Tindersticks:Τα προσανάμματα της επιθυμίας μας

Μια Fontana di Trevi από συναισθήματα που δεν βρήκαν παραλήπτη.
Ένα μπερδεμένο βιολί, όργανα που συντονίζονται με βελούδινη ακρίβεια, στίχοι αποσπασματικοί, τεντώνοντας τις ψυχικές αντοχές του «όχι και τόσο τυχερού» ανθρώπου του τραγουδιού, για τον οποίο «οι καρδιές δεν δίδονται ως δώρα αλλά κερδίζονται».
Είναι σίγουρα η συναυλία hobo αυτού του καλοκαιριού αλλά και κάθε καλοκαιριού, για καρδιές που γίνονται χίλια κομμάτια. 

https://www.youtube.com/watch?v=8xNSN6Kd8rI

Η μουσική των Tindersticks, είναι απ τα ΄90ς που μας πρωτοσυστήθηκαν, κάτι σαν εσωτερικός μονόλογος εκτός ελέγχου. Λες και μίλαγαν μέσα απ τους πάτους αλκοολικών μπουκαλιών στους ερωτοχτυπημένους, στοιχειώνοντας τις μέρες κάθε ανεκπλήρωτου πάθους στην πόλη. 
Παραμάουντ ανείπωτα, λικέρ blue πάθους στου Ερωτα τα ποτήρια, τα τραγούδια τους πετούν χαμηλά πάνω απ τα λεπτοφυή συναισθήματα αφήνοντας τα κλείστρα των παραθύρων ανοιχτά.



Εάν δεν τους γνωρίζεις, ένωσε τις τελείες φτιάχνοντας μια πυρακτωμένη  γραμμή μεταξύ του  Nick Cave, του Leonard Cohen, του Lee Hazlewood και του Scott Walker  και θα έχεις καμπάνα την αίσθηση που έχουν οι Tindersticks:  Αισθητική-louche, ρομαντική, λογοτεχνική, πλούσια σκοτεινή, σκούρα εξελιγμένη, και βαθιά κυρίως στοιχειωμένη.
«Οι άνθρωποι προσθέτουν συχνά και το «κινηματογραφική» και «ατμοσφαιρική», λέει ο τραγουδιστής τους, Stuart A. Staples.  «Για μένα,ίσως να πρόκειται για τον χώρο - όχι μόνο για τον φυσικό και μουσικό χώρο, αλλά για τον πνευματικό χώρο και τις ιδέες. Και για να έχει μια ιδέα ζωή, δεν χρειάζεται να περιγραφεί λεπτομερώς. Χρειάζεται να φτιάξεις εκείνα τα μουσικά μέρη στα οποία οι άνθρωποι μπορούν να εισέλθουν». 

https://www.youtube.com/watch?time_continue=3&v=5v1eFVOj4is



Τα τραγούδια τους μιλούν για σχέδια που ανατρέπονται από την πραγματικότητα, και όνειρα για μία ηχηρή φυγή προς εκείνο που ποθούμε, που τσιτώνουν οι φλέβες, προς έναν πλανήτη έτοιμο να υποδεχθεί θερμά τις όποιες φαντασιώσεις του καθενός μας. Φορτώσαμε άπειρους καλοκαιρινούς σάκους μ αυτές τις νότες τους, κυρίως όμως με τα βρεγμένα μας χαρτομάντιλα είχαν να κάνουν.
 
Το όνομά τους, Tindersticks, σημαίνει σπίρτα και το οφείλουν στο ότι το 1991 ο Frontman τους Stuart A. Staples βρήκε ένα κουτί σπίρτα σε μια ελληνική παραλία. 
«Δεν θα παίζαμε πουθενά φέτος, αν δεν είχαμε την πρόταση να έρθουμε στην Ελλάδα και να παίξουμε στο Ηρώδειο. Αναγνωρίζουμε ότι είναι μεγάλο προνόμιο και τιμή για κάθε καλλιτέχνη. Θέλουμε να είναι μια πολύ ξεχωριστή βραδιά... Έτσι στο Ηρώδειο θα παίξουμε τραγούδια από τα 27 χρόνια της πορείας μας και σίγουρα μερικά από το πρώτο άλμπουμ. Δεν μπορώ να είμαι πιο συγκεκριμένος αυτή τη στιγμή, καθώς πρέπει να χτίσουμε ένα set list που θα μας ικανοποιεί, στις πρόβες που θα προηγηθούν της παράστασης, αλλά και θα δομηθεί από τη σχέση που θα δημιουργηθεί τη δεδομένη στιγμή με το κοινό...».

https://www.youtube.com/watch?v=33q4Ui1Iiaw



Κι είναι σαν αυτά τα σινεφίλ «σ’ αγαπώ» που ακούγονται απ την πιο ροζ γωνία της καρδιάς των πρωταγωνιστών, γεγονός που καθιστά ακόμα πιο ευαίσθητα και σπάνια τα τραγούδια τους! Αυτό είναι κι ο λόγος που είναι απ τα πιο αγαπημένα μου συγκροτήματα. 
Επικαλούνται τόσα πολλά περίεργα και απρόσμενα συναισθήματα κι αυτή η βαμβακερή φωνή του Stuart …φούλ σεντιμεντάλ…

Από τότε που σχηματίστηκε το 1992 στο Nottingham της Αγγλίας, το συγκρότημα Tindersticks έχει βγάλει συνολικά 11 άλμπουμ το ένα καλύτερο από τ’ άλλο, έξι ταινίες για τη γαλλική σκηνοθέτιδα Claire Denis και δημιούργησε το soundscape για τη μόνιμη έκθεση του στο Μουσείο Φλάνδρας στο Ypres, στο Βέλγιο. 
Η νουβέλλα του καθενός με νουάρ ιστορίες, αφήγηση, στυλιστικά αξιοθέατα, πλοκή από ζωντανά δρώμενα, κι από κάτω ρουμπαγιάτ  τα τραγούδια που μιλούν γι' αυτά που θα θέλαμε να εκτυλιχτούν στο δικό μας stage, μονίμως βιδωμένα όμως μόνο στο ι.χ σκηνικό της σκέψης μας.

https://www.youtube.com/watch?v=f8GNxVHFHhw