Μήπως είσαι μαμά-ελικόπτερο;

Οι ευκατάστατοι γονείς φοβούνται δύο πράγματα: Ότι τα παιδιά τους θα πεθάνουν σε κάποιο φρικιαστικό δυστύχημα και ότι δεν θα μπουν στο Χάρβαρντ. Ο πρώτος φόβος είναι ακραίος. Ο δεύτερος όχι, αλλά οι γονείς δεν βοηθούν το παιδί τους όταν ξαγρυπνούν ανησυχώντας.

Οι σύγχρονοι γονείς βλέπουν κινδύνους που δεν είχαν περάσει καν από το μυαλό των δικών τους γονιών. Βάζουν κάγκελα πλάι στα σκαλοπάτια, προστατευτικά στις γωνίες των επίπλων και πλαστικές τάπες στις πρίζες για να προστατεύσουν τα δαχτυλάκια από την ηλεκτροπληξία. Αυτές οι τάπες θα μπορούσαν να γίνουν αιτία πνιγμού για τα παιδιά, προειδοποιεί η Lenore Skenazy, συγγραφέας του βιβλίου "Free-Range Kids". Η κυρία Skenazy άφησε τον 9χρονο γιο της να πάρει μόνος του το μετρό της Νέας Υόρκης. Εκείνος ενθουσιάστηκε, αλλά όταν η μητέρα του το αποκάλυψε στην τηλεόραση, ένα πλήθος πανικόβλητων τη χαρακτήρισαν ως "τη χειρότερη μαμά της Αμερικής".

Στην πραγματικότητα τα Αμερικανόπουλα είναι υπερβολικά ασφαλή. Στη δεκαετία του '50 ένα παιδί κάτω των πέντε ετών αντιμετώπιζε πενταπλάσιο κίνδυνο να πεθάνει (από κάποια νόσο, σε δυστύχημα κ.λπ.) από ένα συνομήλικό του σήμερα. Ο κίνδυνος να απαχθεί και να δολοφονηθεί ένα παιδί είναι μία στο 1,5 εκατομμύριο.

Και τι γίνεται με την ακαδημαϊκή επιτυχία; Η πιθανότητα να γίνει δεκτό ένα παιδί στο Χάρβαρντ δικαιολογεί το τραβολόγημα του μικρού από τα μαθήματα βιολιού στον δάσκαλο των μαθηματικών;  

Όχι, πιστεύει ο Bryan Caplan, οικονομολόγος στο George Mason University. Στο βιβλίο του "Selfish reasons to have more kids", στηρίζει με στοιχεία τη θεωρία ότι τα γονίδια παίζουν πολύ σπουδαιότερο ρόλο από την ανατροφή. Μια μελέτη της Μινεσότα βρήκε ότι οι μονοζυγωτικοί δίδυμοι γίνονται σχεδόν εξίσου έξυπνοι όταν μεγαλώνουν ανεξαρτήτως του αν μεγαλώνουν στο ίδιο σπίτι ή σε διαφορετικά. Μελέτες στο Τέξας και το Κολοράντο βρήκαν ότι τα παιδιά που υιοθετούνται από οικογένειες με υψηλό IQ δεν γίνονται εξυπνότερα από εκείνα που υιοθετούνται από οικογένειες με νοημοσύνη μέσου όρου. Μια ολλανδική μελέτη έδειξε ότι αν είσαι εξυπνότερος από το 80% του πληθυσμού, ο μονοζυγωτικός δίδυμος αδερφός σου που θα μεγαλώσει σε άλλο σπίτι πιθανότατα θα είναι εξυπνότερος από το 76% του πληθυσμού, αλλά το υιοθετημένο αδερφάκι σου δεν θα είναι εξυπνότερο από τον μέσο όρο.

Το συμπέρασμα, σύμφωνα με τον κ. Caplan, είναι ότι οι μεσοαστοί γονείς οφείλουν να χαλαρώσουν λίγο, να ακυρώσουν εκείνα τα μαθήματα βιολιού και να αφήσουν τα παιδιά τους να παίξουν στο ύπαιθρο. Προσθέτει ότι αν οι γονείς αγωνιούσαν λιγότερο για κάθε παιδί τους, θα αντιμετώπιζαν ως λιγότερο τρομακτική προοπτική να αποκτήσουν τρία αντί για δύο παιδιά. Και μακροπρόθεσμα θα ήταν πιο ευτυχισμένοι. Κανένας 60χρονος δεν ευχήθηκε ποτέ να έχει λιγότερα εγγόνια.

Η παρεμβατικότητα των γονιών είχε ως αποτέλεσμα να λανσαριστεί στην αγγλική γλώσσα ο όρος "helicopter moms and dads": "μαμάδες και μπαμπάδες ελικόπτερα". Ακόμη κι αν το συγκεκριμένο γονεϊκό μοντέλο δεν τραυματίζει ψυχικά τα παιδιά, σίγουρα εξουθενώνει τους γονείς. Μια ερευνήτρια, η Ellen Galinsky, ρώτησε 1.000 παιδιά τι θα ήθελαν να αλλάξουν στο πρόγραμμα των γονιών τους. Η μεγαλύτερη επιθυμία που εξέφρασαν τα πιτσιρίκια; Η μαμά και ο μπαμπάς να είναι λιγότερο κουρασμένοι και στρεσαρισμένοι.

Πηγή: Economist.com