«Η σκηνή είναι εκεί όπου μπορώ να είμαι ο εαυτός μου» Florence Welch

Μόλις ανακοινώθηκε ότι θα ερχόταν το καλοκαίρι του 2023 στην Πλατεία Νερού στα πλαίσια του Ejekt έριξε το ίντερνετ και δικαίως, καθώς η συναυλία της μπορεί να ήταν και η καλύτερη του φετινού καλοκαιριού. Η Florence Leontine Mary Welch γεννήθηκε στις 28 Αυγούστου του 1986 και είναι η τραγουδίστρια και κύρια τραγουδοποιός του indie ροκ συγκροτήματος Florence and the Machine.

Το ντεμπούτο στούντιο άλμπουμ τους, Lungs, κυκλοφόρησε το 2009. Στις 17 Ιανουαρίου 2010, το άλμπουμ έφτασε στην πρώτη θέση στο UK Albums Chart αφού βρισκόταν στο chart για 28 συνεχόμενες εβδομάδες. Το Lungs κέρδισε το Βραβείο BRIT για το Καλύτερο Βρετανικό Άλμπουμ το 2010. Το δεύτερο άλμπουμ της μπάντας, Ceremonials, κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 2011, έκανε το ντεμπούτο του στο νούμερο ένα στο Ηνωμένο Βασίλειο και το νούμερο έξι στο US Billboard 200 chart. Στις 13 Μαΐου 2022 κυκλοφόρησε το Dance Fever. 

Το τρίτο άλμπουμ της μπάντας, How Big, How Blue, How Beautiful, κυκλοφόρησε το 2015 με θετικά σχόλια από κριτικούς της μουσικής και έφτασε στην κορυφή του δίσκου άλμπουμ του Ηνωμένου Βασιλείου και των ΗΠΑ. Το τέταρτο άλμπουμ της μπάντας, High as Hope, κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 2018 και έχει πουλήσει πάνω από ένα εκατομμύριο αντίτυπα παγκοσμίως.

Το 2018, η Welch κυκλοφόρησε ένα βιβλίο με τίτλο Useless Magic, μια συλλογή στίχων και ποιημάτων που γράφτηκε από αυτήν, μαζί με εικονογραφήσεις.

Μετά την ακύρωση παραστάσεων της με τους Florence and the Machine, η τραγουδίστρια Florence Welch έκανε γνωστό ότι υποβλήθηκε σε μία πολύ σοβαρή εγχείρηση. Παραδέχεται όμως ότι «δεν είναι ακόμη αρκετά δυνατή».

Η 36χρονη τραγουδίστρια των Florence and The Machine κοινοποίησε μέσω Instagram την είδηση εξηγώντας γιατί αναγκάστηκε να ακυρώσει τις εμφανίσεις της. Διαβεβαίωσε ωστόσο ότι σύντομα θα επιστρέψει στη σκηνή.

«Λυπάμαι πολύ που χρειάστηκε να ακυρώσω τις τελευταίες συναυλίες μου. Τα πόδια μου είναι καλά. Χρειάστηκε να υποβληθώ σε επέμβαση, για την οποία δεν αισθάνομαι ακόμα αρκετά δυνατή για να μιλήσω, αλλά μου έσωσε τη ζωή. Θα επιστρέψω στη σκηνή για να κλείσω στην περιοδεία με τις συναυλίες στη Λισαβόνα και τη Μάλαγα (Ίσως να μην χοροπηδάω τόσο πολύ αλλά θα το κάνετε εσείς για εμένα). Περιττό να πω ότι μακάρι οι στίχοι των τραγουδιών να μην ήταν τόσο ακριβείς στις προβλέψεις τους. Αλλά η δημιουργικότητα είναι ένας τρόπος αντιγραφής, οι μύθοι είναι ένας τρόπος να βγαίνει νόημα. Και το σκοτεινό παραμύθι του Dance Fever με όλες τις περίεργες προφητείες του, θα μου προσφέρει πολύ περισσότερη δύναμη και κάθαρση αυτή τη στιγμή» διαβάζουμε στην ανάρτησή της.

Με αφορμή τα γενέθλιά της θυμόμαστε μερικές από τις χαρακτηριστικές της φράσεις:

«Η σκηνή είναι ένα μέρος όπου μπορώ να είμαι ο εαυτός μου. Ακόμα κι αν είμαι μπροστά σε ανθρώπους που μπορούν να με κρίνουν, είναι ένα μέρος που τελικά κανείς δεν κρίνει τον άλλον».

«Ξέρεις, οι άνθρωποι ρωτούν πάντα, “Πώς είσαι έξω από τη σκηνή;” Και πάντα λέω, “Λοιπόν, είμαι απολύτως φυσιολογικός και χαμηλών τόνων τύπος”».

«Στη σκηνή, μπορείς να χρησιμοποιήσεις τα συναισθήματά σου. Είναι το μέρος όπου μπορείς να τα διοχετεύσεις. Εξυπηρετούν έναν σκοπό».

«Προσπαθώ να γράψω στίχους που να μη γερνάνε, που να αφορούν τα μεγάλα θέματα όπως ο θάνατος και η αγάπη και το σεξ και η βία».

