«Ανοίξτε τα μάτια σας και βρείτε ομορφιά εκεί που συνήθως δεν την περιμένετε» Jean-Paul Gaultier

Γοητευτικός, υπερδραστήριος, κατέχει το δικό του ξεχωριστό κεφάλαιο στην Ιστορία της Μόδας. Ο Ζαν-Πολ Γκοτιέ (Jean-Paul Gaultier) γεννήθηκε στο Παρίσι στις 24 Απριλίου 1952 και είναι Γάλλος σχεδιαστής μόδας.

Μαθήτευσε στις αρχές της δεκαετίας του 1970 στους οίκους Patou και Πιερ Καρντέν. Δημιούργησε την πρώτη του κολεξιόν ετοιμοφόρετων ενδυμάτων το 1976. Εδραίωσε τον μύθο του enfant terrible της μόδας, με τη δουλειά του που ισορροπεί, μεταξύ του ριζοσπαστικού και του συμβατικού. Τον κορσέ, το πιο απλό και παραδοσιακό εσώρουχο, το μετέτρεψε σε προκλητικό εξωτερικό ένδυμα. Εισήγαγε τις φούστες για άνδρες και συνετέλεσε στο να γίνει αποδεκτό το τατουάζ από τις μάζες. Καθιέρωσε την εμπορική σειρά Gaultier (1988), σχεδίασε για τον κινηματογράφο και συνεργάστηκε με διάσημους καλλιτέχνες, όπως η Μαντόνα. Ο Γκοτιέ μεταφέρει στην πασαρέλα τη μόδα του δρόμου, σε συνδυασμό με στοιχεία που σοκάρουν, όπως ο ασαφής καθορισμός του φύλου, της φυλής και της σεξουαλικότητας, με μοντέλα ασυμβίβαστους ή «αληθινούς» τύπους. Το 1997 μεταπήδησε στην υψηλή ραπτική, κάνοντας επιδείξεις στο Παρίσι.

Με αφορμή τα γενέθλιά του θυμόμαστε μερικές από τις χαρακτηριστικές του φράσεις:

«Θα ήθελα να πω στους ανθρώπους, ανοίξτε τα μάτια σας και βρείτε ομορφιά εκεί που συνήθως δεν την περιμένετε».

«Τα ρούχα είναι ακριβά. Πρέπει να τα αγοράσεις και για να τα αγοράσεις πρέπει να πιστέψεις σε αυτά».

«Δεν μου αρέσουν τα όνειρα ή η πραγματικότητα. Μου αρέσει όταν τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα γιατί αυτή είναι η ζωή μου».

«Με βλέπετε, ήθελα να γίνω σχεδιαστής μόδας. Έγινα σχεδιαστής μόδας. Οπότε πιστεύω ότι όλα είναι πιθανά».

«Είναι όμορφο να είσαι αυτό που είσαι».

«Η μόδα έχει να κάνει με το πώς μοιάζεις, που μεταφράζεται σε αυτό που θα ήθελες να είσαι».

«Ήμουν τυχερός που είχα γονείς που με αγαπούσαν».

«Όταν κάνω τη συλλογή μου, είναι κατά κάποιον τρόπο η δική μου ιστορία».

«Από μικρή μου άρεσαν οι κορσέδες. Όταν ήμουν παιδί, η γιαγιά μου με πήγε σε μια έκθεση και είχαν έναν κορσέ. Μου άρεσε το χρώμα της σάρκας, το σομόν σατέν, η δαντέλα».

«Μερικές φορές έχω επιλέξει να βλέπω ταινίες μόνο από τις αφίσες τους».

«Όταν ετοιμάζω τη συλλογή μου, είναι κατά κάποιο τρόπο η δική μου ιστορία».

«Η μόδα δεν είναι τέχνη. Ποτέ».

«Αν είναι πολύ της μόδας, δεν με ενδιαφέρει».

«Παίρνω τη ζωή όπως συμβαίνει. Και δίνω στον εαυτό μου μεγάλη ελευθερία».

«Με γοήτευαν οι ταινίες από τα 12 μου».

«Είμαι πολύ τυχερός γιατί πραγματοποιώ τα παιδικά μου όνειρα και μετά την παρουσίαση των παραστάσεων μου είναι σαν πάρτι».

«Ξεκινάω κάθε συλλογή σκεπτόμενος πώς μπορώ να ανανεώσω τα κλασικά μου».

«Όταν ξεκίνησα τη μόδα, είχα ήδη υιοθετήσει το πουλόβερ με ναυτικές ρίγες ως στολή μου. Με αυτόν τον τρόπο, δεν θα χρειαζόταν να τρελαθώ προσπαθώντας να καταλάβω τι να φορέσω».

«Θα μπορούσα να πω ότι το να φτιάχνω ρούχα είναι ο τρόπος επικοινωνίας μου, γιατί ήμουν πάντα τόσο ντροπαλός».

«Όταν οι άνθρωποι έχουν καλή ενέργεια το νιώθω. Και γενικά νιώθω ότι με συμπαθούν οι άνθρωποι. Και αυτό με κάνει πολύ χαρούμενο».

«Το σοκ από τον τρόπο με τον οποίο αναμιγνύω μοτίβα και υφάσματα μπορεί να είναι ανησυχητικό, αλλά αυτό που προσπαθώ να κάνω είναι να προκαλέσω νέες ιδέες για το πώς τα κομμάτια μπορούν να συνδυαστούν με διαφορετικούς τρόπους. Νομίζω ότι αυτός είναι ένας πιο μοντέρνος τρόπος να φοράς ρούχα που από μόνα τους είναι αρκετά κλασικά».

«Ξέρω τι μπορώ και τι δεν μπορώ να κάνω. Μόδα; ΕΝΤΑΞΕΙ. Μόδα... ρούχα στο θέατρο, σε μια όπερα, σε μια συναυλία – όλα αυτά που αγαπώ. Να κάνω ταινία μόνος μου... όχι!»

«Ο κόσμος έχει βαρεθεί κάτι όταν γίνεται όλο και πιο δημοφιλές».

«Είμαι ακόμα έκπληκτος από την αντίδραση ορισμένων ανθρώπων σε πράγματα που θεωρώ αρκετά φυσιολογικά».

«Δεν ξέρω ακριβώς ποιος είναι ο αντίκτυπός μου, αλλά μπορώ να πω ότι κάνω τη μόδα με τον δικό μου τρόπο».