Eλευθερία XXL…

Την απόφαση την πήρα, μήνα Δεκέμβρη της γιορτής και… όχι δεν γράφω στίχους για τραγούδι! Εξωτερικεύομαι, απλά.

Μήνας δωδέκατος ο Δεκέμβρης κι όλα μαζί του τα φέρνει. Κι αυτά που γεννήθηκαν, μεγάλωσαν, άλλαξαν, αλλά και τ’ άλλα. Που δεν έχουμε παρά να τους ανοίξουμε την πόρτα για να φανερωθούν, να ενηλικιωθούν και να μας ενηλικιώσουν.

Έτσι είπα να το δω απ’την αρχή κι όχι απ’τη μέση το κουβάρι μου, απ’την καλή κι απ’την ανάποδη και να πορευτώ χωρίς τις (ευλογημένες μου) βεβαιότητες.

Παίρνω την πραμάτεια μου, προσωπική και απαραίτητη: και τα κλειστά και τα αφόρετα και τα ειπωμένα και τα κρατημένα και τα υπερβολικά και τα συμβατικά. Θα τολμήσω. Για να δω, πώς θα τα βγάλω πέρα, πώς θα τα πάω αν εξαφανίσω όλες αυτές τις «κυρίες», αν τις κλειδαμπαρώσω στα συρτάρια και πορευτώ χωρίς αυτές.

Μια καινούργια οργάνωση του "μέσα" μας , πάντως, η πείρα λέει πως δεν μας βγάζει σε «ξέρα». Πως έχει πιθανότητες να μας βγάλει σε παραλία αμμουδερή.

Για πάμε μαζί, και θα το βρούμε.

Ελευθερία XXL, που θα πει: να μη μετρήσω το χρόνο, να ζητήσω πολλά, να εκτεθώ σε ό,τι με τρομάζει, να μην ψάξω για εύκολες απαντήσεις, ν' αγαπήσω ό,τι διαλύεται (μια νύχτα), ό,τι αλλάζει (ένα σώμα), ό,τι ταξιδεύει (τις επιθυμίες), να μην ξεχνάω, να μην σωπαίνω, να σκαλίσω τα λάθη μου, να μην σου ζητάω, να γιορτάσω για σένα, να μου πω (και να σου πω) και κακά σενάρια, ν' αγαπήσω τα αδιάβαστα, τα αφόρετα, τα κλειστά (μάτια, χαμόγελα, πρόσωπα).

Ελευθερία XXL, που θα πει: απλωμένες επιθυμίες κι ανοιχτά χαρτιά, στο φως τα ταξίδια του μυαλού, στο φως τα μισά και τα ολόκληρα,

Ένας συγγραφέας που αγαπάω, ο Μίλοραντ Πάβιτς, λέει πως "το παρελθόν και το μέλλον του ανθρώπου ζούνε μόνο στα μυστικά". Όμως εγώ, δεν θέλω να το’χω για μυστικό μας αυτό που σου' γραψα. Χαλαρή, ανοιχτή και απόλυτη, υποψιασμένη, και τολμηρή, θα το απλώνω , θα το δείχνω, θα το μιλάω σε χάδι, σε δίχτυ και σε ψίθυρο. Κι αν χάσω, έχασα. Άλλωστε, ένας Δεκέμβρης , δεν είναι ποτέ αρκετός.

Απλά μας συμφιλιώνει με τα δικά του «γιορτινά tips» αλλαγής!