«Δεν ζω στο συννεφάκι μου αλλά επιμένω πως χωρίς την αγάπη, την καλοσύνη, την ευγένεια, είμαστε χαμένοι» Μυρτώ Βασιλείου

Με αφορμή τον τρίτο της προσωπικό δίσκο, μιλήσαμε με τη Μυρτώ Βασιλείου, σε μια συζήτηση εφ’ όλης της ύλης

«Εσύ με κάνεις και μπορώ», γιατί διάλεξες αυτόν τον τίτλο για τον τρίτο προσωπικό δίσκο σου, ποιο είναι αυτό το «εσύ», που το αφιερώνεις και ποιοι/πού/πώς είναι αυτά που σου δίνουν τη δύναμη να «μπορείς»;

Έτσι ονομάσαμε το δίσκο μας μαζί με τον Κώστα Τσίρκα, τον συνθέτη του δίσκου αυτού. Αρχικά, το αφιερώνουμε ο ένας στον άλλον, για όλα αυτά που έχουμε καταφέρει να δημιουργήσουμε παρέα αλλά και για την αγάπη που μας δένει. Πέρα απ’ αυτό όμως, θέλαμε να έχει και μια απεύθυνση σε όλους τους ανθρώπους που δούλεψαν μαζί μας και που μας στήριξαν, τους φίλους μας και όσους ακολουθούν τα βήματά μας τα τελευταία χρόνια, προκειμένου να κάνουμε τη μουσική που θέλουμε.

Είναι ρομαντισμός στην εποχή μας να θες να μιλήσεις και να τραγουδήσεις για την αγάπη;

Μα ναι! Θεωρώ πως δεν υπάρχει καμία τρυφερότητα γύρω μας. Ο κόσμος είναι αγριεμένος, χωρίς υπομονή και ιδιαίτερες αντοχές. Δεν ζω στο συννεφάκι μου αλλά επιμένω πως χωρίς την αγάπη, την καλοσύνη, την ευγένεια, είμαστε χαμένοι. Ίσως όλο αυτό το «κλίμα» που δημιουργήσαμε μέσα στα τραγούδια μας κι ο τρόπος που έχουμε μιλήσει για την αγάπη, να είναι μια ανάσα για κάποιον που μας ακούει.

Πόση μουσική έχει η μέρα σου και πότε αποφάσισες ότι θα ήθελες να ασχοληθείς με τη μουσική – υπήρξαν στιγμές που σε δυσκόλεψε αυτή η επιλογή, το μετάνιωσες ποτέ;

Λίγες είναι οι φορές που θέλω απόλυτη ησυχία, είμαι απ’ τους ανθρώπους που μόλις ξυπνήσουν βάζουν μουσική στο σπίτι. Όσον αφορά το τραγούδι δεν έχω μετανιώσει ούτε λεπτό! Φυσικά και υπάρχουν δυσκολίες, απ’ το ότι δεν μπορώ να βιοποριστώ από τη μουσική προς το παρόν, μέχρι την ίδια μου την ψυχολογία που δεν είναι πάντοτε σταθερή μέσα σ’ όλο αυτό. Η αλήθεια είναι πως δεν έχω πάρει ποτέ κάποια μεγάλη απόφαση, απλώς είμαι σε μια καλή ροή και κάθε χρονιά που περνάει νιώθω μεγαλύτερη σιγουριά κι ευχαρίστηση. Είμαι αληθινά ευγνώμων που η Νατάσσα Μποφίλιου ήταν η πρώτη που μου έδωσε την ευκαιρία αυτή, γνωρίζοντάς μου τον Κώστα Τσίρκα. 

Πώς βιώνεις ως γυναίκα του σήμερα όλη αυτή την ειδεχθή πραγματικότητα και επικαιρότητα με την έμφυλη βία και τη δραματική αύξηση των γυναικοκτονιών, αλλά και τη γενικότερη οπισθοδρόμηση ως προς βασικά δικαιώματα των γυναικών;

Αρχικά θα πω πως νιώθω πολύ τυχερή που έχω έναν πατέρα ο οποίος από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, μού έκανε κατανοητό τι σημαίνει σεβασμός κι αληθινή αγάπη. Έχει τεράστια σημασία να κατανοήσουμε τι είναι η αγάπη και ποιες πράξεις συμπεριλαμβάνονται μέσα σ’ αυτήν την έννοια. Για χρόνια ακούγαμε τη φράση «έγκλημα πάθους». Τραγικό. Ταράζομαι πολύ όταν κορίτσια χάνουν τη ζωή τους και θυμώνω ακόμη περισσότερο όταν αντιλαμβάνομαι ότι δεν είναι όλοι «απέναντι» από την πράξη αυτή κατηγορηματικά. Μου δημιουργεί μεγάλη ανασφάλεια. Βέβαια, το ότι υπάρχει πλέον ο όρος «γυναικοκτονία» είναι κάτι, το ότι αρχίζουν και κανονικοποιούνται λέξεις όπως η «πατριαρχία» και δεν υπάρχει φόβος να τις πούμε, είναι κάτι. Κατά την άποψή μου, όλο αυτό είναι θέμα παιδείας και πρέπει να εξελιχθούμε γιατί είμαστε όλοι εν δυνάμει σύντροφοι ή και γονείς.

