ΕΝΑΣ ΑΝΤΡΑΣ...

Ζούμε ημέρες πανικού και καχυποψίας. Μέρες που μας κάνουν να συνυπάρχουμε σε μια παράξενη ζαλιστική δίνη, λίγο πριν μας καταπιεί όλους μαζί το ίδιο σιφόνι. 

Μια διαφορετική ερμηνεία της ιδέας των καλοκαιρινών διακοπών και της χρησιμότητάς τους.

Προσωπικές σκέψεις, μέσα στις πιο ταραγμένες και εσωστρεφείς ημέρες. Μη γελιόμαστε, η νοσταλγία δεν ήταν ποτέ ευχάριστο συναίσθημα.

Η ζωή είναι αυτό που σου συμβαίνει όταν εσύ είσαι απασχολημένος με τα εισερχόμενα και τα εξερχόμενα μηνύματά σου.

Μια μικρή προσωπική, συναισθηματική αποτίμηση στις παρυφές του πιο αμήχανου (όχι μόνο καιρικά) καλοκαιριού των τελευταίων ετών. To whom It may concern…

Τα συνδέει ένα αδιευκρίνιστο bonding, κι ας είναι τόσο διαφορετικά μεταξύ τους και ταυτόχρονα τόσο σπάνια -το καθένα με τον τρόπο του. Αυτά τα δύο κορίτσια θα ήθελα -για πολλούς λόγους- να σας τα γνωρίσω, αλλά θα αρκεστώ να σας τα περιγράψω, έστω με μια απορημένη αντρική ματιά.

Ο ήχος από τα πνιχτά γέλια της νύχτας και τα τσουγκρίσματα, που αρχίζουν και ακούγονται στις ζωντανές γωνιές του κέντρου και τα χλιδάτα παραλιακά στέκια, μας γεννούν την ανάγκη να ζήσουμε απ’ την αρχή το τροπάριο.

Mε τις πραγματικά ερωτεύσιμες γυναίκες δεν μας δένουν οι κλωστές του πόθου, αλλά μια ανάγκη να είμαστε παρόντες την ώρα που θα συμβεί το "θαύμα".