«Αυτό που πραγματικά μου αρέσει να βλέπω από τη σκηνή είναι οι άνθρωποι να ζουν τις δικές τους στιγμές, όταν οι άνθρωποι δίνουν μια δική τους παράσταση».

«Μου αρέσει να παίζω έξω γιατί είναι σαν να είναι οι ουρανοί ανοιχτοί και τα στοιχεία της φύσης να γίνονται μέρος της σκηνής – ξέρετε, ο άνεμος και η βροχή και οι αστραπές. Είναι σχεδόν σαν να υπάρχει μια αίσθηση επίκλησης του θεϊκού και φυσικού στοιχείου στην παράσταση».

«Έχω εμμονή με όλα όσα αφορούν τη Βικτωριανή εποχή, ολόκληρη την εποχή του Τζακ του αντεροβγάλτη του Λονδίνου, το γκρίζο, το στοιχειωμένο αίσθημα, όλα τα σκοτεινά αρχαία μυστικά και αιματηρά».

«Όταν κάτι με ενθουσιάζει πραγματικά, με κάνει να θέλω είτε να πηδήξω πολύ ψηλά είτε να ξαπλώσω και να εξαφανιστώ. Θέλω οι άνθρωποι να ενθουσιάζονται με αυτόν τον τρόπο όταν ακούνε τη μουσική μου».

«Η μουσική είναι η διέξοδος μου. Κρατώ τα δικά μου πράγματα κλειδωμένα και ποτέ δεν λέω τίποτα. Υποθέτω για να πω κάτι σε ένα άτομο, πρέπει να το τραγουδήσω σε μερικές χιλιάδες. Στοιχείο που δεν δημιουργεί υγιείς σχέσεις».

«Ανυπομονώ όταν είναι να ανέβω στη σκηνή, γιατί εκεί δεν ανησυχώ για το αν θα παντρευτώ ποτέ επειδή η ζωή μου είναι μες στην τρέλα, ή αν θα έχω ξανά έναν άλλο σύντροφο, εκεί δεν ανησυχώ για τα τυπικό όρια ή για το πώς πρέπει να είναι η ζωή μου».

«Υπάρχει τόσο ακραίο συναίσθημα στο να είσαι ερωτευμένος, ειδικά σε μια συναισθηματικά καταστροφική σχέση, όπου και οι δύο είστε πολύ κακοί ο ένας για τον άλλον, αλλά αγαπάτε ο ένας τον άλλον τόσο πολύ. Αυτά τα ακραία συναισθήματα, νομίζω, μπορούν να περιγραφούν μόνο με ακραίες εικόνες».

«Όταν παίζω ένα τραγούδι στη σκηνή, είναι σαν να γνωρίζω ότι υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που το ακούνε για πρώτη φορά και νομίζω ότι είναι πολύ σημαντικό».

«Δεν μπορώ ποτέ να ξεπεράσω μέσα μου το συναίσθημα ότι όταν τα πράγματα είναι πραγματικά καλά, ουσιαστικά σημαίνει ότι τα πράγματα θα πάνε πολύ άσχημα. Όταν νιώθω ήρεμη και χαλαρή, υπάρχει πάντα μια υποκείμενη αίσθηση επικείμενης καταστροφής ... Ούτε αυτό νομίζω ότι είναι υγιές».

«Νομίζω ότι απλώς ενθουσιάζομαι από τη μουσική και πως το τραγούδι είναι ένα πολύ φυσικό πράγμα. Απελευθερώνει ενδορφίνες στο σώμα μου. Χρησιμοποιώ σχεδόν κάθε μυ τραγουδώντας εκεί και νομίζω ότι η αδρεναλίνη βοηθάει να τραγουδήσω τα τραγούδια με καινούργιο τρόπο κάθε φορά».

«Μοιάζει σαν πάντα να αισθάνομαι ότι όλα πρόκειται να με καταβάλουν, να με συνθλίψουν. Νομίζω ότι ίσως η μουσική είναι η προστασία μου από αυτό και από ορισμένες απόψεις είναι μια διέξοδος για να μετατρέψω αυτό το συναίσθημα σε κάτι ευφορικό: συμφιλιωμένη με το ενδεχόμενο της τελικής πτώσης».

«Είμαι απολύτως ερωτευμένη με τον κόσμο, αλλά επίσης φοβάμαι. Αυτό μου δημιουργεί συντριπτικά συναισθήματα. Το να θέλω να παλέψω, αυτή η χαρά και ο φόβος, είναι μέρος της μουσικής μου».

«Συνήθιζα να ντύνομαι σαν οκτάχρονο αγόρι. Τα ταξίδια με ενέπνευσαν να είμαι πιο πειραματική».

«Ξεκίνησα να τραγουδάω στην εκκλησία ως παιδί. Ο ήχος των φωνών που ενώνονταν, ήταν η πρώτη μου στιγμή να αγγίζω κάτι έξω από τον εαυτό μου».

«Έχω την ιδανική δουλειά. Μου αρέσει να τραγουδάω, μου αρέσει να χορεύω, μου αρέσει να κτυπάω ντραμς και να ντύνομαι και κάποιος να με πληρώνει – είναι απίστευτο».