκέγκα, Μαρία Κοσμάτου, Ασπασία Λαιμού, Γιάννης Λάφης, Μάριος Μαριόλος, Γιώργος Μαρτίνος, Βαγγέλης Πιτσιλός, Γιάννης Πλιάκης, Εύα Σταμάτη, Φαίδων Φαρίντ, Νικόλ Παπαριστοδήμου, Άννα Πασπάτη, Άντονι Καρμπονέλ, Χριστίνα-Τσέλσι Ουτσένα Ουκέτζε, ΆγγελοςΤσιντουμπέμ Ουκέτζε, και η μικρή Ναταλία Οσαουάρου.
 

Χώρος:Θέατρο ΑΚΡΟΠΟΛ- Ιπποκράτους  9-11