Με το ελληνικό #metoo να έχει συνταράξει το καλλιτεχνικό γίγνεσθαι πώς βλέπεις σήμερα την κατάσταση στο χώρο;

Είναι πολύ ελπιδοφόρο το ότι οι άνθρωποι πλέον μιλούν. Το να έχεις υποστεί κάποιο είδος βίας μόνο ντροπή δεν είναι, ο μόνος τρόπος, όμως, για να σταματήσεις τις πράξεις αυτές είναι να βγάλεις από το μυαλό σου ότι «φταις» ή ότι «το αξίζεις» και να βγεις να το πεις.

Ζούμε μια εποχή όπου η τέχνη και οι καλλιτέχνες όχι μόνο δεν έχουν κρατική στήριξη, αλλά βάλλονται από παντού, πώς βλέπεις τις τελευταίες εξελίξεις;

Είναι αδιανόητο αυτό που έχει συμβεί στους ανθρώπους του πολιτισμού. Δεν υπάρχει χειρότερο από την επαγγελματική και ηθική απαξίωση. Άνθρωποι που έχουν δουλέψει για να κατακτήσουν τίτλους και ικανότητες ξαφνικά βρίσκονται στο «κενό». Παρακολουθώ, βέβαια, τις δράσεις των σωματείων κι ανακουφίζομαι με τον τρόπο που παλεύουν και διεκδικούν οι καλλιτέχνες στην Ελλάδα.

Πώς είναι μια συνηθισμένη σου μέρα;

Σίγουρα μια πρωινή βόλτα με τον Φρέντυ, τον σκυλάκο μου, έπειτα στο Keema, στην εταιρία όπου δουλεύω και τα απογεύματα, αν δεν έχω μελέτη ή κάποια πρόβα, σπιτικά ή βόλτα με φίλους!

Ποιο τραγούδι λες από μέσα σου πιο συχνά και ποιο πιο πολύ φωναχτά, ενώ κάνεις άλλα πράγματα;

Νομίζω πως δεν παθαίνω συχνά κάτι τέτοιο αλλά είμαι απ’ αυτούς που μπορεί να ακούνε non stop ένα τραγούδι για δυο ολόκληρες εβδομάδες. Μαντέψτε πώς περνάει η συγκάτοικός μου τις βδομάδες αυτές!

Ποια συνεργασία ή εμφάνισή σου έχει χαραχθεί πιο πολύ μέσα σας στη μέχρι τώρα πορεία σου και γιατί;

Τον χειμώνα που μας πέρασε βρέθηκα για πρώτη φορά στη σκηνή δίπλα στον αγαπημένο μου Γιώργο Νταλάρα. Συγκινούμαι κάθε φορά που σκέφτομαι τον τρόπο που με ενθάρρυνε και με κοίταζε την ώρα που τραγουδούσα.

Απόφοιτη του τμήματος Κοινωνικής Πολιτικής του Παντείου Πανεπιστημίου και μεταπτυχιακή φοιτήτρια στη Συμβουλευτική Ψυχοσωματικής Υγείας, πώς σε κέρδισε η μουσική και πώς εναρμονίζονται οι σπουδές σου με τη μουσική σου πορεία;

Καλώς ή κακώς ανήκω στη γενιά που το multitasking δεν μας κάνει κάποια εντύπωση. Τα τελευταία χρόνια, η μουσική είναι η προτεραιότητά μου, είναι αυτό που με ευχαριστεί περισσότερο απ’ όλα και νιώθω πως κάπου ανήκω. Ομολογώ, όμως, πως μ’ αρέσει πάρα πολύ που καταπιάνομαι και με άλλα πράγματα, εντελώς διαφορετικά. Στην περίπτωση των σπουδών μου, πιστεύω πως αν δεν είχα έρθει σε επαφή με αυτές τις επιστήμες δεν θα ήμουν ο ίδιος άνθρωπος. Ειδικά η συμβουλευτική, επειδή έχει να κάνει με τις προσωπικότητες και τα τραύματα των ανθρώπων, με έχει επηρεάσει βαθιά ως προς τον τρόπο που θέλω να επικοινωνώ και να ζω.

Πώς είναι να συμμετέχεις σε καλοκαιρινές περιοδείες, πώς βιώνεις αυτή τη διαδικασία και έχεις κάποια σχετική ανάμνηση που θα θυμάσαι για πάντα;
Είναι φανταστική εμπειρία πραγματικά! Αρχικά, το γεγονός και μόνο ότι ταξιδεύουμε σε νέα μέρη, βρισκόμαστε και τραγουδάμε με ανθρώπους και περνάμε μαζί τα βράδια μας, είναι συγκινητικό. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη, προσωπική μου συναυλία στη Μύκονο, το περασμένο καλοκαίρι. Η ενέργεια, ο κόσμος, το live μας, ήταν όλα πρωτόγνωρα εντυπωσιακά!

Τι ονειρεύεσαι να γίνεις «όταν μεγαλώσεις»;

Πιο θαρραλέα.

Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σου;

Φέτος το καλοκαίρι ζω το όνειρο! Μόλις κυκλοφόρησε το νέο μας album κι έχω τη χαρά να συμμετέχω σε μια μεγάλη περιοδεία, δίπλα στον Γιάννη Κότσιρα, έναν καλλιτέχνη που αγαπώ και θαυμάζω πολύ για όσα κάνει. Κρατώ δυνάμεις για τις επόμενες συναυλίες μας κι ανυπομονώ για τη χρονιά που έρχεται, καθώς έχουμε σκοπό να παρουσιάσουμε τα νέα μας τραγούδια σε όσο πιο πολλά μέρη γίνεται.